Er wordt hier dinsdag een grote sneeuwstorm verwacht. En dat heeft impact op het huishouden.
Dirk gaat nog snel de auto helemaal controleren nu het nog lekker weer is. Er wordt naar de winkel gereden om te zorgen dat er genoeg pellets voor de stove in huis zijn. Er wordt het dak op gegaan om te kijken of daar alles nog in orde is.
En ik maar hopen dat de storm eerder komt. Ik heb nog nooit een echte sneeuwstorm meegemaakt en de sneeuwblazer heb ik ook nog niet kunnen gebruiken.
Toen ik hier net was en opmerkingen over de wisselvalligheid van het weer maakte (de ene dag is hiet -12 de volgende dag + 10) kreeg ik te horen: "Als het weer je niet bevalt moet je over een uur nog maar eens kijken" . Dat scheen een standaarduitspraak hier uit de streek te zijn. Blijkbaar komt die sneeuwstorm niet hier uit de buurt want het is al sinds zaterdag dat hij op dinsdag aangekondigd wordt en het is nu maandag. Het ziet er toch echt naar uit dat ik hem ga missen.
Gelukkig mis ik ook de nadelige gevolgen. Alle vluchten vanuit Halifax naar de States zijn gecancelled. Ik vlieg deze keer via Toronto en die vlucht gaat gewoon door.
Wat ik hopelijk niet zal missen is de planetoide die vanavond te zien zou zijn. Ik heb expres een plaatsje naast het raam gezocht aan de goede kant van het vliegtuig en de sterrenconstellaties opgezocht waar hij doorheen gaan. Misschien dat het gaat lukken. Ik zal in ieder geval geen last van bewolking hebben.
Groet,
Liesbeth
maandag 26 januari 2015
zaterdag 24 januari 2015
Nieuwe gasten
Er zijn nog twee gasten aangekomen en er moeten dus twee kamers in orde gemaakt worden.
Lucie, slim als ze is, zorgt dat een van de opslagkamers leeg gemaakt wordt zodat die meteen geverfd kan worden en de scheuren dichtgemaakt. Oftewel, er komt niet alleen een logeerkamer voor een gast bij maar het huis wordt meteen een stapje verder op orde gemaakt.
Ik bied aan om naar de nieuwe kamer te verhuizen ivm met beddentekort. Per slot heb ik matje en slaapzak bij me. Dat wordt dankbaar aanvaard.
Maar dan komt de nacht. En het is buiten -7 graden. En de kamer is onverwarmd. En de muren zijn al verzadigd van de kou. En ik hou nergens rekening mee. Per slot ben ik binnen en heb ik buiten met lagere temperaturen het goed uitgehouden. Maar binnen wordt het opeens toch koud. Mijn tenen, mijn hoofd, mijn schouders, eigenlijk alles. Wel vreemd, want buiten ging het goed.
Het blijkt toch een heel verschil te maken wat je aanhebt. Binnen was dat alleen een pyama en buiten was dat mijn thermoondergoed en fleecevest. Binnen was het een hele kamer waar ik inlag en buiten een bivakzak met een reflecterende laag. Dat dat soort zaken zoveel verschil uit kunnen maken.
De nacht erop heb ik 2 dekens extra gekregen. Een voor onder mijn matje tegen het koud optrekken en een voor over mijn slaapzak. Mijn muts ging op en mijn thermoondergoed aan. Ik heb heerlijk geslapen.
Groet,
Liesbeth
Lucie, slim als ze is, zorgt dat een van de opslagkamers leeg gemaakt wordt zodat die meteen geverfd kan worden en de scheuren dichtgemaakt. Oftewel, er komt niet alleen een logeerkamer voor een gast bij maar het huis wordt meteen een stapje verder op orde gemaakt.
Ik bied aan om naar de nieuwe kamer te verhuizen ivm met beddentekort. Per slot heb ik matje en slaapzak bij me. Dat wordt dankbaar aanvaard.
Maar dan komt de nacht. En het is buiten -7 graden. En de kamer is onverwarmd. En de muren zijn al verzadigd van de kou. En ik hou nergens rekening mee. Per slot ben ik binnen en heb ik buiten met lagere temperaturen het goed uitgehouden. Maar binnen wordt het opeens toch koud. Mijn tenen, mijn hoofd, mijn schouders, eigenlijk alles. Wel vreemd, want buiten ging het goed.
Het blijkt toch een heel verschil te maken wat je aanhebt. Binnen was dat alleen een pyama en buiten was dat mijn thermoondergoed en fleecevest. Binnen was het een hele kamer waar ik inlag en buiten een bivakzak met een reflecterende laag. Dat dat soort zaken zoveel verschil uit kunnen maken.
De nacht erop heb ik 2 dekens extra gekregen. Een voor onder mijn matje tegen het koud optrekken en een voor over mijn slaapzak. Mijn muts ging op en mijn thermoondergoed aan. Ik heb heerlijk geslapen.
Groet,
Liesbeth
donderdag 22 januari 2015
Zeehonden en sterren
Lucie moest naar een klant van de tuinclub en vroeg of ik meewilde.
Het bleek dat er vanuit het raam van die mevrouw een mooi uitzicht was op bevroren water met zeehonden. en uiteraard wil ik als bioloog dat dan wel eens zien.
En inderdaad. Er waren een heleboel zeehonden op het ijs. En wat bleek, ze waren daar gekomen om de jongen. Er waren dan ook een heleboel jonkies te zien. Mooie witte vacht. Gelukkig geen mensen met knuppels om van hun vacht een bontjas te kunnen maken. Het was een mooi gezicht om te zien hoe die jonkies dronken bij de moeder.
Er waren ook whiteheaded eagles en raven op het ijs. Die zaten duidelijk in afwachting van betere tijden. De suggestie was dat dat voor de nageboortes was, omdat die zo voedzaam zijn. Ikzelf denk meer dat het was om de ogen uit te pikken bij de jonkies. Tenminste, daar staan kraaien om bekend bij lammeren en ik denk dat raven net zo erg zijn. Waar de eagles op zaten te wachten weet ik niet zeker, misschien op een zwak exemplaar.
Helaas was de volgende dag er grote dooi en was al het ijs weg. Nu moeten de jongen de eerste tijd rustig de tijd hebben om uit het water te zijn, dus ik ben benieuw hoeveel het overleefd hebben.
Vanavond is het erg helder en komen de sterren goed uit. Je ziet er hier beduidend meer omdat er practisch geen lichtvervuiling is. Ik heb geprobeerd om er foto's van te maken, maar ik ken mijn camera niet goed genoeg en weet ook niet welke instellingen ik het beste kan gebruiken. Dat wordt dus toch maar een handleiding opzoeken en lezen. En vervolgens hopen dat er nog een gelegenheid komt om het uit te proberen.
Liesbeth
Het bleek dat er vanuit het raam van die mevrouw een mooi uitzicht was op bevroren water met zeehonden. en uiteraard wil ik als bioloog dat dan wel eens zien.
En inderdaad. Er waren een heleboel zeehonden op het ijs. En wat bleek, ze waren daar gekomen om de jongen. Er waren dan ook een heleboel jonkies te zien. Mooie witte vacht. Gelukkig geen mensen met knuppels om van hun vacht een bontjas te kunnen maken. Het was een mooi gezicht om te zien hoe die jonkies dronken bij de moeder.
Er waren ook whiteheaded eagles en raven op het ijs. Die zaten duidelijk in afwachting van betere tijden. De suggestie was dat dat voor de nageboortes was, omdat die zo voedzaam zijn. Ikzelf denk meer dat het was om de ogen uit te pikken bij de jonkies. Tenminste, daar staan kraaien om bekend bij lammeren en ik denk dat raven net zo erg zijn. Waar de eagles op zaten te wachten weet ik niet zeker, misschien op een zwak exemplaar.
Helaas was de volgende dag er grote dooi en was al het ijs weg. Nu moeten de jongen de eerste tijd rustig de tijd hebben om uit het water te zijn, dus ik ben benieuw hoeveel het overleefd hebben.
Vanavond is het erg helder en komen de sterren goed uit. Je ziet er hier beduidend meer omdat er practisch geen lichtvervuiling is. Ik heb geprobeerd om er foto's van te maken, maar ik ken mijn camera niet goed genoeg en weet ook niet welke instellingen ik het beste kan gebruiken. Dat wordt dus toch maar een handleiding opzoeken en lezen. En vervolgens hopen dat er nog een gelegenheid komt om het uit te proberen.
Liesbeth
dinsdag 20 januari 2015
Boodschappen op zijn Canadees
Romke had me een boodschappenlijstje meegegeven. Of ik alsjeblieft maple syrup mee terug wilde nemen. Tuurlijk, doen we.
Gelukkig had Lucie ook nog wat boodschappen te doen voor haar verjaardag. Dus gingen Dirk en ik met de auto naar de winkel. Daar aangekomen blijkt dat hij zijn klantenkaart vergeten is en zonder klantenkaart kom je er niet in.
Dirk naar de klantenservice. "Ik ben hier en mijn klantenkaart is 150 kilometer verderop. Kunnen jullie me helpen?" Geen enkel probleem, hij krijgt een klantenkaart voor een dag en we kunnen naar binnen.
Wow, wat een winkel. De Makro is er niets bij. We gaan elk gangpad af omdat ik zo graag wil weten wat er allemaal te koop is. Allerlei tv's, keukengereedschap, tuimmeubels, kleding, brillen, kinderspeelgoed en boeken. Maar, waar we eigenlijk voor kwamen, de boodschappen, hebben ze gelukkig ook. Wel voornamelijk houdbaar spul op het vlees en het brood na. Qua groenten en fruit hebben ze beduidend minder keus. Melk gaat in 4 liter pakken. Er zijn zelfs bloemen. En er is ook vis en zeefruit.
En bij elk gangpad in het gebied met de etenswaren is er een stalletje waar je iets kan proeven, light muffins, frozen cherries, tomatosoup, chips met een garlic dip, oatmeal, ... En al die mensen bij het stalletje lijken ook in de winkel te werken, weten waar je zaken kan vinden en denken met je mee. In Nederland zijn dat over het algemeen uitzendkrachten die voor de fabrikant van het product werken en verder niets met de winkel hebben. Ik vind dit toch een stuk plezieriger. Ze zijn ook niet zo opdringerig om je het spul te verkopen.
Enfin, op het eind van onze tocht door de winkel hadden we twee Amerikaans grote winkelwagens die uitpuilden van de boodschappen maar waar ook 4 weken mee gedaan zou worden. Dat is maar goed ook, want het was anderhalf uur rijden, enkele reis.
Groet,
Liesbeth
Gelukkig had Lucie ook nog wat boodschappen te doen voor haar verjaardag. Dus gingen Dirk en ik met de auto naar de winkel. Daar aangekomen blijkt dat hij zijn klantenkaart vergeten is en zonder klantenkaart kom je er niet in.
Dirk naar de klantenservice. "Ik ben hier en mijn klantenkaart is 150 kilometer verderop. Kunnen jullie me helpen?" Geen enkel probleem, hij krijgt een klantenkaart voor een dag en we kunnen naar binnen.
Wow, wat een winkel. De Makro is er niets bij. We gaan elk gangpad af omdat ik zo graag wil weten wat er allemaal te koop is. Allerlei tv's, keukengereedschap, tuimmeubels, kleding, brillen, kinderspeelgoed en boeken. Maar, waar we eigenlijk voor kwamen, de boodschappen, hebben ze gelukkig ook. Wel voornamelijk houdbaar spul op het vlees en het brood na. Qua groenten en fruit hebben ze beduidend minder keus. Melk gaat in 4 liter pakken. Er zijn zelfs bloemen. En er is ook vis en zeefruit.
En bij elk gangpad in het gebied met de etenswaren is er een stalletje waar je iets kan proeven, light muffins, frozen cherries, tomatosoup, chips met een garlic dip, oatmeal, ... En al die mensen bij het stalletje lijken ook in de winkel te werken, weten waar je zaken kan vinden en denken met je mee. In Nederland zijn dat over het algemeen uitzendkrachten die voor de fabrikant van het product werken en verder niets met de winkel hebben. Ik vind dit toch een stuk plezieriger. Ze zijn ook niet zo opdringerig om je het spul te verkopen.
Enfin, op het eind van onze tocht door de winkel hadden we twee Amerikaans grote winkelwagens die uitpuilden van de boodschappen maar waar ook 4 weken mee gedaan zou worden. Dat is maar goed ook, want het was anderhalf uur rijden, enkele reis.
Groet,
Liesbeth
Trekkertje rijden
De oprit van 150 meter was helaas niet sneeuwvrij gehouden toen Dirk een weekje niet thuis was. Dat wordt dus vastgereden en verandert in ijs. Niet goed als er klanten komen en die krijgen een ongeluk. Dan bij jij aansprakelijk. Er moest dus zout gestrooid.
Zout strooien klinkt simpel en is het ook. Ware het niet dat de zak 25 kilo weegt en die oprit zo verrekte lang is. Gelukkig hebben ze hier een mooie voorlader van anderhalve ton die simpel te bedienen is. Er is een pedaal voor vooruit, een pedaal voor achteruit, een hendel met een haas en een schildpad erop en nog een paar hendels voor de voorlader en nog zo wat zaken.
Dirk in de voorlader met de zak zout en ik achter het stuur en karren maar. Wel voorzichtig en langzaam rijden, geen abrupte optrek- of stopbewegingen maken anders zou Dirk op de grond liggen. De eerste 150 meter gaan goed. Maar dan komen we bij de weg en moet ik keren. Wat heeft die trekker een kleine draaicirkel. Ik hoef maar een keer te steken.
Terug ga ik van links naar rechts over de oprit. Dirk kijkt angstig achterom omdat hij denkt dat de trekker aan het schuiven is. Gelukkig is dat dus niet het geval. Ik probeer alleen maar zoveel mogelijk van het zout er goed in te rijden.
Dan nog het stuk achter het huis waar de klanten van hun auto naar de deur glibberen. Daar moet veel meer gekeerd en gedraaid worden. En we hebben nog wat zout over dus ik mag nog een keer de oprit op en neer met Dirk in het bakje.
Dan is de pret alweer voorbij en moet ik achteruit inparkeren voor de schuur.
Als het nog gaat sneeuwen voor ik weer weg ben mag ik ook met de sneeuwblazer spelen.
Liesbeth
Zout strooien klinkt simpel en is het ook. Ware het niet dat de zak 25 kilo weegt en die oprit zo verrekte lang is. Gelukkig hebben ze hier een mooie voorlader van anderhalve ton die simpel te bedienen is. Er is een pedaal voor vooruit, een pedaal voor achteruit, een hendel met een haas en een schildpad erop en nog een paar hendels voor de voorlader en nog zo wat zaken.
Dirk in de voorlader met de zak zout en ik achter het stuur en karren maar. Wel voorzichtig en langzaam rijden, geen abrupte optrek- of stopbewegingen maken anders zou Dirk op de grond liggen. De eerste 150 meter gaan goed. Maar dan komen we bij de weg en moet ik keren. Wat heeft die trekker een kleine draaicirkel. Ik hoef maar een keer te steken.
Terug ga ik van links naar rechts over de oprit. Dirk kijkt angstig achterom omdat hij denkt dat de trekker aan het schuiven is. Gelukkig is dat dus niet het geval. Ik probeer alleen maar zoveel mogelijk van het zout er goed in te rijden.
Dan nog het stuk achter het huis waar de klanten van hun auto naar de deur glibberen. Daar moet veel meer gekeerd en gedraaid worden. En we hebben nog wat zout over dus ik mag nog een keer de oprit op en neer met Dirk in het bakje.
Dan is de pret alweer voorbij en moet ik achteruit inparkeren voor de schuur.
Als het nog gaat sneeuwen voor ik weer weg ben mag ik ook met de sneeuwblazer spelen.
Liesbeth
zondag 18 januari 2015
- 18 graden Celsius, gevoelstemperatuur -31
In Nova Scotia hebben ze tenminste nog een echte winter. Sneeuw, wind, vrieskou. Heel erg handig als je wilt kijken of je spullen wel tegen wat kou bestand zijn (en jijzelf er ook tegen kan). Al helemaal als je daar een zus hebt wonen en dus naar binnen kunt vluchten als het minder goed gaat dan je hoopt.
Kort samengevat, ik heb net een uur buiten in de sneeuw gelegen om te kijken hoe koud ik zou worden.
En daar komt meer bij kijken dat dat ik van te voren dacht.
Het was wel spannend. Eerst maar even plassen om te zorgen dat ik niet hoef als ik net in de slaapzak lig. Eerst even op mijn slaapkamer rustig uitproberenom te zien hoe het werkt zonder honden en katten in de buurt. Ja, ik vind het wel een beetje spannend.
Ik had wel gezien dat het vandaag -18 was en de komende dagen veel warmer, dus ik moet echt nu uitproberen anders weet ik niet of er nog een kans komt. Gelukkig had ik de gevoelstemperatuur niet gezien.
Met alleen mijn zomerwandelbroek (zonder thermo-ondergoed), geen oranje warmtesokken, wel mijn wandelsokken, wel mijn blauwe winterthermotrui, fleecevest, muts en binnenwanten ga ik naar buiten. Eerst de zak neerleggen, naar binnen voor het matje en de slaapzak. Slaapzak er vast in tegen het wegwaaien, matje uit zijn hoes proberen te krijgen met wanten aan. Dat gaat niet zo makkelijk.
Mijn gezicht wordt al erg koud.
Knielen op de grond om het matje in de bivakzak te doen. Het knielt toch warmer als je je buitenwanten onder je knieen doet.
Matje uitrollen en blazen maar, want ik heb geen tijd om te wachten tot het zichzelf opgeblazen heeft.
Adem in, adem uit. Het inademen doet pijn aan de neus en mijn gezicht wordt nu toch echt koud maar mijn matje wordt opgeblazen.
Hoe doe je dat nu met je schoenen? Gelukkig had ik ze niet geveterd toen ik naar buiten ging.
Toch maar eerst mijn slaapzak uit zijn zakje halen. Dat gaat makkelijker dan het matje.
Waar zit het begin van de rits? Jakkie, wat is het lastig om dat beginnetje met wanten aan te doen. Gelukig, ook gelukt. Nu naar binnen kruipen en uit mijn schoenen kruipen. Je merkt meteen dat je uit de wind gekomen bent.
Waar laat ik die schoenen? Als ze buiten blijven bevriezen ze, kunnen ze volsneeuwen en/of ondersneeuwen. Mee naar binnen dan maar, maar wel eerst de sneeuw er zo goed mogelijk afhalen. Hoe zou dat met skischoenen gaan? Al helemaal als ze vastvriezen aan de bindingen?
Ik duik gauw mijn slaapzak in, doe behalve mijn muts ook mijn capuchon op om te zorgen dat de muts beter zijn werk kan doen en mijn nek beter beschermd is en merk dat ik al dooie vingers begin te krijgen.
O, ik ben vergeten het voeteneind dicht te trekken en daar komt de wind vandaan. Gauw maar even doen. Er zou aan de bovenkant ook een koortje moeten zitten. Ja, maar dat trekt veel lastiger dicht. Dat gaat minder ver en/of makkelijk dan ik dacht.
Het begint te sneeuwen. Dus moet ik zorgen dat de bovenkant verder uitsteekt dan de onderkant zodat het niet in kan sneeuwen.
Eindelijk, ik kan liggen en beginnen met mijn vingers op te warmen. Dat gaat gelukkig snel en voor de rest is er niets te doen. Ik lig warm en comfortabel.
Dan komt Lucie met de hond (aan de lijn gelukkig) langs om te zeggen dat ze een stukje gaat wandelen en dat ik er nog niet uitzie alsof ik het koud heb. Klopt. Maar door die nog geen 5 minuten mijn hoofd optillen en dus een grotere ingang hebben waar mijn handen in liggen kan ik wel opnieuw beginnen mijn handen op te warmen.
Het is mooi om naar buiten te kijken, zonnebril op tegen alle sneeuwglinsters. De polaroid werkt goed. Of het UV-filter ook werkt kan ik niet zien.
Uiteindelijk heb ik een uur buiten gelegen toen ik het wel welletjes vond.
Slaapzak uit en in zijn propzakje, vooral niet proberen om de rits weer helemaal los te maken. Je merkt wel dat het matje veel kouder aanvoelt dan wanneer je in je slaapzak ligt. Dan de bivakzak uit, schoenen aan en knielen op de buitenwanten.
Proberen het ventiel van de thermarest open te krijgen. Lukt niet. Balen. Zit waarschijnlijk vastgevroren.
Dan maar de hele bivakzak met inhoud naar binnen sjouwen en wachten tot het ontdooid is. Als ik voor het echies buiten ga slapen is het dus slimmer om een gewoon schuimplastic matrasje te nemen.
Even achter me gekeken om te zien hoe groot de smeltplek is waar ik gelegen heb. De sneeuw is wel platgedrukt maar niet gesmolten. Goed, er wordt duidelijk geisoleerd.
Wel zit er veel condens aan de binnenkant van de bivakzak. Ik ben benieuwd hoe dat gaat als ik de hele nacht buiten slaap. Want ik ben van plan dat vannacht te gaan doen. En dan iets verder uit de buurt van het huis. Dat geeft 3 verschillen, de zon schijnt niet meer op de bivakzak en de luwte van het huis voel ik dan niet meer en de ondergrond in dan echt sneeuw dus beter isolerend dan een aangestampte aarden ondergrond met een dun laagje ijs en sneeuw.
Kort samengevat, ik heb net een uur buiten in de sneeuw gelegen om te kijken hoe koud ik zou worden.
En daar komt meer bij kijken dat dat ik van te voren dacht.
Het was wel spannend. Eerst maar even plassen om te zorgen dat ik niet hoef als ik net in de slaapzak lig. Eerst even op mijn slaapkamer rustig uitproberenom te zien hoe het werkt zonder honden en katten in de buurt. Ja, ik vind het wel een beetje spannend.
Ik had wel gezien dat het vandaag -18 was en de komende dagen veel warmer, dus ik moet echt nu uitproberen anders weet ik niet of er nog een kans komt. Gelukkig had ik de gevoelstemperatuur niet gezien.
Met alleen mijn zomerwandelbroek (zonder thermo-ondergoed), geen oranje warmtesokken, wel mijn wandelsokken, wel mijn blauwe winterthermotrui, fleecevest, muts en binnenwanten ga ik naar buiten. Eerst de zak neerleggen, naar binnen voor het matje en de slaapzak. Slaapzak er vast in tegen het wegwaaien, matje uit zijn hoes proberen te krijgen met wanten aan. Dat gaat niet zo makkelijk.
Mijn gezicht wordt al erg koud.
Knielen op de grond om het matje in de bivakzak te doen. Het knielt toch warmer als je je buitenwanten onder je knieen doet.
Matje uitrollen en blazen maar, want ik heb geen tijd om te wachten tot het zichzelf opgeblazen heeft.
Adem in, adem uit. Het inademen doet pijn aan de neus en mijn gezicht wordt nu toch echt koud maar mijn matje wordt opgeblazen.
Hoe doe je dat nu met je schoenen? Gelukkig had ik ze niet geveterd toen ik naar buiten ging.
Toch maar eerst mijn slaapzak uit zijn zakje halen. Dat gaat makkelijker dan het matje.
Waar zit het begin van de rits? Jakkie, wat is het lastig om dat beginnetje met wanten aan te doen. Gelukig, ook gelukt. Nu naar binnen kruipen en uit mijn schoenen kruipen. Je merkt meteen dat je uit de wind gekomen bent.
Waar laat ik die schoenen? Als ze buiten blijven bevriezen ze, kunnen ze volsneeuwen en/of ondersneeuwen. Mee naar binnen dan maar, maar wel eerst de sneeuw er zo goed mogelijk afhalen. Hoe zou dat met skischoenen gaan? Al helemaal als ze vastvriezen aan de bindingen?
Ik duik gauw mijn slaapzak in, doe behalve mijn muts ook mijn capuchon op om te zorgen dat de muts beter zijn werk kan doen en mijn nek beter beschermd is en merk dat ik al dooie vingers begin te krijgen.
O, ik ben vergeten het voeteneind dicht te trekken en daar komt de wind vandaan. Gauw maar even doen. Er zou aan de bovenkant ook een koortje moeten zitten. Ja, maar dat trekt veel lastiger dicht. Dat gaat minder ver en/of makkelijk dan ik dacht.
Het begint te sneeuwen. Dus moet ik zorgen dat de bovenkant verder uitsteekt dan de onderkant zodat het niet in kan sneeuwen.
Eindelijk, ik kan liggen en beginnen met mijn vingers op te warmen. Dat gaat gelukkig snel en voor de rest is er niets te doen. Ik lig warm en comfortabel.
Dan komt Lucie met de hond (aan de lijn gelukkig) langs om te zeggen dat ze een stukje gaat wandelen en dat ik er nog niet uitzie alsof ik het koud heb. Klopt. Maar door die nog geen 5 minuten mijn hoofd optillen en dus een grotere ingang hebben waar mijn handen in liggen kan ik wel opnieuw beginnen mijn handen op te warmen.
Het is mooi om naar buiten te kijken, zonnebril op tegen alle sneeuwglinsters. De polaroid werkt goed. Of het UV-filter ook werkt kan ik niet zien.
Uiteindelijk heb ik een uur buiten gelegen toen ik het wel welletjes vond.
Slaapzak uit en in zijn propzakje, vooral niet proberen om de rits weer helemaal los te maken. Je merkt wel dat het matje veel kouder aanvoelt dan wanneer je in je slaapzak ligt. Dan de bivakzak uit, schoenen aan en knielen op de buitenwanten.
Proberen het ventiel van de thermarest open te krijgen. Lukt niet. Balen. Zit waarschijnlijk vastgevroren.
Dan maar de hele bivakzak met inhoud naar binnen sjouwen en wachten tot het ontdooid is. Als ik voor het echies buiten ga slapen is het dus slimmer om een gewoon schuimplastic matrasje te nemen.
Even achter me gekeken om te zien hoe groot de smeltplek is waar ik gelegen heb. De sneeuw is wel platgedrukt maar niet gesmolten. Goed, er wordt duidelijk geisoleerd.
Wel zit er veel condens aan de binnenkant van de bivakzak. Ik ben benieuwd hoe dat gaat als ik de hele nacht buiten slaap. Want ik ben van plan dat vannacht te gaan doen. En dan iets verder uit de buurt van het huis. Dat geeft 3 verschillen, de zon schijnt niet meer op de bivakzak en de luwte van het huis voel ik dan niet meer en de ondergrond in dan echt sneeuw dus beter isolerend dan een aangestampte aarden ondergrond met een dun laagje ijs en sneeuw.
Abonneren op:
Posts (Atom)
