Konfirmant

Vandaag kregen we bij de post een informatieboekje over de konfirmatie (belijdenis) van de Noorse kerk. Mijn eerste vraag was: hoe komen ze aan ons adres en weten ze dat we een kind van de juiste leeftijd hebben? Gelukkig werd die vraag beantwoord. In kleine lettertjes boven de geadresseerde (Romke), stond dat de staat via het bevolkingsregister de adresinformatie had gegeven en toestemming om die informatie te gebruiken voor het verzenden van de brochure. Over scheiding van kerk en staat gesproken.

Wat interessant is, is de inhoud van de brochure. Iedereen wordt opgeroepen om deel te nemen aan de voorbereidingstijd op de belijdenis, of je gelovig bent, twijfelt, of alleen maar nieuwsgierig bent, je bent welkom. Of je gedoopt bent of niet, je kan meedoen met de voorbereiding. Wil je uiteindelijk ook de belijdenis afleggen, dan zal je wel eerst gedoopt moeten worden. Maar dat kan probleemloos tijdens de voorbereidingstijd.

Een belangrijk deel van de voorbereidingstijd is het delen van ervaringen met anderen. Daarom gaan de meeste belijdenisgroepen erop uit of organiseren andere activiteiten.

Eigenlijk is het niet de belijdenis, zie ik nu. In de belijdenis, leg je zelf opnieuw de gelofte van het geloof af. Maar het is een bevestiging/versterking van de belofte die God gegeven heeft tijdens de doop. Dus een hernieuwing van de doopbelofte. Vanuit de Katholieke kerk, waarin ik ben grootgebracht, meen ik me te herinneren dat de hernieuwing van de doopbelofte van degene die gedoopt was uitging. Maar zover ben ik zelf nooit gekomen.

Liesbeth