Martijn en Romke hebben weer eens het halve Polarinstitutt getroffen in de hutten die ze aandeden. Het blijft zo een klein wereldje. Het wereldje was boven zelfs zo klein dat ze door de sneeuw die viel niet al te veel meer konden zien. Dat was ook een van de redenen om alle hutten die ze tegenkwamen maar aan te doen. Even opwarmen en drogen.
Die sneeuw daarboven kunnen we vanuit ons huis goed zien liggen. De hele week al zien we elke ochtend dat de sneeuwgrens iets naar beneden is gezakt, om 's avonds te constateren dat hij weer gestegen is. Jitske had nog de goede opmerking dat hij dat toch wel zou doen. Hij zou zakken tot hij in Tromsø was, en dan zou de sneeuw weer stijgen.
De ganzen hebben ook door dat het serieuzer begint te worden. Ze vlogen vanochtend in grote getale over ons huis richting zuiden. Niet alleen de ganzen, ook Martijn heeft het door. Na een opmerking van mij over wanten, mutsen, sjaals, heeft hij daar toch maar wat van meegenomen toen hij ging wandelen. Toen hij terug kwam, mocht ik zelfs thermo-ondergoed gaan kopen. Dus ik stop nu om naar de soppel te gaan om te zien wat die allemaal hebben.
groetjes,
Liesbeth
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten