Stucwerk

He, he, eindelijk heb ik de moed bij elkaar geraapt om het stucwerk in de woonkamer schoon te maken.

De bewoners van ons huis waren niet al te zorgvuldig geweest bij de bewoning en met name in de keuken achter de vuilnisbak zak het eruit alsof ze tegen de muur aan hadden staan over geven. Ook onder de magnetron zag het eruit alsof er koffie tegenaan gegooid was. Al met al een onplezierige herinnering, elke dag opnieuw. Het zat me dus al erg lang dwars.

Eerst maar eens even googelen op stucwerk schoonmaken. Per slot is het niet de bedoeling dat ik met het vuil ook de stuc eraf haal. Gelukkig heeft internet veel informatie. Gewoon deppen met een spons met lauw water als je de hele muur schoon wilt maken (te veel stof) of met een harde borstel de vlekken behandelen. Eventueel ammoniak toevoegen, vooral als er gerookt is.

Dus ik met een zachte tandenborstel en lauw water voorzichtig een vlek vlak bij de plint te lijf. Per slot wil je eerst proberen hoe betrouwbaar de informatie is. En ja, het blijkt te werken. Dus de hele keuken, het halletje en het trappenhuis zijn nu zo goed en zo kwaad als het ging van alle vervelende herinneringen ontdaan.

Het huis is weer een stukje meer eigen gemaakt.

Liesbeth

Langer terug dan weggeweest

In de tussentijd zijn we al weer langer terug dan dat we weggeweest zijn. Dat is wel een gek gevoel. Toch weten mensen in Tromsø nog wie we zijn.

Toen ik laatst in Tromsø was en bij de Coop Obs langsging, hoorde het meisje in het café me Nederlands praten. Zij bleek ook Nederlandse te zijn en ze kwam erachter dat ik van die familie van het weblog was. Oftewel, 's werelds beroemdste Nederlandse weblogschrijfster in Tromsø.

In Skarven werkte een Nederlander die ook in Capelle in een restaurant gewerkt had, zo'n 20 jaar geleden. Dat eetcafé bestaat nog steeds. Van hem kregen we de koffie toe, na het diner. Ook erg fijn, natuurlijk.

Op zich voelde het niet vreemd om in Tromsø terug te zijn. Eigenlijk heel normaal. Er waren natuurlijk dingen verandert. Farmen butikken is afgebroken en daar zijn ze allemaal nieuwe dingen aan het bouwen, bij de kade bij Prostneset is de grote hal afgebroken en de pier en zijn ze een nieuwe pier aan het bouwen. In onze tuin is een groentetuintje aangelegd en het tuinhuisje is wit geschilderd zodat het nu dezelfde kleur heeft als het huis.

Er viel me ook opeens op dat er veel hop bij de huizen als klimplant groeide. Dat had ik nog niet eerder gezien, terwijl het wel een stuk was waar ik veel gewandeld had.

De spieren voor al het stijgen en dalen waren ook nog aanwezig. Maar dat kan ook komen omdat we eerst een huttetocht van vijf dagen gemaakt hadden.

Maar het voornaamste wat me bijgebleven is, is het gevoel van er gewoon te horen. Niet het gevoel dat ik al lang weg was en nu op bezoek.

Liesbeth