Lezend over Bhutan en zijn national global happiness kom je aan de tweede interpretatie. De staatsgodsdienst is een van de Boeddhistische stromingen, maar de koning stelt nadrukkelijk dat iedereen vrij is in zijn keuze. Het blijkt dat tot de eerste koning (ze zijn nu aan de vierde) de verschillende stromingen met elkaar streden. Iets dat strijdig is met de Boeddhistische leer. Die, anders dan de Islam, de Christenen en de Joden, niet verkondigt dat niet gelovigen niet in de hemel komen. De strijd was in dit geval puur economisch, wie het profijt van de gebeden en offers zou krijgen. Lees bijvoorbeeld Kim geschreven door Rudyard Kipling.
Je ziet overal watermolens die gebedsmolens aandrijven, je ziet overal gebedsvlaggen wapperen, je ziet overal stupa's, kloosters,....
En behalve dat uiterlijk vertoon zie je ook dat iedereen netjes met de klok mee om de stupa's gaat, dat bij een tempelbezoek eerst voor de leerstoel en daarna voor het altaar gebogen /geknield wordt. Dat heilige relieken met eerbied aangeraakt worden,....
Maar na het eerbetoon wordt er gewoon geld gewisseld door uit de donaties het juiste bedrag te pakken, met zijn allen thee te drinken voor het altaar, door zo hard mogelijk rond te rennen met een gebedsmolen tot je buiten adem lachend neervalt, ...
In het dagelijks leven zie je dat ze levens proberen te sparen, zelfs vliegen worden buiten gezet in plaats van doodgeslagen. Aan de andere kant eten ze wel vlees. Dat zou in/uit principe alleen van natuurlijk gestorven dieren mogen zijn maar er wordt wel gewoon geïmporteerd. Toch houden ze geen varkens, want die kun je alleen maar slachten. Wel koeien voor de melk en kippen voor de eieren en als kaas alleen maar iets als cottage cheese omdat daar geen leb uit een kalvermaag nodig is. Eerbied voor alles wat leeft.
En van de uitstraling van dat geheel wordt ik erg blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten