Banken

Nu we ons personsnummeret hebben, kunnen we rekeningen gaan openen. Dat wil zeggen, Martijn had er al een op zijn D-nummer gekregen. Toen deden ze wel een beetje moeilijk tot ze zagen dat hij bij een andere bank flink wat geld had staan (onze borg voor het huis hier), toen kon hij een rekening aanvragen met bankpas. Die bankpas kreeg hij eerst niet mee omdat er nog geen geld op zijn rekening gestort was, maar na enig aandringen kreeg hij hem hem toch. Want zonder pas werkt de paslezer niet, zonder code uit de paslezer kan je geen geld overmaken en zonder geld krijg je geen pas. Gelukkig begrepen ze het probleem. (Ik volgens mij niet meer in de tussentijd, want als je goed gelezen hebt, staat er in de vorige zin onzin).

De bank is vriendelijk ingericht. Er hangen gordijnen voor de ramen, houtsnijwerk aan de muren, er staan fijne stoelen om op te zitten wachten, er staan wat bloemen en planten. Je komt eerst bij de klantenontvangst. Die trekken een nummertje voor je en houden in de gaten of je reageert als er een volgend nummer komt. Als je aan de beurt bent, kom je bij een bureau met extra stoelen ernaast ipv aan een balie. De man die mij hielp, nam alle tijd om alles uit te leggen en toe te lichten. En dat terwijl het na sluitingstijd van de bank was.

Die sluitingstijd bij deze bank ligt om half vier. In Nederland ben ik gewend dat er dan al voor sluitingstijd gezorgd wordt dat er geen klanten meer binnen komen, zodat er op sluitingstijd zo goed als niemand meer is, zodat ze echt dicht kunnen. Hier gaat pas op of een kwartier na sluitingstijd de deur dicht. Alle klanten die er zijn worden rustig afgeholpen. In mijn geval tot een half uur na sluitingstijd, in Martijns geval tot een uur na sluitingstijd. Bij het belastingkantoor en bij het bevolkingsregister ging het ook zo. Klinkt goed als ik ze apart noem, maar ze zijn hier een loket.

Gisteren was ik weer bij de bank, nu samen met Martijn, want we wilden nog een en/of openen en daar moesten we samen voor komen. De dame die Martijn destijds (4 weken geleden) geholpen had, herkende hem en vroeg of alles goed was. De man die mij de dag ervoor geholpen had, wist nog waarvoor ik zou komen en hielp ons met alles wat nodig was. Hij gaf ons nog een compliment over ons Noors. Toen hij ons afleverde bij de man waar we een inboedelverzekering afsloten, zei hij nog tegen die andere man dat we zo flink waren met Noors. Blijkbaar wordt het erg gewaardeerd dat je je best doet om de taal te spreken.

De inboedelverzekering liep iets anders dan gedacht. Na een aantal vragen die voor ons gevoel voorbereidend bedoeld waren, waren we opeens klaar. We hoefden niets te tekenen of wat dan ook. En dat terwijl we voor onze rekening moesten tekenen, voor het netbankieren apart moesten tekenen, voor onze pas moesten tekenen, en misschien ben ik nog een handtekening vergeten. Het was gewoon klaar en we konden gaan.

groetjes,
Liesbeth