De oprit van 150 meter was helaas niet sneeuwvrij gehouden toen Dirk een weekje niet thuis was. Dat wordt dus vastgereden en verandert in ijs. Niet goed als er klanten komen en die krijgen een ongeluk. Dan bij jij aansprakelijk. Er moest dus zout gestrooid.
Zout strooien klinkt simpel en is het ook. Ware het niet dat de zak 25 kilo weegt en die oprit zo verrekte lang is. Gelukkig hebben ze hier een mooie voorlader van anderhalve ton die simpel te bedienen is. Er is een pedaal voor vooruit, een pedaal voor achteruit, een hendel met een haas en een schildpad erop en nog een paar hendels voor de voorlader en nog zo wat zaken.
Dirk in de voorlader met de zak zout en ik achter het stuur en karren maar. Wel voorzichtig en langzaam rijden, geen abrupte optrek- of stopbewegingen maken anders zou Dirk op de grond liggen. De eerste 150 meter gaan goed. Maar dan komen we bij de weg en moet ik keren. Wat heeft die trekker een kleine draaicirkel. Ik hoef maar een keer te steken.
Terug ga ik van links naar rechts over de oprit. Dirk kijkt angstig achterom omdat hij denkt dat de trekker aan het schuiven is. Gelukkig is dat dus niet het geval. Ik probeer alleen maar zoveel mogelijk van het zout er goed in te rijden.
Dan nog het stuk achter het huis waar de klanten van hun auto naar de deur glibberen. Daar moet veel meer gekeerd en gedraaid worden. En we hebben nog wat zout over dus ik mag nog een keer de oprit op en neer met Dirk in het bakje.
Dan is de pret alweer voorbij en moet ik achteruit inparkeren voor de schuur.
Als het nog gaat sneeuwen voor ik weer weg ben mag ik ook met de sneeuwblazer spelen.
Liesbeth
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten