Dankzij mijn gids van vier jaar geleden had ik de aankondiging van mijn cursus gekregen waardoor ik wist dat ik geen 100 maar maximaal 30 studenten zou krijgen. Ook kon ik daarin lezen dat ik in Thimphu zou werken. De plaats van tewerk stellen was ik ook wel nieuwsgierig naar.
Verder informatie die ik via officiële kanalen had gekregen was dat er een opening van de cursus zou zijn. Geen flauw idee wat dat voorstelde, misschien gewoon dat dan de eerste lesdag zou wezen. Maar dat had ik mis. Er was een officiële opening met een hoge gast,toespraken, een fotomoment en een informele thee. Het grappige was, dat hoewel de hoge gast met veel ceremoniëel begroet werd, hij vervolgens gewoon een mens was. Grapjes maken met de studenten, smalltalk met de gedelegeerden en mij. Uiteraard wist ik niet of ik geacht werd meteen na de opening les te gaan geven of dat ik daarna vrij was. Het bleek het laatste te zijn. Ik heb die vrije tijd gebruikt om kennis te maken met mijn assistenten. Per slot is het wel handig als we weten wat we aan elkaar hebben en ze weten wat ik van hun verwacht. Uiteindelijk heb ik een volle werkdag gedraaid.
's Avonds in mijn appartement was ik redelijk afgedraaid. Niet alleen door alle nieuwe indrukken, maar ook door de hoogte. Paro, waar ik in quarantaine zat ligt op 2200 meter,Thimphu waar ik woon, op 2400 meter en het Betapark waar ik lesgeef ligt op 2880 meter. Ik ben blij dat ik hoog lesgeef en laag slaap. Precies zoals het volgens de regeltjes het beste is. Ook fijn dat het hoogteverschil tussen wonen en werken niet meer dan 400 meter is, wat ook netjes conform het advies is. Tot nu toe is het enige wat ik ervan merk dat het erg vermoeiend is en dat ik een trap rustig op moet lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten