Bijna de kortste dag

Morgen aan het begin van de avond, om 18:47, begint de zon weer terug te keren. Vandaag gingen de straatlantarens om vijf voor tien uit, en rond half twee alweer aan. Maar ze gaan nog steeds uit. Er is nog steeds ochtendgloren en avondrood te zien. Er is duidelijk verschil tussen dag en nacht. (Jitske is het hier absoluut niet mee eens, zo zie je, denk je onbevooroordeeld waarnemer te zijn ...)

En alles went. Waar we in het begin, zodra het donker werd, in de avondstand gingen, blijven we nu min of meer gewoon functioneren. Maar het is wel duidelijk dat we op verschillende manieren omgaan met de hoeveelheid licht. Martijn heeft laatst tot half tien liggen slapen. Dat is hem sinds hij op de middelbare school zat niet meer overkomen. Ik heb voor mijn gevoel geen last van winterslaap. Een hypothese van mij is dat mijn biologische klok veel meer gelijk gesteld wordt. Dit omdat ik een aantal dagen per week als het licht is, buiten in beweging ben. Martijn en de kinderen kunnen alleen maar in het wiekend tijdens licht buiten bewegen. En eigenlijk zeggen de slaaptijden van de kinderen helemaal niets. Het zijn per slot van rekening pubers, en die hebben een constante jet lag.

Gisteren hebben we lekker bewogen. We hebben gelanglaufed. Eerst een paar rondjes op het Prestvannet. Daarna voorzichtig een stukje lysloipe. Die is wel veel leuker. Je hebt bochtjes, je gaat op en neer en je hebt een doel waar je naartoe kunt. Romke en ik zijn na een heuveltje af, toch maar afgehaakt. Romke moest op tijd zijn voor een verjaarsfeest. Hij ging nog basketballen. Martijn en ik gingen nog klimmen. Jitske ging niets meer doen. Vandaag hebben we de tol betaald. Martijn begint verkouden te worden. Romke werd pas om elf uur wakker. Ik ben aan de lysloipe begonnen, maar moest helaas toch omkeren. Jitske daarentegen, wilde graag nog doorgaan. Ja, die had de dag daarvoor dan ook duidelijk minder gedaan. Om het goed te maken heb ik Jitkse dan ook gevraagd om me te helpen de kerstboom vanuit de stad de heuvel op te sleeën.

De kerstbomenverkoop is hier pas een dikke week aan de gang. Op twee plaatsen heb ik gezien dat ze verkocht werden. Daar staan dan een stuk of vijftig bomen. Furu, gran en ekstra gran. Furu is den, gran is spar en ekstra gran is blauwspar. De prijs is afhankelijk van grootte. Er staan geen grote hekken, geen enorme hoeveelheden, geen kerstverlichting. Wel twee klapstoeltjes, wat olielampjes of vetpotjes. Ook hangen er bij supermarkten briefjes dat je kerstbomen kunt komen kappen. Ik denk dat heel veel Noren dat doen. Gezien de hoeveelheid die in de stad te koop aan wordt geboden. Je ziet heel veel Noren met een of meer kerstbomen op de auto of in de aanhanger langsrijden. De prijzen zijn iets hoger dan in Nederland, maar de bomen moeten wel uit Denemarken komen. Kerstgroen, losse takken, hulst, maretak, etc. heb ik nog nergens gevonden. Wel zijn er overal van die wilgetenenkransen met kerstversiering te koop. Veel mensen hebben die aan hun deur hangen.

De kerstdiners zijn ook volop bezig. Op de twee waar ik aanwezig ben geweest, een van de klimclub en een van mijn uitzendbureau, was het gebruikte dialekt een onderwerp van gesprek. Ook de veranderingen in de dialekten, de invloed van het bokmål, de invloed van alle interne verhuizingen in Noorwegen.

Omdat ik vijf sollicitaties als leraar natuuronderwijs de deur uit gedaan heb, ben ik op dit moment bezig om de boeken die Jitske en Romke gebruiken door te werken. Een opvallend feit daarbij, is dat geologie onderdeel van het vak is. Frank, laat dat maar niet op de Pabo bekend worden, voor je het weet is er een deel van je aardrijkskunde verdwenen. Klimaat zit ook al bij natuuronderwijs. Bij al die vijf vacatures werden natuuronderwijs en wiskunde gekoppeld aangeboden. Ze vinden hier dus blijkbaar dat die twee nauw verwant zijn. Logisch, je hebt de nodige wiskunde nodig om veel natuurkundige berekeningen te kunnen maken. Jan, ze hadden nog een goede tip om zwembeestjes onder de binoculair te kunnen bestuderen. Een dun laagje watten in het petrischaaltje, zorgt ervoor dat ze niet meer uit beeld kunnen zwemmen.

groetjes,
Liesbeth