een heleboel nieuws

De verhuizing (donderdag 6-6)

Eindelijk gaan de spullen opgehaald worden. Om 8:00 zal de verhuizer voor de deur staan. Dat betekent dus dat we vroeg op moeten staan. Gisteren is mijn mobiel in mijn zak gemold. Ik heb de pukkode nodig om hem weer aan de praat te kunnen helpen, maar in welke doos zit die ook alweer? Was het administratie-opslag of administratie-Tromsø? Ik besluit om er maar niet naar te zoeken en ben blij dat ik mijn tan-codes niet per mobiel maar op papier heb. En dat deed me eraan denken dat ik die ingepakt heb in de verhuisdozen en ik dus een hele week geen geld over zou kunnen maken. Gelukkig vind ik in een keer de goede doos (van de 120).
De verhuizer komt en neemt alles mee, zoals ik vol trots aan Martijn vertel. Het zijn aardige kerels en ze werken hard. Wat een dag om met dozen te sjouwen. De heetste dag van het jaar. Ze vergaten nog bijna de poten van Martijns telescoop, maar daar kwamen ze bijtijds achter. Wat een leeg huis heb je dan opeens.
Eindelijk kunnen de kinderen en ik iets leuks doen samen. Er hoeft vandaag verder niets meer geregeld te worden. Gezien de temperaturen wordt het Ice Age 3. Via internet maar kaartjes kopen. Helaas log ik twee keer fout in, dus nu durf ik niet meer omdat ik anders helemaal niets meer kan. Die derde poging bewaar ik wel tot ik iets belangrijks moet betalen. Want als ik het nu verknal komt er van alles naar het adres van de buurvrouw, en die is met vakantie en kan het dus niet doorsturen.
We gaan de deur uit naar de bios, dan zie ik dat de kapstok nog vol jassen hangt. Die zijn vergeten. Dat komt zeker door het weer. Het is ook niet echt jassenweer. Balen, wat zal ik doen? Ze kunnen gewoon met ons mee in de bagage, maar ik kan ook nog bellen in de hoop dat ze alsnog opgehaald kunnen worden. Ik besluit om te bellen en het is de goede beslissing. De jongens van Inventra komen terug om de jassen op te halen.

Liesbeth

Afscheidsfeest (zaterdag 8-8)

Zaterdagochtend, we nemen de planning door voor de laatste uren. Wat moet er nog aan boodschappen gedaan (driedubbelzoute dropjes, jongbelegen en oude kaas), hoeveel mensen verwachten we op het feest (46), hoe gaan we het met alle etensresten doen, inpakken van de rugzakken? De boodschappen worden gedaan, het huis geinspecteerd op achtergebleven zaken, etc. Gisteren bij het schoonmaken kwamen we erachter dat we alle reservemondstukken van de stofzuiger vergeten waren. En zo zullen er nog wel wat zaken zijn.
Vanaf 13:00 uur staat de bel niet stil. Telkens als ik kijk zie ik weer nieuwe gezichten van mensen waarvan ik niet eens wist dat ze al binnenwaren. Gelukkig is het lekker weer en kunnen we de tuin ook goed benutten. De sterrenklub komt eerst en zit lekker binnen bij de nietbrandende kachel. De klimvrienden komen daarna en zitten in de tuin. Alle andere familie en vrienden zitten en staan overal. En eigenlijk zie je iedereen en spreek je bijna niemand. Zoals dat altijd op feesten gaat waar je zelf gastheer/vrouw bent.
Gelukkig hebben we goede vrienden. Op het laatst wordt de afwas gedaan, het overgebleven eten verdeeld en de boel opgeruimd. Eindelijk rust? Nee, de laatste hand aan het inpakken en schoonmaken moet nog gebeuren en we moeten ook nog eten. Maar het was toch goed om een afscheidsfeest gegeven te hebben.

Liesbeth

Vliegen naar Tromsø (zondag 9-8)

Vandaag was de echte grote dag. We gaan vliegen. Gisterenavond hebben we toch maar een taxi besteld. We telden 1 eenwielfiets, 1 wiekendtas, 1 schoolrugzak, 1 dagrugzakje, Jitskes oude en nieuwe rugzak, Romkes rugzak, Martijns nieuwe rugzak, mijn “nieuwe” en oude rugzak en mijn saxofoon. Dat was toch een beetje teveel van het goede om mee te lopen naar het station. Die hoeveelheid hebben we onderweg geminderd door het dagrugzakje in de wiekendtas erbij te doen. Verder is die hoeveelheid onderweg geminderd doordat we na Oslo Jitskes rugzak niet meer teruggezien hebben. Dat is was minder. Maar we hebben er het volste vertrouwen in dat die nog wel terecht zal komen.
Natuurlijk begon ik migraine te krijgen op de ochtend van de grote dag, maar de eerste keer overgeven kwam gelukkig pas in de trein. Daar had een klein kindje overgegeven, dat ruikt altijd zo lekker stimulerend. Daarna kwam er nog iemand langs die heel sterk naar rook stonk om het feest compleet te maken. Dus ik veiligheidshalve de hele tijd met een kotszakje in mijn hand lopen. Blijk je, als je incheckt geen vloeistoffen mee te mogen nemen. Moet ik mijn kotszakje alsnog inleveren. Gelukkig weet ik een nieuw zakje te versieren voordat ik hem weer nodig heb.
In Oslo overstappen. We lijken geluk te hebben. We worden uit de lange rij geplukt en naar een veel kortere rij voor speciale bagage gestuurd te worden. Alleen had ik mijn wandelstokken van mijn rugzak afgehaald omdat die niet goed zaten. Omdat die niet gelabeld waren heb ik die niet ingeleverd. Blijkt als we weer gechecked worden dat die niet als handbagage mogen. Shit. Nog 10 minuten voor we moeten boarden, Martijn en de kinderen zijn er al door en Martijn heeft de tickets die ik nodig heb om een bagagelabel te versieren. Dat wordt gelukkig geregeld. Maar dan … Overal lange rijen, zou dat nog goed komen? Na vijf minuten wachten in een rij zie ik wat grondstuwards langslopen. Ik schiet er een aan en die snapt gelukkig de bedoeling. Vervolgens blijkt dat Martijn in de haast mij het kaartje van Trondheim naar Tromsø gegeven te hebben. Gelukkig levert dat geen problemen op. Bij businness class een bagagelabel halen en rennen naar de speciale bagage. Daar vertellen ze me dat mijn stokken wrs. pas met een andere vlucht mee kunnen. Het zal wel, ik merk wel wanneer ze er zijn. Rennen naar Martijn en daarna met ons allen rennen naar de gate. Gelukkig zijn ze nog niet klaar met boarden en komt alles goed (en na een poosje ook met alle humeuren die door dit gedoe aardig geleden hadden, alsof we niet al stress genoeg hebben gehad vandaag.).
In Trondheim zien Jitske en ik nog een fraaie Schot in een rokje. Helaas hebben we niet de kans om te kijken wat ze er nu echt onder aan hebben.
In Tromsø aangekomen blijken mijn stokken probleemloos van de band te rollen, maar blijkt Jitskes rugzak verdwenen te zijn. Gelukkig helpt een aardige mevrouw ons meteen met een formulier om er aangifte van te doen. Dan kunnen we op naar de camping. Weer maar met een taxi ipv de bus die we eerst gedacht hadden te nemen. En daar hebben we ons eerste huis. Mooi houtsnijwerk in de stijlen, simpel en doeltreffend ingericht. Inrichten die hap en lekker ons nestje induiken. We hebben wel al weer twee Nederlanders gescoord.

Liesbeth

Naar Tromsø (zondag 9 augustus)

Pfff, we zijn er, maar het was een flinke zit. Fijn dat Bas, Susanne en Erik ons kwamen uitzwaaien! Handig ook om wat extra handen en ogen te hebben als je met pak ‘m beet 9 rugzakken, een peperdure saxofoon, een laptop met al je spullen erop, één zieke en een éénwielfiets op Schiphol staat. Voordat we Jitske’s éénwielfiets inleverden, hebben we hem met krimpfolie helemaal ingepakt, zodat de spaken zo goed mogelijk beschermd waren. We hopen dat de overgebleven pak-m-beet 638 meter folie een mooie vlieger gaat worden, Erik. Gezellig om nog samen een bakje te doen voor we door de douane moesten.
Verder is er onderweg weinig enerverends te melden; het is gewoon: hollen of stilstaan. Ofwel je bent druk bezig om je bagage te verzamelen en in te checken voor de volgende vlucht (3 stuks in totaal), ofwel het is wachten tot je in of uit moet stappen, of in de volgende rij moet gaan staan. Onze strategie om te proberen als laatste in en uit te stappen werkte in ieder geval weer feilloos. Een stuk relaxter…
Enige minpunt was dat er in Tromsø één rugzak minder van de band kwam dan dat we in Oslo ingeleverd hadden. Oeps, natuurlijk precies de rugzak met Beer. Konden Jitske en ik gelijk ons Noors oefenen, op een wat diepgaander niveau dan nog een kopje thee vragen of uitleggen dat Liesbeth ‘gewoon’ migraine heeft, en dat het echt geen vliegangst is. Mooi is dan wel weer dat binnen een kwartier alle formaliteiten geregeld zijn door een uiterst vriendelijke stewardess. Kom daar op Schiphol maar eens om, dan is de eerste reactie (denk ik): “wacht nog maar een uurtje, misschien komt ie nog…”. We hopen dat Beer ons snel weer inhaalt.

Martijn

Eerste indrukken van Tromsø (maandagochtend)

Tja, en dan ben je dus opeens ‘thuis’. Het eerste dat opvalt is dat het koud is, enorm hard waait en stortregent, het stikt van de muggen en dat Noren de korte zomer vooral vieren door luidruchtig dronken lallend door de straten te trekken. Geintje, nee hoor. Koud is het niet (warm ook niet, gelukkig, 13 graden zag ik ergens), de regen was netjes opgehouden met regenen, en de eerste mug moet ik nog tegenkomen. Vannacht hebben alle ramen lekker opengestaan (nergens een hor gezien, trouwens), geen centje pijn. Ik snap niet waar Hermans geweest is toen ie Nooit meer slapen schreef, maar Noord-Noorwegen was het vast niet . Maar misschien komen we daar nog wel achter . Het is heerlijk rustig op de camping waar we de eerste week een hytte gehuurd hebben (dat hebben we inderdaad wel eens anders meegemaakt op een stadscamping), en hoera, vannacht heeft het zelfs even geschemerd.
Het was wel raar toen we gisteravond met de taxi door Tromsø reden.We zijn er nog nooit geweest, maar toch was het een feest van herkenning. We hebben zo vaak op Google Maps, Google Earth en op de Skråfoto van de Gule Sider gekeken (die laatste is de mooiste, zie de link op ons blog), dat we een hoop goed thuis konden brengen. De brug tussen Tromsøya (het eiland waar Tromsø op ligt) en Tromsdalen (de vaste wal) was alleen stukken hoger en steiler dan we gedacht hadden. Google maakt alles platter dan u denkt! Dat wordt fijn fietsen voor Jitske en Romke, want de circusschool ligt net over de brug. Een goede warming up zullen we maar zeggen.

Goed, ik krijg honger, dus we gaan eens achter een ontbijt aan!

Hilsen, Martijn

Eerste dag in Tromsø (maandag)

Na een lekker ontbijtje op de camping zijn we vandaag voor het eerst de stad in geweest. De bus reed net voor onze neus weg en we hadden geen zin om 20 minuten op de volgende te wachten, dus zijn we lekker gaan lopen. De afstanden zijn allemaal belachelijk klein. Een half uurtje lopen en je bent de brug over en zit op het eiland in het centrum. Onderweg kwamen we langs Kulta, waar Jitske en Romke deze week op circus-cursus gaan. Vanaf de brug heb je een mooi uitzicht over het eiland, de bergen in de omgeving en de fjord zelf natuurlijk. Een gezellig levendig centrum, groter en levendiger dan ik verwacht had in eerste instantie.
Vanaf het centrum zijn we langzaam de heuvel op gelopen richting ons nieuwe huis. Best gek om in een compleet nieuwe omgeving te lopen en te weten dat om de volgende hoek je thuis is. Het huis zag er net zo uit als op de foto’s: prachtig. Het huisje in de tuin heeft als opschrift stua, dus dat zou zomaar de sauna kunnen zijn. Dat wordt dus leuk ’s winters! Er stonden twee auto’s op de inrit en een husje fietsen bij de voordeur, maar helaas was er niemand thuis. We komen nog wel weer een keertje terug.
Vanaf ons huis is het nog 200 meter naar Sommerlyst, de nieuwe school van Jitske en Romke. Daar was het natuurlijk nog zomervakantie voor de leerlingen, maar een deel van het personeel was alweer aanwezig. We hebben kort gepraat met het hoofd van de school en het de inspektør van de klassen waar Romke en Jitske in komen. Een inspektør is niet wat je er als Nederlander bij voorstelt, maar zeg maar de conrector, daar hebben ze er één van per groep. Sommerlyst is een ungdomsskole en heeft maar drie jaargangen; de 8e, de 9e en de 10e. Zeg maar wat in Nederland de onderbouw is. Romke komt in de 8e en Jitske in de 9e. Da’s een jaar lager dan we eerst begrepen hebben, maar zo schijnt het te kloppen. Vrijdag om 9 uur hebben we een afspraak; dan worden Jitske en Romke rondgeleid in de school en kunnen Liesbeth en ik alle rapporten en zo die we uit Nederland hebben meegenomen uit Nederland doornemen.
Daarna hebben we in de Coop een lunch gekocht plus 4 tandenborstels plus een tube tandpasta (zaten in de rugzak die nog kwijt is) en hebben lekker aan de haven zitten eten in de zon. Na de lunch hebben we Jitske en Romke ingeleverd bij Kulta, voor hun eerste middag circus hier. Het is een klein groepje, iets van 7 kinderen. Romke is de enige jongen, daar klaagde ie op circus Rotjeknor ook al wel over. Ze vonden het best wel spannend, alleen gelaten te worden tussen alleen maar Noren…. vanavond half acht halen we ze weer op en dan horen we wel hoe het gegaan is.

Hilsen, Martijn



Maandag, de eerste echte Tromsødag.

Om half zeven wordt ik wakker, doet mijn nek toch nog vervelend. Gelukkig is Martijn al wakker en knijpt er deskundig in. Het ontspant zo goed dat ik weer in slaap val en niet eens merk dat hij en Jitske alletwee wakker genoeg zijn om de hut uit te gaan. Om half negen komen ze ons wakker maken om te gaan ontbijten. In de tussentijd voel ik me inderdaad beter genoeg om mee te gaan. Na het ontbijt wandelen we naar de stad, nemen vast een kijkje bij ons tweede huis maar Harald is niet thuis. Dan wandelen we naar Sommerlyst. De deur is open dus we lopen naar binnen, naar het kantoor. Daar blijkt de coordinator van de 8. trinn, Romkes jaargang, aanwezig te zijn. Die haalt de coordinator van Jitskes jaargang, 9. trinn, erbij. We maken een afspraak om vrijdagochtend om 9 uur weer langs te komen om uitgebreider met elkaar te praten en het over de schoolse kennis van onze kinderen te hebben. Op de gang komt de muziekleraar nog even langs om te vertellen dat er een Nederlands meisje bij Jitske in de klas zit. Ook weet hij te vertellen dat de klas waar Jitske in terecht komt een leuke klas is.
In de stad zie je veel meer fietsen dan ik dacht. Wel bijna allemaal mountainbike gevallen. Maar gezien alle hoogtelijntjes die we tegenkomen is dat ook wel redelijk logisch. Wat ook opvalt is het aantal sledehonden/poolhonden dat je tegenkomt. De eigenaar heeft een brede riem om zijn/haar middel waaraan de hond vastzit. De hond zelf zit in een tuigje, dus heeft geen halsband om. Ik vind ze er alleen wel vreemd dun uitzien.
Het Noors valt mee, als de Noren hun best doen om rustig te praten, gaan ze op normale snelheid over, dan gaat het licht een beetje uit.
En toen moesten we de kinderen alweer inleveren bij Kulta voor hun eerste circusmiddag. De inleiding was kort, hier gaan we oefenen, daar kun je je omkleden, en ouders bedankt voor het brengen. Dus wij gingen maar weer. Lekker een middagdutje doen. We worden per slot ook al weer een beetje ouder.
Na het middagdutje zijn we weer naar de stad gelopen om boodschappen te doen voor het ontbijt. De kinderen ophalen, die minder moe waren dan we gedacht hadden dat ze zouden zijn. En weer naar de camping. We hebben vandaag allemaal voor het eerst het gevoel dat we vakantie hebben.
De rest van de week moeten we maar een beetje ons best doen om de kinderen wat meer aandacht te geven en alle regelkarweitjes buiten hun om te doen. Alle vakantiedagen tot nog toe, hebben we eigenlijk alleen maar gewerkt aan de verhuizing naar Tromsø. Het wordt tijd dat we nog een beetje een vakantiegevoel hebben voor de kinderen weer naar school gaan.

Liesbeth

feestje, en andere onzin,

CARMENCARMENCARMEN; de geit.
dat ter zijde.

zaterdag was het feest, wat wss iedereen wel weet. ’S morgens kwam ik ziek uit bed, hoofdpijn en overgeven. Jakk
Maar gelukkig kon ik weer normaal netjes opgeprikt zitten tegen de tijd dat de visite kwam.
Voor mijn gevoel duurde alle visite en alle poespas en bla bla erg lang. (translation; of het was gewoon zaai. Of ik was gewoon nog steeds ziek genoeg om niets interessant te vinden)
Maar ik heb dus niet zoveel van het feest meegemaakt.
Behalve dat er veel mensen waren. En dat de taart die ik bestelt had bij mijn pappie er niet was =[. Niet dat ik daar wat van gegeten had waarschijnlijk, maarja.

Nadat iedereen de deur uit gepest was, moest er opeens nodig ingepakt worden en alles.
Niet echt logisch ofzoo,, neejj.

tot half 4 wakker gelegen, sliep ik net (voor mijn gevoel) moest ik opeens opstaan, en bleek het half 8 te zijn. Belachelijk vroeg. Maarjaa,, als je ouders bijna dreigen met een emmer koud water moet je wel.
de last minute lijst afgewerkt, taxi gescoort. Dan sta je opeens bij de trein met je laatste blik op je vriendin(L). sjoef, weg trein.
een uur later op schiphol, de laatste blik op de familie.
door de douane, en niemand die piepte (geloof ik)
tot nu toe geen problemen, behalve een zieke mams die overal maar een beetje achteraan hobbelt.
Oslo, bagage van de band, alles is er nog, gelukkig. Mamms stokken zaten los, dus die werder er af gehaald. Bagage weer inleveren. Mama is de stokken er dus weer vergeten aan te doen, en die mogen natuurlijk niet in de hand bagage. Mama is opeens verdwenen met de stokken, en laat ons aan de andere kant van de douane achter met toch een erg kriebel gevoel omdat over 12 minuten het vliegtuig zou vertrekken. als we nog 5 minuten hebben om ín het vliegtuig te zitten duikt mams eindelijk weer op, rennen.
we haalden het net.
In Trondheim hebben we geen problemen en zitten we netjes een uur te wachten op het volgende vliegtuig Bodø, Tromsø.
Alles kwam helemaal goed. Bodø een tussenlanding, keurig op tijd. Tromsø, bagage ophalen: 9 items. Shit, dat is er een te weinig. Mijn (Jitske’s) blauwe nieuwe lowe alpine is verdwenen. nergens te bekennen.
Daar zitten onder andere in:
mijn knuffel,
mijn peperdure slaapzak
Al mijn kleren,
een eenwielfietszadel
een zak 3dubbel zoute drop
mijn ringen
alle tandenborstels en shampoo enzoo (geloof ik)
dus, dat is niet zo handig.

dus toen kwamen we op de camping aan, met een rugzak minder. tja. Ze zouden bellen als hij terecht was.
Ik hoop het maar

Maandag, Circus. Maar eerst naar Tromsø over de brug heen lopen. Om even de stad het huis, en de school gezien te hebben. ( we gingen niet met de bus omdat die net voor ons wegreed, en het lopend ook minder dan een half uurtje is) dus ja. Mooi huis. Een scholige school. (de leraren zagen er redelijk aardig uit, moet je nagaan!!) het is en blijft natuurlijk wel een school.
ff eten gehaald, en weer terug naar Tromsdalen gewandeld. Dus ja, nu komt het circus verhaal.
Jitske,, maar er komt nog meer!!!!

Dinsdag 11.8., de 2e dag

Vanochtend hebben we lekker een beetje uitgeslapen. Om half negen waren we er ongeveer allemaal uit. Alleen Romke moesten we toen nog wakker maken. Bij het ontbijt de plannen voor de dag doornemen. Dat was simpel. We gaan een pan kopen zodat we thee kunnen maken en eieren kunnen koken. Jitske heeft t-shirts nodig, vanwege de afwezigheid van haar rugzak. We willen lid worden van de bibliotheek en daar meteen even kijken of we ons blog bij kunnen werken. Per slot kan je daar gratis internetten. We willen toch weer eens warm eten, want dat hebben we sinds vrijdagavond ook niet meer echt gedaan. En deze week zal het tussen de middag moeten omdat Jitske en Romke van half 3 tot half 8 circus hebben en daar avondeten (brood). En daarna zal het alweer tijd zijn om hun naar circus te laten gaan. Wij kunnen dan naar het belastingkantoor om een ‘skattekort’ te halen. Die heb je nodig om de juiste hoeveelheid belasting af te dragen. Heb je geen skattekort, dat betaal je 50 procent belasting. Dat is toch wel een beetje veel. Ook willen we naar het politiebureau om een ‘opholdtillatelse’ aan te vragen. Volgens norsk.nl kan je op het belastingkantoor die skattekort aanvragen en helpen ze je meteen aan een D-nummer, een soort tijdelijk sofinummer, nodig om van alles en nog wat aan te vragen zoals bankrekeningen, telefoonaansluitingen etc.. Met het tillatelse kan je je pas inschrijven in het bevolkingsregister en krijg je je definitieve sofinr (fødselsnummer).
We blijken ons bij de bieb gelukkig zonder D-nr of fødselsnummer in te kunnen schrijven. Dat is fijn. Zowel de kinderen als ik nemen een biebpas, Martijn doet wel mee op de mijne. In de bieb vind ik meteen het mooie boek: “den norske mannen” en even daarna “hvordan bli eldre uten å bli gammel” (Hoe ouder te worden zonder oud te worden, maar de foute vertaling: hoe oud te worden zonder gammel te worden is mooier) Twee mooie inkoppers, dus meteen meenemen. Je moet toch iets te doen hebben in je vrije tijd. We hebben nu les 6 van ‘Ny i Norge’ , ons leerboek, gedaan.
Er blijkt geen gat te zijn waar onze usb-stick inpast, dus we checken alleen even onze mail op belangrijke zaken. Dan nog t-shirts voor Jitske en het alweer tijd om warm te eten. Warm eten wordt simpel een Burger King.
Daarna ga ik weer naar de camping om de kinderen onderweg bij circus in te leveren en een middagdutje te doen. Martijn gaat een skattekorte scoren en een tillatelse. (Ik heb per slot nog geen skattekorte nodig omdat ik nog geen werk heb, en ik hoef geen eigen tillatelse omdat ik als “echtgenote van’ toegelaten ga worden. Fijn zo’n echtgenoot.
Onderweg naar circus komen we onze eerste hondendrol tegen op de brug. Het valt me pas op nu ik hem zie, dat ik er nog geen gezien had. Ook de hoeveelheid afval in de berm is hier beduidend minder dan in Nederland. Maar dat was iets wat we van vakanties nog wel wisten. Ze hebben hier ook huisjes om de grijze containers heen gebouwd. Dat ziet er gezellig uit. Maar het zal wel voornamelijk functioneel zijn. Op sommige huizen zien we de waarschuwing “takras”, na enig nadenken realiseren we ons dat daarmee sneeuwval van het dak bedoeld wordt.

Liesbeth