Om de pret compleet te maken voor we terug moeten naar Nederland, zijn we bezig om alle produkten uit de supermarkt die we nog niet geproefd hebben, in Nederland niet te krijgen zijn en ons wel interessant genoeg lijken, uit te proberen.
Het eerste dat we uitprobeerden was de tukkmjølk. Dat is een dikke melk, zurig van smaak en met een gladde consistentie, alsof hij met gelatine is aangemaakt. Hij wordt gemaakt door verblad te nemen, dat te persen, en de melk en het geperste verblad te mengen en te laten staan.
Vetblad is in Nederland een plant die op de Rode Lijst staat, oftewel, een beschermde plant is die bijna is uitgestorven. Hier in Noorwegen is hij blijkbaar niet bedreigd.
Uiteraard hadden we al andere producten uitgeprobeerd toen we hier net waren, zoals de wafels, lefser, rendiervlees, gezouten boter, kulturmelk (een soort yoghurt, maar dan milder van smaak, zoals boerenyoghurt), bananpålegg (een smeersel van banaan en suiker voor op brood), gedroogde vis als snack, lapskaus, en nog zo wat van dat soort dingen. Maar nu ben ik stelselmatig de supermarkt aan het afstruinen naar alles wat me interessant lijkt om nog uit te proberen. Het enige dat we in ieder geval niet gaan proberen is walvisbiefstuk, hoewel dat wel in de vriezer van de supermarkt ligt.
Liesbeth
zondag 25 april 2010
Voorjaar (4)
Het is voorjaar:
- Martijn verwisselt zijn spijkerbanden voor gewone banden
- veel kleine mensjes op fietsen met zijwieltjes
- auto's worden weer gewassen met de tuinslang
- bij alle kinderen hebben zonnebrillen in de vorm van duikbrilletjes op. Dus de ogen aan alle kanten afsluitend en met een elastiek om het achterhoofd
- de lysløype begint zijn spoor te verliezen
- op de skispeelsplaats wordt de heuvel groen
- Martijn zet zijn stuur toch maar goed, ipv ondersteboven, zoals hij er het laatste halve jaar mee gefiets heeft
- straten worden schoongespoten van het gravel
- het gaat weer sneeuwen
Liesbeth
- Martijn verwisselt zijn spijkerbanden voor gewone banden
- veel kleine mensjes op fietsen met zijwieltjes
- auto's worden weer gewassen met de tuinslang
- bij alle kinderen hebben zonnebrillen in de vorm van duikbrilletjes op. Dus de ogen aan alle kanten afsluitend en met een elastiek om het achterhoofd
- de lysløype begint zijn spoor te verliezen
- op de skispeelsplaats wordt de heuvel groen
- Martijn zet zijn stuur toch maar goed, ipv ondersteboven, zoals hij er het laatste halve jaar mee gefiets heeft
- straten worden schoongespoten van het gravel
- het gaat weer sneeuwen
Liesbeth
zaterdag 24 april 2010
Personeelsfeest
Gisterenavond had ik een personeelsfeest van Kvaløya videregående skole. De meeste kosten werden gedekt door de opbrengst van de vinloteri (de wijnloterij). Verder werden we geacht een bijdrage te leveren in de vorm van het versieren, brood bakken, koekjes verzorgen en opruimen achteraf.
's Ochtends kreeg ik nog een SMSje of ik wel wist dat we geacht werden om zelf de drank mee te nemen die je wilde drinken. Dus ik naar het vinmonopolet en een fles wijn uitzoeken. 's Middags een dubbele hoeveelheid kanelsnurrer bakken. Een portie om mee te nemen en een portie om thuis te genieten.
's Avonds met wijn en schillingboller naar school. Ergens voelde ik me wel een beetje voor gek staan. Was het echt de bedoeling dat ik mijn eigen wijn meenam? Op school aangekomen, bleek dat alle dames zich netjes uitgedost hadden. De heren hadden hun gewone kloffie aan. Er stonden twee tafels keurig gedekt. O, we gingen dus ook nog eten. Daar had ik geen rekening mee gehouden. Er waren twee heerlijke variaties vissoep. Dus toch maar een bordje volgeschept.
En inderdaad kwam iedereen met zijn eigen fles wijn/... aanzetten en hield die goed in de gaten. Dat heb ik niet goed genoeg gedaan. Er zijn duidelijk meer glazen uitgehaald dan alleen de ene die ik gedronken had. Er waren ook mensen die nog een heupflesje cognac oid bij zich hadden voor bij de koffie na. En na de koffie kwam het dansen. Maar tegen die tijd moest ik de gezelligheid verlaten om een dochter op te halen van het vliegveld.
Liesbeth
's Ochtends kreeg ik nog een SMSje of ik wel wist dat we geacht werden om zelf de drank mee te nemen die je wilde drinken. Dus ik naar het vinmonopolet en een fles wijn uitzoeken. 's Middags een dubbele hoeveelheid kanelsnurrer bakken. Een portie om mee te nemen en een portie om thuis te genieten.
's Avonds met wijn en schillingboller naar school. Ergens voelde ik me wel een beetje voor gek staan. Was het echt de bedoeling dat ik mijn eigen wijn meenam? Op school aangekomen, bleek dat alle dames zich netjes uitgedost hadden. De heren hadden hun gewone kloffie aan. Er stonden twee tafels keurig gedekt. O, we gingen dus ook nog eten. Daar had ik geen rekening mee gehouden. Er waren twee heerlijke variaties vissoep. Dus toch maar een bordje volgeschept.
En inderdaad kwam iedereen met zijn eigen fles wijn/... aanzetten en hield die goed in de gaten. Dat heb ik niet goed genoeg gedaan. Er zijn duidelijk meer glazen uitgehaald dan alleen de ene die ik gedronken had. Er waren ook mensen die nog een heupflesje cognac oid bij zich hadden voor bij de koffie na. En na de koffie kwam het dansen. Maar tegen die tijd moest ik de gezelligheid verlaten om een dochter op te halen van het vliegveld.
Liesbeth
Voorjaar (3)
Het is voorjaar:
- de eerste krokussen zijn gesignaleerd
- de eerste boshyacinten zijn gesignaleerd
- er lopen mannen in korte broek rond
- er lopen meisjes in hotpants rond
- er lopen mensen in overhemd met korte mouwen rond
- er staat een bord met 'isen er usikker' bij het Prestvannet
- alle mensen die buiten aktief zijn, hebben een wintersportkleurtje
en waarschijnlijk ben ik er nog een paar vergeten
Liesbeth
- de eerste krokussen zijn gesignaleerd
- de eerste boshyacinten zijn gesignaleerd
- er lopen mannen in korte broek rond
- er lopen meisjes in hotpants rond
- er lopen mensen in overhemd met korte mouwen rond
- er staat een bord met 'isen er usikker' bij het Prestvannet
- alle mensen die buiten aktief zijn, hebben een wintersportkleurtje
en waarschijnlijk ben ik er nog een paar vergeten
Liesbeth
KappAbel in het nieuws
Hier nog een link naar het nieuws van gister:
http://nrk.no/nyheter/distrikt/troms_og_finnmark/1.7094404
Volgende maand is de uitreiking van de Abelprijs, daar gaat Jitske cs ook heen. Ze vertelde dat ze dan op de dezelfde rij als de koning mag zitten. Pompom...
Martijn
http://nrk.no/nyheter/distrikt/troms_og_finnmark/1.7094404
Volgende maand is de uitreiking van de Abelprijs, daar gaat Jitske cs ook heen. Ze vertelde dat ze dan op de dezelfde rij als de koning mag zitten. Pompom...
Martijn
vrijdag 23 april 2010
KappAbel
Gisteren en vandaag waren de semifinale en de finale van KappAbel, de wiskundewedstrijd waar Jitskes klas de beste van de provincie van was.
KappAbel is te vergelijken met Kangeroe. Het grote verschil zit in het feit dat je hier niet individueel werkt, maar als groep. De eerste twee rondes kunnen alle negende klassen meedoen en valt er niemand af. Na de eerste twee rondes worden de beste klassen per provincie uitgenodigd voor de semi- en de finale. Jitskes klas was in november de beste klas van de provincie Troms.
Om in zuid-Noorwegen te komen was nog een probleem. Ze hadden eigenlijk woensdag zullen vliegen, maar de IJslanders hadden daar een aswoensdag van gemaakt, dus dat ging niet door. Om toch op tijd te komen, zijn ze maar vast dinsdagochtend vertrokken. Eerst de bus naar Fauske. Van tien uur 's ochtends tot zo'n vier of zes uur 's avonds. Als ik het me goed herinner. Daarna de nachttrein van 22:00 naar Trondheim. Daar kwamen ze woensdag 's ochtends aan, rond half negen. Even een half uur de benen strekken en dan de trein naar Oslo. Daar hadden ze even gelegenheid om bij de Indiër te eten. En 's avonds rond elf uur waren ze in Arendal, in zuid-Noorwegen. Dus zo'n 36 uur onderweg.
Donderdagochtend moesten ze al vroeg op. Het ontbijt was om acht uur. Daarna 's ochtends de halve finale. 's Middags waren er de presentaties over het werkstuk dat ze nog hadden moeten maken. Dat telde ook mee in de beoordeling. 's Avonds werd bekend gemaakt wie er naar de finale doormochten. Er waren 18 of 19 groepen en er mochten er drie door naar de finale.
Ja, Jitskes groep mocht door naar de finale. Ze waren een na beste geworden van alle groepen. Dus een juichtelefoontje naar het thuisfront. Vanochtend was de finale. Van elf tot half twee. En weer een juichtelefoontje. Ze hebben gewonnen!!! Even voor de duidelijkheid, ook bij de semifinale en de finale werkten ze dus als groep. De groep bestond uit twee jongens en twee meisjes. En dat was zo bij alle deelnemende groepen. Dus ook bij zoiets als een wiskundewedstrijd, waar wij in Nederland dat individueel doen, wordt er sociaal gewerkt.
Jitske belde net op om te vertellen dat ze gewonnen hadden. Helemaal blij natuurlijk. Het schijnt dat ze over een maand de koning een handje gaan geven. Dat is natuurlijk ook altijd leuk. En mischien dat ze naar IJsland gaan, waar een wiskundewedstrijd voor alle noordelijke landen gehouden wordt. Maar dat laatste is nog niet zeker. Wat wel zeker is, is dat wij heel trots zijn op onze dochter. Vanavond komt ze thuis, deze keer kan ze gelukkig wel vliegen. We mogen de vlag wel uithangen.
Liesbeth
KappAbel is te vergelijken met Kangeroe. Het grote verschil zit in het feit dat je hier niet individueel werkt, maar als groep. De eerste twee rondes kunnen alle negende klassen meedoen en valt er niemand af. Na de eerste twee rondes worden de beste klassen per provincie uitgenodigd voor de semi- en de finale. Jitskes klas was in november de beste klas van de provincie Troms.
Om in zuid-Noorwegen te komen was nog een probleem. Ze hadden eigenlijk woensdag zullen vliegen, maar de IJslanders hadden daar een aswoensdag van gemaakt, dus dat ging niet door. Om toch op tijd te komen, zijn ze maar vast dinsdagochtend vertrokken. Eerst de bus naar Fauske. Van tien uur 's ochtends tot zo'n vier of zes uur 's avonds. Als ik het me goed herinner. Daarna de nachttrein van 22:00 naar Trondheim. Daar kwamen ze woensdag 's ochtends aan, rond half negen. Even een half uur de benen strekken en dan de trein naar Oslo. Daar hadden ze even gelegenheid om bij de Indiër te eten. En 's avonds rond elf uur waren ze in Arendal, in zuid-Noorwegen. Dus zo'n 36 uur onderweg.
Donderdagochtend moesten ze al vroeg op. Het ontbijt was om acht uur. Daarna 's ochtends de halve finale. 's Middags waren er de presentaties over het werkstuk dat ze nog hadden moeten maken. Dat telde ook mee in de beoordeling. 's Avonds werd bekend gemaakt wie er naar de finale doormochten. Er waren 18 of 19 groepen en er mochten er drie door naar de finale.
Ja, Jitskes groep mocht door naar de finale. Ze waren een na beste geworden van alle groepen. Dus een juichtelefoontje naar het thuisfront. Vanochtend was de finale. Van elf tot half twee. En weer een juichtelefoontje. Ze hebben gewonnen!!! Even voor de duidelijkheid, ook bij de semifinale en de finale werkten ze dus als groep. De groep bestond uit twee jongens en twee meisjes. En dat was zo bij alle deelnemende groepen. Dus ook bij zoiets als een wiskundewedstrijd, waar wij in Nederland dat individueel doen, wordt er sociaal gewerkt.
Jitske belde net op om te vertellen dat ze gewonnen hadden. Helemaal blij natuurlijk. Het schijnt dat ze over een maand de koning een handje gaan geven. Dat is natuurlijk ook altijd leuk. En mischien dat ze naar IJsland gaan, waar een wiskundewedstrijd voor alle noordelijke landen gehouden wordt. Maar dat laatste is nog niet zeker. Wat wel zeker is, is dat wij heel trots zijn op onze dochter. Vanavond komt ze thuis, deze keer kan ze gelukkig wel vliegen. We mogen de vlag wel uithangen.
Liesbeth
donderdag 22 april 2010
Winteraktiviteit
Gisteren hadden we met mijn werk een winteraktiviteit. Groot contrast dus met het vorige bericht. Eigenlijk hadden we die winteraktiviteit vorige week woensdag al zullen hebben, maar toen hebben ze hem uitgesteld vanwege de weersvoorspelling.
Er waren drie ski-tochten gepland en voor de minder aktieven onder ons, was er ook een skispeelplaats. Daar konden we naar hartelust met akebretjes (zeg maar plastic lappen) naar beneden glijden. Er waren de nodige vuurtjes, een grill om worstjes te grillen, er waren touwtrekwedstrijden en sneeuwkunstwerken die beoordeeld werden.
Er was zelfs een groepje dat zat te werken. Die waren hun heledagtoets biologie aan het voorbereiden.
Maar ondanks dat er het nodige te doen was, zat het merendeel gewoon lekker lui van het zonnetje te genieten, een beetje te kletsen, wat koffie te drinken en wat rond te kijken. Als je gaat kijken naar de verdeling over de drie ski-tochten en de ski-speelplaats, dan was zo'n 80 procent op de skispeelplaats. Ja, ik ook.
Eigenlijk had ik graag een skitocht gemaakt, maar ik was bang dat die Noren allemaal dingen gingen doen die ik nog niet aankon na een winter skiën. Om toch nog wat beweging te hebben, ben ik na afloop van de winteraktiviteit maar over de løype naar huis gegaan. Grappig, bij plus 7 graden skiën.
Liesbeth
Er waren drie ski-tochten gepland en voor de minder aktieven onder ons, was er ook een skispeelplaats. Daar konden we naar hartelust met akebretjes (zeg maar plastic lappen) naar beneden glijden. Er waren de nodige vuurtjes, een grill om worstjes te grillen, er waren touwtrekwedstrijden en sneeuwkunstwerken die beoordeeld werden.
Er was zelfs een groepje dat zat te werken. Die waren hun heledagtoets biologie aan het voorbereiden.
Maar ondanks dat er het nodige te doen was, zat het merendeel gewoon lekker lui van het zonnetje te genieten, een beetje te kletsen, wat koffie te drinken en wat rond te kijken. Als je gaat kijken naar de verdeling over de drie ski-tochten en de ski-speelplaats, dan was zo'n 80 procent op de skispeelplaats. Ja, ik ook.
Eigenlijk had ik graag een skitocht gemaakt, maar ik was bang dat die Noren allemaal dingen gingen doen die ik nog niet aankon na een winter skiën. Om toch nog wat beweging te hebben, ben ik na afloop van de winteraktiviteit maar over de løype naar huis gegaan. Grappig, bij plus 7 graden skiën.
Liesbeth
Voorjaar (2)
Hadden we eerst een periode met stralende zon, 's nachts vorst en overdag rond vier graden. Zo kwam er daarna een periode met regen en dezelfde temperaturen. Ik zat me af te vragen op welke manier de sneeuw het snelst weg zou wezen. Of de directe instraling van de zon meer invloed had dan het directe contact met vocht. Ik heb er maar geen experiment van gemaakt.
Er bleek opeens gras te zitten op plaatsen waar er al heel lang alleen maar sneeuw gelegen had. Er bleek opeens geen asfalt te zitten waar ik dacht dat het asfalt al helemaal vrij was. Wat ik voor asfalt aanzag, bleek ijs met heel veel gravel te zijn. En zwart van het vuil. Waar paadjes door de sneeuw waren, bleek het officiele pad precies een meter verder te liggen.
Verder heb ik al een stuk of vier kieviten gezien, de vliegen zijn wakker geworden, Martijn begint weer last te krijgen van zijn hooikoorts (oftewel, de windbestuivers bloeien). We drinken lekker thee op het terras. De lampen zijn pas vanaf een uur of half tien 's avonds aan. De zon gaat al om vier uur op en pas na negen uur 's avonds weer onder. Nog even en de zon gaat helemaal niet meer onder.
De plantenbak is bijna sneeuwvrij. Dus ik kijk nu elke dag met spanning of er al groene puntjes boven komen van de bollen.
Liesbeth
Er bleek opeens gras te zitten op plaatsen waar er al heel lang alleen maar sneeuw gelegen had. Er bleek opeens geen asfalt te zitten waar ik dacht dat het asfalt al helemaal vrij was. Wat ik voor asfalt aanzag, bleek ijs met heel veel gravel te zijn. En zwart van het vuil. Waar paadjes door de sneeuw waren, bleek het officiele pad precies een meter verder te liggen.
Verder heb ik al een stuk of vier kieviten gezien, de vliegen zijn wakker geworden, Martijn begint weer last te krijgen van zijn hooikoorts (oftewel, de windbestuivers bloeien). We drinken lekker thee op het terras. De lampen zijn pas vanaf een uur of half tien 's avonds aan. De zon gaat al om vier uur op en pas na negen uur 's avonds weer onder. Nog even en de zon gaat helemaal niet meer onder.
De plantenbak is bijna sneeuwvrij. Dus ik kijk nu elke dag met spanning of er al groene puntjes boven komen van de bollen.
Liesbeth
maandag 19 april 2010
Konfirmant
Vandaag kregen we bij de post een informatieboekje over de konfirmatie (belijdenis) van de Noorse kerk. Mijn eerste vraag was: hoe komen ze aan ons adres en weten ze dat we een kind van de juiste leeftijd hebben? Gelukkig werd die vraag beantwoord. In kleine lettertjes boven de geadresseerde (Romke), stond dat de staat via het bevolkingsregister de adresinformatie had gegeven en toestemming om die informatie te gebruiken voor het verzenden van de brochure. Over scheiding van kerk en staat gesproken.
Wat interessant is, is de inhoud van de brochure. Iedereen wordt opgeroepen om deel te nemen aan de voorbereidingstijd op de belijdenis, of je gelovig bent, twijfelt, of alleen maar nieuwsgierig bent, je bent welkom. Of je gedoopt bent of niet, je kan meedoen met de voorbereiding. Wil je uiteindelijk ook de belijdenis afleggen, dan zal je wel eerst gedoopt moeten worden. Maar dat kan probleemloos tijdens de voorbereidingstijd.
Een belangrijk deel van de voorbereidingstijd is het delen van ervaringen met anderen. Daarom gaan de meeste belijdenisgroepen erop uit of organiseren andere activiteiten.
Eigenlijk is het niet de belijdenis, zie ik nu. In de belijdenis, leg je zelf opnieuw de gelofte van het geloof af. Maar het is een bevestiging/versterking van de belofte die God gegeven heeft tijdens de doop. Dus een hernieuwing van de doopbelofte. Vanuit de Katholieke kerk, waarin ik ben grootgebracht, meen ik me te herinneren dat de hernieuwing van de doopbelofte van degene die gedoopt was uitging. Maar zover ben ik zelf nooit gekomen.
Liesbeth
Wat interessant is, is de inhoud van de brochure. Iedereen wordt opgeroepen om deel te nemen aan de voorbereidingstijd op de belijdenis, of je gelovig bent, twijfelt, of alleen maar nieuwsgierig bent, je bent welkom. Of je gedoopt bent of niet, je kan meedoen met de voorbereiding. Wil je uiteindelijk ook de belijdenis afleggen, dan zal je wel eerst gedoopt moeten worden. Maar dat kan probleemloos tijdens de voorbereidingstijd.
Een belangrijk deel van de voorbereidingstijd is het delen van ervaringen met anderen. Daarom gaan de meeste belijdenisgroepen erop uit of organiseren andere activiteiten.
Eigenlijk is het niet de belijdenis, zie ik nu. In de belijdenis, leg je zelf opnieuw de gelofte van het geloof af. Maar het is een bevestiging/versterking van de belofte die God gegeven heeft tijdens de doop. Dus een hernieuwing van de doopbelofte. Vanuit de Katholieke kerk, waarin ik ben grootgebracht, meen ik me te herinneren dat de hernieuwing van de doopbelofte van degene die gedoopt was uitging. Maar zover ben ik zelf nooit gekomen.
Liesbeth
zondag 18 april 2010
Belasting
Dit jaar mogen we twee belastingformulieren invullen. Heerlijk. Allebei de formulieren zijn compleet onbekend. Allebei de inleverdata zijn anders dan normaal. Later, dus dat is altijd goed.
Het dunste formulier is twee kantjes, alles is al ingevuld. Dat wil zeggen, alle posten waarvan de Noorse belasting denkt dat ze niet op jou van toepassing zijn, zijn al weggelaten. Alle posten die ze denken dat jij hebt, hebben ze ook al voor je ingevuld. Het zou dus alleen het controleren van de cijfers en het ondertekenen moeten zijn. Maar de adder zit natuurlijk in alle posten die je zelf moet bedenken.
Het andere formulier is 100 kantjes, er is niets ingevuld, je moet alles zelf bedenken aan cijfers. Maar het is wel veel makkelijker, in die zin dat alle mogelijke posten er al in staan en je dus niet hoeft na te denken of de belastingdienst iets over het hoofd heeft gezien.
We zijn maar het eerst met het Noorse belastingformulier begonnen. Dat moet op Konninginnedag uiterlijk ingelverd zijn. Daar moeten we ook een heel ander belastingsysteem voor leren kennen. Hoewel de basis hetzelfde is: inkomen, vermogen, eigen huis, winst uit kansspelen, aftrekposten voor het verkrijgen van arbeid, erge ziekte, etc. zijn er ook subtiele verschillen.
De Noorse belasting wil eigenlijk alleen de cijfers. Zij kijken vervolgens hoe een en ander zo goed mogelijk verdeeld kan worden zodat je zo min mogelijk belasting hoeft te betalen. Ik weet niet hoe goed ze erin zijn. Maar we zijn Nederlander genoeg om zelf ook vast daarover na te denken en de cijfers zo goed mogelijk al in de posten op te schrijven.
Wat de aftrekposten betreft, zit het hier ook anders. Je kan hier niet de aftrekposten naar je partner doorschuiven. Wat wel kan, is inkomsten uit vermogen naar je partner doorsluizen. Dus het resultaat is hetzelfde, maar van de andere kant benaderd. De aftrekpost wordt zo goed mogelijk benut.
Wat verder anders is, is dat in de uitleg de hele tijd maar de helft van de informatie staat. Bv. Als je de ene vrijstelling gebruikt, vervallen een aantal andere vrijstellingen zoals ... Maar ik kan niet vinden waar dan alle vrijstellingen staan die vervallen. Oftewel, de uitleg is fijn om een eerste indicatie te krijgen hoe een en ander bedoeld is, maar niet goed genoeg om echt te weten wat je doet.
Verder zijn we ook niet compleet belastingplichtig in Noorwegen, omdat we minder dan 183 dagen in Noorwegen hebben gewoond, vorig jaar. Dat heeft een aantal voordelen. Je hoeft dan alleen maar belasting te betalen over het inkomen en voormogen dat je in Noorwegen ontvangen hebt. Volgend belastingjaar ligt het weer anders. Dan zijn we wel volledig belastingplichtig en moeten we ook ons Nederlands inkomen en vermogen hier opgeven. Dan zullen we nog een aantal keuzes moeten gaan maken om dubbele belasting te voorkomen. Want hoewel er belastingafspraken liggen tussen Nederland en Noorwegen, moeten we zelf gaan bedenken wat we in welk land op willen geven. Maar dat probleem hoeven we volgend jaar pas te tackelen.
genoeg over belasting, ik ga wiekend vieren,
Liesbeth
Het dunste formulier is twee kantjes, alles is al ingevuld. Dat wil zeggen, alle posten waarvan de Noorse belasting denkt dat ze niet op jou van toepassing zijn, zijn al weggelaten. Alle posten die ze denken dat jij hebt, hebben ze ook al voor je ingevuld. Het zou dus alleen het controleren van de cijfers en het ondertekenen moeten zijn. Maar de adder zit natuurlijk in alle posten die je zelf moet bedenken.
Het andere formulier is 100 kantjes, er is niets ingevuld, je moet alles zelf bedenken aan cijfers. Maar het is wel veel makkelijker, in die zin dat alle mogelijke posten er al in staan en je dus niet hoeft na te denken of de belastingdienst iets over het hoofd heeft gezien.
We zijn maar het eerst met het Noorse belastingformulier begonnen. Dat moet op Konninginnedag uiterlijk ingelverd zijn. Daar moeten we ook een heel ander belastingsysteem voor leren kennen. Hoewel de basis hetzelfde is: inkomen, vermogen, eigen huis, winst uit kansspelen, aftrekposten voor het verkrijgen van arbeid, erge ziekte, etc. zijn er ook subtiele verschillen.
De Noorse belasting wil eigenlijk alleen de cijfers. Zij kijken vervolgens hoe een en ander zo goed mogelijk verdeeld kan worden zodat je zo min mogelijk belasting hoeft te betalen. Ik weet niet hoe goed ze erin zijn. Maar we zijn Nederlander genoeg om zelf ook vast daarover na te denken en de cijfers zo goed mogelijk al in de posten op te schrijven.
Wat de aftrekposten betreft, zit het hier ook anders. Je kan hier niet de aftrekposten naar je partner doorschuiven. Wat wel kan, is inkomsten uit vermogen naar je partner doorsluizen. Dus het resultaat is hetzelfde, maar van de andere kant benaderd. De aftrekpost wordt zo goed mogelijk benut.
Wat verder anders is, is dat in de uitleg de hele tijd maar de helft van de informatie staat. Bv. Als je de ene vrijstelling gebruikt, vervallen een aantal andere vrijstellingen zoals ... Maar ik kan niet vinden waar dan alle vrijstellingen staan die vervallen. Oftewel, de uitleg is fijn om een eerste indicatie te krijgen hoe een en ander bedoeld is, maar niet goed genoeg om echt te weten wat je doet.
Verder zijn we ook niet compleet belastingplichtig in Noorwegen, omdat we minder dan 183 dagen in Noorwegen hebben gewoond, vorig jaar. Dat heeft een aantal voordelen. Je hoeft dan alleen maar belasting te betalen over het inkomen en voormogen dat je in Noorwegen ontvangen hebt. Volgend belastingjaar ligt het weer anders. Dan zijn we wel volledig belastingplichtig en moeten we ook ons Nederlands inkomen en vermogen hier opgeven. Dan zullen we nog een aantal keuzes moeten gaan maken om dubbele belasting te voorkomen. Want hoewel er belastingafspraken liggen tussen Nederland en Noorwegen, moeten we zelf gaan bedenken wat we in welk land op willen geven. Maar dat probleem hoeven we volgend jaar pas te tackelen.
genoeg over belasting, ik ga wiekend vieren,
Liesbeth
dinsdag 13 april 2010
Teflonpan
We hebben hier een teflonsteelpannetje. Dat is op zich natuurlijk niet ongewoon, maar in Nederland hebben we altijd alleen maar teflon koekepannen in huis gehaald.
Al vanaf het begin viel me op dat het melk koken in een teflonpan anders verloopt dan in een gewone pan. Het begint te koken zoals water kookt. Eerst een paar belletjes die omhoog komen kringelen, dan wat meer, en dan pas komt de hele melk omhoog. In een gewone pan zie je eerst wat rimpelingen voordat de melk verder zonder waarschuwing overkookt.
Let op het verschil! In de teflonpan komt de melk omhoog en in de gewone pan kookt hij over. Dat komt door de waarschuwende belletjes vooraf. (Ja, ik weet dat je ook een kooksteentje kunt gebruiken en een speciale melkkoker. Dat deden mijn opa en oma al).
Een ander verschil bij de omhoogkomende melk, is dat in een gewone pan het stijgen ophoudt zodra de pan van het vuur genomen wordt. Of in ieder geval zo goed als. Bij het teflonpannetje bleef de melk tot wel zo'n 10 seconden lang door omhoog komen. En dat terwijl ik hem aan het overgieten was en erin blies. Misschien dat dat niets met het teflon van doen heeft, maar met het feit dat het een zwart pannetje is.
Daarna viel mij op dat de melk in een teflonpan aanbakte. Dat lijkt in eerste instantie vreemd. Een teflonpan is juist bekleed met teflon om aankoeken en aanbakken tegen te gaan. Teflon heeft een soort vettig uiterlijk. In de chemische verbinding kon ik echter niet vinden dat het eventueel vet zou aantrekken. Toch denk ik dat teflon door zijn waterafstotende eigenschappen ervoor zorgt dat juist de melkeiwitten tegen de panbodem blijven plakken en daardoor aankoeken.
En uiteraard, als je ergens mee bezig bent, kwam ik vervolgens een teflonpan tegen waarbij als aanbeveling stond dat melk er niet in aankoekte. Op wikipedia heb ik er verder niets over kunnen vinden, en ook google heeft me in de steek gelaten.
Maar voor wie wil, een leuk studieobject.
Liesbeth
Al vanaf het begin viel me op dat het melk koken in een teflonpan anders verloopt dan in een gewone pan. Het begint te koken zoals water kookt. Eerst een paar belletjes die omhoog komen kringelen, dan wat meer, en dan pas komt de hele melk omhoog. In een gewone pan zie je eerst wat rimpelingen voordat de melk verder zonder waarschuwing overkookt.
Let op het verschil! In de teflonpan komt de melk omhoog en in de gewone pan kookt hij over. Dat komt door de waarschuwende belletjes vooraf. (Ja, ik weet dat je ook een kooksteentje kunt gebruiken en een speciale melkkoker. Dat deden mijn opa en oma al).
Een ander verschil bij de omhoogkomende melk, is dat in een gewone pan het stijgen ophoudt zodra de pan van het vuur genomen wordt. Of in ieder geval zo goed als. Bij het teflonpannetje bleef de melk tot wel zo'n 10 seconden lang door omhoog komen. En dat terwijl ik hem aan het overgieten was en erin blies. Misschien dat dat niets met het teflon van doen heeft, maar met het feit dat het een zwart pannetje is.
Daarna viel mij op dat de melk in een teflonpan aanbakte. Dat lijkt in eerste instantie vreemd. Een teflonpan is juist bekleed met teflon om aankoeken en aanbakken tegen te gaan. Teflon heeft een soort vettig uiterlijk. In de chemische verbinding kon ik echter niet vinden dat het eventueel vet zou aantrekken. Toch denk ik dat teflon door zijn waterafstotende eigenschappen ervoor zorgt dat juist de melkeiwitten tegen de panbodem blijven plakken en daardoor aankoeken.
En uiteraard, als je ergens mee bezig bent, kwam ik vervolgens een teflonpan tegen waarbij als aanbeveling stond dat melk er niet in aankoekte. Op wikipedia heb ik er verder niets over kunnen vinden, en ook google heeft me in de steek gelaten.
Maar voor wie wil, een leuk studieobject.
Liesbeth
vrijdag 9 april 2010
Voorjaar
Hoe de zon toch het voorjaarsgevoel maakt of breekt. De afgelopen vier weken hebben we eigenlijk constant zon gehad. Dat gaf een echt voorjaarsgevoel. We hebben het terras sneeuwvrij gemaakt, zitten er koffie te drinken bij 2 graden boven nul, Jitske jongleert weer buiten, Romke is met zijn waveboard op het terras bezig. Al met al een voorjaarsgevoel.
Het helpt ook geweldig dat ik vier weken geleden al groenlingen gezien heb, de berken in bloei komen, er met pases al vlinders te zien waren, en het gezellig murmelt met al het smeltwater. En de scholeksters die elkaar luid roepend achterna zitten. Het feit dat er nog zo'n meter sneeuw ligt, doet op geen enkele wijze af aan het voorjaarsgevoel. Integendeel, door de weerkaatsing van de zon in de sneeuw is het alleen maar lekkerder.
En dan komt gisteren zo'n dag waar de zon achter de wolken schuil gaat en het 's middags zelfs weer sneeuwt. Dat geeft toch een veel minder gevoel. Tenzij de houtkachel aangaat en het lekker naar houtkachel gaat ruiken. Dan is het ekstra gezellig om met zijn allen binnen om de kachel te zitten, ieder met zijn eigen bezigheden.
Ik ben alleen wel benieuwd of het hier ook bollen opkomen. Hoe het zit met de sneeuwklokjes, de krokussen, de narcissen en hyacinten. Afgelopen herfst heb ik bollen gekregen en gepoot. Maar de bak waar ze in staan, is nog steeds dik onder de sneeuw. Het blijft dus voorlopig bij afwachten.
Liesbeth
Het helpt ook geweldig dat ik vier weken geleden al groenlingen gezien heb, de berken in bloei komen, er met pases al vlinders te zien waren, en het gezellig murmelt met al het smeltwater. En de scholeksters die elkaar luid roepend achterna zitten. Het feit dat er nog zo'n meter sneeuw ligt, doet op geen enkele wijze af aan het voorjaarsgevoel. Integendeel, door de weerkaatsing van de zon in de sneeuw is het alleen maar lekkerder.
En dan komt gisteren zo'n dag waar de zon achter de wolken schuil gaat en het 's middags zelfs weer sneeuwt. Dat geeft toch een veel minder gevoel. Tenzij de houtkachel aangaat en het lekker naar houtkachel gaat ruiken. Dan is het ekstra gezellig om met zijn allen binnen om de kachel te zitten, ieder met zijn eigen bezigheden.
Ik ben alleen wel benieuwd of het hier ook bollen opkomen. Hoe het zit met de sneeuwklokjes, de krokussen, de narcissen en hyacinten. Afgelopen herfst heb ik bollen gekregen en gepoot. Maar de bak waar ze in staan, is nog steeds dik onder de sneeuw. Het blijft dus voorlopig bij afwachten.
Liesbeth
dinsdag 6 april 2010
Paasgewoontes
Toen ik bij de bibliotheekgroep vroeg wat de Noorse paasgewoontes waren, kreeg ik als antwoord: sinaasappels, kvikklunsj, eieren (evt. geverfd) en buiten skiën. De paashaas zou import zijn en zoeken naar eieren hoort er ook niet bij. Wat er nog wel bijhoort is het eten van lamsvlees.
Die kvikklunsj leek me een flauwe grap, maar navraag bij een aantal andere Noren gaf hetzelfde resultaat. Dus dat hoort er ook bij. Vraag me niet waarom.
Om verder te kijken dan wat men bij pasen vindt horen, heb ik ook een boek uit de bibliotheek gehaald "Påske, tradisjoner omkring en høytid". Geschreven door Ørnlf Hodne. Die begint bij de voorjaarsfeesten in Egypte en bij de Israeliten, hoe die samengevoegd worden tot Joodse paasfeesten. Hoe de eerste Kristenen zich willen manifesteren met een eigen geloof door wat aan de dagen te rommelen, de ruzies tussen de orthodoxen en roomsen, hoe de roomse tradities in Noorwegen zich weer mengden met de voorjaarsfeesten, hoe de overgang naar het Lutheranisme ervoor gezorgd heeft dat een aantal tradities weer verdwenen, maar de vastenavondrites niet konden verdringen, etc. Ik zal daar geen verslag van doen.
Wat voor jullie misschien wel leuk is om te lezen, is hoe het volgens het boek nu in zijn werk gaat. We zitten dan al op pagina 145 van het boek. De grote uittocht naar buiten tijdens pasen begint ergens rond de eeuwwisseling van 1800 naar 1900. Alleen die mensen met voldoende geld konden zich dat veroorloven. Een reden hiervoor was de opening van de grote spoorbanen en de verbeterde communicatiemogelijkheden. Pas vanaf de jaren 30 in de vorige eeuw, toen de arbeidtijden korten werden en de lonen hoger, hadden de arbeiders ook gelegenheid om op paasvakantie te gaan. Met name in de tijd tussen de beide wereldoorlogen in was de socialistische arbeidersbeweging bezig op dit gebied. Hoewel de gelijkheid ophield bij de mannen. Het was niet gewoon dat vrouwen ook de bergen introkken. Dat begon pas rond 1930.
De jarenlange invasie met pasen, zorgde ervoor dat ook de boeren in hun paasviering wat van de gebruiken van de stedelingen overnamen. Het zorgde ervoor dat de thuisviering van pasen meer naar buitengericht en vakantieachtig werd. In de loop van de eerste tientallen jaren van 1900 had de paasweek zich ontwikkeld tot een commerciële voorjaarsvakantiekultuur. Daarbij moet de paasweek gezien worden als de week van palmzondag tot en met tweede paasdag. Dit omdat die week van oudsher gezegend was met een taboe op werken, gezien de kristelijke tradities.
Liesbeth
Die kvikklunsj leek me een flauwe grap, maar navraag bij een aantal andere Noren gaf hetzelfde resultaat. Dus dat hoort er ook bij. Vraag me niet waarom.
Om verder te kijken dan wat men bij pasen vindt horen, heb ik ook een boek uit de bibliotheek gehaald "Påske, tradisjoner omkring en høytid". Geschreven door Ørnlf Hodne. Die begint bij de voorjaarsfeesten in Egypte en bij de Israeliten, hoe die samengevoegd worden tot Joodse paasfeesten. Hoe de eerste Kristenen zich willen manifesteren met een eigen geloof door wat aan de dagen te rommelen, de ruzies tussen de orthodoxen en roomsen, hoe de roomse tradities in Noorwegen zich weer mengden met de voorjaarsfeesten, hoe de overgang naar het Lutheranisme ervoor gezorgd heeft dat een aantal tradities weer verdwenen, maar de vastenavondrites niet konden verdringen, etc. Ik zal daar geen verslag van doen.
Wat voor jullie misschien wel leuk is om te lezen, is hoe het volgens het boek nu in zijn werk gaat. We zitten dan al op pagina 145 van het boek. De grote uittocht naar buiten tijdens pasen begint ergens rond de eeuwwisseling van 1800 naar 1900. Alleen die mensen met voldoende geld konden zich dat veroorloven. Een reden hiervoor was de opening van de grote spoorbanen en de verbeterde communicatiemogelijkheden. Pas vanaf de jaren 30 in de vorige eeuw, toen de arbeidtijden korten werden en de lonen hoger, hadden de arbeiders ook gelegenheid om op paasvakantie te gaan. Met name in de tijd tussen de beide wereldoorlogen in was de socialistische arbeidersbeweging bezig op dit gebied. Hoewel de gelijkheid ophield bij de mannen. Het was niet gewoon dat vrouwen ook de bergen introkken. Dat begon pas rond 1930.
De jarenlange invasie met pasen, zorgde ervoor dat ook de boeren in hun paasviering wat van de gebruiken van de stedelingen overnamen. Het zorgde ervoor dat de thuisviering van pasen meer naar buitengericht en vakantieachtig werd. In de loop van de eerste tientallen jaren van 1900 had de paasweek zich ontwikkeld tot een commerciële voorjaarsvakantiekultuur. Daarbij moet de paasweek gezien worden als de week van palmzondag tot en met tweede paasdag. Dit omdat die week van oudsher gezegend was met een taboe op werken, gezien de kristelijke tradities.
Liesbeth
zondag 4 april 2010
Paaswake
Gisteren was ik uitgenodigd voor de Paaswake in het Karmelitenklooster. Een collega van mij is daar de paasvakantie in het gastenhuis en het leek haar wel leuk om samen naar de nachtdienst te gaan.
Het Karmelitenklooster is het noordelijkste ter wereld. De Karmeliten zijn een gesloten orde. Dat houdt dus in dat ze zo min mogelijk contact met de buitenwereld hebben. Dat komt terug in de opzet van de bebouwing en organisatie van de kloostergebouwen en de inrichting ervan. Zie architectuurgids voor Tromsø voor nadere details. Wat daar op de foto's niet te zien is, is dat al het contact met de buitenwereld door een soort trellis gaat. En moet er iets doorgegeven worden, dan is er een draailuikje. Mocht je meer over de orde zelf willen lezen, dan kan je op hun eigen website terecht.
De paaswake begon om tien uur 's avonds. Buiten werd een vuur aangestoken en met de nodige rituele handelingen werd ook de paaskaars aangestoken. Daarna gingen we in processie naar binnen en stak degene voor je de kaars aan die jij bij je had. Uiteindelijk had dus iedereen een brandende kaars in zijn handen in een verder donkere kerk. Dat is symbolisch voor het verspreiden van het Licht over de wereld, oftewel het Woord van God.
Het viel me op dat ik zo goed als niets herkende van de liturgie. In Nederland ben ik tot mijn 12de trouw elke zondag naar de kerk gegaan en tot mijn 18-de in ieder geval naar de kerst- en paasmis. In Nederland staken we ook wel elkaars kaars aan, maar voor mijn gevoel pas veel later in de wake. En ook maar een keer. Hier gebeurde dat twee keer. Er was ook geen schuldbekentenis. Er was wel een elkaar de vrede toewensen, iets dat ik niet van Nederland ken. Het onze vader werd gezongen en dat herkende ik niet. Pas op het laatst, vlak voor de communie, was er een stukje bekend. Er was ook maar een gezang dat ik kende. Maar misschien zegt dit allemaal meer over mijn geheugen dan over het verschil in liturgie. Hoewel de priester me achteraf vertelde dat het een op maat samengestelde liturgie was.
Met de communie was het ook zo dat iedereen naar voren ging. Als je niet gebiecht had en dus de communie niet mocht ontvangen, of als je niet rooms- of ortodoxkatoliek was, kon je wel de zegen van de priester ontvangen door je rechterhand op je linkerschouder te leggen. Dat was een onbekend gebruik voor mij.
Wat wel heel bekend was, maar totaal anders uitgevoerd, was het paasontbijt. Thuis gingen we na de kerk met ons allen naar huis voor het paasontbijt. Hier deden ze dat in het klooster zelf, met alle mensen die in de kerk aanwezig geweest waren. Het brood, de vis en het zout werden gezegend. Er werd niet meer gebeden voor het eten omdat we dat in de kerk al gedaan hadden. De nonnen kwamen aan de andere kant van het hekwerk nog zingen en ons een goede Pasen toewensen. Op de tafel met het paasontbijt stonden de geverfde eieren, zalm, brood en eiersalade klaar. Ook hier donskuikentjes, narcissen en veel geel als tafelversiering. Een Finse had Finse paaseieren meegenomen om uit te delen. Finse paaseieren zijn uitgeblazen eieren, waar vervolgens door het gat chocolade wordt gegoten. Als je dat niet kent, is dat een aparte verassing. Ik begon dus het ei te pellen om op mijn zalm te doen. Toch maar niet dus.
Uiteindelijk was ik twee uur thuis. Ongeveer twee uur had de dienst geduurd en zo'n anderhalf uur het ontbijt. En dan ging ik voor de chocoladetaart en het fruit al weg omdat ik het zo laat begon te vinden.
groetjes,
Liesbeth
Het Karmelitenklooster is het noordelijkste ter wereld. De Karmeliten zijn een gesloten orde. Dat houdt dus in dat ze zo min mogelijk contact met de buitenwereld hebben. Dat komt terug in de opzet van de bebouwing en organisatie van de kloostergebouwen en de inrichting ervan. Zie architectuurgids voor Tromsø voor nadere details. Wat daar op de foto's niet te zien is, is dat al het contact met de buitenwereld door een soort trellis gaat. En moet er iets doorgegeven worden, dan is er een draailuikje. Mocht je meer over de orde zelf willen lezen, dan kan je op hun eigen website terecht.
De paaswake begon om tien uur 's avonds. Buiten werd een vuur aangestoken en met de nodige rituele handelingen werd ook de paaskaars aangestoken. Daarna gingen we in processie naar binnen en stak degene voor je de kaars aan die jij bij je had. Uiteindelijk had dus iedereen een brandende kaars in zijn handen in een verder donkere kerk. Dat is symbolisch voor het verspreiden van het Licht over de wereld, oftewel het Woord van God.
Het viel me op dat ik zo goed als niets herkende van de liturgie. In Nederland ben ik tot mijn 12de trouw elke zondag naar de kerk gegaan en tot mijn 18-de in ieder geval naar de kerst- en paasmis. In Nederland staken we ook wel elkaars kaars aan, maar voor mijn gevoel pas veel later in de wake. En ook maar een keer. Hier gebeurde dat twee keer. Er was ook geen schuldbekentenis. Er was wel een elkaar de vrede toewensen, iets dat ik niet van Nederland ken. Het onze vader werd gezongen en dat herkende ik niet. Pas op het laatst, vlak voor de communie, was er een stukje bekend. Er was ook maar een gezang dat ik kende. Maar misschien zegt dit allemaal meer over mijn geheugen dan over het verschil in liturgie. Hoewel de priester me achteraf vertelde dat het een op maat samengestelde liturgie was.
Met de communie was het ook zo dat iedereen naar voren ging. Als je niet gebiecht had en dus de communie niet mocht ontvangen, of als je niet rooms- of ortodoxkatoliek was, kon je wel de zegen van de priester ontvangen door je rechterhand op je linkerschouder te leggen. Dat was een onbekend gebruik voor mij.
Wat wel heel bekend was, maar totaal anders uitgevoerd, was het paasontbijt. Thuis gingen we na de kerk met ons allen naar huis voor het paasontbijt. Hier deden ze dat in het klooster zelf, met alle mensen die in de kerk aanwezig geweest waren. Het brood, de vis en het zout werden gezegend. Er werd niet meer gebeden voor het eten omdat we dat in de kerk al gedaan hadden. De nonnen kwamen aan de andere kant van het hekwerk nog zingen en ons een goede Pasen toewensen. Op de tafel met het paasontbijt stonden de geverfde eieren, zalm, brood en eiersalade klaar. Ook hier donskuikentjes, narcissen en veel geel als tafelversiering. Een Finse had Finse paaseieren meegenomen om uit te delen. Finse paaseieren zijn uitgeblazen eieren, waar vervolgens door het gat chocolade wordt gegoten. Als je dat niet kent, is dat een aparte verassing. Ik begon dus het ei te pellen om op mijn zalm te doen. Toch maar niet dus.
Uiteindelijk was ik twee uur thuis. Ongeveer twee uur had de dienst geduurd en zo'n anderhalf uur het ontbijt. En dan ging ik voor de chocoladetaart en het fruit al weg omdat ik het zo laat begon te vinden.
groetjes,
Liesbeth
De gestrande dag
Goede vrijdag waren we dus gestrand op Senja. Gelukkig mochten we toch nog bij Boele en Marian blijven, anders hadden we helemaal een probleem gehad. Geluk bij een ongeluk, we vonden het allemaal fijn om nog een dag met elkaar te hebben en er was nog genoeg eten in huis.
Het was ook die dag weer stralend weer. We zijn er dus op uit gegaan om een toppoging te wagen. Juist omdat het stralend weer was, was het te betwijfelen of het zou lukken. Als er zo'n meter sneeuw ligt en het dooit zo'n 9 graden, wordt het wel eens lastig om door sneeuw omhoog te lopen. Gelukkig waren er sneeuwschoenen.
Wat lopen sneeuwschoenen raar. Een beetje alsof je met een volle luier loopt. Maar ze werken fantastisch goed. Liepen we eerst te ploegen door de sneeuw alsof je door het losse zand van het strand loopt, zo loop je met die schoenen netjes over de sneeuw. We hebben al bedacht dat we er in Nederland een hype van gaan maken voor het strand. Voor trilveen zullen ze ook wel goed werken.
Dankzij die sneeuwschoenen hebben we de top weten te bereiken. Wat heb je daar een mooi uitzicht over de fjord, de bergen, de rust en de ruimte. Marian heeft het zonder sneeuwschoenen gedaan. Die heeft dus nog een beetje harder gewerkt dan Martijn en ik.
En na afloop in de hottub op het terras. Heerlijk loom liggen, thee geserveerd krijgen, een mooie zonsondergang die de bergen in een rode gloed zette. En om wakker te blijven af en toe een duik in de sneeuw. Daar gaat je hele lijf van tintelen.
Liesbeth
Het was ook die dag weer stralend weer. We zijn er dus op uit gegaan om een toppoging te wagen. Juist omdat het stralend weer was, was het te betwijfelen of het zou lukken. Als er zo'n meter sneeuw ligt en het dooit zo'n 9 graden, wordt het wel eens lastig om door sneeuw omhoog te lopen. Gelukkig waren er sneeuwschoenen.
Wat lopen sneeuwschoenen raar. Een beetje alsof je met een volle luier loopt. Maar ze werken fantastisch goed. Liepen we eerst te ploegen door de sneeuw alsof je door het losse zand van het strand loopt, zo loop je met die schoenen netjes over de sneeuw. We hebben al bedacht dat we er in Nederland een hype van gaan maken voor het strand. Voor trilveen zullen ze ook wel goed werken.
Dankzij die sneeuwschoenen hebben we de top weten te bereiken. Wat heb je daar een mooi uitzicht over de fjord, de bergen, de rust en de ruimte. Marian heeft het zonder sneeuwschoenen gedaan. Die heeft dus nog een beetje harder gewerkt dan Martijn en ik.
En na afloop in de hottub op het terras. Heerlijk loom liggen, thee geserveerd krijgen, een mooie zonsondergang die de bergen in een rode gloed zette. En om wakker te blijven af en toe een duik in de sneeuw. Daar gaat je hele lijf van tintelen.
Liesbeth
donderdag 1 april 2010
Paasverassingen
Met Pasen trekken bijna alle Noren de stad uit, naar hun hut buiten. Dit om lekker te skien, het gezellig te hebben en te ontspannen. Wij hadden een uitnodiging van Boele om bij hem te komen logeren. Daar zijn we graag op ingegaan. Maar voor we woensdag vertrokken, moesten we eerst nog even inkopen doen en kijken naar de openingstijden van de supermarkt.
Wat bleek, Witte Donderdag en Goede Vrijdag was de supermarkt dicht. Dus toch nog maar iets aan proviand gehaald om van vrijdag op zaterdag te overleven. En daarna vol goede moed naar de boot.
In Finnsnes werden we door Boele opgehaald en met een half uur rijden op Senja, waren we bij zijn huis. Wat een fantastisch mooi uitzicht heb je daar. Volgens Boele gingen we al als echte Noren op paasvakantie doordat we onze ski's meegenomen hadden.
Vandaag hebben we de ski's gebruikt. Eerst een mooie rondtocht over Senja, met allemaal interessante verhalen over hoe Noorwegen ontstaan is, de lokale geologie, de verschillen tussen boerengemeentes en vissersdorpjes, de zaken die de lokale bevolking bezig houden en het verschil met wat de bevolking in Tromsø bezig houdt. Zoals gebruikelijk is Boele een bron van informatie over van alles en nog wat en een beetje meer. Dat maakt toch dat een rondrit veel meer wordt dan alleen mooie vergezichten.
We hebben dus echte Noorse paasdingen gedaan. Lekker geskied, kwiklunsj gegeten, met een thermos thee in de sneeuw gezeten en genoten van de zon. Wat nog miste, waren de sinaasappels. Die schijnen ook duidelijk bij Pasen te horen.
En dan morgen weer de boot terug. Boele keek voor de veiligheid nog even na of de tijd die Martijn gevonden had klopte. En dat was de tweede, zeer onverwachte verrassing. De boot vaart niet. We moeten een dag langer hier blijven. Net zoals de winkel op donderdag en vrijdag dicht is, zo vaart de boot niet. Marian, Boele's vrouw, dacht nog dat er misschien zondagsdienst gevaren werd, wij dachten nog dat het een 1 aprilgrap was. Maar het bleek echt zo te zijn. We blijven dus nog een dagje langer hier, gaan morgen dus weer genieten van alle mooie zaken van Senja.
groetjes,Liesbeth
Wat bleek, Witte Donderdag en Goede Vrijdag was de supermarkt dicht. Dus toch nog maar iets aan proviand gehaald om van vrijdag op zaterdag te overleven. En daarna vol goede moed naar de boot.
In Finnsnes werden we door Boele opgehaald en met een half uur rijden op Senja, waren we bij zijn huis. Wat een fantastisch mooi uitzicht heb je daar. Volgens Boele gingen we al als echte Noren op paasvakantie doordat we onze ski's meegenomen hadden.
Vandaag hebben we de ski's gebruikt. Eerst een mooie rondtocht over Senja, met allemaal interessante verhalen over hoe Noorwegen ontstaan is, de lokale geologie, de verschillen tussen boerengemeentes en vissersdorpjes, de zaken die de lokale bevolking bezig houden en het verschil met wat de bevolking in Tromsø bezig houdt. Zoals gebruikelijk is Boele een bron van informatie over van alles en nog wat en een beetje meer. Dat maakt toch dat een rondrit veel meer wordt dan alleen mooie vergezichten.
We hebben dus echte Noorse paasdingen gedaan. Lekker geskied, kwiklunsj gegeten, met een thermos thee in de sneeuw gezeten en genoten van de zon. Wat nog miste, waren de sinaasappels. Die schijnen ook duidelijk bij Pasen te horen.
En dan morgen weer de boot terug. Boele keek voor de veiligheid nog even na of de tijd die Martijn gevonden had klopte. En dat was de tweede, zeer onverwachte verrassing. De boot vaart niet. We moeten een dag langer hier blijven. Net zoals de winkel op donderdag en vrijdag dicht is, zo vaart de boot niet. Marian, Boele's vrouw, dacht nog dat er misschien zondagsdienst gevaren werd, wij dachten nog dat het een 1 aprilgrap was. Maar het bleek echt zo te zijn. We blijven dus nog een dagje langer hier, gaan morgen dus weer genieten van alle mooie zaken van Senja.
groetjes,Liesbeth
Abonneren op:
Posts (Atom)
