Reggio Emilia

Vandaag werkte ik in een barnehage waar de filosofie die "Reggio Emilia" genoemd wordt, gehanteerd werd. Zoals ik die filosofie begrepen had, wad het dat kinderen gestimuleerd werden hun fantasie te gebruiken. Kinderen zijn competent en helpen mee kultuur en kennis vorm te geven.
Bij deze barnehage hadden ze voornamelijk (voor zover ik waarnam natuurlijk) dat kinderen zelf hun dag vorm konden geven en zelfbeslissingsrecht hadden. Dat had tot gevolg dat er heel open gevraagd werd of de kinderen kerstkaarten wilden maken of buiten spelen. Op een manier dat je het gevoel kreeg dat je ook eventueel wat anders zou kunnen doen. De meeste kinderen wilden dan ook niet kiezen tussen die twee keuzes. Dus bleven de leid(st)ers op dezelfde manier doorvragen om de kinderen tot een keuze te dwingen.
Op deze barnehage heb ik heel veel kinderen gezien die elkaar sloegen, dingen van elkaar afpakten en op alles wat je vroeg of zei tegendraads reageerden. Ik heb ook nog nooit zo vaak leid(st)ers horen zeggen dat iets niet mocht, iets van kinderen af zien pakken, een kind lijfelijk vastpakken om het tot rede te brengen, etc. Ook bij heel gewone zaken als zeggen dat we naar binnen gingen om te eten reageerden de kinderen met het idee dat ze keuze hadden om eventueel buiten te blijven. Voor mijn gevoel waren ze eigenlijk de hele tijd bezig met de grenzen op te zoeken. Dus ik zou zelf duidelijk grenzen stellen en me eraan houden.
Op deze barnehage had ik ook het gevoel dat ik alleen de groep draaide. Er waren zestien kinderen en ik ben een uur alleen met ze buiten geweest voor een van de andere leiders buitenkwam. Toen ik daar na afloop wat over zei, was het dat ze het druk hadden met opruimen etc. Ik ben anderhalf uur alleen met de groep in de speelzaal geweest, terwijl de andere drie leiders vijf kinderen in totaal hadden.
Of het nu aan het systeem of aan hoe het gebruikt werd lag, ik zou mijn kinderen in ieder geval niet op deze barnehage willen hebben. Ik wil er zelf ook niet meer werken.