Naar de tandarts

Vandaag ben ik naar de tandarts geweest.

Vrijdag begon er opeens een kies op te spelen. Flinke pijn, zomaar opeens. Na een half uurtje zakte het weer. Het zal wel, dacht ik toen. Maar met enige regelmaat kwam de pijn weer terug. Na een dag of twee had ik door dat warm, koud en eten/drinken allemaal redenen voor een minder fijn half uurtje pijn waren. Iedere keer als ik buiten was (en zó koud is het echt nog niet) was het mis. Dronk ik een kop thee daarna (lekker warm), idem. Eergisteren werd de pijn zo erg, dat er wat moest gaan gebeuren. Dit ging niet vanzelf weer over na een paar dagen....

Liesbeth heeft de tandarts gebeld. Die zit 100 meter van m'n werk, dus ik kon gelijk langslopen om een afspraak te maken. Op 30 oktober hadden ze wel een gaatje. Toen ik vertelde dat ik dat wel erg lang vond, hadden ze opeens door dat ik echt pijn had. Blijkbaar niet duidelijk genoeg verteld in het Noors... Vanmorgen om 11 uur kon toen gelukkig óók. Met een fotootje en wat koude lucht (auw-auw-auw) was de oorzaak snel gelokaliseerd: een zenuw onder een grote vulling rechtsboven die was gaan ontsteken. Verdoven, openboren, nog een foto, zenuw schoonmaken en een noodvulling.

Over drie weken moet ik terugkomen voor de definitieve behandeling. Wortelkanaalbehandeling? Zo goed is m'n Noors nou ook weer niet...

Na afloop krijg ik een recept mee voor Ibuprofen, en dat was nodig ook nadat de verdoving uitgewerkt was... na een half uurtje sidderen begint het spul te werken, en kan ik me weer op m'n werk concentreren. Daarna gelukkig geen pijn meer...

Hier krijg je niet na een maand of zo eens een rekening thuis. Nee, of je na afloop gelijk even wilt pinnen. Ik ben niet meer verzekerd sinds we in Noorwegen wonen; slechte timing dus van die kies; de tandarts is hier een dure grap...

Martijn