Post

Iedereen kijkt elke keer als hij vertrekt of thuiskomt even in de brievenbus. Je weet per slot maar nooit. Een paar dagen geleden kregen we een afhaalbericht:



Niet te zien op welk postkantoor dat opgehaald moet worden. Maar wel mooi duidelijk wat voor pakje ik kon verwachten. Dus ik naar Jekta, een groot winkelcentrum met het enige postkantoor dat ik kende. Ik had daar allemaal pakjes zien liggen tussen dat moest wel goed zijn. Omdat het pakje voor Romke bedoeld was als een verjaarskadootje had ik als smoes dat ik een wafelijzer ging kopen. Toen lekker met de fiets de berg af door de regen. Bleek a) dat Romke het zelf af moest komen halen omdat het op zijn naam stond b) het op een ander postkantoor lag. Namenlijk in de stad op vijf minuten lopen van ons huis in plaats van op 10 minuten omlaag suizen op je fiets en dan een veertig minuten omhoog lopen met de fiets aan de hand. Maar gelukkig hadden we nu wel een wafelijzer.

De volgende dag kregen we weer een afhaalbericht:

Dat zag er heel anders uit. Gelukkig wist ik nu waar ik wezen moest. Dat was maar goed ook want het was een pakket van 15 kilo zwaar. Het paste helaas niet in de rugzak, dus Jitske en ik moesten het samen dragen. Maar voor wat dropjes heb je heel wat over.

groetjes,
Liesbeth