Eigenlijk zou Martijn dit natuurlijk zelf moeten schrijven, maar er is een probleem. Hij is met zijn werk uit eten, dus heeft hij nu even geen tijd. Misschien dat hij later op de dag/nacht alsnog iets zal schrijven.
Hij begon vanochtend pas om half tien. Eigenlijk moest hij morgen pas beginnen, maar omdat zijn baas er dan niet was, werd gevraagd of hij vandaag al wilde beginnen en dan later eens een dag vrijnemen. En Martijn had daar geen probleem mee.
Hij begon met topo's te bekijken van een klimgebied waar twee van zijn collega's dit wiekend geklommen hadden, daarna werd hij rondgeleid en kon hij kennismaken met zijn collega's. Daarna hebben verscheidene collega's verteld over hun werk. De laatste collega was Boele. En omdat Boele een Nederlander is, werden prompt Nederlands werktijden aangehouden. In plaats van 15:15 te stoppen met werken, kwam Martijn pas om half zes thuis, dus had hij gewoon tot 17:00 gewerkt. Zijn lunchtrommeltje was nog niet leeg, want hij had met de rest meegedaan en iets uit de kantine gehaald.
En de Noorse gewoonte om werk en prive gescheiden te houden, schijnt nog niet tot hier te zijn doorgedrongen, want ze zijn dus gezellig met zijn allen uit eten gegaan. Martijn is nog wel even thuis gekomen om een tukje te doen om bij te komen van alle indrukken. Per slot heb je wel opeens een aantal nieuwe collega's, moet je Noors en Engels spreken, en zit je in een nieuwe omgeving. Na zijn tukje was hij dan ook aanzienlijk beter gehumeurd.
Jitske en Romke hebben nu eindelijk hun tweewekelijkse rooster, met meteen alle stof die in die twee weken behandeld gaat worden. Jitske gaat inderdaad nog een keer op pad. In het kader van gymnastiek gaan ze zo'n anderhalf a twee uur wandelen, daarna de tent opzetten en de volgende dag weer terug. We krijgen nog te horen wanneer een en ander plaats gaat vinden en wat ze nodig heeft.
Ik heb eindelijk de buurvrouw gesproken. Zij komt uit Irak, woont al 17 jaar in Noorwegen en studeert economie. Ze heeft er geen enkel probleem mee als ik saxofoon speel. (Ze is toch niet thuis ;-)
Opgevallen:
- ook platte daken lopen schuin af in verband met de sneeuw
- veel schoorstenen doen dat ook
- ook dakgoten doen dat (die hebben normaal al afschot, maar hier hebben ze gemiddeld wat meer afschot dan in Nederland)
- postzegels voor post binnen Europa zijn onbeperkt houdbaar. Als er prijsstijgingen komen, kan je ze toch zonder bij te betalen/plakken gebruiken voor postzendingen binnen Europa
- op alle kruispunten met stoplichten die we tot nu toe tegen zijn gekomen (ik geef toe, het zijn er niet veel) gaan alle stoplichten voor auto's op rood voordat alle voetgangerslichten op groen gaan.
- bij ons huis zijn de dakpannen die half over het boeiboord (de zijkant) liggen, vastgespijkerd
maandag 31 augustus 2009
Halloo
ik ben eigenlijk huiswerk aan het maken, maar, dat is zo zaaaaai en makkelijk, dat ik maar ff de blog kietel...
ik was noors spaans aan het leren, maar dat is echt een makkie, als je al twee jaar frans en een jaar latijn en noors hebt geleerd dus..
en hierna moet ik alleen nog wat oefeningen engels doen geloofik,, (dus voor twee vakken huiswerk voor morgen) en dan vinden ze hier dat zze veel huis werk hebben =0
woow
ik vind dat we belachelijk weinig huiswerk hebben, en dat het niveau ook nog een ommin laag is..
dus dat wordt leuk de rest van het jaar =P
maargoed,, dan ga ik maar engels maken, dan ben ik lekker klaar :D
Xxx..Jitske
zondag 30 augustus 2009
De tweede poging
Zaterdagmorgen zijn we alsnog gaan wandelen. Zie hier voor de foto's. Eerst weer met de fjellheis omhoog, daarna lekker lopen, eerst wat lager door bos, later hoger de bergen in. De boomgrens ligt hier ergens rond de 500-600 meter. Onder de boomgrens kom je enorm veel verschillende bessen en paddenstoelen tegen. Gister hebben we ook diverse rendieren gezien, eerst alleen in botvorm (losse botten dus; Romke's verzameling is weer wat groter), daarna nog levende, zie hier voor het fimpje. Vannacht heeft Liesbeth ze ook langs de tent zien komen. Wat we wederom niet gezien hebben zijn muggen, dat hadden we eigenlijk wel verwacht. We gaan steeds meer twijfelen aan W.F. Hermans' Nooit meer slapen... Vanmorgen hebben we ons lekker aangesteld door met fleece, jas en muts te ontbijten. Na een uurtje zon was het alweer lekker warm.
Het was fijn, alleen jammer dat Liesbeth ziek werd en we dus een kortere route terug naar huis hebben genomen dan we van plan waren. Tja, c'est la vie... Nu is het schitterend weer en zitten we fijn op ons terras.
Martijn
Het was fijn, alleen jammer dat Liesbeth ziek werd en we dus een kortere route terug naar huis hebben genomen dan we van plan waren. Tja, c'est la vie... Nu is het schitterend weer en zitten we fijn op ons terras.
Martijn
vrijdag 28 augustus 2009
Martijn's Astroblog
Hoi mensen van Euroster (en andere geinteresseerden),
Naast het Tromsø blog ga ik nu ook beginnen met een astro-blog. Daarin ga ik bijhouden wat ik op astronomisch gebied allemaal beleef en waarneem.
Je kunt het astro-blog hier vinden.
Martijn
Naast het Tromsø blog ga ik nu ook beginnen met een astro-blog. Daarin ga ik bijhouden wat ik op astronomisch gebied allemaal beleef en waarneem.
Je kunt het astro-blog hier vinden.
Martijn
Hoera, Beer is terug!
Goed nieuws: de rugzak met Beer en alle spulletjes van Jitske is terecht. Hoera!
We waren net met de fjellheis boven aangekomen om een weekend te gaan wandelen, toen de SAS belde dat de verloren rugzak op het vliegveld in Tromsø aangekomen was. Na kort overleg hebben we besloten niet te gaan wandelen (misschien morgen alsnog), maar terug naar huis te gaan om de de verloren rugzak in ontvangst te nemen. Alles was er nog, alleen de shampoo (gelukkig in een plastic zak gedaan) en de zak drop van Cheyenne waren open. Maar het belangrijkste: Beer is er! Verder Jitske's peperdure en o zo lekker warme slaapzak, het zadel van de eenwielfiets, jongleerringen, een hoop favoriete kleren, haar mooie groene Italiaanse tas, en zo nog wel wat. Plus de rugzak zelf, een maand geleden nieuw gekocht omdat de vorige te klein geworden was.
Martijn
Å gå på tur
Hoi,
Dit weekend gaan we wandelen. Eerst met de fjellheis (de lokale kabelbaan) gratis 400m omhoog, dat scheelt alweer, dan lekker een plekje voor de tent zoeken. Morgen en overmorgen fijn wandelen, en zondagmiddag/avond met de bus weer terug naar huis. Zondagavond zijn we er weer.
Fijn weekend allemaal!
Martijn
Dit weekend gaan we wandelen. Eerst met de fjellheis (de lokale kabelbaan) gratis 400m omhoog, dat scheelt alweer, dan lekker een plekje voor de tent zoeken. Morgen en overmorgen fijn wandelen, en zondagmiddag/avond met de bus weer terug naar huis. Zondagavond zijn we er weer.
Fijn weekend allemaal!
Martijn
donderdag 27 augustus 2009
Norskopplæring
We hebben vandaag te horen gekregen dat we onze Noorse test erg goed gemaakt hebben en dat we volgende week dinsdag kunnen beginnen met een cursus die afgelopen dinsdag begonnen is, maar waar niet iedereen op is komen dagen. Ze denken dat die misschien te makkelijk voor ons is, maar iets beters hebben ze voorlopig niet in de aanbieding.
De dinsdag raakt wel vol, Jitske en Romke hebben dan circus, wij hebben dan Noorse les, ik heb dan Noorse literatuur, er zijn dan lezingen van de sterrenclub hier, er is dan geloof ik ook iets van de klimclub. Oftewel, we zullen af en toe moeten kiezen.
Martijn merkte net op dat alle clubs nu pas beginnen. Alles lijkt stil te liggen in de zomer. Websites worden ook nu pas bijgewerkt met actuele openingstijden, cursustijden etc. De bibliotheek is nu 's zondags gesloten, maar in de winter wel op zondag open.
Vanmiddag ben ik even een barnehage binnengelopen waar ze een oproepkracht zochten. Gewoon om even te kijken hoe het daar toegaat. Het is een barnehage op anthroposofische basis. Dus dat houdt in dat het een prive barnehage is. Hij hoort bij een priveschool die ook op Steiner gebaseerd is. Er wordt dus wel iets geprofileerd. Maar als ik naar de kinderen keek die erop zaten en de ouders die de kinderen op kwamen halen, zag ik niet echt verschil met de Noren die ik gewoon op straat tegenkom. Terwijl dat op de Rudolf Steinerschool die we vanuit de Korenmolen op weg naar de stad tegenkomen wel duidelijk het geval is.
Jitske begint al helemaal te vernoorsen, ze mailt met vriendinnen uit Nederland met Heia, ze heeft het over grammatik en over spansk. Gelukkig kan ze er zelf om lachen.
Tussen de middag hebben we de paddenstoelen gegeten die ik gisteren geplukt heb. We zijn nu 11 uur verder en we leven nog steeds. Het zal dus wel goed gegaan zijn met plukken en klaarmaken.
We hebben vanavond weer lekker geklommen. Onze conditie gaat met sprongen vooruit. Om het nog verder vooruit te helpen denken we erover om dit wiekend (morgen na schooltijd beginnen) te gaan kamperen. Er is dus kans dat het hier stil wordt op de blog tot zondag of maandag.
Opgevallen:
- er kwam een SMS-je of we de meterstand door wilden geven per SMS, nadat we dat gedaan hadden kwam er per SMS terug wat ons verbruik de laatste maand geweest was.
- ze krijgen op school niet alleen de boeken, maar ook alle schriften worden door school geleverd. De leerlingen zelf hoeven alleen maar voor kaftpapier en pennen/potloden te zorgen.
- Jitske heeft zelfs een kookboek echt gekregen van school, dat zit dus niet in het boekenpakket en hoeft dus niet teruggeven te worden aan het eind van het schooljaar. Dat is in het kader van gezond leven en is door de regering geinitieerd. Alle leerlingen krijgen een gratis kookboek
De dinsdag raakt wel vol, Jitske en Romke hebben dan circus, wij hebben dan Noorse les, ik heb dan Noorse literatuur, er zijn dan lezingen van de sterrenclub hier, er is dan geloof ik ook iets van de klimclub. Oftewel, we zullen af en toe moeten kiezen.
Martijn merkte net op dat alle clubs nu pas beginnen. Alles lijkt stil te liggen in de zomer. Websites worden ook nu pas bijgewerkt met actuele openingstijden, cursustijden etc. De bibliotheek is nu 's zondags gesloten, maar in de winter wel op zondag open.
Vanmiddag ben ik even een barnehage binnengelopen waar ze een oproepkracht zochten. Gewoon om even te kijken hoe het daar toegaat. Het is een barnehage op anthroposofische basis. Dus dat houdt in dat het een prive barnehage is. Hij hoort bij een priveschool die ook op Steiner gebaseerd is. Er wordt dus wel iets geprofileerd. Maar als ik naar de kinderen keek die erop zaten en de ouders die de kinderen op kwamen halen, zag ik niet echt verschil met de Noren die ik gewoon op straat tegenkom. Terwijl dat op de Rudolf Steinerschool die we vanuit de Korenmolen op weg naar de stad tegenkomen wel duidelijk het geval is.
Jitske begint al helemaal te vernoorsen, ze mailt met vriendinnen uit Nederland met Heia, ze heeft het over grammatik en over spansk. Gelukkig kan ze er zelf om lachen.
Tussen de middag hebben we de paddenstoelen gegeten die ik gisteren geplukt heb. We zijn nu 11 uur verder en we leven nog steeds. Het zal dus wel goed gegaan zijn met plukken en klaarmaken.
We hebben vanavond weer lekker geklommen. Onze conditie gaat met sprongen vooruit. Om het nog verder vooruit te helpen denken we erover om dit wiekend (morgen na schooltijd beginnen) te gaan kamperen. Er is dus kans dat het hier stil wordt op de blog tot zondag of maandag.
Opgevallen:
- er kwam een SMS-je of we de meterstand door wilden geven per SMS, nadat we dat gedaan hadden kwam er per SMS terug wat ons verbruik de laatste maand geweest was.
- ze krijgen op school niet alleen de boeken, maar ook alle schriften worden door school geleverd. De leerlingen zelf hoeven alleen maar voor kaftpapier en pennen/potloden te zorgen.
- Jitske heeft zelfs een kookboek echt gekregen van school, dat zit dus niet in het boekenpakket en hoeft dus niet teruggeven te worden aan het eind van het schooljaar. Dat is in het kader van gezond leven en is door de regering geinitieerd. Alle leerlingen krijgen een gratis kookboek
woensdag 26 augustus 2009
Paddestoelenexcursie en excursie door de stad
Vanochtend hebben Martijn en ik een excursie naar de stad uitgevoerd. We wilden eens een andere route uitproberen die misschien ook een kortere weg naar Martijns werk was. We hebben allemaal sluipdoor kruipdoor weggetjes genomen. Dachten we van het asfalt af een niet officiele doorsteek te hebben, blijkt er opeen een echte trap te komen. Oftewel, het is een officiele doorsteek. En zo bleef het doorgaan. En allemaal stukjes braakliggend terrein of gewoon natuur midden in de stad. Grappig.
Toen we een kaart kochten bij de bibliotheek om alle wegen in Tromsø op papier te hebben stond onze route er niet op.
We zijn ook naar de internationale supermarkt geweest. Heel internationaal is die. Er lagen Belgische bonbons naast Russische chocoladerepen. Er was Thaise rijst en Chinese medicijnen. Maar het was voornamenlijk een toko, behalve dat we maar een soort sambal konden vinden en dat ze niet wisten wat santen was. Toen we dat uitlegden bleken ze het wel te hebben.
Tsja, en een paddestoelenexcursie is hier echt alleen maar gericht op paddestoelen verzamelen die eetbaar zijn en tips uitwisselen hoe je ze het beste klaar kunt maken. Daar stond ik met mijn spiegeltje en loupe en determinatiewerk. Gelukkig hadden de mensen met wie ik mee mocht rijden voor mij een mandje en een mes om alle paddestoelen in te doen en af te snijden.
En daar dacht ik met een echte Noorse bezigheid mee te doen, blijkt dat hier in Troms nooit paddestoelen verzameld werden voor de universiteit in de jaren 70 hier gesticht werd en er allemaal mensen uit Oslo en Finmarken kwamen. Zo zie je maar, hoe een mens zich kan vergissen.
Opgevallen:
- de bibliotheek is gratis voor iedereen.
- alle WCs die ik gezien heb, zowel in winkelcentra als bij benzinepompen als in de bieb zijn gratis (op een WC voor gehandicapten in een winkelcentrum na)
- internet in de bieb is gratis
- toch is er een internetcafe te vinden.
Toen we een kaart kochten bij de bibliotheek om alle wegen in Tromsø op papier te hebben stond onze route er niet op.
We zijn ook naar de internationale supermarkt geweest. Heel internationaal is die. Er lagen Belgische bonbons naast Russische chocoladerepen. Er was Thaise rijst en Chinese medicijnen. Maar het was voornamenlijk een toko, behalve dat we maar een soort sambal konden vinden en dat ze niet wisten wat santen was. Toen we dat uitlegden bleken ze het wel te hebben.
Tsja, en een paddestoelenexcursie is hier echt alleen maar gericht op paddestoelen verzamelen die eetbaar zijn en tips uitwisselen hoe je ze het beste klaar kunt maken. Daar stond ik met mijn spiegeltje en loupe en determinatiewerk. Gelukkig hadden de mensen met wie ik mee mocht rijden voor mij een mandje en een mes om alle paddestoelen in te doen en af te snijden.
En daar dacht ik met een echte Noorse bezigheid mee te doen, blijkt dat hier in Troms nooit paddestoelen verzameld werden voor de universiteit in de jaren 70 hier gesticht werd en er allemaal mensen uit Oslo en Finmarken kwamen. Zo zie je maar, hoe een mens zich kan vergissen.
Opgevallen:
- de bibliotheek is gratis voor iedereen.
- alle WCs die ik gezien heb, zowel in winkelcentra als bij benzinepompen als in de bieb zijn gratis (op een WC voor gehandicapten in een winkelcentrum na)
- internet in de bieb is gratis
- toch is er een internetcafe te vinden.
Gisteren
Gisteren zijn we eindelijk bezig geweest met de buren te leren kennen. Helaas was de vrouw die een appartement in ons huis heeft niet thuis. Die hebben we dus alleen nog maar van een afstandje gezien. De overburen waren wel thuis. Dus wij er met zijn 2-en op af. De overbuurman was in gesprek met een andere man. Wij dachten al mooi twee buren tegelijk te leren kennen, maar het leek toch iets zakelijks te zijn. De overbuurman kwam op ons af om een hand te geven en te vertellen dat hij bij ons langs zou komen als hij klaar was met het gesprek. Hij is inderdaad met zijn vrouw langs geweest, maar toen was ik al weg naar Noorse les. Dus Martijn heeft ze alleen ontvangen. Ze wilden niets drinken en zijn een klein half uur gebleven.
En de stoute schoenen aangetrokken en me aangemeld als lid van de Soppforening. En gemailed naar de muziekschool voor volwassenen. Helaas bleken die geen saxofoonles te geven. Ik kan natuurlijk altijd op zangles gaan om contacten te hebben. De contacten van de soppforening zullen bijna ophouden. Ze hebben nog twee excursies en een soppwiekend en dan is het paddestoelenseizoen alweer over. Het bleek dat ik wel het 13e lid ben van de vereninging. Ik ben benieuwd naar de excursie van vanmiddag/avond. Ik moet om half zes bij het busstation zijn, dan word ik opgepikt.
De Noorse les is hetzelfde als de leerlingen hier in de bovenbouw krijgen, literatuur van 700 tot nu. Het is namelijk onderdeel van een pakket vakken dat je moet hebben om studievaardig bevonden te worden. Oftewel om aan een universiteit of hogeschool te mogen studeren. Universiteit en hogeschool staan hier op hetzelfde niveau. Dus wat wij vroeger de Technische Hogeschool noemden bv., die nu ook allemaal universiteit heten. Hoewel het dus geen les is om Noors te leren, leer je er natuurlijk wel heel veel van, niet alleen de literatuur maar ook veel over de cultuur. Het viel me mee om te volgen.
Misschien dan ik ook maar naturfag ga volgen, dan weet ik tenminste wat ze er hier onder verstaan. Per slot mag ik daar les ingeven en je weet nooit hoe een koe een haas vangt.
Het is grappig om te zien hoe de kinderen met hun vrienden hier omgaan. Jitske en Iselin verdwijnen meteen naar Jitske's kamer om daar huiswerk te maken en Romke en Aksel ploffen op de bank neer en willen graag voor de buis hangen. Ik moet nog uitvinden hoe dat hier gaat met theedrinken. Toen ik afgelopen vrijdag aan Emi vroeg of hij ook thee wilde, begon hij meteen naar de keuken te lopen om verward te stoppen toen hij zag dat ik begon in te schenken. Op een gegeven moment zag ik Aksel fruit van de fruitschaal pakken die op tafel stond. "Gelukkig weet ik dat de Noorse gewoonte is dat je mag pakken wat er op tafel staat tot het op is, anders had ik dit hondsbrutaal gevonden", dacht ik. Later bleek dat Aksel gewoon aan Romke gevraagd had of hij fruit mocht pakken.
Opgevallen:
- er hangen in de winkels nergens briefjes met "collega gezocht" en dat terwijl Noorwegen een veel lager aantal werkelozen heeft dan Nederland
- avondactiviteit vallen hier veel vroeger, de Noorse les om 17:00, paddestoelenexcursies om 18:00 verzamelen op een punt een uur rijden buiten de stad etc. Vandaar dat de Noren veel vroeger avondeten, zo rond half vijf
groetjes,
Liesbeth
En de stoute schoenen aangetrokken en me aangemeld als lid van de Soppforening. En gemailed naar de muziekschool voor volwassenen. Helaas bleken die geen saxofoonles te geven. Ik kan natuurlijk altijd op zangles gaan om contacten te hebben. De contacten van de soppforening zullen bijna ophouden. Ze hebben nog twee excursies en een soppwiekend en dan is het paddestoelenseizoen alweer over. Het bleek dat ik wel het 13e lid ben van de vereninging. Ik ben benieuwd naar de excursie van vanmiddag/avond. Ik moet om half zes bij het busstation zijn, dan word ik opgepikt.
De Noorse les is hetzelfde als de leerlingen hier in de bovenbouw krijgen, literatuur van 700 tot nu. Het is namelijk onderdeel van een pakket vakken dat je moet hebben om studievaardig bevonden te worden. Oftewel om aan een universiteit of hogeschool te mogen studeren. Universiteit en hogeschool staan hier op hetzelfde niveau. Dus wat wij vroeger de Technische Hogeschool noemden bv., die nu ook allemaal universiteit heten. Hoewel het dus geen les is om Noors te leren, leer je er natuurlijk wel heel veel van, niet alleen de literatuur maar ook veel over de cultuur. Het viel me mee om te volgen.
Misschien dan ik ook maar naturfag ga volgen, dan weet ik tenminste wat ze er hier onder verstaan. Per slot mag ik daar les ingeven en je weet nooit hoe een koe een haas vangt.
Het is grappig om te zien hoe de kinderen met hun vrienden hier omgaan. Jitske en Iselin verdwijnen meteen naar Jitske's kamer om daar huiswerk te maken en Romke en Aksel ploffen op de bank neer en willen graag voor de buis hangen. Ik moet nog uitvinden hoe dat hier gaat met theedrinken. Toen ik afgelopen vrijdag aan Emi vroeg of hij ook thee wilde, begon hij meteen naar de keuken te lopen om verward te stoppen toen hij zag dat ik begon in te schenken. Op een gegeven moment zag ik Aksel fruit van de fruitschaal pakken die op tafel stond. "Gelukkig weet ik dat de Noorse gewoonte is dat je mag pakken wat er op tafel staat tot het op is, anders had ik dit hondsbrutaal gevonden", dacht ik. Later bleek dat Aksel gewoon aan Romke gevraagd had of hij fruit mocht pakken.
Opgevallen:
- er hangen in de winkels nergens briefjes met "collega gezocht" en dat terwijl Noorwegen een veel lager aantal werkelozen heeft dan Nederland
- avondactiviteit vallen hier veel vroeger, de Noorse les om 17:00, paddestoelenexcursies om 18:00 verzamelen op een punt een uur rijden buiten de stad etc. Vandaar dat de Noren veel vroeger avondeten, zo rond half vijf
groetjes,
Liesbeth
dinsdag 25 augustus 2009
Uitbreidingen van het sociale netwerk
Vandaag hebben we ons sociale netwerk flink uitgebreid:
- Liesbeth is vandaag naar een cursus Norsk geweest op de Kongsbakken skole. Dat is geen beginnerscursus Noors, maar een cursus over Noorse literatuur. Heftig...
- Liesbeth is lid geworden van de Soppelforening, zeg maar de lokale paddenstoelenclub. Ze werd prompt opgebeld of ze morgen mee wil op excursie.
- Romke had vanmiddag een vriend (Aksel) mee uit school.
- Jitske zit nu met een vriendin (Iselin) op de bank in het Noors-Nederlands woordenboek te neuzelen en samen te smoezen over ....
- Ik ben lid geworden van het Noors astroforum, en ik heb ontdekt dat er op loopafstand een sterrenclub zit. Ik heb gemaild of ik lid kan worden. Volgende week dinsdag hebben ze een lezing over buitenaards leven...
- Vanmiddag zijn de buren even op bezoek geweest.
Martijn
- Liesbeth is vandaag naar een cursus Norsk geweest op de Kongsbakken skole. Dat is geen beginnerscursus Noors, maar een cursus over Noorse literatuur. Heftig...
- Liesbeth is lid geworden van de Soppelforening, zeg maar de lokale paddenstoelenclub. Ze werd prompt opgebeld of ze morgen mee wil op excursie.
- Romke had vanmiddag een vriend (Aksel) mee uit school.
- Jitske zit nu met een vriendin (Iselin) op de bank in het Noors-Nederlands woordenboek te neuzelen en samen te smoezen over ....
- Ik ben lid geworden van het Noors astroforum, en ik heb ontdekt dat er op loopafstand een sterrenclub zit. Ik heb gemaild of ik lid kan worden. Volgende week dinsdag hebben ze een lezing over buitenaards leven...
- Vanmiddag zijn de buren even op bezoek geweest.
Martijn
maandag 24 augustus 2009
De eerste echte lesschooldag
Vandaag zouden de kinderen echt les gaan krijgen. Romke begon met Noors en had daarna gym. Dat hield in dat ze twee rondjes op volle kracht rond het Prestvannet moesten rennen. Eerst ernaar toe joggen als warming-up en daarna een rondje volle kracht voluit. Even tussendoor kalm aan om op adem te komen en meteen een tweede rondje erachteraan. Het viel hem niet mee, hij vond het hard werken. Dat was hij bij gymnastiek niet gewend. Maar hij heeft het tempo van de Noren bij weten te houden. En dat zegt wat. Daarna het douchen, dat gaat met alle jongens samen in het douchehok. Eigenlijk zoals ik het me ook van de middelbare school herinner. Maar Romke is er niet aan gewend dat er na sporten gedouched wordt en al helemaal niet met zijn allen bloot onder de douche terwijl je elkaar ternauwernood kent. Dat zal dus wennen worden. Wiskunde heeft hij nog niet gehad omdat toen de boeken uitgedeeld werden. Het Engels staat hier duidelijk op een hoger niveau dan in Nederland. Dat is logisch want ze hebben het al vanaf dat ze 6 jaar zijn en naar de basisschool gaan.
Jitske heeft alleen muziek gehad. Alle lessen werden namelijk verstoord door een brandalarm. Jitske zei dat het een oefening was en Romke zei dat een paar leerlingen van groep acht dat veroorzaakt hadden. In ieder geval moest iedereen naar buiten en was er loos alarm. Bij muziek leren ze echt een instrument te bespelen. Jitske is dus nu bezig hard haar achterstand met gitaarspelen in te halen. Ben ik blij dat ik er iets vanaf weet en mijn gitaar bij me heb. Ze kan nu, na twee uur oefenen al een zestal accoorden. Het wisselen gaat uiteraard niet zo heel vlot, maar ze heeft een hele week om het te leren. Ze is ook bezig haar achterstand in Spaans weg te werken door een boekje op avi 0 niveau te lezen. Hoe ze het uit moet spreken weet ze nog niet. Het is wel leuk om te merken hoe ze verbanden ziet met de grammatika van het Latijn. Ze heeft ook een boek in het Samisk uit de bieb gehaald, waar dat wil ze ook graag leren. Ach ja, proberen kan altijd en als je er iets van opsteekt is het alleen maar meegenomen. Jitske vertelde dat wat zij dit jaar bij wiskunde gaat krijgen stof is die ze vorig jaar al behandeld heeft gekregen en dat het ernaar uitziet dat aan diezelfde stof hier veel meer tijd besteed gaat worden.
Meteen na school moesten we naar het bevolkingsregister omdat onze oppholdstilatelse (verblijfsvergunning) afgelopen vrijdag was binnengekomen en we ons dus nu in konden schrijven bij de gemeente. De meneer die ons hielp herkende me nog. Helaas kregen we niet meteen ons fødselsnummer, dus alle zaken die we gedacht hadden te doen zoals een inboedelverzekering, belastingkaart, telefoons, kinderbijslag, een bankrekening voor mij etc. moeten nog even op een laag pitje. Maar we zijn weer een stapje verder met alle rompslomp van het regelen.
Martijn heeft al over de bratt kort verteld. Een zaak heeft hij nog niet gemeld,we hadden ons 'overbevist', oftewel, dat we het meer dan goed gedaan hadden. Dank je wel Fokko. De instrukteur vond het ook goed om te zien dat we elkaar vertrouwden. Gelukkig doen we dat al jaren en willen we daar ook nog even mee doorgaan.
Opgevallen:
- bij het kantoor van het bevolkingsregister/belastingkantoor wordt helemaal geen aandacht aan de varkensgriep gegeven.
- bij de bieb wordt helemaal geen aandacht aan de varkensgriep geschonken
- onze conditie begint al flink te verbeteren. Al dat fietsen en lopen in de heuvels hier begint zijn uitwerking te hebben.
- we beginnen ons thuis te voelen in ons huis. Het voelt niet meer als een vakantiehuisje aan.
- er zijn maar een paar plaatsen waar we bordjes in het Samisk en Noors naast elkaar zien, een ervan is in de bieb en een andere plaats is op een plein met het verzoek om de duiven niet te voeren.
Liesbeth
Jitske heeft alleen muziek gehad. Alle lessen werden namelijk verstoord door een brandalarm. Jitske zei dat het een oefening was en Romke zei dat een paar leerlingen van groep acht dat veroorzaakt hadden. In ieder geval moest iedereen naar buiten en was er loos alarm. Bij muziek leren ze echt een instrument te bespelen. Jitske is dus nu bezig hard haar achterstand met gitaarspelen in te halen. Ben ik blij dat ik er iets vanaf weet en mijn gitaar bij me heb. Ze kan nu, na twee uur oefenen al een zestal accoorden. Het wisselen gaat uiteraard niet zo heel vlot, maar ze heeft een hele week om het te leren. Ze is ook bezig haar achterstand in Spaans weg te werken door een boekje op avi 0 niveau te lezen. Hoe ze het uit moet spreken weet ze nog niet. Het is wel leuk om te merken hoe ze verbanden ziet met de grammatika van het Latijn. Ze heeft ook een boek in het Samisk uit de bieb gehaald, waar dat wil ze ook graag leren. Ach ja, proberen kan altijd en als je er iets van opsteekt is het alleen maar meegenomen. Jitske vertelde dat wat zij dit jaar bij wiskunde gaat krijgen stof is die ze vorig jaar al behandeld heeft gekregen en dat het ernaar uitziet dat aan diezelfde stof hier veel meer tijd besteed gaat worden.
Meteen na school moesten we naar het bevolkingsregister omdat onze oppholdstilatelse (verblijfsvergunning) afgelopen vrijdag was binnengekomen en we ons dus nu in konden schrijven bij de gemeente. De meneer die ons hielp herkende me nog. Helaas kregen we niet meteen ons fødselsnummer, dus alle zaken die we gedacht hadden te doen zoals een inboedelverzekering, belastingkaart, telefoons, kinderbijslag, een bankrekening voor mij etc. moeten nog even op een laag pitje. Maar we zijn weer een stapje verder met alle rompslomp van het regelen.
Martijn heeft al over de bratt kort verteld. Een zaak heeft hij nog niet gemeld,we hadden ons 'overbevist', oftewel, dat we het meer dan goed gedaan hadden. Dank je wel Fokko. De instrukteur vond het ook goed om te zien dat we elkaar vertrouwden. Gelukkig doen we dat al jaren en willen we daar ook nog even mee doorgaan.
Opgevallen:
- bij het kantoor van het bevolkingsregister/belastingkantoor wordt helemaal geen aandacht aan de varkensgriep gegeven.
- bij de bieb wordt helemaal geen aandacht aan de varkensgriep geschonken
- onze conditie begint al flink te verbeteren. Al dat fietsen en lopen in de heuvels hier begint zijn uitwerking te hebben.
- we beginnen ons thuis te voelen in ons huis. Het voelt niet meer als een vakantiehuisje aan.
- er zijn maar een paar plaatsen waar we bordjes in het Samisk en Noors naast elkaar zien, een ervan is in de bieb en een andere plaats is op een plein met het verzoek om de duiven niet te voeren.
Liesbeth
Bratt kort
Hoera, we hebben een bratt kort! Nu mogen we officieel in alle Noorse klimhallen klimmen.
Zonet hebben we examen gedaan. Gordeltje aan, een routetje topropen en een routetje voorklimmen. Goed check en climb doen, net als thuis. Met Arild, die meekijkt of we het wel goed doen. Na 10 minuten gelooft hij het wel en mogen we onze namen in het bratt kort register zetten (lijst met klimkaarthouders).
De enige opmerking was om s.v.p. geen acht te gebruiken. Iedereen zekert met een tuber, ATC of vergelijkbaar. Zo wordt de jeugd ook opgevoed en ze willen daar eenheid in houden. Van ons wordt het goede voorbeeld verwacht, en dus is de 8 taboe in de hal. Een GriGri mag wel, da's een apparaat voor gevorderden, vinden ze hier. Haha, in Frankrijk lopen kinderen van 4, 5 jaar elkaar daar mee te zekeren...
Zij zijn tevreden over ons, en wij zijn blij dat ze, net als wij, veiligheid hoog in het vaandel hebben.
Martijn
zondag 23 augustus 2009
Rustdag
Vandaag hebben we een heerlijke rustdag gehad. Lekker uitgeslapen, rustig ontbeten op het terras. De zon scheen weer lekker, net als gisteren. We hebben alleen als we buiten eten of drinken wel altijd meteen een of twee wespen om ons heen. Die laten ons gelukkig na een paar minuten altijd wel weer alleen, maar vervelend is het wel. Muggen hebben we trouwens na die eerste mug op de camping niet meer gezien (afkloppen).
Na de koffie is Martijn wassen gaan draaien en zijn Jitske en ik naar het universiteitsmuseum gegaan. Daar zouden plantenleven, dierenleven, geologie, poollicht en een grootse tentoonstelling over Samen zijn. We begonnen natuurlijk met te verdwalen. Maar dat is niet erg. Je leert je omgeving er beter door kennen. Bovendien geeft dat mooi de kans om met Noren te praten, want je moet per slot van rekening de weg vragen.
Bij het museum stond een gamme nagebouwd, een Samenhuis. Daar kon je een kopje koffie krijgen. Jitske en ik zijn daar naar binnen gegaan en hebben lekker op rendierhuiden koffie zitten drinken. De Samen drinken iets dat het best als boerenkoffie omschreven kan worden. Water en grof gemalen koffie in een waterketel boven het vuur. Als het water kookt wordt het van het vuur gehaald. En als je wilt, wordt het dus met prut en al ingeschonken.
In het museum was minder te zien dan ik gedacht had. Wel werd uitgebreid uitgelegd hoe het Noorderlicht ontstaat. Ik heb me wel uitgeleefd met boeken over de vogels, de planten en de paddestoelen die hier voorkomen. Misschien ga ik met de paddestoelenclub wel mee op excursie. Als ik een bus kan vinden die me bij het bruggehoofd van Kåløya afzet tenminste. Onee, dan heb ik Noorse les op het Kongsbakken. Jammer.
Noors:
- veel mannen achter kinderwagens die erachter lopen alsof dat heel normaal is. Zowel mannen alleen als stellen.
- jongens zijn bijna allemaal emo-achtige gevallen (dragen skinnies en hebben hun haar schuin over hun ogen)
- straatnaambordjes zie je hier zelden en zijn ook niet genormaliseerd qua plaats (vandaar dat we verdwaalden)
- we hebben onze eerste losstaande brievenbus gezien. De andere brievenbussen waren in supermarkten etc.
- huizen zijn van hout en hebben kleurtjes
- de was wordt niet droog buiten (de luchtvochtigheid zal te hoog zijn)
- auto's hebben heel snel hun licht aan. Maar volgens mij zijn ze eigenlijk verplicht altijd hun licht aan te hebben. Ik moet heb nog even nakijken.
- de ochtendschemering begint om 2:53 en het avondduister om 22:28, dat is al veel meer nacht dan toen we twee weken geleden aankwamen
- gisteren met Martijns collega vond ik het weer van de laatste week gewoon terwijl hij het heel fijn weer gevonden had.
Na de koffie is Martijn wassen gaan draaien en zijn Jitske en ik naar het universiteitsmuseum gegaan. Daar zouden plantenleven, dierenleven, geologie, poollicht en een grootse tentoonstelling over Samen zijn. We begonnen natuurlijk met te verdwalen. Maar dat is niet erg. Je leert je omgeving er beter door kennen. Bovendien geeft dat mooi de kans om met Noren te praten, want je moet per slot van rekening de weg vragen.
Bij het museum stond een gamme nagebouwd, een Samenhuis. Daar kon je een kopje koffie krijgen. Jitske en ik zijn daar naar binnen gegaan en hebben lekker op rendierhuiden koffie zitten drinken. De Samen drinken iets dat het best als boerenkoffie omschreven kan worden. Water en grof gemalen koffie in een waterketel boven het vuur. Als het water kookt wordt het van het vuur gehaald. En als je wilt, wordt het dus met prut en al ingeschonken.
In het museum was minder te zien dan ik gedacht had. Wel werd uitgebreid uitgelegd hoe het Noorderlicht ontstaat. Ik heb me wel uitgeleefd met boeken over de vogels, de planten en de paddestoelen die hier voorkomen. Misschien ga ik met de paddestoelenclub wel mee op excursie. Als ik een bus kan vinden die me bij het bruggehoofd van Kåløya afzet tenminste. Onee, dan heb ik Noorse les op het Kongsbakken. Jammer.
Noors:
- veel mannen achter kinderwagens die erachter lopen alsof dat heel normaal is. Zowel mannen alleen als stellen.
- jongens zijn bijna allemaal emo-achtige gevallen (dragen skinnies en hebben hun haar schuin over hun ogen)
- straatnaambordjes zie je hier zelden en zijn ook niet genormaliseerd qua plaats (vandaar dat we verdwaalden)
- we hebben onze eerste losstaande brievenbus gezien. De andere brievenbussen waren in supermarkten etc.
- huizen zijn van hout en hebben kleurtjes
- de was wordt niet droog buiten (de luchtvochtigheid zal te hoog zijn)
- auto's hebben heel snel hun licht aan. Maar volgens mij zijn ze eigenlijk verplicht altijd hun licht aan te hebben. Ik moet heb nog even nakijken.
- de ochtendschemering begint om 2:53 en het avondduister om 22:28, dat is al veel meer nacht dan toen we twee weken geleden aankwamen
- gisteren met Martijns collega vond ik het weer van de laatste week gewoon terwijl hij het heel fijn weer gevonden had.
Klimmen Brensholmen (Kvaløya)
Gister ben ik voor het eerst buiten wezen klimmen. Bjørn (een collega) en zijn klimmaatje Kjell Roger hadden gevraagd of ik mee wilde. Tuurlijk! Nadat 's morgens de mist is opgetrokken en de rotsen de kans hebben gehad te drogen na de regen van gisteravond, belooft het een mooie dag te worden.
Onderweg duiken we nog even de winkel in om wat pølser (wortjes) en een enngangsgrill te halen. Brensholmen is 'n prachtig plekje ongeveer een uur rijden buiten Tromsø. Pal aan zee, heerlijk rustig, behalve dat er af en toe een luidruchtig bootje voorbij komt. Dit tot lichte ergernis van de Noren, zoals dat bij ons gaat als iemand z'n mp3 op standje 12 heeft in de trein.
Er zijn vier sectoren, de meeste routes zijn behaakt, maar je kan er ook trad klimmen, met nuts en friends dus.
Touwtje inhangen, en daarna proberen op verschillende manieren omhoog te klimmen. Heerlijk een paar uur rotsklimmen, ik heb ook een routetje voorgeklommen (maar dan wel een behaakte route).
Na het klimmen hebben we worstjes op de enngangsgrill gebakken, en lekker een paar uur zitten kletsen en naar de omgeving kijken. Ondertussen krijg ik voordurend les over de verschillende vogels en bessen. Ook als je hier in de stad woont, weet je een hoop van de natuur. Ik heb nog wat te doen, dus :-)
Tijdens het eten duikt de vriendin van Bjørn op, en daarna gaan we nog een kop koffie halen in het hotel in Sommarøy, een prachtig groepje eilanden iets verderop. Er is een bruiloft aan de gang, en als de gasten naar buiten komen, blijkt de bruid een klimmaatje van Bjørn en Kjell Roger te zijn. De wereld is toch wel klein hier.
Na het koffiedrinken gaan we op huis aan, want Kjell Roger heeft nog een hoop papierwerk thuis liggen. Uiteindelijk zijn we vroeg (lees: half twaalf) thuis.
Klimfoto's vind je hier
Martijn
Onderweg duiken we nog even de winkel in om wat pølser (wortjes) en een enngangsgrill te halen. Brensholmen is 'n prachtig plekje ongeveer een uur rijden buiten Tromsø. Pal aan zee, heerlijk rustig, behalve dat er af en toe een luidruchtig bootje voorbij komt. Dit tot lichte ergernis van de Noren, zoals dat bij ons gaat als iemand z'n mp3 op standje 12 heeft in de trein.
Er zijn vier sectoren, de meeste routes zijn behaakt, maar je kan er ook trad klimmen, met nuts en friends dus.
Touwtje inhangen, en daarna proberen op verschillende manieren omhoog te klimmen. Heerlijk een paar uur rotsklimmen, ik heb ook een routetje voorgeklommen (maar dan wel een behaakte route).
Na het klimmen hebben we worstjes op de enngangsgrill gebakken, en lekker een paar uur zitten kletsen en naar de omgeving kijken. Ondertussen krijg ik voordurend les over de verschillende vogels en bessen. Ook als je hier in de stad woont, weet je een hoop van de natuur. Ik heb nog wat te doen, dus :-)
Tijdens het eten duikt de vriendin van Bjørn op, en daarna gaan we nog een kop koffie halen in het hotel in Sommarøy, een prachtig groepje eilanden iets verderop. Er is een bruiloft aan de gang, en als de gasten naar buiten komen, blijkt de bruid een klimmaatje van Bjørn en Kjell Roger te zijn. De wereld is toch wel klein hier.
Na het koffiedrinken gaan we op huis aan, want Kjell Roger heeft nog een hoop papierwerk thuis liggen. Uiteindelijk zijn we vroeg (lees: half twaalf) thuis.
Klimfoto's vind je hier
Martijn
Verkiezingen
Over een paar weken (14 september) zijn er verkiezingen in Noorwegen. Leuk, want er wordt wat meer retoriek gebruikt dan gewoon in politiek-land. Een prima manier om uit te vinden wat er zoal leeft, en wat Noren belangrijk vinden (of wat politici denken dat Noren belangrijk vinden :-)). En goed voor ons Noors...
Martijn
zaterdag 22 augustus 2009
Dat was de eerste week
Vandaag is er niet veel gebeurd. Martijn is opgehaald door Bjørn om te gaan klimmen en Jitske en Romke zijn vanochtend spullen gaan kopen voor school. Wij zijn daarna eindelijk de sauna ingedoken. Op een gegeven moment ging het brandalarm af vanwege de stoomontwikkeling. Martijn sms-de om half zeven dat ze klaar waren met klimmen en alleen nog maar hoefde te eten. Dat zal wel wat uitgebreider zijn geworden, want het is nu half elf en hij is nog steeds niet terug. Ik hoop dat dat komt omdat het zo gezellig is.
Ons huis is erg goed gebouwd. Zodra de zon schijnt is het boven in de woonkamer zo warm. Dat zal stookkosten gaan schelen van het winter (als de zon nog boven komt tenminste).
Het was Jitske aan het strand opgevallen dat zelfs de poppetjes uit de klas (meisjes die nogal aan de mode meedoen) geen problemen hadden met naar het strand gaan en zaken als krabben oppakken om te laten zien.
Internet speelt wel een heel grote rol in het leven van een emigrant. We leven van mail naar skype en van hyves naar blog. Het is zelfs zo erg, dat Martijn de blogs leest om te weten te komen wat er op een dag allemaal is langsgekomen.
De moderne technologie van SMS-jes speelt ook een rol in contact houden met jullie. Bovendien blijken de Noren die voor zakelijke dingen te gebruiken. Martijn zal een SMS-je van de bank krijgen als de bankpas klaar is. De tandarts zal een SMS-je sturen om Jitske aan een afspraak te helpen herinneren, en meer van dat soort zaken. Van Nederland weet ik alleen dat je je TANcode op die manier kan krijgen.
Ik snap nu waarom ik op de site van de gemeente alleen maar de creches en de basisschool kon vinden. De middelbare school valt niet onder de gemeente maar onder de provincie.
Morgen kunnen we lekker uitslapen.
groetjes,
Liesbeth
Ons huis is erg goed gebouwd. Zodra de zon schijnt is het boven in de woonkamer zo warm. Dat zal stookkosten gaan schelen van het winter (als de zon nog boven komt tenminste).
Het was Jitske aan het strand opgevallen dat zelfs de poppetjes uit de klas (meisjes die nogal aan de mode meedoen) geen problemen hadden met naar het strand gaan en zaken als krabben oppakken om te laten zien.
Internet speelt wel een heel grote rol in het leven van een emigrant. We leven van mail naar skype en van hyves naar blog. Het is zelfs zo erg, dat Martijn de blogs leest om te weten te komen wat er op een dag allemaal is langsgekomen.
De moderne technologie van SMS-jes speelt ook een rol in contact houden met jullie. Bovendien blijken de Noren die voor zakelijke dingen te gebruiken. Martijn zal een SMS-je van de bank krijgen als de bankpas klaar is. De tandarts zal een SMS-je sturen om Jitske aan een afspraak te helpen herinneren, en meer van dat soort zaken. Van Nederland weet ik alleen dat je je TANcode op die manier kan krijgen.
Ik snap nu waarom ik op de site van de gemeente alleen maar de creches en de basisschool kon vinden. De middelbare school valt niet onder de gemeente maar onder de provincie.
Morgen kunnen we lekker uitslapen.
groetjes,
Liesbeth
vrijdag 21 augustus 2009
Jitske's huiswerk
Wat jammer dat Jitske niet terug wil naar het strand om alsnog netjes haar huiswerk te maken. Ik had graag gekeken naar de ål, snegl, rur, enz. Jitske had dus niet goed begrepen wat de bedoeling was vandaag. Geen tent opzetten of rugzak leren pakken, maar veldwerk op het strand met als doel kennis te verkrijgen over het dieren en plantenleven aan het strand. Dus net als Romke, lekker buiten bezig met planten, dieren etc. Alleen had Romke het dus korter en dichter bij school.
Gelukkig ben ik met de Pabo naar Terschelling geweest en heb ik ook een redelijke biologieopleiding gehad zodat ik haar toch een heel eind kan helpen. Ook al is de Noorse flora en fauna toch wel wat verschillend van de Waddeneilanden. Ik ga een kopie van haar werkbladen inscannen om er nog eens rustig naar te kijken en de Noorse termen voor al die beesten te leren.
Wat wel leuk was, is dat er niet geschroomd wordt om van de planten en dieren niet alleen de volksnaam te geven, maar dat ook de Latijnse naam gegeven wordt.
groetjes,
Liesbeth
Gelukkig ben ik met de Pabo naar Terschelling geweest en heb ik ook een redelijke biologieopleiding gehad zodat ik haar toch een heel eind kan helpen. Ook al is de Noorse flora en fauna toch wel wat verschillend van de Waddeneilanden. Ik ga een kopie van haar werkbladen inscannen om er nog eens rustig naar te kijken en de Noorse termen voor al die beesten te leren.
Wat wel leuk was, is dat er niet geschroomd wordt om van de planten en dieren niet alleen de volksnaam te geven, maar dat ook de Latijnse naam gegeven wordt.
groetjes,
Liesbeth
21augustus met o.a. de tweede schooldag
Vanochtend half acht op want Jitske moest om half negen op school zijn. Romke moest een half uur later aanwezig zijn. Hoewel het nu al kwart voor vijf is (ja, ik ben vroeg vandaag) hebben we Jitske alleen rond een uur even thuis gezien met een vriendin om geld te halen om in het centrum kaftpapier te kopen. Laten we hopen dat dat een goed teken is. We weten dus nog helemaal niet hoe het op het strand geweest is en wanneer ze gaan kamperen met de klas. Om kwart over vijf kwam de dame alsnog aanzetten. Ja, het was leuk geweest aan het strand en of ik haar wilde helpen om de vragen in het boekje dat ze gekregen had om daar in te vullen nu thuis met haar in wilde vullen. Haar en vriendin en zij hadden niet doorgehad dat dat de bedoeling was. Ze hadden alleen de opdracht begrepen om naar dieren te zoeken en byzondere beesten te vangen en aan de anderen te laten zien. En over al die uren in de stad wist ze te vertellen dat ze kaftpapier gekocht had.
Romke kwam iets later met een vriend thuis. Die hebben zich op zijn kamer opgesloten om van alles en nog wat te doen. Op een gegeven moment werd mijn gitaar geleend en kwam er muziek uit die kamer. Dat zal de vriend wel geweest zijn, want Romke heeft nog nooit getaald naar de gitaar. Die vriend is tot ongeveer vier uur gebleven. Af en toe is het woordenboek gebruikt om elkaar iets duidelijk te maken, maar het merendeel van de tijd ging het zonder. Nu is Romke helemaal afgedraaid. Dat kan ik me ook voorstellen na een ochtend school en een middag met een vriend.
Op school hebben ze tot de lunchpauze weer alleen maar gepraat over schoolregels. Ze zijn hier heel streng op pesten. Als een kind ziet dat er gepest wordt, moet dat meteen aan de juffrouw gemeld worden. Voor de lunchpauze gingen ze met de klas een eindje wandelen en hebben ze in een bos gegeten. Daarna was er een soort speurtocht in het bos, waarbij iedereen zoveel bladeren, paddestoelen, etc. moest zoeken en er een naam aan geven. Romke heeft maar niet meegedaan aan het naamgeven. Hij weet de namen in het Nederlands niet eens, laat staan in het Noors. Maar als dit zo doorgaat mag hij over een poosje mij de Noorse namen geven. En na de speurtocht was het dus alweer tijd om naar huis te gaan.
Gelukkig had Romke een brief mee van school waarin staat dat ze maandag bijna echt gaan beginnen met het normale lesrooster. Nog niet helemaal want ze hebben nog tijd nodig om de boeken uit te delen, enz. Maar maandag heeft hij in iedergeval van half negen tot twee les. Dat begint tenminste op een normale schooldag te lijken. Voor gym heeft hij trouwens een handdoek nodig. Het lijkt er dus op dat ze hier douchen na het gymen. Heel goed. Beter dan op de basisschool waar de kinderen aangeraden werd om na het gymen maar goed de deo te gebruiken. Maar ik zie alweer een boodschappenlijst ontstaan. Buitengymkleren en schoenen bijv.
Vanochtend hebben Martijn en ik de kans te baat genomen om de omgeving verder te verkennen. We zijn naar een winkelcentrum in Langnes (vlak bij het vliegveld) gewandeld en hebben daar wat winkels bekeken. Na voor ons gevoel de hele ochtend bezig geweest te zijn, bleken we maar ongeveer een uur kwijt gemaakt te hebben. Dat zullen dan toch de nieuwe indrukken zijn die ervoor zorgen dat je gevoel voor tijd niet klopt. Je merkt ook dat je sneller moe wordt door alle indrukken die je moet verwerken. En dat terwijl we toch al redelijk vaak in Noorwegen, Noorse steden, Noorse winkels etc. geweest zijn.
Toen we thuis kwamen was de post geweest. Ons oppholdstillatelse was aangekomen. Dat is erg snel. Vorige week vrijdag hadden we alle spullen pas ingeleverd. Dus kunnen we nu naar het folkeregister om ons in te schrijven als inwoners van de stad en Noorwegen. En natuurlijk kunnen we als we ingeschreven zijn ons fødselsnummer krijgen. Dus ik meteen met alle papieren naar het folkeregister (dat bij het belastingkantoor inzit) om ons in te laten schrijven. Helaas, we moesten met ons vieren komen. Ik dacht dat dat niet nodig was omdat we bij de aanvraag al alle vier onze neus hadden laten zien. Maar goed, maandag na school zullen we dan maar gaan. Gelukkig hebben we wel een formulier dat we dan ingevuld mee moeten nemen. Dus we hebben wat te doen dit wiekend.
En daarna het gras maaien. Per slot is het droog en 20 graden. Een heel verschil met gisteren. Maar hoe werkt een motormaaier? Eens goed kijken, hij heeft twee hendels, een met 'stop' erop. Die zal ik dus niet moeten hebben. Ik zie dat de benzinetank vol is, de grasbak hangt erachter en er is een touwtje om hem aan te slingeren. Ik trekken en trekken, maar er gebeurt niets. Dan Martijn maar vragen of die meer ervaring heeft. Gelukkig snapt hij wat de bedoeling is en trekt hij ook eerst een paar keer zonder dat er iets gebeurt. Vervolgens ontdekt hij dezelfde knoppen en hendels als ik ook al gezien heb. Mijn eer is gered. Alleen ziet hij bij de stophendel een pijl erbij. Als je die ingeduwd houdt en dan aan het touwtje trekt start de maaimachine wel. Weer wat geleerd. Dus ik alle hobbels, heuvels, etc. maaien voor zover het niet te steil is. Die machine weegt wat en ik moet hard duwen om hem vooruit, omhoog etc. te krijgen. Later op het vlakke stukje gras, zie ik dat de machine nog een hendel heeft. Als je die indrukt heb je ook wielaandrijving en hoef je niet zo hard te werken. Weer wat geleerd en ook aan mijn conditie gewerkt. Nu snap ik ook waarom het niets uitmaakte of ik de schuif van haas naar schildpad verplaatste of omgekeerd. Ik had de wielaandrijving niet ingeschakeld.
Noorse opvallendheden:
- We hebben een Noorse vlag in huis en een paar Noorse wimpels. In de supermarkt konden we nog bijkopen als we wilden.
- Op de top 10 van ergernissen in Noorwegen staat: het opruimen van sneeuw. Al helemaal bij gemeenschappelijke ruimten. Zo van, ik heb het gisteren gedaan dus jij moet het vandaag doen. Ook het wegwerken van de opgeruimde sneeuw. Jij veegt je stoep schoon in de goot en de gemeente veegt de straat schoon op de stoep. En natuurlijk de herrie die de machines maken. Martijns baas Stein schijnt zelfs verhuisd te zijn omdat zijn buurman 's ochtends veel vroeger opstond en dan met veel motorgeraas zijn sneeuw opruimde (dus toch geluidsoverlast)
- Wij hadden vroeger op de creche een heen- en weerschriftje voor de juffies. In Noorwegen is er een meldingsbok voor alle leerlingen in de grunnskole (basisschool en onderbouw middelbare school) verplicht. Daarin gaan evt. meldingen heen en weer. Zaken over wangedrag, cijfers e.d. gaan via een andere route. Het is bedoeld om een beter contact tussen school en thuis te onderhouden.
- de stoepen zijn voor voetgangers en fietsers. Hoewel het ons nog niet helemaal duidelijk is hoe de stoep door fietsers gebruikt wordt. We hebben fietsers omhoog de stoep zien gebruiken en fietsers omlaag (de snelle jongens dus) de straat. Waarschijnlijk wordt de stoep twee kanten opgebruikt, net als voetgangers dat kunnen doen. Maar dat is ons nog niet helemaal duidelijk.
- fietsers op de stoep bellen niet om voetgangers aan de kant te laten gaan, ze remmen om geen botsingen te voorkomen.
- je hoeft maar naar een zebra te kijken of de auto's stoppen al.
- het spitsuur begint hier nu om 15:15 en duurt ongeveer een uur. Waarschijnlijk zal dat in de winter een half uur later zijn.
- onze Hollandse fietsen worden vreemd aangekeken
groetjes,
Liesbeth
Romke kwam iets later met een vriend thuis. Die hebben zich op zijn kamer opgesloten om van alles en nog wat te doen. Op een gegeven moment werd mijn gitaar geleend en kwam er muziek uit die kamer. Dat zal de vriend wel geweest zijn, want Romke heeft nog nooit getaald naar de gitaar. Die vriend is tot ongeveer vier uur gebleven. Af en toe is het woordenboek gebruikt om elkaar iets duidelijk te maken, maar het merendeel van de tijd ging het zonder. Nu is Romke helemaal afgedraaid. Dat kan ik me ook voorstellen na een ochtend school en een middag met een vriend.
Op school hebben ze tot de lunchpauze weer alleen maar gepraat over schoolregels. Ze zijn hier heel streng op pesten. Als een kind ziet dat er gepest wordt, moet dat meteen aan de juffrouw gemeld worden. Voor de lunchpauze gingen ze met de klas een eindje wandelen en hebben ze in een bos gegeten. Daarna was er een soort speurtocht in het bos, waarbij iedereen zoveel bladeren, paddestoelen, etc. moest zoeken en er een naam aan geven. Romke heeft maar niet meegedaan aan het naamgeven. Hij weet de namen in het Nederlands niet eens, laat staan in het Noors. Maar als dit zo doorgaat mag hij over een poosje mij de Noorse namen geven. En na de speurtocht was het dus alweer tijd om naar huis te gaan.
Gelukkig had Romke een brief mee van school waarin staat dat ze maandag bijna echt gaan beginnen met het normale lesrooster. Nog niet helemaal want ze hebben nog tijd nodig om de boeken uit te delen, enz. Maar maandag heeft hij in iedergeval van half negen tot twee les. Dat begint tenminste op een normale schooldag te lijken. Voor gym heeft hij trouwens een handdoek nodig. Het lijkt er dus op dat ze hier douchen na het gymen. Heel goed. Beter dan op de basisschool waar de kinderen aangeraden werd om na het gymen maar goed de deo te gebruiken. Maar ik zie alweer een boodschappenlijst ontstaan. Buitengymkleren en schoenen bijv.
Vanochtend hebben Martijn en ik de kans te baat genomen om de omgeving verder te verkennen. We zijn naar een winkelcentrum in Langnes (vlak bij het vliegveld) gewandeld en hebben daar wat winkels bekeken. Na voor ons gevoel de hele ochtend bezig geweest te zijn, bleken we maar ongeveer een uur kwijt gemaakt te hebben. Dat zullen dan toch de nieuwe indrukken zijn die ervoor zorgen dat je gevoel voor tijd niet klopt. Je merkt ook dat je sneller moe wordt door alle indrukken die je moet verwerken. En dat terwijl we toch al redelijk vaak in Noorwegen, Noorse steden, Noorse winkels etc. geweest zijn.
Toen we thuis kwamen was de post geweest. Ons oppholdstillatelse was aangekomen. Dat is erg snel. Vorige week vrijdag hadden we alle spullen pas ingeleverd. Dus kunnen we nu naar het folkeregister om ons in te schrijven als inwoners van de stad en Noorwegen. En natuurlijk kunnen we als we ingeschreven zijn ons fødselsnummer krijgen. Dus ik meteen met alle papieren naar het folkeregister (dat bij het belastingkantoor inzit) om ons in te laten schrijven. Helaas, we moesten met ons vieren komen. Ik dacht dat dat niet nodig was omdat we bij de aanvraag al alle vier onze neus hadden laten zien. Maar goed, maandag na school zullen we dan maar gaan. Gelukkig hebben we wel een formulier dat we dan ingevuld mee moeten nemen. Dus we hebben wat te doen dit wiekend.
En daarna het gras maaien. Per slot is het droog en 20 graden. Een heel verschil met gisteren. Maar hoe werkt een motormaaier? Eens goed kijken, hij heeft twee hendels, een met 'stop' erop. Die zal ik dus niet moeten hebben. Ik zie dat de benzinetank vol is, de grasbak hangt erachter en er is een touwtje om hem aan te slingeren. Ik trekken en trekken, maar er gebeurt niets. Dan Martijn maar vragen of die meer ervaring heeft. Gelukkig snapt hij wat de bedoeling is en trekt hij ook eerst een paar keer zonder dat er iets gebeurt. Vervolgens ontdekt hij dezelfde knoppen en hendels als ik ook al gezien heb. Mijn eer is gered. Alleen ziet hij bij de stophendel een pijl erbij. Als je die ingeduwd houdt en dan aan het touwtje trekt start de maaimachine wel. Weer wat geleerd. Dus ik alle hobbels, heuvels, etc. maaien voor zover het niet te steil is. Die machine weegt wat en ik moet hard duwen om hem vooruit, omhoog etc. te krijgen. Later op het vlakke stukje gras, zie ik dat de machine nog een hendel heeft. Als je die indrukt heb je ook wielaandrijving en hoef je niet zo hard te werken. Weer wat geleerd en ook aan mijn conditie gewerkt. Nu snap ik ook waarom het niets uitmaakte of ik de schuif van haas naar schildpad verplaatste of omgekeerd. Ik had de wielaandrijving niet ingeschakeld.
Noorse opvallendheden:
- We hebben een Noorse vlag in huis en een paar Noorse wimpels. In de supermarkt konden we nog bijkopen als we wilden.
- Op de top 10 van ergernissen in Noorwegen staat: het opruimen van sneeuw. Al helemaal bij gemeenschappelijke ruimten. Zo van, ik heb het gisteren gedaan dus jij moet het vandaag doen. Ook het wegwerken van de opgeruimde sneeuw. Jij veegt je stoep schoon in de goot en de gemeente veegt de straat schoon op de stoep. En natuurlijk de herrie die de machines maken. Martijns baas Stein schijnt zelfs verhuisd te zijn omdat zijn buurman 's ochtends veel vroeger opstond en dan met veel motorgeraas zijn sneeuw opruimde (dus toch geluidsoverlast)
- Wij hadden vroeger op de creche een heen- en weerschriftje voor de juffies. In Noorwegen is er een meldingsbok voor alle leerlingen in de grunnskole (basisschool en onderbouw middelbare school) verplicht. Daarin gaan evt. meldingen heen en weer. Zaken over wangedrag, cijfers e.d. gaan via een andere route. Het is bedoeld om een beter contact tussen school en thuis te onderhouden.
- de stoepen zijn voor voetgangers en fietsers. Hoewel het ons nog niet helemaal duidelijk is hoe de stoep door fietsers gebruikt wordt. We hebben fietsers omhoog de stoep zien gebruiken en fietsers omlaag (de snelle jongens dus) de straat. Waarschijnlijk wordt de stoep twee kanten opgebruikt, net als voetgangers dat kunnen doen. Maar dat is ons nog niet helemaal duidelijk.
- fietsers op de stoep bellen niet om voetgangers aan de kant te laten gaan, ze remmen om geen botsingen te voorkomen.
- je hoeft maar naar een zebra te kijken of de auto's stoppen al.
- het spitsuur begint hier nu om 15:15 en duurt ongeveer een uur. Waarschijnlijk zal dat in de winter een half uur later zijn.
- onze Hollandse fietsen worden vreemd aangekeken
groetjes,
Liesbeth
donderdag 20 augustus 2009
De eerste schooldag
En dan was het zo ver. Romke moest om 9:00 zich op school melden om zijn rooster op te halen en zijn boeken te krijgen. Jitske kon nog lekker uitslapen want die hoefde pas om 12:00 op school te zijn.
Om 8:00 staat Romke op en ontbijt gezellig met Martijn en mij. Dan zoekt hij zijn rugzak op en wil zijn schoenen aandoen. Waar zijn zijn dichte schoenen? We kunnen ze niet vinden dus gaat hij maar op zijn bergschoenen naar school. Gelukkig is dat hier heel gewoon. We moeten wel rennen omdat hij anders te laat is. Per slot is het al drie voor negen als hij van huis vertrekt. En 9:00 is 9:00 precies in Noorwegen. Op de hoek bij de school zien we dat er alleen kinderen op het schoolplein staan. Er zijn geen ouders bij. Dus loop ik daarna gewoon achter hem aan, zodat het niet opvalt dat hij weggebracht wordt. Dan moet hij het schoolplein op, toch even een spannend moment. Op het schoolplein staan acht groepen kinderen. Er komen van vier basisscholen kinderen naar de Sommerlyst en dat splitst zich vanzelf uit. De tweede splitsing is op geslacht, er zijn vier meisjesgroepen en vier jongensgroepen. Maar na een paar minuten komen de leraren naar buiten en worden de acht groepen een grote groep. De kinderen worden per klas een voor een opgeroepen. Romke zit in 8e, bij hem in de klas zitten kinderen van twee verschillende basisscholen. Na twee en een half uur komt hij stralend thuis. Hij heeft het toch maar gewoon gedaan. Hij heeft een rondleiding door de school gehad en de schoolregels zijn besproken. Hij heeft al een vriend, alleen moest hij om de andere zin vragen of die kon herhalen wat die zei. Helaas dacht die jongen dan dat hij het beter in het Engels kon herhalen. Boeken en een rooster heeft hij nog niet gekregen. Wel weet hij dat hij morgen van negen tot een les heeft en dan zijn boeken krijgt.
We hebben vroeg gegeten voor hollandse begrippen, om half twaalf. Jitske moest immers om 12:00 op school zijn. Martijn heeft haar gebracht en is meteen doorgelopen naar de supermarkt. Ook Jitske kwam pas na twee en een half uur thuis. Bij haar in de klas zaten vier nieuwe kinderen. Ze is dus gelukkig niet de enige nieuwe. Een van de andere nieuwe kinderen komt van de internationale school en zijn Noors is ook niet zo geweldig goed. Jitske heeft haar boeken ook nog niet gekregen, maar wel al haar lesrooster. Maatschappijleer een half uur in de week, wiskunde twee en een half uur in de week, muziek een uur in de week, Noors drie uur in de week, mentoruur twee keer een half uur, Engels twee uur in de week, keuzevak taal twee uur in de week, natuuronderwijs (biologie, scheikunde, natuurkunde) twee uur in de week, huiswerktijd drie keer een half uur, samfunsfag (wrs aardrijkskunde en geschiedenis) anderhalf uur, eten en gezondheid een blok van twee uur, gymnastiek twee keer een uur, RLE (geloof en levensbeschouwing) twee keer een half uur. In totaal maar 22 uur. Dat is minder lestijd dan op de basisschool. Daar hadden Jitske en Romke 25 uur les.
Maar morgen heeft ze geen les, dan gaan ze naar het strand om een wiekend kamperen voor te bereiden. Ze leren dan rugzak inpakken en tent opzetten o.a. Ze moet morgen laarzen aan en warm drinken en eten mee. Daar ging de geplande sauna. We moesten boodschappen doen, want een thermos en laarzen hadden we niet. Verder heeft ze klassedienst, wat dat inhoudt weet ze ook nog niet, maar dat zal wel goedkomen.
Martijn had zich goed voorbereid op de sauna. Hij had de hele ochtend al lopen roepen dat hij wilde gaan fietsen. En zodra Jitske bijna thuis was, vertrok hij. Wel was hij nog even de sauna ingelopen om geschrokken weer boven te komen om te vragen of we de sauna gewoon zo aan zouden laten staan. Het was er al zo warm vond hij. Ik had net gecontroleerd en het was nog maar 40 graden, dus we hadden nog even te gaan. Maar ja, dat saunaverhaal ging dus niet door. Misschien morgen of in het wiekend.
Beide kinderen kregen een informatieboekje mee naar huis en een brief voor de ouders. In die brief kwam alweer de nieuwe griep ter sprake. Of de onze kinderen wilden leren in papieren zakdoekjes te snuiten en als je bij niezen die niet bij de hand had, je elleboogholte te gebruiken. En natuurlijk het goed handen wassen.
Toen Jitske en ik terugkwamen uit de stad waren er bloemen, was Martijn weer terug en hadden we bezoek van Boele, Martijns Nederlandse collega. Gezellig. In de stad tuinen we er telkens weer in, dat een ingang en een uitgang van een winkelcentrum niet per definitie op dezelfde etage hoeven te liggen. Er is bv. een winkelcentrum waar je op het tweede niveau binnenkomt (voor ons de eerste etage) en je op het vierde niveau er weer uit kan. Maar dat zal vanzelf wel wennen.
Na het eten zijn Martijn en ik naar de klimhal vertrokken om even kennis te maken. Het was de fietstocht die Martijn vanmiddag ook al had gemaakt. Hij is inderdaad op onze Hollandse fietsen goed te doen, niet zoveel hoogtelijnen. Je fietst redelijk over de rug van het eiland heen. De hal zelf is niet zo heel erg groot, de waardering is gelijk aan Monte Cervino, de routes zijn ook leuk. Dus daar moeten we vaker naar toe.
groetjes,
Liesbeth
Om 8:00 staat Romke op en ontbijt gezellig met Martijn en mij. Dan zoekt hij zijn rugzak op en wil zijn schoenen aandoen. Waar zijn zijn dichte schoenen? We kunnen ze niet vinden dus gaat hij maar op zijn bergschoenen naar school. Gelukkig is dat hier heel gewoon. We moeten wel rennen omdat hij anders te laat is. Per slot is het al drie voor negen als hij van huis vertrekt. En 9:00 is 9:00 precies in Noorwegen. Op de hoek bij de school zien we dat er alleen kinderen op het schoolplein staan. Er zijn geen ouders bij. Dus loop ik daarna gewoon achter hem aan, zodat het niet opvalt dat hij weggebracht wordt. Dan moet hij het schoolplein op, toch even een spannend moment. Op het schoolplein staan acht groepen kinderen. Er komen van vier basisscholen kinderen naar de Sommerlyst en dat splitst zich vanzelf uit. De tweede splitsing is op geslacht, er zijn vier meisjesgroepen en vier jongensgroepen. Maar na een paar minuten komen de leraren naar buiten en worden de acht groepen een grote groep. De kinderen worden per klas een voor een opgeroepen. Romke zit in 8e, bij hem in de klas zitten kinderen van twee verschillende basisscholen. Na twee en een half uur komt hij stralend thuis. Hij heeft het toch maar gewoon gedaan. Hij heeft een rondleiding door de school gehad en de schoolregels zijn besproken. Hij heeft al een vriend, alleen moest hij om de andere zin vragen of die kon herhalen wat die zei. Helaas dacht die jongen dan dat hij het beter in het Engels kon herhalen. Boeken en een rooster heeft hij nog niet gekregen. Wel weet hij dat hij morgen van negen tot een les heeft en dan zijn boeken krijgt.
We hebben vroeg gegeten voor hollandse begrippen, om half twaalf. Jitske moest immers om 12:00 op school zijn. Martijn heeft haar gebracht en is meteen doorgelopen naar de supermarkt. Ook Jitske kwam pas na twee en een half uur thuis. Bij haar in de klas zaten vier nieuwe kinderen. Ze is dus gelukkig niet de enige nieuwe. Een van de andere nieuwe kinderen komt van de internationale school en zijn Noors is ook niet zo geweldig goed. Jitske heeft haar boeken ook nog niet gekregen, maar wel al haar lesrooster. Maatschappijleer een half uur in de week, wiskunde twee en een half uur in de week, muziek een uur in de week, Noors drie uur in de week, mentoruur twee keer een half uur, Engels twee uur in de week, keuzevak taal twee uur in de week, natuuronderwijs (biologie, scheikunde, natuurkunde) twee uur in de week, huiswerktijd drie keer een half uur, samfunsfag (wrs aardrijkskunde en geschiedenis) anderhalf uur, eten en gezondheid een blok van twee uur, gymnastiek twee keer een uur, RLE (geloof en levensbeschouwing) twee keer een half uur. In totaal maar 22 uur. Dat is minder lestijd dan op de basisschool. Daar hadden Jitske en Romke 25 uur les.
Maar morgen heeft ze geen les, dan gaan ze naar het strand om een wiekend kamperen voor te bereiden. Ze leren dan rugzak inpakken en tent opzetten o.a. Ze moet morgen laarzen aan en warm drinken en eten mee. Daar ging de geplande sauna. We moesten boodschappen doen, want een thermos en laarzen hadden we niet. Verder heeft ze klassedienst, wat dat inhoudt weet ze ook nog niet, maar dat zal wel goedkomen.
Martijn had zich goed voorbereid op de sauna. Hij had de hele ochtend al lopen roepen dat hij wilde gaan fietsen. En zodra Jitske bijna thuis was, vertrok hij. Wel was hij nog even de sauna ingelopen om geschrokken weer boven te komen om te vragen of we de sauna gewoon zo aan zouden laten staan. Het was er al zo warm vond hij. Ik had net gecontroleerd en het was nog maar 40 graden, dus we hadden nog even te gaan. Maar ja, dat saunaverhaal ging dus niet door. Misschien morgen of in het wiekend.
Beide kinderen kregen een informatieboekje mee naar huis en een brief voor de ouders. In die brief kwam alweer de nieuwe griep ter sprake. Of de onze kinderen wilden leren in papieren zakdoekjes te snuiten en als je bij niezen die niet bij de hand had, je elleboogholte te gebruiken. En natuurlijk het goed handen wassen.
Toen Jitske en ik terugkwamen uit de stad waren er bloemen, was Martijn weer terug en hadden we bezoek van Boele, Martijns Nederlandse collega. Gezellig. In de stad tuinen we er telkens weer in, dat een ingang en een uitgang van een winkelcentrum niet per definitie op dezelfde etage hoeven te liggen. Er is bv. een winkelcentrum waar je op het tweede niveau binnenkomt (voor ons de eerste etage) en je op het vierde niveau er weer uit kan. Maar dat zal vanzelf wel wennen.
Na het eten zijn Martijn en ik naar de klimhal vertrokken om even kennis te maken. Het was de fietstocht die Martijn vanmiddag ook al had gemaakt. Hij is inderdaad op onze Hollandse fietsen goed te doen, niet zoveel hoogtelijnen. Je fietst redelijk over de rug van het eiland heen. De hal zelf is niet zo heel erg groot, de waardering is gelijk aan Monte Cervino, de routes zijn ook leuk. Dus daar moeten we vaker naar toe.
groetjes,
Liesbeth
Bloemen van het MCPG
Super!
Vandaag werd er een bos bloemen bezorgd van het Monte Cervino Prrrosjt Genootschap. Helemaal gaaf!
Echt Nederlands is voor een Noor nog een beetje moeilijk :-)
Martijn
woensdag 19 augustus 2009
NAV, Voksenopplæring og mye mer
Oftewel, het Noorse CWI, de volwasseneneducatie en veel meer (dit voor de niet-Noren onder ons).
Vanochtend bij het ontbijt zagen we dat het gesneeuwd had op de bergen aan de overkant van de fjord. Martijn riep meteen dat hij een fotomoment aan voelde komen toen ik het hem vertelde. Toen we het aan Jitske vertelde voelde zij meteen een blogmoment aankomen. Dus ik vertel jullie nu niets nieuws.
Vandaag kwam met de post uit Nederland eindelijk het bericht van het CWI binnen met het formulier E303, dus ik kon me gaan inschrijven. Op het NAV was eerst verwarring omdat ik nog geen uitkering had vanuit Nederland. Maar gelukkig snapten ze ook hier dat het een verstandig gebruik van mijn vakantie van mijn baan bij de Pabo was om nu vast hier te solliciteren etc. Het volgende probleem was dat ik nog geen D-nummer had. Ik vertelde wel dat ik al een oppholdstillatelse had aangevraagd omdat je daarmee je uiteindelijke fødselsnummer kunt krijgen. Ze dachten toen eerst dat ik moest wachten tot ik echt werkeloos was en mijn fødselsnummer had, maar gelukkig bleek dat zij toch in de tussentijd een D-nummer aan konden vragen en me vast ik konden schrijven. Het gaat hier veel simpeler om je WW-uitkering te krijgen. Ze gaan duidelijk uit van goede trouw. Ik moet me elke twee weken melden en op een formulier aangeven hoeveel uur ik gewerkt heb. Ze hebben niets over sollicitatieplicht gezegd, ik hoef niet aan te tonen dat ik minstens een sollicitatie per week doe, ik hoef niet aan te geven hoeveel ik verdien met uren die ik eventueel werk. Het is veel minder bureaucratisch dan in Nederland. Pas als ik over twee/drie maanden nog geen werk heb, wordt er een gesprek met me gehouden.
Vanavond zijn Martijn en ik naar Kongsbakken videregående skole geweest. Daar was een voorlichtingsavond over volwasseneducatie. Elke Noor van 25 jaar of ouder heeft recht op lessen Noors, Engels, wiskunde, natuuronderwijs (=biologie, natuurkunde en scheikunde) en sammfunsfag (een soort sociologie/maatschappijleer) en studievaardigheden. Ze zouden ook Noors als 2e taal geven. En daar ging het ons uiteindelijk om. Eerst een algemeen praatje in een zaaltje. Dat was tot op zekere hoogte redelijk te volgen. Toen in de mediatheek mogelijkheid tot overleg met de afzonderlijke docenten. Het bleek dat Noors als 2e taal al op een wat hoger niveau gegeven werd. Ze gingen ervan uit de je al bij de andere voksenopplæring, waar we die test vorige week woensdag afgelegd hadden, cursus gevolgd had. Het was van vijf tot 10 uur op dinsdag en op woensdag ook nog iets van drie uur les. Het merendeel van de tijd zou je de normale noorse les hebben, zoals die op de videregående skole ook gegeven werd en pas na 3 uur zou de groep gesplitst worden in noors als 2e taal en nynorsk. We mogen het proberen en als het te moeilijk voor ons is kunnen we gewoon stoppen. Ook hier had je weer je fødselsnummer nodig om je in te schrijven. Dat is waarschijnlijk omdat je alleen recht hebt op de gratis opleiding als je zo'n cursus voor het eerst doet.
Opvallende Noorse zaken:
- de bonte kraai is hier veel bonter dan in Nederland
- regenlaarzen dragen is hier veel normaler. Ik heb een jongedame met hot pants en regenlaarzen gezien en vandaag een medewerkster van de NAV die achter haar bureau met regenlaarzen aanzat
- de omgang met de Mexicaanse griep is hier toch echt anders. Martijn kwam er vandaag ook achter. Hij heet hier gewoon de varkensgriep of de nieuwe griep. Vandaag hingen er bij de NAV niet alleen posters met waarschuwingen, maar werd je ook verplicht om je handen bij binnenkomst te ontsmetten met alcohol. Op de websites van scholen staan er ook verhalen over. Het ministerie stelt gerust, dat de scholen gewoon kunnen beginnen.
- de meest voorkomende tuinplanten zijn de reuzekorenbloem, de lysimachia en het zonneroosje
- perzische berenklauw is ook hier uit de klauwen gelopen en komt gewoon als onkruid voor, net als bij ons
Vanochtend bij het ontbijt zagen we dat het gesneeuwd had op de bergen aan de overkant van de fjord. Martijn riep meteen dat hij een fotomoment aan voelde komen toen ik het hem vertelde. Toen we het aan Jitske vertelde voelde zij meteen een blogmoment aankomen. Dus ik vertel jullie nu niets nieuws.
Vandaag kwam met de post uit Nederland eindelijk het bericht van het CWI binnen met het formulier E303, dus ik kon me gaan inschrijven. Op het NAV was eerst verwarring omdat ik nog geen uitkering had vanuit Nederland. Maar gelukkig snapten ze ook hier dat het een verstandig gebruik van mijn vakantie van mijn baan bij de Pabo was om nu vast hier te solliciteren etc. Het volgende probleem was dat ik nog geen D-nummer had. Ik vertelde wel dat ik al een oppholdstillatelse had aangevraagd omdat je daarmee je uiteindelijke fødselsnummer kunt krijgen. Ze dachten toen eerst dat ik moest wachten tot ik echt werkeloos was en mijn fødselsnummer had, maar gelukkig bleek dat zij toch in de tussentijd een D-nummer aan konden vragen en me vast ik konden schrijven. Het gaat hier veel simpeler om je WW-uitkering te krijgen. Ze gaan duidelijk uit van goede trouw. Ik moet me elke twee weken melden en op een formulier aangeven hoeveel uur ik gewerkt heb. Ze hebben niets over sollicitatieplicht gezegd, ik hoef niet aan te tonen dat ik minstens een sollicitatie per week doe, ik hoef niet aan te geven hoeveel ik verdien met uren die ik eventueel werk. Het is veel minder bureaucratisch dan in Nederland. Pas als ik over twee/drie maanden nog geen werk heb, wordt er een gesprek met me gehouden.
Vanavond zijn Martijn en ik naar Kongsbakken videregående skole geweest. Daar was een voorlichtingsavond over volwasseneducatie. Elke Noor van 25 jaar of ouder heeft recht op lessen Noors, Engels, wiskunde, natuuronderwijs (=biologie, natuurkunde en scheikunde) en sammfunsfag (een soort sociologie/maatschappijleer) en studievaardigheden. Ze zouden ook Noors als 2e taal geven. En daar ging het ons uiteindelijk om. Eerst een algemeen praatje in een zaaltje. Dat was tot op zekere hoogte redelijk te volgen. Toen in de mediatheek mogelijkheid tot overleg met de afzonderlijke docenten. Het bleek dat Noors als 2e taal al op een wat hoger niveau gegeven werd. Ze gingen ervan uit de je al bij de andere voksenopplæring, waar we die test vorige week woensdag afgelegd hadden, cursus gevolgd had. Het was van vijf tot 10 uur op dinsdag en op woensdag ook nog iets van drie uur les. Het merendeel van de tijd zou je de normale noorse les hebben, zoals die op de videregående skole ook gegeven werd en pas na 3 uur zou de groep gesplitst worden in noors als 2e taal en nynorsk. We mogen het proberen en als het te moeilijk voor ons is kunnen we gewoon stoppen. Ook hier had je weer je fødselsnummer nodig om je in te schrijven. Dat is waarschijnlijk omdat je alleen recht hebt op de gratis opleiding als je zo'n cursus voor het eerst doet.
Opvallende Noorse zaken:
- de bonte kraai is hier veel bonter dan in Nederland
- regenlaarzen dragen is hier veel normaler. Ik heb een jongedame met hot pants en regenlaarzen gezien en vandaag een medewerkster van de NAV die achter haar bureau met regenlaarzen aanzat
- de omgang met de Mexicaanse griep is hier toch echt anders. Martijn kwam er vandaag ook achter. Hij heet hier gewoon de varkensgriep of de nieuwe griep. Vandaag hingen er bij de NAV niet alleen posters met waarschuwingen, maar werd je ook verplicht om je handen bij binnenkomst te ontsmetten met alcohol. Op de websites van scholen staan er ook verhalen over. Het ministerie stelt gerust, dat de scholen gewoon kunnen beginnen.
- de meest voorkomende tuinplanten zijn de reuzekorenbloem, de lysimachia en het zonneroosje
- perzische berenklauw is ook hier uit de klauwen gelopen en komt gewoon als onkruid voor, net als bij ons
sneeuw
Heej, vanacht...
... Heeft het gesneeuwt.
AAAH
maar dan wel op de berg aan de overkant.
DAAR LAG GISTEREN NOG GEEN SNEEUW!!
(btw, voor de mensen die denken dat het nu koud is: ik zit achter het raam en word heerlijk verwarmt door het zonnetje =D) (zo erg dat ik niet meer kan zien wat ik tik op het scherm..>.>)
duszz
Xx.. Jitske
dinsdag 18 augustus 2009
Writers block?
Het valt me op, dat nu we in ons huis zitten, ik het moeilijk vind om nog iets te schrijven. Op de scheurkalender van Fokke en Sukke die we hebben, zag ik hetzelfde gebeuren. Fokke met writers block en Sukke die suggereert dat hij dan naar buiten moet om inspiratie voor zijn blog op te doen ipv de hele dag achter de computer te zitten.
Want tja, wat doe je? Je bent alleen in en om het huis bezig. Gewoon huishouden en inrichten. Daar valt weinig over te vertellen. Maar dan valt opeens op, dat we beneden wel overal vloerverwarming hebben, maar boven hebben we maar een elektriche radiator en een elektrisch kacheltje (naast de houtkachel). Zou dat wel warm genoeg te krijgen zijn 's winters? We moeten maar naarstig op zoek naar hout voor de kachel.
Verder willen Jitske en Romke opeens sla eten. Iets dat thuis eigenlijk taboe was (behalve met de Zwitserse slasaus van Wim). Maar na gisterenavond vragen ze er opeens om. Blijkbaar was hij toen erg lekker (met de op het schoteltje geraspte knoflook, alweer dankzij Wim). Iets anders is dat Romke opeens wil afwassen. Of ik hem wilde leren hoe ik de vaatwasser in wilde ruimen, zodat hij dat zelf kon. Zouden dat nu allemaal Noorse invloeden zijn?
Behalve een gekneusde doos, zijn we ook een doos kwijt. Gelukkig niet de doos die we eerst dachten kwijt te zijn, met alle CD-roms met computersoftware. Maar een doos met knutselspullen. Welke knutselspullen dat zijn, weten we nog niet. Waarschijnlijk naaispullen van mij. In ieder geval niet mijn naaimachine. We hadden vergeten alle dozen die uitgeladen werden af te strepen op de paklijst. Dus vandaag toen we dachten allen uitgepakt te hebben, bleek dat we toch wat dingen misten. Toen zijn we alle dozen eens nagegaan om te kijken welke dozen/doos miste(n). Dat bleek er uiteindelijk maar een te zijn. En de spullen die we misten zaten in een foutgelabelde doos. Een met campingspullen. Daar zoek je toch geen computerspullen in. Hopenlijk komt het goed.
Om Jitskes rugzak met inhoud bij de verzekering te kunnen claimen, hebben we de originele nota's van alles nodig. Dat zal niet lukken, want het merendeel daarvan is in de opslag in Grootegast. Ik zie ze daar bij Inventra nog niet door 50 dozen heengaan om voor ons wat bonnetjes tevoorschijn te halen. Maar gelukkig hebben we de echt dure zaken met onze klantenkaard bij de Beverd gekocht. Daar kunnen we dus wel de informatie van bovenwater halen.
Buiten valt het op dat er op de bomen allemaal korstmossen groeien. De lucht zal hier dan wel schoner zijn dan thuis. Het weer is veel veranderlijker, dat zal door de bergen komen. Veel mensen zijn hun huis aan het verven, of anderszins onderhoud aan het huis aan het plegen. Ja, voordat de winter begint, moet de buitenboel op orde zijn.
Toch nog een heel verhaal. Morgen gaan we de deur weer uit om zaken te regelen. Dan zal het ook weer een verhaal worden.
Groetjes,
Liesbeth
Want tja, wat doe je? Je bent alleen in en om het huis bezig. Gewoon huishouden en inrichten. Daar valt weinig over te vertellen. Maar dan valt opeens op, dat we beneden wel overal vloerverwarming hebben, maar boven hebben we maar een elektriche radiator en een elektrisch kacheltje (naast de houtkachel). Zou dat wel warm genoeg te krijgen zijn 's winters? We moeten maar naarstig op zoek naar hout voor de kachel.
Verder willen Jitske en Romke opeens sla eten. Iets dat thuis eigenlijk taboe was (behalve met de Zwitserse slasaus van Wim). Maar na gisterenavond vragen ze er opeens om. Blijkbaar was hij toen erg lekker (met de op het schoteltje geraspte knoflook, alweer dankzij Wim). Iets anders is dat Romke opeens wil afwassen. Of ik hem wilde leren hoe ik de vaatwasser in wilde ruimen, zodat hij dat zelf kon. Zouden dat nu allemaal Noorse invloeden zijn?
Behalve een gekneusde doos, zijn we ook een doos kwijt. Gelukkig niet de doos die we eerst dachten kwijt te zijn, met alle CD-roms met computersoftware. Maar een doos met knutselspullen. Welke knutselspullen dat zijn, weten we nog niet. Waarschijnlijk naaispullen van mij. In ieder geval niet mijn naaimachine. We hadden vergeten alle dozen die uitgeladen werden af te strepen op de paklijst. Dus vandaag toen we dachten allen uitgepakt te hebben, bleek dat we toch wat dingen misten. Toen zijn we alle dozen eens nagegaan om te kijken welke dozen/doos miste(n). Dat bleek er uiteindelijk maar een te zijn. En de spullen die we misten zaten in een foutgelabelde doos. Een met campingspullen. Daar zoek je toch geen computerspullen in. Hopenlijk komt het goed.
Om Jitskes rugzak met inhoud bij de verzekering te kunnen claimen, hebben we de originele nota's van alles nodig. Dat zal niet lukken, want het merendeel daarvan is in de opslag in Grootegast. Ik zie ze daar bij Inventra nog niet door 50 dozen heengaan om voor ons wat bonnetjes tevoorschijn te halen. Maar gelukkig hebben we de echt dure zaken met onze klantenkaard bij de Beverd gekocht. Daar kunnen we dus wel de informatie van bovenwater halen.
Buiten valt het op dat er op de bomen allemaal korstmossen groeien. De lucht zal hier dan wel schoner zijn dan thuis. Het weer is veel veranderlijker, dat zal door de bergen komen. Veel mensen zijn hun huis aan het verven, of anderszins onderhoud aan het huis aan het plegen. Ja, voordat de winter begint, moet de buitenboel op orde zijn.
Toch nog een heel verhaal. Morgen gaan we de deur weer uit om zaken te regelen. Dan zal het ook weer een verhaal worden.
Groetjes,
Liesbeth
Jupiter
Gisteravond was het aardig bewolkt, waardoor het tegen 12 uur zowaar serieus donker werd. Even later viel er naar het zuiden een gat in de bewolking, en zowaar, daar stond Jupiter, heel laag aan de horizon. Afgezien van de zon en de maan het eerste dat ik hier gezien heb aan de hemel.
Martijn
Martijn
Martijn ook skype-baar
Hehe, ook ik ben te skypen, zonder met Liesbeth mee te liften. Op skype heet ik martijn_bak.
Martijn
Martijn
maandag 17 augustus 2009
En het is alweer maandag 17.8.
We hoorden dat het heet is in Nederland. Vandaag was het hier 9 graden en geen zon. De gevoelstemperatuur was dan ook erg laag. We vonden zelfs een beetje alsof er vorst of sneeuw in de lucht zat. De eerste twee wassen zijn gedraaid, de kookplaat is schoongemaakt (een keramische plaat die ik eerst niet schoon leek te kunnen krijgen), de stereoinstallatie staat en werkt. We beginnen al aardig op orde te komen.
Jitske en ik hebben vandaag veel geld weggewerkt. Eerst boodschappen doen in de supermarkt, daarna kleren kopen in de stad. Het ene is 5 minuten lopen de heuvel op, het andere is 8 minuten lopen de heuvel af.
Er is ook al het nodige geskyped. Jitske kan de verhalen in de tussentijd al dromen. Waarschijnlijk baalt ze een beetje dat al haar vriendinnen vandaag niet bereikbaar waren met skype, terwijl wij wel opa's, oma's, zussen en vrienden te spreken kregen. En ook omdat toen haar mentor van het Libanon skypede het voornamenlijk Martijn was die aan het woord was.
Er staan nu nog maar vijf dozen in de kamer, dus het begint nu bijna echt te zijn. Martijn had net de Noorse nieuwsberichten op. We moeten nog kijken of er een soort Klokhuis en/of Jeugdjournaal te vinden is. Goed voor het Noors en de algemene ontwikkeling. Romke wil morgen op het schoolplein gaan waveboarden. Misschien komt hij wel met vrienden thuis.
Typisch Noors:
o Ook voor een klantenkaart schijn je een fødselsnummer nodig te hebben. Dus daar wacht ik nog maar even mee.
o De toetsenborden in Noorwegen hebben aparte toetsen voor de ø,å en æ. Zit het net helemaal in mijn vingers om alt L, alt w en alt z te gebruiken, moet ik met de rechterpink verder naar rechts gaan. Zodadelijk kan ik alsnog een octaaf op een piano spelen.
o De telefooncel die maandag buiten gebruik was omdat de hoorn eraf was, was woensdag gemaakt
o Er zijn meer telefooncellen dan in Nederland, terwijl er veel meer mensen een mobiel lijken te hebben
o Als mensen met mobiel bellen spreken ze zachter dan in een gewoon gesprek, Hollanders spreken dan juist harder
Jitske en ik hebben vandaag veel geld weggewerkt. Eerst boodschappen doen in de supermarkt, daarna kleren kopen in de stad. Het ene is 5 minuten lopen de heuvel op, het andere is 8 minuten lopen de heuvel af.
Er is ook al het nodige geskyped. Jitske kan de verhalen in de tussentijd al dromen. Waarschijnlijk baalt ze een beetje dat al haar vriendinnen vandaag niet bereikbaar waren met skype, terwijl wij wel opa's, oma's, zussen en vrienden te spreken kregen. En ook omdat toen haar mentor van het Libanon skypede het voornamenlijk Martijn was die aan het woord was.
Er staan nu nog maar vijf dozen in de kamer, dus het begint nu bijna echt te zijn. Martijn had net de Noorse nieuwsberichten op. We moeten nog kijken of er een soort Klokhuis en/of Jeugdjournaal te vinden is. Goed voor het Noors en de algemene ontwikkeling. Romke wil morgen op het schoolplein gaan waveboarden. Misschien komt hij wel met vrienden thuis.
Typisch Noors:
o Ook voor een klantenkaart schijn je een fødselsnummer nodig te hebben. Dus daar wacht ik nog maar even mee.
o De toetsenborden in Noorwegen hebben aparte toetsen voor de ø,å en æ. Zit het net helemaal in mijn vingers om alt L, alt w en alt z te gebruiken, moet ik met de rechterpink verder naar rechts gaan. Zodadelijk kan ik alsnog een octaaf op een piano spelen.
o De telefooncel die maandag buiten gebruik was omdat de hoorn eraf was, was woensdag gemaakt
o Er zijn meer telefooncellen dan in Nederland, terwijl er veel meer mensen een mobiel lijken te hebben
o Als mensen met mobiel bellen spreken ze zachter dan in een gewoon gesprek, Hollanders spreken dan juist harder
zondag 16 augustus 2009
Het ons eigen maken van ons huis
He, he, wat een troep in huis. Hadden we gisteren een lekker leeg, schoongemaakt huis, zitten we vandaag midden in de zooi van open dozen, dichte dozen, half afgebouwde bedden, bureaus, een afwas en wat dies meer zij. Weet waar je aan begint voordat je gaat verhuizen ;-)
Nee hoor, we zijn lekker opbouwend bezig. De stemming is goed, er is geen stress, en we zien het huis getransformeerd worden tot ons eigen huis. De deur staat de hele dag al open omdat het zo'n lekker weer is (het is per slot 12 graden op de thermometer, maar de gevoelstemperatuur is veel lekkerder.) We hebben vanochtend op het andere balkon ontbeten. Dus op de sauna na, hebben we nu overal onze geursporen uitgezet.
De kamers van de kinderen zijn af. Ze voelen zich er al helemaal thuis. In de keuken zijn we ook zo goed als klaar. De afwasmachine moet nog leeggeruimd. In het woonkamergedeelte staat de boekenkast en zijn de nodige dozen met boeken al uitgepakt. De PC is ook al geinstalleerd en we hebben net met Wim geskyped. Dus het werkt allemaal. Er staat een bureau en mijn luie stoel is ook al in elkaar gezet. Achtentwintig dozen zijn al helemaal uitgepakt en een stuk of vijf dozen staan al bijna uitgepakt klaar om opgehokt te worden. Dus we zijn al ruim over de helft. Al helemaal omdat de vijf dozen met kampeerspullen helemaal niet uitgepakt hoeven te worden.
We zullen zodadelijk een probleem hebben met het afval. Ze doen hier aan afvalscheiding. Allemaal kleine rotzakjes, zo groot als een klein prullebakje. Groen voor eten, geel voor papier, blauw voor plastic en rood voor karton. Maar wat moeten wij met 71 kartonnen dozen? Die passen daar niet in. En al het papier waarin het servies gewikkeld was, dat past er ook nooit in. Glas gaat in de glasbak bij de supermarkt of wordt ingeleverd voor statiegeld. Blik en batterijen heb ik nog niets over gehoord of gelezen. Over prullebakken gesproken. Dat is het enige waarvan Martijn tot nu toe vindt dat het jammer is dat we die niet meegenomen hebben.
De inhoud van onze dozen is redelijk intact gebleven. Er is een doos met vazen gekneusd. Dat heeft ons drie vazen gekost, waaronder een van Zahlberg. Gelukkig heb ik hier nog geen bloemenzaak gezien. Bij de glazen zijn er twee wijnglazen gesneuveld. Maar we hebben ook maar een fles wijn bij ons, dus wat moeten we met zoveel wijnglazen. Het trouwservies van mijn ouders is heel gebleven en mijn saxofoons en gitaar zien er ook goed uit. Mijn saxofoons zou ik eigenlijk moeten bespelen om er zeker van te zijn, maar het is 22:00 's avonds en ik denk dat de buurvrouw het niet zal waarderen als ik nu herrie begin te maken.
Dat is iets wat we ook niet weten. Moet je hier zelf bij alle buren langs om je voor te stellen, of komen de buren bij jou langs? We gaan het maar gewoon op zijn Hollands doen, een kopje suiker lenen. We hebben de buurvrouw al wel gezien, want ze stond buiten toen de vrachtauto aankwam. Maar toen ik dacht, ik stel me even aan haar voor, was ze te druk aan het bellen. Dus is het erbij gebleven. We hebben haar trouwens ook gehoord. Haar hybel is boven onze slaapkamer en het zijn allemaal houten vloeren, dus als ze heen en weer loopt, horen we dat. Het zal wel wennen.
Bij het uitpakken van de dozen is tot nog toe maar een zilvervisje (dood) boven water gekomen. Ik hoop dat dat betekent dat we ervan af zijn. Het kan ook zijn, dat ze in zo'n goed conditie zijn dat ze zo hard rennen dat we ze niet te zien krijgen. Voor de rest hebben we vandaag geen nieuws.
groetjes,
Liesbeth
Nee hoor, we zijn lekker opbouwend bezig. De stemming is goed, er is geen stress, en we zien het huis getransformeerd worden tot ons eigen huis. De deur staat de hele dag al open omdat het zo'n lekker weer is (het is per slot 12 graden op de thermometer, maar de gevoelstemperatuur is veel lekkerder.) We hebben vanochtend op het andere balkon ontbeten. Dus op de sauna na, hebben we nu overal onze geursporen uitgezet.
De kamers van de kinderen zijn af. Ze voelen zich er al helemaal thuis. In de keuken zijn we ook zo goed als klaar. De afwasmachine moet nog leeggeruimd. In het woonkamergedeelte staat de boekenkast en zijn de nodige dozen met boeken al uitgepakt. De PC is ook al geinstalleerd en we hebben net met Wim geskyped. Dus het werkt allemaal. Er staat een bureau en mijn luie stoel is ook al in elkaar gezet. Achtentwintig dozen zijn al helemaal uitgepakt en een stuk of vijf dozen staan al bijna uitgepakt klaar om opgehokt te worden. Dus we zijn al ruim over de helft. Al helemaal omdat de vijf dozen met kampeerspullen helemaal niet uitgepakt hoeven te worden.
We zullen zodadelijk een probleem hebben met het afval. Ze doen hier aan afvalscheiding. Allemaal kleine rotzakjes, zo groot als een klein prullebakje. Groen voor eten, geel voor papier, blauw voor plastic en rood voor karton. Maar wat moeten wij met 71 kartonnen dozen? Die passen daar niet in. En al het papier waarin het servies gewikkeld was, dat past er ook nooit in. Glas gaat in de glasbak bij de supermarkt of wordt ingeleverd voor statiegeld. Blik en batterijen heb ik nog niets over gehoord of gelezen. Over prullebakken gesproken. Dat is het enige waarvan Martijn tot nu toe vindt dat het jammer is dat we die niet meegenomen hebben.
De inhoud van onze dozen is redelijk intact gebleven. Er is een doos met vazen gekneusd. Dat heeft ons drie vazen gekost, waaronder een van Zahlberg. Gelukkig heb ik hier nog geen bloemenzaak gezien. Bij de glazen zijn er twee wijnglazen gesneuveld. Maar we hebben ook maar een fles wijn bij ons, dus wat moeten we met zoveel wijnglazen. Het trouwservies van mijn ouders is heel gebleven en mijn saxofoons en gitaar zien er ook goed uit. Mijn saxofoons zou ik eigenlijk moeten bespelen om er zeker van te zijn, maar het is 22:00 's avonds en ik denk dat de buurvrouw het niet zal waarderen als ik nu herrie begin te maken.
Dat is iets wat we ook niet weten. Moet je hier zelf bij alle buren langs om je voor te stellen, of komen de buren bij jou langs? We gaan het maar gewoon op zijn Hollands doen, een kopje suiker lenen. We hebben de buurvrouw al wel gezien, want ze stond buiten toen de vrachtauto aankwam. Maar toen ik dacht, ik stel me even aan haar voor, was ze te druk aan het bellen. Dus is het erbij gebleven. We hebben haar trouwens ook gehoord. Haar hybel is boven onze slaapkamer en het zijn allemaal houten vloeren, dus als ze heen en weer loopt, horen we dat. Het zal wel wennen.
Bij het uitpakken van de dozen is tot nog toe maar een zilvervisje (dood) boven water gekomen. Ik hoop dat dat betekent dat we ervan af zijn. Het kan ook zijn, dat ze in zo'n goed conditie zijn dat ze zo hard rennen dat we ze niet te zien krijgen. Voor de rest hebben we vandaag geen nieuws.
groetjes,
Liesbeth
Broodzak ingescand
Hoi allemaal,
De laptop werkte al een dag. De computer doet het nu ook, dus we zijn weer skypebaar. De nummertjesautomaat zit nog in een doos, dus niet allemaal tegelijk graag :-).
Zie ook de nieuwe footer voor ons blog, het is de broodzak die ik door de scanner getrokken heb. Het brood smaakte lekker! Voor wie nog niet zo goed is in het lokale Tromsø-accent: er staat
Het is goed om in Tromsø te wonen.
Hilsen, Martijn
De laptop werkte al een dag. De computer doet het nu ook, dus we zijn weer skypebaar. De nummertjesautomaat zit nog in een doos, dus niet allemaal tegelijk graag :-).
Zie ook de nieuwe footer voor ons blog, het is de broodzak die ik door de scanner getrokken heb. Het brood smaakte lekker! Voor wie nog niet zo goed is in het lokale Tromsø-accent: er staat
Het is goed om in Tromsø te wonen.
Hilsen, Martijn
zaterdag 15 augustus 2009
De intocht in het nieuwe huis
Gisterenavond werd het koud. We begonnen allemaal te bibberen. Dat hadden we al vaker gemerkt. In de zon brandde je weg, hoewel het maar 12 graden was, maar zodra de zon weg was, voelde je die twaalf graden. Maar deze keer werd het zo erg dat ik mijn sokken maar aandeed in bed.
Wat konden we vanochtend heerlijk uitslapen. De taxi om ons naar ons tweede huis te brengen zou pas om half twaalf komen. We stonden dus toch veel te vroeg op. Wel om negen uur. Lekker rustig ontbijten en douchen. Alle rugzakken weer inpakken (op die ene na, die nog steeds niet terug is), de dekbedden uitkloppen, etc. We waren om 11 uur al klaar met alle voorbereidingen.
En we waren net 5 minuten uitgestapt, toen Harald eraan kwam voor de overdracht. Jitske en Romke begonnen meteen hun rugzakken op hun kamers uit te pakken zodat ze al het gevoel kregen dat het hun kamer was. Martijn ging met Harald het huis door en bekeek de inventarislijst. Ik bekeek het huis. Overal vloerverwarming beneden, nergens vloerverwarming boven. Veel meer kastruimte dan we gedacht hadden aan de hand van de foto's. De hal groter dan je denkt a.h.v. de foto's. Alle ramen hebben brede vensterbanken. Dat komt natuurlijk omdat de muren zo dik zijn met veel isolatiemateriaal.
De inventarislijst was een handgeschreven briefje waar voor ons gevoel veel zaken niet opstonden, zoals de bestuurbare slee, twee fietsen, een aantal schilderijen, een dekenkist, etc. De borden en de kopjes zijn mooi aardewerk. Misschien probeer ik wel van diezelfde kopjes mee terug te nemen, t.z.t. Noch Harald, noch Martijn ondertekende het briefje. Het gaat toch wat anders dan bij onze overdracht.
En toen waren we alleen in ons nieuwe huis. Er stond al post van diverse vrienden en instanties op ons te wachten. Dank voor het warme welkom. We gingen prompt wat vrijer alles verkennen en overal aan en inzitten. Bijvoorbeeld de inloopkoelkast. Zeg maar zo groot als onze berging na de verbouwing van vorig jaar. Wat moet je met zo'n groot ding? Martijn heeft lang niet voldoende bier om daarin koud te zetten. Ik weet het al, als je uit de sauna komt en er is geen sneeuw, dan kan je daarin afkoelen.
Tijd voor de lunch. De foto's daarvan hebben jullie al gezien. Lekker buiten op het terras in het zonnetje. Romke vond het eigenlijk te warm. Daarna de boodschappen. Jitske had al een begin van een boodschappenbriefje gemaakt. Daar hebben we nog wat aan toegevoegd en toen zijn Jitske en ik de boodschappen gaan halen. Voorbij hun school was het. Wel 300 meter lopen. Het is een grote Coop. Wat zijn er veel lekkere dingen te koop en veel onbekende zaken uit te proberen. We hebben ons een beetje ingehouden want we hadden maar een rugzak voor alle boodschappen bij ons. Met die rugzak propvol en nog drie plastic tassen vol zijn we weer naar huis gegaan. Tijd voor thee en een koekje. En daarna werd het tijd voor de verhuisauto. Daar hebben jullie ook al de nodige foto's van gezien.
De jongens van Inventra wilden best eerst een bakje doen voor ze begonnen met uitladen. Dat ging uiteraard weer gezellig op het terras. Wij nog een tweede bak thee erbij. Daarna hebben we met ons allen de verhuisauto uitgeladen. Dat ging wel snel op die manier. Toen nog een bakje. De jongens wilden niet mee-eten. Die gingen lekker toerist spelen in Tromsø. Het was voor het eerst dat ze zo noorderlijk waren. Ik heb ze het arctische bier aangeraden. Tromsø heeft niet alleen de noordelijkste universiteit ter wereld maar ook de noordelijkste brouwerij. We zijn er al langs gelopen, maar de rondleiding hebben we voor een andere keer bewaard.
We hebben ook meteen kunnen horen hoeveel herrie een voetbalwedstrijd in het stadion geeft. Er was er vanavond een. Toen we nog op het terras zaten, hoorden we wel iets, maar toen we binnen waren al helemaal niets meer. De Noren gingen ernaar toe alsof het gewoon een gezellig uitje was, en dat bleek het ook te zijn. Daarna was het eten koken. Electrisch koken is even wennen. Het was een Noorse maaltijd. Aardappelen met bruine saus en wildballetjes en broccoli. Als toetje riskrem med jordbær. Een afwasmachine vullen was ook weer een nieuwe ervaring. En terwijl ik dit allemaal getyped heb, is hij alweer klaar.
Genoeg voor vandaag,
Liesbeth
Wat konden we vanochtend heerlijk uitslapen. De taxi om ons naar ons tweede huis te brengen zou pas om half twaalf komen. We stonden dus toch veel te vroeg op. Wel om negen uur. Lekker rustig ontbijten en douchen. Alle rugzakken weer inpakken (op die ene na, die nog steeds niet terug is), de dekbedden uitkloppen, etc. We waren om 11 uur al klaar met alle voorbereidingen.
En we waren net 5 minuten uitgestapt, toen Harald eraan kwam voor de overdracht. Jitske en Romke begonnen meteen hun rugzakken op hun kamers uit te pakken zodat ze al het gevoel kregen dat het hun kamer was. Martijn ging met Harald het huis door en bekeek de inventarislijst. Ik bekeek het huis. Overal vloerverwarming beneden, nergens vloerverwarming boven. Veel meer kastruimte dan we gedacht hadden aan de hand van de foto's. De hal groter dan je denkt a.h.v. de foto's. Alle ramen hebben brede vensterbanken. Dat komt natuurlijk omdat de muren zo dik zijn met veel isolatiemateriaal.
De inventarislijst was een handgeschreven briefje waar voor ons gevoel veel zaken niet opstonden, zoals de bestuurbare slee, twee fietsen, een aantal schilderijen, een dekenkist, etc. De borden en de kopjes zijn mooi aardewerk. Misschien probeer ik wel van diezelfde kopjes mee terug te nemen, t.z.t. Noch Harald, noch Martijn ondertekende het briefje. Het gaat toch wat anders dan bij onze overdracht.
En toen waren we alleen in ons nieuwe huis. Er stond al post van diverse vrienden en instanties op ons te wachten. Dank voor het warme welkom. We gingen prompt wat vrijer alles verkennen en overal aan en inzitten. Bijvoorbeeld de inloopkoelkast. Zeg maar zo groot als onze berging na de verbouwing van vorig jaar. Wat moet je met zo'n groot ding? Martijn heeft lang niet voldoende bier om daarin koud te zetten. Ik weet het al, als je uit de sauna komt en er is geen sneeuw, dan kan je daarin afkoelen.
Tijd voor de lunch. De foto's daarvan hebben jullie al gezien. Lekker buiten op het terras in het zonnetje. Romke vond het eigenlijk te warm. Daarna de boodschappen. Jitske had al een begin van een boodschappenbriefje gemaakt. Daar hebben we nog wat aan toegevoegd en toen zijn Jitske en ik de boodschappen gaan halen. Voorbij hun school was het. Wel 300 meter lopen. Het is een grote Coop. Wat zijn er veel lekkere dingen te koop en veel onbekende zaken uit te proberen. We hebben ons een beetje ingehouden want we hadden maar een rugzak voor alle boodschappen bij ons. Met die rugzak propvol en nog drie plastic tassen vol zijn we weer naar huis gegaan. Tijd voor thee en een koekje. En daarna werd het tijd voor de verhuisauto. Daar hebben jullie ook al de nodige foto's van gezien.
De jongens van Inventra wilden best eerst een bakje doen voor ze begonnen met uitladen. Dat ging uiteraard weer gezellig op het terras. Wij nog een tweede bak thee erbij. Daarna hebben we met ons allen de verhuisauto uitgeladen. Dat ging wel snel op die manier. Toen nog een bakje. De jongens wilden niet mee-eten. Die gingen lekker toerist spelen in Tromsø. Het was voor het eerst dat ze zo noorderlijk waren. Ik heb ze het arctische bier aangeraden. Tromsø heeft niet alleen de noordelijkste universiteit ter wereld maar ook de noordelijkste brouwerij. We zijn er al langs gelopen, maar de rondleiding hebben we voor een andere keer bewaard.
We hebben ook meteen kunnen horen hoeveel herrie een voetbalwedstrijd in het stadion geeft. Er was er vanavond een. Toen we nog op het terras zaten, hoorden we wel iets, maar toen we binnen waren al helemaal niets meer. De Noren gingen ernaar toe alsof het gewoon een gezellig uitje was, en dat bleek het ook te zijn. Daarna was het eten koken. Electrisch koken is even wennen. Het was een Noorse maaltijd. Aardappelen met bruine saus en wildballetjes en broccoli. Als toetje riskrem med jordbær. Een afwasmachine vullen was ook weer een nieuwe ervaring. En terwijl ik dit allemaal getyped heb, is hij alweer klaar.
Genoeg voor vandaag,
Liesbeth
Het circus verhaal,, av Jitske
Heej,
ja, ik was gebleven met over circus te vertellen, maarehm, intussen is dat al afgelopen. De laatste keer is geweest. Maar ik heb er echt superveel geleerd, van de taal, in circus zelf, zelfvertrouwen, en nog meer.
Maandag, de eerste circusdag, stond iedereen nogal zenuwappig buiten voor de blackbox te wachten. Toen de leraar (Vegard) ons naar binnen leidde, en iedereen onder zijn hoede nam, bleven paps en mams buiten nog tien minuter zitten, om zeker te weten dat alles goed ging. Natuurlijk ging het goed :P. We begonnen met een opwarming, en flere spelletjes. Daarna een paar pyramides (als ik me het goed herinner). weer wat spelletjes. en wat meer acrobatiek technieken enzoo. De grote pauze. En het laatste uurtje mochten we met jongleren ons bezig houden.
Dinsdag ging eigenlijk netzo, maar toen hielden we ons meer bezig met luchtwerk (trapeze en tissue (of hoe je dat ook schrijft)) daarmee maakte we een paar kleine actjes. Op deze dag kwam ook de krant langs voor een interview. dat dus woensdag in de tromsø avisa stond. (zelfs op de voorpagina!)
Woensdag weer wat acrobatiek, en jongleren op het eind. Donderdag zetten we de hele show in elkaar. Op donderdagavond traden we op met een mini-voorstellinkje (wel ong. 20 kijkers!!)
en vrijdag, vandaag dus, hebben we op een trembling baan gestaan, met van die grote rol dingen ( ik weetniet hoe het op het nederlands heet) het is een heel grote ring, waar je met gestrekte armen en benen in kan staan, en daarmee dus rollen over de kop en andere hele koele dingen kan doen. Verder heb ik ze nog een open piramide geleerd (één tafeltje, en dan verder opbouwen som en normale duitse of etiopische piramide,, ik weet het verschil nooit :P)
Etter det, jeg vær litt slitten.
daarna was ik ‘versleten’
,, maar ehhmm, ik ga wel een andere keer alles over de school en het huis vertellen, want ik moet naar bedje toe!
Xx.. Jitske
ja, ik was gebleven met over circus te vertellen, maarehm, intussen is dat al afgelopen. De laatste keer is geweest. Maar ik heb er echt superveel geleerd, van de taal, in circus zelf, zelfvertrouwen, en nog meer.
Maandag, de eerste circusdag, stond iedereen nogal zenuwappig buiten voor de blackbox te wachten. Toen de leraar (Vegard) ons naar binnen leidde, en iedereen onder zijn hoede nam, bleven paps en mams buiten nog tien minuter zitten, om zeker te weten dat alles goed ging. Natuurlijk ging het goed :P. We begonnen met een opwarming, en flere spelletjes. Daarna een paar pyramides (als ik me het goed herinner). weer wat spelletjes. en wat meer acrobatiek technieken enzoo. De grote pauze. En het laatste uurtje mochten we met jongleren ons bezig houden.
Dinsdag ging eigenlijk netzo, maar toen hielden we ons meer bezig met luchtwerk (trapeze en tissue (of hoe je dat ook schrijft)) daarmee maakte we een paar kleine actjes. Op deze dag kwam ook de krant langs voor een interview. dat dus woensdag in de tromsø avisa stond. (zelfs op de voorpagina!)
Woensdag weer wat acrobatiek, en jongleren op het eind. Donderdag zetten we de hele show in elkaar. Op donderdagavond traden we op met een mini-voorstellinkje (wel ong. 20 kijkers!!)
en vrijdag, vandaag dus, hebben we op een trembling baan gestaan, met van die grote rol dingen ( ik weetniet hoe het op het nederlands heet) het is een heel grote ring, waar je met gestrekte armen en benen in kan staan, en daarmee dus rollen over de kop en andere hele koele dingen kan doen. Verder heb ik ze nog een open piramide geleerd (één tafeltje, en dan verder opbouwen som en normale duitse of etiopische piramide,, ik weet het verschil nooit :P)
Etter det, jeg vær litt slitten.
daarna was ik ‘versleten’
,, maar ehhmm, ik ga wel een andere keer alles over de school en het huis vertellen, want ik moet naar bedje toe!
Xx.. Jitske
Vrijdag, 14.8.
Gisterenavond was voor de kinderen een vermoeiende avond. Na vijf uur circus, inclusief hun optreden moesten ze nog drie kwartier lopen naar de Prost Schielderupsgate om het huis te bewonderen. Wauw, dat was van binnen net zo mooi als op de plaatjes voorgespiegeld werd. Romke heeft een slaapkamer waar bloemen op een muur geverfd zijn en fluoriserende sterren aan het plafond zitten. Dat laatste had hij thuis ook, dus dat moet een fijn gevoel geven. Jitske heeft een slaapkamer met spiegelschuifdeuren waarachter haar garderobe kan. Het hele huis heeft trouwens veel meer kastruimte beschikbaar dan we dachten. Dat is erg fijn, want we hebben maar twee stellingkasten bij ons. Daar kunnen we dat mooi onze boeken en de stereoinstallatie inzetten. Helaas hebben ze wel de rode bank meegenomen. Maar goed, dan kan daar mijn werktafel staan en mijn luie stoel. En daarna moesten we nog een uur teruglopen naar ons hutje op de camping. En om half elf gingen de kinderen naar bed.
Om zeven uur moesten we opstaan. Dat was voor de J+R wel heel erg vroeg. Gelukkig helpt een douche dan goed om wakker te worden. Toen we terug kwamen van het douchen, moest Martijn alweer de deur uit om op tijd bij het politiebureau te zijn. Op tijd om voor de lange rij aan de beurt te zijn. Wij gingen wat later weg. Uiteindelijk waren we een half uur te vroeg al vlak bij school. Door wat planten in de berm te bekijken wilde ik wat tijd gaan rekken, maar J+R hadden daar absoluut geen belangstelling voor. Gelukkig kwam Martijn ons toen al achterop en konden we met ons vieren verder de laatste 5 minuten afleggen. Uiteindelijk waren we een kwartier te vroeg op school.
We zijn naar een vergaderkamertje gegaan en hebben daar eerst even gepraat over het schoolsysteem. J+R kunnen alletwee een taal kiezen. De rest ligt vast. Die ene taal moet uit de groep: verdieping Noors, verdieping Engels, Spaans, Russisch, Duits of Frans komen. Op dit moment voelt Romke wel wat voor Russisch en Jitske wel wat voor Spaans. Het nadeel voor Jitske is dat de rest van haar trinn die ook Spaans kiest, dat vorig al gehad heeft en ze dus een jaar achterloopt op de rest. Gelukkig heeft Jitske zoveel zelfvertrouwen dat ze denkt dat ze dat wel aankan. Maar ze kunnen er nog even over nadenken. Per slot begint volgende week donderdag pas de school en beginnen de lessen zelf eigenlijk pas de maandag erop.
Wij hoeven niets aan te schaffen. Alle boeken en schriften worden door de school geleverd. Het enige dat wij nog moeten doen is zorgen dat de kinderen trainingspakken hebben voor gymles.
Ze hebben een hele gang met lokalen voor koken/zelfredzaamheid. Ik ben benieuwd wat daar allemaal gedaan wordt. Ook was er een lokaal waar met hout gewerkt werd. Allemaal duidelijk veel gebruikte werkbanken. Er scheen ook een lokaal met naaimachines te zijn. Het muzieklokaal hebben we ook nog bewonderd. De gymzaal hebben we niet van binnen gezien, maar het bleek dat ze maar twee keer in de week een uur gymnastiek hebben. Ik had verwacht dat dat veel meer zou zijn. Het natuurlokaal wordt ook gebruikt voor scheikunde. Er waren allemaal afzuigkappen die je boven de werkplekken kon hangen.
Jitske en Romke hebben allebei hun eigen lokaal waar alle lessen, behalve de praktijklessen dus, gegeven worden. Het zijn dus inderdaad de leerkrachten die van lokaal wisselen en niet de leerlingen.
Liesbeth
Om zeven uur moesten we opstaan. Dat was voor de J+R wel heel erg vroeg. Gelukkig helpt een douche dan goed om wakker te worden. Toen we terug kwamen van het douchen, moest Martijn alweer de deur uit om op tijd bij het politiebureau te zijn. Op tijd om voor de lange rij aan de beurt te zijn. Wij gingen wat later weg. Uiteindelijk waren we een half uur te vroeg al vlak bij school. Door wat planten in de berm te bekijken wilde ik wat tijd gaan rekken, maar J+R hadden daar absoluut geen belangstelling voor. Gelukkig kwam Martijn ons toen al achterop en konden we met ons vieren verder de laatste 5 minuten afleggen. Uiteindelijk waren we een kwartier te vroeg op school.
We zijn naar een vergaderkamertje gegaan en hebben daar eerst even gepraat over het schoolsysteem. J+R kunnen alletwee een taal kiezen. De rest ligt vast. Die ene taal moet uit de groep: verdieping Noors, verdieping Engels, Spaans, Russisch, Duits of Frans komen. Op dit moment voelt Romke wel wat voor Russisch en Jitske wel wat voor Spaans. Het nadeel voor Jitske is dat de rest van haar trinn die ook Spaans kiest, dat vorig al gehad heeft en ze dus een jaar achterloopt op de rest. Gelukkig heeft Jitske zoveel zelfvertrouwen dat ze denkt dat ze dat wel aankan. Maar ze kunnen er nog even over nadenken. Per slot begint volgende week donderdag pas de school en beginnen de lessen zelf eigenlijk pas de maandag erop.
Wij hoeven niets aan te schaffen. Alle boeken en schriften worden door de school geleverd. Het enige dat wij nog moeten doen is zorgen dat de kinderen trainingspakken hebben voor gymles.
Ze hebben een hele gang met lokalen voor koken/zelfredzaamheid. Ik ben benieuwd wat daar allemaal gedaan wordt. Ook was er een lokaal waar met hout gewerkt werd. Allemaal duidelijk veel gebruikte werkbanken. Er scheen ook een lokaal met naaimachines te zijn. Het muzieklokaal hebben we ook nog bewonderd. De gymzaal hebben we niet van binnen gezien, maar het bleek dat ze maar twee keer in de week een uur gymnastiek hebben. Ik had verwacht dat dat veel meer zou zijn. Het natuurlokaal wordt ook gebruikt voor scheikunde. Er waren allemaal afzuigkappen die je boven de werkplekken kon hangen.
Jitske en Romke hebben allebei hun eigen lokaal waar alle lessen, behalve de praktijklessen dus, gegeven worden. Het zijn dus inderdaad de leerkrachten die van lokaal wisselen en niet de leerlingen.
Liesbeth
Donderdag 13 augustus
De ochtend is al door Liesbeth beschreven. ’s Middags ben ik Boele gaan ophalen op het NP (Norsk Polarinstitutt). Hij was nog niet helemaal klaar met zijn werk, dus ben ik eerst even langs Harald (andere collega) gelopen om een formulier voor de UDI in te laten vullen, dat we nodig hebben voor de werk/verblijfsvergunning. Kan ik dat morgen gelijk weer inleveren op het politiebureau… Daarna heb ik een kwartiertje in de bieb rondgelopen. Kwijl kwijl, een hele bieb gewijd aan poolonderzoek, om dan van Boele te horen: oh, dit is alleen nog maar het openbare deel. Het meeste staat netjes achter slot en grendel. Daarna zijn we op mobieljacht gegaan. Bij de Expert moesten we lang wachten voor we aan de beurt waren. Heel normaal hier, haast als er veel klanten staan kennen ze echt niet, daarentegen weten ze op zo’n moment feilloos dat het tijd is om even koffie te gaan drinken, dus…. Toen we uiteindelijk geholpen werden, bleek dat er wel twee mobielen waren, maar niet twee bijbehorende simkaarten. Zucht. Maar niet getreurd, in het winkelcentrum Langnes (bij het vliegveld) is nog een Expert. En inderdaad, daar hadden ze twee simkaarten, maar niet twee bijbehorende mobielen. Dus weer bellen naar de Expert in de stad om ze daar apart te laten leggen. Na het betalen van 2 kronen ben ik nu dus de eigenaar van 2 simkaarten, en kan ik morgen 2 mobielen ophalen. Hoera! Als ik eraan denk zet ik de nummer dan ook op de blog, hoewel ’t Nederlandse nummer ook nog even in de lucht zal blijven... Daarna heeft Boele me nog wat van de stad laten zien, de universiteit en het ziekenhuis en zijn we door de tunnel naar Tromsdalen gereden, waar de camping is. Inmiddels ben ik weer heel wat wijzer over Noorse zeden en gewoonten.
Om 7 uur mochten we bij Kulta komen kijken naar de voorstelling die Romke en Jitske (en de rest van de groep) gaven. Erg gaaf, foto’s volgen snel. En weer complimenten over het jongleren van Jitske (hun er så flink). Ze zitten duidelijk lekker in hun vel, maar zijn wel behoorlijk moe.
Na de voorstelling gaan we ons nieuwe huis bekijken. Ik had om half 9 met Harald afgesproken, we zijn 20 minuten te vroeg. Hoop maar dat we daar als Nederlander mee weg komen (we zijn nog niet ingeburgerd, soms een voordeel), want in Noorwegen vinden ze: klokka halv ni er klokka halv ni. We krijgen een keurige rondleiding door ons eigen huis. Het ziet er supergaaf uit. Gelukkig zijn Jitske en Romke het samen gelijk eens wie welke slaapkamer krijgt, dus daar hoeven wij ons als ouder al weer niet mee te bemoeien. Ik overhandig Harald zijn kopie van het contract van de Handelsbank voor de borg en spreek af om morgen om 2 uur bij de bank te zijn om onze poot onder het contract te zetten. Daarna naar ‘huis’ (hut op camping), nog even bijpraten, een paar boterhammen naar binnenschuiven en alle papieren voor morgen klaarleggen. Ik moet om 8 uur op het politiebureau zijn voor de werkvergunning, en Liesbeth, Jitske en Romke hebben om 9 uur een afspraak op de Sommerlyst school; daar hoop ik dan ook weer aan te sluiten. Hoe dat verloopt lezen jullie de volgende keer weer.
Hilsen, Martijn
Om 7 uur mochten we bij Kulta komen kijken naar de voorstelling die Romke en Jitske (en de rest van de groep) gaven. Erg gaaf, foto’s volgen snel. En weer complimenten over het jongleren van Jitske (hun er så flink). Ze zitten duidelijk lekker in hun vel, maar zijn wel behoorlijk moe.
Na de voorstelling gaan we ons nieuwe huis bekijken. Ik had om half 9 met Harald afgesproken, we zijn 20 minuten te vroeg. Hoop maar dat we daar als Nederlander mee weg komen (we zijn nog niet ingeburgerd, soms een voordeel), want in Noorwegen vinden ze: klokka halv ni er klokka halv ni. We krijgen een keurige rondleiding door ons eigen huis. Het ziet er supergaaf uit. Gelukkig zijn Jitske en Romke het samen gelijk eens wie welke slaapkamer krijgt, dus daar hoeven wij ons als ouder al weer niet mee te bemoeien. Ik overhandig Harald zijn kopie van het contract van de Handelsbank voor de borg en spreek af om morgen om 2 uur bij de bank te zijn om onze poot onder het contract te zetten. Daarna naar ‘huis’ (hut op camping), nog even bijpraten, een paar boterhammen naar binnenschuiven en alle papieren voor morgen klaarleggen. Ik moet om 8 uur op het politiebureau zijn voor de werkvergunning, en Liesbeth, Jitske en Romke hebben om 9 uur een afspraak op de Sommerlyst school; daar hoop ik dan ook weer aan te sluiten. Hoe dat verloopt lezen jullie de volgende keer weer.
Hilsen, Martijn
Donderdag, 13.8.
Vanochtend naar het politiebureau. We hadden nummer 41 en ze waren bezig met nr 31. Dat zou dus wel even wachten worden. Gisteren had ik er nog aan gedacht dat we iets te doen mee moesten nemen om de wachttijd door te komen, maar dat was gisteren en niet vandaag. Na een klein uur waren we aan de beurt. In die tijd konden we mooi zien hoe paspoorten uitgegeven werden. Niks moeilijk met pasfoto’s die elke keer weer aan andere eisen moeten voldoen, met hopen voorbeelden van welke foto’s niet goed zijn etc. Nee, er stond gewoon een machine die je ogen herkende en daar de rest op regelde, vervolgens daar ook je handtekening op zo’n electronisch schrijfbord regelen en klaar was Bjørn. Alleen het meten van de lengte ging nog op de ouderwetse manier, zoals het bij ons ook gaat.
Toen we aan de beurt waren, bleek dat er twee verschillende manieren waren om een oppholdtilatelse te regelen. Een waarbij je hem kreeg omdat jouw vaardigheden in Noorwegen niet te krijgen waren en een gewone. Martijn had uiteraard het formulier voor die eerste van het Polarinstitutt gekregen. Uiteraard, want als zijn kwaliteiten wel in Noorwegen voorhanden geweest waren, zaten we hier nu niet. Alleen kostte die versie 1200 NOK voor hem en voor mij als echtgenote 3500 NOK en de gewone versie was gratis. Als echte Hollanders gaan we dus voor de gratis versie. Ook al omdat de dure versie elk jaar opnieuw verlengd moet worden en de gewone voor 5 jaar aangevraagd kan worden.
Daarna naar de bieb om ze in te vullen en om van Jitske foto’s te laten nemen. We hadden er van haar maar 1 en ze hadden 2 foto’s per persoon nodig. Jitske en Romke moesten zelf hun handtekening zetten dat ze echt in Noorwegen willen blijven en dat wij ze niet dwingen ons te vergezellen. Gelukkig werkten ze mee en zetten ze hun handtekening. Het invullen ging niet zonder slag of stoot. Die formulieren zijn niet altijd even duidelijk en bovendien moesten we zorgen dat we allemaal dezelfde gegevens invulden. Ik wilde als ingangsdatum voor het oppholdstilatelse 1 september nemen, omdat Martijns baan dan begint. En Martijn wilde de aankomstdatum nemen. En zo waren er nog zo’n paar kleine verschillen.
Toen was het alweer tijd voor Martijn om naar Boele te gaan om samen telefoons te kopen. Omdat we nog geen D-nr hebben, kunnen we nog geen mobiel kopen. Boele was zo vriendelijk om aan te bieden om op zijn fødselsnr dan de mobiels te laten schrijven en zodra Martijn en ik onze eigen nummers hebben, ze over te laten schrijven. Heel erg behulpzaam.
Bij het NAV (het Noorse CWI) ben ik ook nog geweest, terwijl Martijn telefoons kocht en de kinderen weer zelfstandig naar circus gingen. Ik kon er nog niets doen, want ik had geen fødselsnummer of D-nummer. Helaas, jammer. Gelukkig snapte de mevrouw die mij hielp wel, dat ik mij binnen 5 dagen gemeld moest hebben om mijn uitkering niet gekort te krijgen, dus heeft ze op mijn papieren een officieel stempel gezet met de datum waarop ik mij gemeld heb. Zodra mijn E303-formulier uit Hengelo binnen is (wrs dit wiekend of a.s. maandag) kan ik daarmee terugkomen en kan ze me verder helpen met inschrijven en een D-nr aan te vragen. Maar misschien heb ik voor die tijd al een baan. Per slot is morgen de sluitingstermijn voor de barnehage, waar ik gesolliciteerd heb. Die creche waar het buitenleven bestaat uit bessenplukken, rendieren drijven, vissen, zeevissen, ijsvissen, skien, jagen en slachten. Je moet optimistisch blijven over je kansen. Het lijkt me wel leuk zo’n barnehage die echt op zijn Noors bezig is met het buitenleven. Daar zal ik zelf ook wel het nodige van bijleren. Bessenplukken kan ik al, schapen heb ik al wel eens opgedreven maar nog geen rendieren en de rest heb ik al helemaal nooit gedaan.
Op het NAV en op het Polarinstitutt hadden ze allemaal informatie op de WC-deuren hangen hoe je de Mexicaanse griep kon voorkomen, c.q. de verspreiding kon vertragen. Bij het NAV hadden ze zelfs doekjes en ontsmettingsmiddel klaarstaan voor diegenen die wilden. Op het politiebureau en in de bieb was daar weer niets over te vinden. Grappig hoe verschillend ermee omgegaan wordt door de verschillende instanties.
Wat is ons verder opgevallen als typisch Noors:
• op het vliegveld waren alle aanwijzingen in het Noors en daaronder ook nog in het Engels. Dit in tegenstelling tot in Nederland waar het in het Engels staat en evt. daaronder nog in het Nederlands.
• als je de brug overgaat staat er een bordje dat je de zuidzijde moet gebruiken als deze kant is afgesloten. In Nederland zou je meer een tekst verwachten waar staat dat je de andere stoep moet gebruiken. Blijkbaar heeft elke Noor een ingebouwd kompas om te weten wat noord en zuid is.
• We zijn een paar bordjes tegengekomen waarop stond dat er warmtekabels in de stoep lagen. Ik had ergens al gelezen dat in Tromsø de stoepen verwarmd werden, maar had dat niet geloofd. Deze bordjes brengen mij in de waan dat stoepen hier echt verwarmd worden. Geen wonder dat een stad een ander microklimaat heeft dan de wereld eromheen.
• Bij een schoenwinkel stonden laarzen van zeehondenvel te koop aangeboden
• Op de markt kan je walvisvlees kopen
• De echte Noorse truien zie ik alleen maar op de markt en in de toeristenwinkels te koop hangen. Toch zie ik er ook gewone Noren in lopen. Die twee feiten lijken tegenstrijdig
Liesbeth
Toen we aan de beurt waren, bleek dat er twee verschillende manieren waren om een oppholdtilatelse te regelen. Een waarbij je hem kreeg omdat jouw vaardigheden in Noorwegen niet te krijgen waren en een gewone. Martijn had uiteraard het formulier voor die eerste van het Polarinstitutt gekregen. Uiteraard, want als zijn kwaliteiten wel in Noorwegen voorhanden geweest waren, zaten we hier nu niet. Alleen kostte die versie 1200 NOK voor hem en voor mij als echtgenote 3500 NOK en de gewone versie was gratis. Als echte Hollanders gaan we dus voor de gratis versie. Ook al omdat de dure versie elk jaar opnieuw verlengd moet worden en de gewone voor 5 jaar aangevraagd kan worden.
Daarna naar de bieb om ze in te vullen en om van Jitske foto’s te laten nemen. We hadden er van haar maar 1 en ze hadden 2 foto’s per persoon nodig. Jitske en Romke moesten zelf hun handtekening zetten dat ze echt in Noorwegen willen blijven en dat wij ze niet dwingen ons te vergezellen. Gelukkig werkten ze mee en zetten ze hun handtekening. Het invullen ging niet zonder slag of stoot. Die formulieren zijn niet altijd even duidelijk en bovendien moesten we zorgen dat we allemaal dezelfde gegevens invulden. Ik wilde als ingangsdatum voor het oppholdstilatelse 1 september nemen, omdat Martijns baan dan begint. En Martijn wilde de aankomstdatum nemen. En zo waren er nog zo’n paar kleine verschillen.
Toen was het alweer tijd voor Martijn om naar Boele te gaan om samen telefoons te kopen. Omdat we nog geen D-nr hebben, kunnen we nog geen mobiel kopen. Boele was zo vriendelijk om aan te bieden om op zijn fødselsnr dan de mobiels te laten schrijven en zodra Martijn en ik onze eigen nummers hebben, ze over te laten schrijven. Heel erg behulpzaam.
Bij het NAV (het Noorse CWI) ben ik ook nog geweest, terwijl Martijn telefoons kocht en de kinderen weer zelfstandig naar circus gingen. Ik kon er nog niets doen, want ik had geen fødselsnummer of D-nummer. Helaas, jammer. Gelukkig snapte de mevrouw die mij hielp wel, dat ik mij binnen 5 dagen gemeld moest hebben om mijn uitkering niet gekort te krijgen, dus heeft ze op mijn papieren een officieel stempel gezet met de datum waarop ik mij gemeld heb. Zodra mijn E303-formulier uit Hengelo binnen is (wrs dit wiekend of a.s. maandag) kan ik daarmee terugkomen en kan ze me verder helpen met inschrijven en een D-nr aan te vragen. Maar misschien heb ik voor die tijd al een baan. Per slot is morgen de sluitingstermijn voor de barnehage, waar ik gesolliciteerd heb. Die creche waar het buitenleven bestaat uit bessenplukken, rendieren drijven, vissen, zeevissen, ijsvissen, skien, jagen en slachten. Je moet optimistisch blijven over je kansen. Het lijkt me wel leuk zo’n barnehage die echt op zijn Noors bezig is met het buitenleven. Daar zal ik zelf ook wel het nodige van bijleren. Bessenplukken kan ik al, schapen heb ik al wel eens opgedreven maar nog geen rendieren en de rest heb ik al helemaal nooit gedaan.
Op het NAV en op het Polarinstitutt hadden ze allemaal informatie op de WC-deuren hangen hoe je de Mexicaanse griep kon voorkomen, c.q. de verspreiding kon vertragen. Bij het NAV hadden ze zelfs doekjes en ontsmettingsmiddel klaarstaan voor diegenen die wilden. Op het politiebureau en in de bieb was daar weer niets over te vinden. Grappig hoe verschillend ermee omgegaan wordt door de verschillende instanties.
Wat is ons verder opgevallen als typisch Noors:
• op het vliegveld waren alle aanwijzingen in het Noors en daaronder ook nog in het Engels. Dit in tegenstelling tot in Nederland waar het in het Engels staat en evt. daaronder nog in het Nederlands.
• als je de brug overgaat staat er een bordje dat je de zuidzijde moet gebruiken als deze kant is afgesloten. In Nederland zou je meer een tekst verwachten waar staat dat je de andere stoep moet gebruiken. Blijkbaar heeft elke Noor een ingebouwd kompas om te weten wat noord en zuid is.
• We zijn een paar bordjes tegengekomen waarop stond dat er warmtekabels in de stoep lagen. Ik had ergens al gelezen dat in Tromsø de stoepen verwarmd werden, maar had dat niet geloofd. Deze bordjes brengen mij in de waan dat stoepen hier echt verwarmd worden. Geen wonder dat een stad een ander microklimaat heeft dan de wereld eromheen.
• Bij een schoenwinkel stonden laarzen van zeehondenvel te koop aangeboden
• Op de markt kan je walvisvlees kopen
• De echte Noorse truien zie ik alleen maar op de markt en in de toeristenwinkels te koop hangen. Toch zie ik er ook gewone Noren in lopen. Die twee feiten lijken tegenstrijdig
Liesbeth
Woensdag 12.8.
Vandaag stonden Jitske en Romke in de krant met foto en naam en alles. Gisteren waren er een journalist en een fotograaf naar Kulta gekomen voor een interview en foto’s. Nog geen drie volle dagen in Tromsø en ze stonden al op de voorpagina van Tromsø avisa. Helaas hebben we de krant zelf niet te pakken gekregen, maar leve Boele. Die had hun in de krant gezien en de pagina ingescand en naar ons gemailed.
Vanochtend waren we bij het Polarinstitutt op bezoek. Even kennis maken met de Nederlandse collega van Martijn, zien waar hij terecht komt en vast wat zaken regelen. Hij was erg nieuwsgierig naar de reden waarom wij zo ver noordelijk terecht gekomen waren, omdat voor de meeste mensen Noorwegen bij Trondheim ophoudt. Maar ja, als je een ervaring wilt, dan doe je dat zo goed mogelijk. Boele vertelde dat Martijn waarschijnlijk een tocht op een ijsbreker zou maken waarbij meetgegevens verzameld werden, zodat hij een beter beeld had van hoe dat ging. Helaas zouden wij dan niet meekunnen. Martijn zou misschien ook naar Spitsbergen moeten. Als dat buiten het seizoen (welk?) was, is er kans dat we mee kunnen. Dat lijkt me erg gaaf.
De kinderen hebben we daarna in de stad achtergelaten om eten voor zichzelf te regelen en naar circus te gaan. Wat worden ze zelfstandig en dat in een stad waar we al 3 dagen zijn. Wij moesten ons inschrijven voor de “inburgeringscursus”, of te wel, we zijn naar de Voksenoplæring gegaan om ons in te schrijven voor een cursus Noors. Omdat we al Noors gehad hadden, moesten we een plaatsingstest doen om ons niveau te bepalen. We krijgen per mail de uitslag. Morgen gaan we ons asiel aanvragen bij het politiebureau.
Het viel Jitske op dat de duiven in de stad allemaal normale poten hadden en geen klompvoeten. Tsja, er is ook geen Bram Ladage in de buurt die ze het foute eten geeft. Martijn heeft de hondendrollen ook ontdekt die ik al gezien had. Verder viel het ons op dat er opeens een luidspreker op vier wielen langs kwam rijden. Ook al een teken dat het hier niet gebruikelijk is. Op de camping had ik dat ook al een keer meegemaakt. Maar dat waren Fransen, zo te zien aan het nummerbord en dat telt niet.
Verder zien we hier erg veel mensen met hun mobiel lopen, veel meer dan in Nederland. Maar het grootste verschil is dat je ze wel ziet maar niet hoort. Ook zie je veel mensen op een laptop werken. Dat zag ik al op de vliegvelden, maar daar kan je nog allerlei redenen voor verzinnen, zoals de tijd stuk krijgen. Maar je ziet ze in de bieb, bij de Burger King, op het bankje voor de Coop, etc.
Gisterenavond heb ik Jitskes rug gemasseerd, er kwamen eerst twee kleine krakjes en daarna en serie van drie knallen. De thoracale wervel die eerst uitstak, stak nu veel minder uit en leek alleen nog maar een knik in de ruggengraat op te leveren. In ieder geval een verbetering. Dank je wel Hiske voor de tip. Vanavond vond Jitske wel dat het op die plaats nog gevoelig was, dus ik ben daar nog even lief voor de rug geweest. Ik merkte alleen wel, dat zo lang voorover zitten voor mijn nek nog niet ideaal is. Dus daar moet ik nog mee uitkijken.
Zowel gisteren als vandaag kwam Romke stralend uit de circusles. Ik ben erg blij dat het hem zo goed lijkt te bevallen. Ik hoop dat het zo blijft, maar als ik de leraar zo zie hoef ik daar niet echt bang voor te wezen.
Morgenavond hebben we een ‘visning’ van de circusgroep. Die moet dan al plaats vinden omdat een van de deelnemers er vrijdag niet bij kan zijn. Ik ben benieuwd wat voor moois ze voor elkaar hebben weten te krijgen in die paar dagen.
Oja, de eerste mug kwam gisterenavond ook al voorbij gevlogen in de hut. Verder heeft Jitske gelukkig haar jas nog niet echt hard gemist. Oftewel, het heeft tot nu toe niet echt hard of veel geregend.
Liesbeth
Vanochtend waren we bij het Polarinstitutt op bezoek. Even kennis maken met de Nederlandse collega van Martijn, zien waar hij terecht komt en vast wat zaken regelen. Hij was erg nieuwsgierig naar de reden waarom wij zo ver noordelijk terecht gekomen waren, omdat voor de meeste mensen Noorwegen bij Trondheim ophoudt. Maar ja, als je een ervaring wilt, dan doe je dat zo goed mogelijk. Boele vertelde dat Martijn waarschijnlijk een tocht op een ijsbreker zou maken waarbij meetgegevens verzameld werden, zodat hij een beter beeld had van hoe dat ging. Helaas zouden wij dan niet meekunnen. Martijn zou misschien ook naar Spitsbergen moeten. Als dat buiten het seizoen (welk?) was, is er kans dat we mee kunnen. Dat lijkt me erg gaaf.
De kinderen hebben we daarna in de stad achtergelaten om eten voor zichzelf te regelen en naar circus te gaan. Wat worden ze zelfstandig en dat in een stad waar we al 3 dagen zijn. Wij moesten ons inschrijven voor de “inburgeringscursus”, of te wel, we zijn naar de Voksenoplæring gegaan om ons in te schrijven voor een cursus Noors. Omdat we al Noors gehad hadden, moesten we een plaatsingstest doen om ons niveau te bepalen. We krijgen per mail de uitslag. Morgen gaan we ons asiel aanvragen bij het politiebureau.
Het viel Jitske op dat de duiven in de stad allemaal normale poten hadden en geen klompvoeten. Tsja, er is ook geen Bram Ladage in de buurt die ze het foute eten geeft. Martijn heeft de hondendrollen ook ontdekt die ik al gezien had. Verder viel het ons op dat er opeens een luidspreker op vier wielen langs kwam rijden. Ook al een teken dat het hier niet gebruikelijk is. Op de camping had ik dat ook al een keer meegemaakt. Maar dat waren Fransen, zo te zien aan het nummerbord en dat telt niet.
Verder zien we hier erg veel mensen met hun mobiel lopen, veel meer dan in Nederland. Maar het grootste verschil is dat je ze wel ziet maar niet hoort. Ook zie je veel mensen op een laptop werken. Dat zag ik al op de vliegvelden, maar daar kan je nog allerlei redenen voor verzinnen, zoals de tijd stuk krijgen. Maar je ziet ze in de bieb, bij de Burger King, op het bankje voor de Coop, etc.
Gisterenavond heb ik Jitskes rug gemasseerd, er kwamen eerst twee kleine krakjes en daarna en serie van drie knallen. De thoracale wervel die eerst uitstak, stak nu veel minder uit en leek alleen nog maar een knik in de ruggengraat op te leveren. In ieder geval een verbetering. Dank je wel Hiske voor de tip. Vanavond vond Jitske wel dat het op die plaats nog gevoelig was, dus ik ben daar nog even lief voor de rug geweest. Ik merkte alleen wel, dat zo lang voorover zitten voor mijn nek nog niet ideaal is. Dus daar moet ik nog mee uitkijken.
Zowel gisteren als vandaag kwam Romke stralend uit de circusles. Ik ben erg blij dat het hem zo goed lijkt te bevallen. Ik hoop dat het zo blijft, maar als ik de leraar zo zie hoef ik daar niet echt bang voor te wezen.
Morgenavond hebben we een ‘visning’ van de circusgroep. Die moet dan al plaats vinden omdat een van de deelnemers er vrijdag niet bij kan zijn. Ik ben benieuwd wat voor moois ze voor elkaar hebben weten te krijgen in die paar dagen.
Oja, de eerste mug kwam gisterenavond ook al voorbij gevlogen in de hut. Verder heeft Jitske gelukkig haar jas nog niet echt hard gemist. Oftewel, het heeft tot nu toe niet echt hard of veel geregend.
Liesbeth
Joho, we hebben ons huis
Hoera, we zitten in ons nieuwe huis en zijn inline. Net een sms-je van de verhuisauto dat ze tussen 4 en 5 uur hier denken te zijn!
Martijn
Martijn
krant!!!
Dit is het stuk in de krant (Martijn: dat komt nog)!! waar rom en ik dus instaan. Ik zal ook nog ff proberen dadelijk om een zo compleet mogelijke vertaling te geven Xx.. Jitske
vrijdag 14 augustus 2009
noorse telefoonnummers
Het had wat voeten in de aarde, maar als het goed is zijn we vanaf vanmiddag bereikbaar op onze noorse (mobiele) nummers. Zie rechts bij coordinaten.
Ik moet ze vanmiddag nog ophalen, dus nu niet allemaal massaal gaan bellen :-)
Voorlopig hebben we er twee, da's max per fødselnummer, en dat hebben we nog geen van beiden, dus hebben we een fødselnummer van Boele (collega) geleend. Da's weer mooi dat dat zomaar kan hier.
Het kan dus zijn dat je Jitske of Romke aan de lijn krijgt, omdat die een van onze mobielen meehebben.
Hilsen, Martijn
Ik moet ze vanmiddag nog ophalen, dus nu niet allemaal massaal gaan bellen :-)
Voorlopig hebben we er twee, da's max per fødselnummer, en dat hebben we nog geen van beiden, dus hebben we een fødselnummer van Boele (collega) geleend. Da's weer mooi dat dat zomaar kan hier.
Het kan dus zijn dat je Jitske of Romke aan de lijn krijgt, omdat die een van onze mobielen meehebben.
Hilsen, Martijn
woensdag 12 augustus 2009
een heleboel nieuws
De verhuizing (donderdag 6-6)
Eindelijk gaan de spullen opgehaald worden. Om 8:00 zal de verhuizer voor de deur staan. Dat betekent dus dat we vroeg op moeten staan. Gisteren is mijn mobiel in mijn zak gemold. Ik heb de pukkode nodig om hem weer aan de praat te kunnen helpen, maar in welke doos zit die ook alweer? Was het administratie-opslag of administratie-Tromsø? Ik besluit om er maar niet naar te zoeken en ben blij dat ik mijn tan-codes niet per mobiel maar op papier heb. En dat deed me eraan denken dat ik die ingepakt heb in de verhuisdozen en ik dus een hele week geen geld over zou kunnen maken. Gelukkig vind ik in een keer de goede doos (van de 120).
De verhuizer komt en neemt alles mee, zoals ik vol trots aan Martijn vertel. Het zijn aardige kerels en ze werken hard. Wat een dag om met dozen te sjouwen. De heetste dag van het jaar. Ze vergaten nog bijna de poten van Martijns telescoop, maar daar kwamen ze bijtijds achter. Wat een leeg huis heb je dan opeens.
Eindelijk kunnen de kinderen en ik iets leuks doen samen. Er hoeft vandaag verder niets meer geregeld te worden. Gezien de temperaturen wordt het Ice Age 3. Via internet maar kaartjes kopen. Helaas log ik twee keer fout in, dus nu durf ik niet meer omdat ik anders helemaal niets meer kan. Die derde poging bewaar ik wel tot ik iets belangrijks moet betalen. Want als ik het nu verknal komt er van alles naar het adres van de buurvrouw, en die is met vakantie en kan het dus niet doorsturen.
We gaan de deur uit naar de bios, dan zie ik dat de kapstok nog vol jassen hangt. Die zijn vergeten. Dat komt zeker door het weer. Het is ook niet echt jassenweer. Balen, wat zal ik doen? Ze kunnen gewoon met ons mee in de bagage, maar ik kan ook nog bellen in de hoop dat ze alsnog opgehaald kunnen worden. Ik besluit om te bellen en het is de goede beslissing. De jongens van Inventra komen terug om de jassen op te halen.
Liesbeth
Afscheidsfeest (zaterdag 8-8)
Zaterdagochtend, we nemen de planning door voor de laatste uren. Wat moet er nog aan boodschappen gedaan (driedubbelzoute dropjes, jongbelegen en oude kaas), hoeveel mensen verwachten we op het feest (46), hoe gaan we het met alle etensresten doen, inpakken van de rugzakken? De boodschappen worden gedaan, het huis geinspecteerd op achtergebleven zaken, etc. Gisteren bij het schoonmaken kwamen we erachter dat we alle reservemondstukken van de stofzuiger vergeten waren. En zo zullen er nog wel wat zaken zijn.
Vanaf 13:00 uur staat de bel niet stil. Telkens als ik kijk zie ik weer nieuwe gezichten van mensen waarvan ik niet eens wist dat ze al binnenwaren. Gelukkig is het lekker weer en kunnen we de tuin ook goed benutten. De sterrenklub komt eerst en zit lekker binnen bij de nietbrandende kachel. De klimvrienden komen daarna en zitten in de tuin. Alle andere familie en vrienden zitten en staan overal. En eigenlijk zie je iedereen en spreek je bijna niemand. Zoals dat altijd op feesten gaat waar je zelf gastheer/vrouw bent.
Gelukkig hebben we goede vrienden. Op het laatst wordt de afwas gedaan, het overgebleven eten verdeeld en de boel opgeruimd. Eindelijk rust? Nee, de laatste hand aan het inpakken en schoonmaken moet nog gebeuren en we moeten ook nog eten. Maar het was toch goed om een afscheidsfeest gegeven te hebben.
Liesbeth
Vliegen naar Tromsø (zondag 9-8)
Vandaag was de echte grote dag. We gaan vliegen. Gisterenavond hebben we toch maar een taxi besteld. We telden 1 eenwielfiets, 1 wiekendtas, 1 schoolrugzak, 1 dagrugzakje, Jitskes oude en nieuwe rugzak, Romkes rugzak, Martijns nieuwe rugzak, mijn “nieuwe” en oude rugzak en mijn saxofoon. Dat was toch een beetje teveel van het goede om mee te lopen naar het station. Die hoeveelheid hebben we onderweg geminderd door het dagrugzakje in de wiekendtas erbij te doen. Verder is die hoeveelheid onderweg geminderd doordat we na Oslo Jitskes rugzak niet meer teruggezien hebben. Dat is was minder. Maar we hebben er het volste vertrouwen in dat die nog wel terecht zal komen.
Natuurlijk begon ik migraine te krijgen op de ochtend van de grote dag, maar de eerste keer overgeven kwam gelukkig pas in de trein. Daar had een klein kindje overgegeven, dat ruikt altijd zo lekker stimulerend. Daarna kwam er nog iemand langs die heel sterk naar rook stonk om het feest compleet te maken. Dus ik veiligheidshalve de hele tijd met een kotszakje in mijn hand lopen. Blijk je, als je incheckt geen vloeistoffen mee te mogen nemen. Moet ik mijn kotszakje alsnog inleveren. Gelukkig weet ik een nieuw zakje te versieren voordat ik hem weer nodig heb.
In Oslo overstappen. We lijken geluk te hebben. We worden uit de lange rij geplukt en naar een veel kortere rij voor speciale bagage gestuurd te worden. Alleen had ik mijn wandelstokken van mijn rugzak afgehaald omdat die niet goed zaten. Omdat die niet gelabeld waren heb ik die niet ingeleverd. Blijkt als we weer gechecked worden dat die niet als handbagage mogen. Shit. Nog 10 minuten voor we moeten boarden, Martijn en de kinderen zijn er al door en Martijn heeft de tickets die ik nodig heb om een bagagelabel te versieren. Dat wordt gelukkig geregeld. Maar dan … Overal lange rijen, zou dat nog goed komen? Na vijf minuten wachten in een rij zie ik wat grondstuwards langslopen. Ik schiet er een aan en die snapt gelukkig de bedoeling. Vervolgens blijkt dat Martijn in de haast mij het kaartje van Trondheim naar Tromsø gegeven te hebben. Gelukkig levert dat geen problemen op. Bij businness class een bagagelabel halen en rennen naar de speciale bagage. Daar vertellen ze me dat mijn stokken wrs. pas met een andere vlucht mee kunnen. Het zal wel, ik merk wel wanneer ze er zijn. Rennen naar Martijn en daarna met ons allen rennen naar de gate. Gelukkig zijn ze nog niet klaar met boarden en komt alles goed (en na een poosje ook met alle humeuren die door dit gedoe aardig geleden hadden, alsof we niet al stress genoeg hebben gehad vandaag.).
In Trondheim zien Jitske en ik nog een fraaie Schot in een rokje. Helaas hebben we niet de kans om te kijken wat ze er nu echt onder aan hebben.
In Tromsø aangekomen blijken mijn stokken probleemloos van de band te rollen, maar blijkt Jitskes rugzak verdwenen te zijn. Gelukkig helpt een aardige mevrouw ons meteen met een formulier om er aangifte van te doen. Dan kunnen we op naar de camping. Weer maar met een taxi ipv de bus die we eerst gedacht hadden te nemen. En daar hebben we ons eerste huis. Mooi houtsnijwerk in de stijlen, simpel en doeltreffend ingericht. Inrichten die hap en lekker ons nestje induiken. We hebben wel al weer twee Nederlanders gescoord.
Liesbeth
Naar Tromsø (zondag 9 augustus)
Pfff, we zijn er, maar het was een flinke zit. Fijn dat Bas, Susanne en Erik ons kwamen uitzwaaien! Handig ook om wat extra handen en ogen te hebben als je met pak ‘m beet 9 rugzakken, een peperdure saxofoon, een laptop met al je spullen erop, één zieke en een éénwielfiets op Schiphol staat. Voordat we Jitske’s éénwielfiets inleverden, hebben we hem met krimpfolie helemaal ingepakt, zodat de spaken zo goed mogelijk beschermd waren. We hopen dat de overgebleven pak-m-beet 638 meter folie een mooie vlieger gaat worden, Erik. Gezellig om nog samen een bakje te doen voor we door de douane moesten.
Verder is er onderweg weinig enerverends te melden; het is gewoon: hollen of stilstaan. Ofwel je bent druk bezig om je bagage te verzamelen en in te checken voor de volgende vlucht (3 stuks in totaal), ofwel het is wachten tot je in of uit moet stappen, of in de volgende rij moet gaan staan. Onze strategie om te proberen als laatste in en uit te stappen werkte in ieder geval weer feilloos. Een stuk relaxter…
Enige minpunt was dat er in Tromsø één rugzak minder van de band kwam dan dat we in Oslo ingeleverd hadden. Oeps, natuurlijk precies de rugzak met Beer. Konden Jitske en ik gelijk ons Noors oefenen, op een wat diepgaander niveau dan nog een kopje thee vragen of uitleggen dat Liesbeth ‘gewoon’ migraine heeft, en dat het echt geen vliegangst is. Mooi is dan wel weer dat binnen een kwartier alle formaliteiten geregeld zijn door een uiterst vriendelijke stewardess. Kom daar op Schiphol maar eens om, dan is de eerste reactie (denk ik): “wacht nog maar een uurtje, misschien komt ie nog…”. We hopen dat Beer ons snel weer inhaalt.
Martijn
Eerste indrukken van Tromsø (maandagochtend)
Tja, en dan ben je dus opeens ‘thuis’. Het eerste dat opvalt is dat het koud is, enorm hard waait en stortregent, het stikt van de muggen en dat Noren de korte zomer vooral vieren door luidruchtig dronken lallend door de straten te trekken. Geintje, nee hoor. Koud is het niet (warm ook niet, gelukkig, 13 graden zag ik ergens), de regen was netjes opgehouden met regenen, en de eerste mug moet ik nog tegenkomen. Vannacht hebben alle ramen lekker opengestaan (nergens een hor gezien, trouwens), geen centje pijn. Ik snap niet waar Hermans geweest is toen ie Nooit meer slapen schreef, maar Noord-Noorwegen was het vast niet . Maar misschien komen we daar nog wel achter . Het is heerlijk rustig op de camping waar we de eerste week een hytte gehuurd hebben (dat hebben we inderdaad wel eens anders meegemaakt op een stadscamping), en hoera, vannacht heeft het zelfs even geschemerd.
Het was wel raar toen we gisteravond met de taxi door Tromsø reden.We zijn er nog nooit geweest, maar toch was het een feest van herkenning. We hebben zo vaak op Google Maps, Google Earth en op de Skråfoto van de Gule Sider gekeken (die laatste is de mooiste, zie de link op ons blog), dat we een hoop goed thuis konden brengen. De brug tussen Tromsøya (het eiland waar Tromsø op ligt) en Tromsdalen (de vaste wal) was alleen stukken hoger en steiler dan we gedacht hadden. Google maakt alles platter dan u denkt! Dat wordt fijn fietsen voor Jitske en Romke, want de circusschool ligt net over de brug. Een goede warming up zullen we maar zeggen.
Goed, ik krijg honger, dus we gaan eens achter een ontbijt aan!
Hilsen, Martijn
Eerste dag in Tromsø (maandag)
Na een lekker ontbijtje op de camping zijn we vandaag voor het eerst de stad in geweest. De bus reed net voor onze neus weg en we hadden geen zin om 20 minuten op de volgende te wachten, dus zijn we lekker gaan lopen. De afstanden zijn allemaal belachelijk klein. Een half uurtje lopen en je bent de brug over en zit op het eiland in het centrum. Onderweg kwamen we langs Kulta, waar Jitske en Romke deze week op circus-cursus gaan. Vanaf de brug heb je een mooi uitzicht over het eiland, de bergen in de omgeving en de fjord zelf natuurlijk. Een gezellig levendig centrum, groter en levendiger dan ik verwacht had in eerste instantie.
Vanaf het centrum zijn we langzaam de heuvel op gelopen richting ons nieuwe huis. Best gek om in een compleet nieuwe omgeving te lopen en te weten dat om de volgende hoek je thuis is. Het huis zag er net zo uit als op de foto’s: prachtig. Het huisje in de tuin heeft als opschrift stua, dus dat zou zomaar de sauna kunnen zijn. Dat wordt dus leuk ’s winters! Er stonden twee auto’s op de inrit en een husje fietsen bij de voordeur, maar helaas was er niemand thuis. We komen nog wel weer een keertje terug.
Vanaf ons huis is het nog 200 meter naar Sommerlyst, de nieuwe school van Jitske en Romke. Daar was het natuurlijk nog zomervakantie voor de leerlingen, maar een deel van het personeel was alweer aanwezig. We hebben kort gepraat met het hoofd van de school en het de inspektør van de klassen waar Romke en Jitske in komen. Een inspektør is niet wat je er als Nederlander bij voorstelt, maar zeg maar de conrector, daar hebben ze er één van per groep. Sommerlyst is een ungdomsskole en heeft maar drie jaargangen; de 8e, de 9e en de 10e. Zeg maar wat in Nederland de onderbouw is. Romke komt in de 8e en Jitske in de 9e. Da’s een jaar lager dan we eerst begrepen hebben, maar zo schijnt het te kloppen. Vrijdag om 9 uur hebben we een afspraak; dan worden Jitske en Romke rondgeleid in de school en kunnen Liesbeth en ik alle rapporten en zo die we uit Nederland hebben meegenomen uit Nederland doornemen.
Daarna hebben we in de Coop een lunch gekocht plus 4 tandenborstels plus een tube tandpasta (zaten in de rugzak die nog kwijt is) en hebben lekker aan de haven zitten eten in de zon. Na de lunch hebben we Jitske en Romke ingeleverd bij Kulta, voor hun eerste middag circus hier. Het is een klein groepje, iets van 7 kinderen. Romke is de enige jongen, daar klaagde ie op circus Rotjeknor ook al wel over. Ze vonden het best wel spannend, alleen gelaten te worden tussen alleen maar Noren…. vanavond half acht halen we ze weer op en dan horen we wel hoe het gegaan is.
Hilsen, Martijn
Maandag, de eerste echte Tromsødag.
Om half zeven wordt ik wakker, doet mijn nek toch nog vervelend. Gelukkig is Martijn al wakker en knijpt er deskundig in. Het ontspant zo goed dat ik weer in slaap val en niet eens merk dat hij en Jitske alletwee wakker genoeg zijn om de hut uit te gaan. Om half negen komen ze ons wakker maken om te gaan ontbijten. In de tussentijd voel ik me inderdaad beter genoeg om mee te gaan. Na het ontbijt wandelen we naar de stad, nemen vast een kijkje bij ons tweede huis maar Harald is niet thuis. Dan wandelen we naar Sommerlyst. De deur is open dus we lopen naar binnen, naar het kantoor. Daar blijkt de coordinator van de 8. trinn, Romkes jaargang, aanwezig te zijn. Die haalt de coordinator van Jitskes jaargang, 9. trinn, erbij. We maken een afspraak om vrijdagochtend om 9 uur weer langs te komen om uitgebreider met elkaar te praten en het over de schoolse kennis van onze kinderen te hebben. Op de gang komt de muziekleraar nog even langs om te vertellen dat er een Nederlands meisje bij Jitske in de klas zit. Ook weet hij te vertellen dat de klas waar Jitske in terecht komt een leuke klas is.
In de stad zie je veel meer fietsen dan ik dacht. Wel bijna allemaal mountainbike gevallen. Maar gezien alle hoogtelijntjes die we tegenkomen is dat ook wel redelijk logisch. Wat ook opvalt is het aantal sledehonden/poolhonden dat je tegenkomt. De eigenaar heeft een brede riem om zijn/haar middel waaraan de hond vastzit. De hond zelf zit in een tuigje, dus heeft geen halsband om. Ik vind ze er alleen wel vreemd dun uitzien.
Het Noors valt mee, als de Noren hun best doen om rustig te praten, gaan ze op normale snelheid over, dan gaat het licht een beetje uit.
En toen moesten we de kinderen alweer inleveren bij Kulta voor hun eerste circusmiddag. De inleiding was kort, hier gaan we oefenen, daar kun je je omkleden, en ouders bedankt voor het brengen. Dus wij gingen maar weer. Lekker een middagdutje doen. We worden per slot ook al weer een beetje ouder.
Na het middagdutje zijn we weer naar de stad gelopen om boodschappen te doen voor het ontbijt. De kinderen ophalen, die minder moe waren dan we gedacht hadden dat ze zouden zijn. En weer naar de camping. We hebben vandaag allemaal voor het eerst het gevoel dat we vakantie hebben.
De rest van de week moeten we maar een beetje ons best doen om de kinderen wat meer aandacht te geven en alle regelkarweitjes buiten hun om te doen. Alle vakantiedagen tot nog toe, hebben we eigenlijk alleen maar gewerkt aan de verhuizing naar Tromsø. Het wordt tijd dat we nog een beetje een vakantiegevoel hebben voor de kinderen weer naar school gaan.
Liesbeth
feestje, en andere onzin,
CARMENCARMENCARMEN; de geit.
dat ter zijde.
zaterdag was het feest, wat wss iedereen wel weet. ’S morgens kwam ik ziek uit bed, hoofdpijn en overgeven. Jakk
Maar gelukkig kon ik weer normaal netjes opgeprikt zitten tegen de tijd dat de visite kwam.
Voor mijn gevoel duurde alle visite en alle poespas en bla bla erg lang. (translation; of het was gewoon zaai. Of ik was gewoon nog steeds ziek genoeg om niets interessant te vinden)
Maar ik heb dus niet zoveel van het feest meegemaakt.
Behalve dat er veel mensen waren. En dat de taart die ik bestelt had bij mijn pappie er niet was =[. Niet dat ik daar wat van gegeten had waarschijnlijk, maarja.
Nadat iedereen de deur uit gepest was, moest er opeens nodig ingepakt worden en alles.
Niet echt logisch ofzoo,, neejj.
tot half 4 wakker gelegen, sliep ik net (voor mijn gevoel) moest ik opeens opstaan, en bleek het half 8 te zijn. Belachelijk vroeg. Maarjaa,, als je ouders bijna dreigen met een emmer koud water moet je wel.
de last minute lijst afgewerkt, taxi gescoort. Dan sta je opeens bij de trein met je laatste blik op je vriendin(L). sjoef, weg trein.
een uur later op schiphol, de laatste blik op de familie.
door de douane, en niemand die piepte (geloof ik)
tot nu toe geen problemen, behalve een zieke mams die overal maar een beetje achteraan hobbelt.
Oslo, bagage van de band, alles is er nog, gelukkig. Mamms stokken zaten los, dus die werder er af gehaald. Bagage weer inleveren. Mama is de stokken er dus weer vergeten aan te doen, en die mogen natuurlijk niet in de hand bagage. Mama is opeens verdwenen met de stokken, en laat ons aan de andere kant van de douane achter met toch een erg kriebel gevoel omdat over 12 minuten het vliegtuig zou vertrekken. als we nog 5 minuten hebben om ín het vliegtuig te zitten duikt mams eindelijk weer op, rennen.
we haalden het net.
In Trondheim hebben we geen problemen en zitten we netjes een uur te wachten op het volgende vliegtuig Bodø, Tromsø.
Alles kwam helemaal goed. Bodø een tussenlanding, keurig op tijd. Tromsø, bagage ophalen: 9 items. Shit, dat is er een te weinig. Mijn (Jitske’s) blauwe nieuwe lowe alpine is verdwenen. nergens te bekennen.
Daar zitten onder andere in:
mijn knuffel,
mijn peperdure slaapzak
Al mijn kleren,
een eenwielfietszadel
een zak 3dubbel zoute drop
mijn ringen
alle tandenborstels en shampoo enzoo (geloof ik)
dus, dat is niet zo handig.
dus toen kwamen we op de camping aan, met een rugzak minder. tja. Ze zouden bellen als hij terecht was.
Ik hoop het maar
Maandag, Circus. Maar eerst naar Tromsø over de brug heen lopen. Om even de stad het huis, en de school gezien te hebben. ( we gingen niet met de bus omdat die net voor ons wegreed, en het lopend ook minder dan een half uurtje is) dus ja. Mooi huis. Een scholige school. (de leraren zagen er redelijk aardig uit, moet je nagaan!!) het is en blijft natuurlijk wel een school.
ff eten gehaald, en weer terug naar Tromsdalen gewandeld. Dus ja, nu komt het circus verhaal.
Jitske,, maar er komt nog meer!!!!
Dinsdag 11.8., de 2e dag
Vanochtend hebben we lekker een beetje uitgeslapen. Om half negen waren we er ongeveer allemaal uit. Alleen Romke moesten we toen nog wakker maken. Bij het ontbijt de plannen voor de dag doornemen. Dat was simpel. We gaan een pan kopen zodat we thee kunnen maken en eieren kunnen koken. Jitske heeft t-shirts nodig, vanwege de afwezigheid van haar rugzak. We willen lid worden van de bibliotheek en daar meteen even kijken of we ons blog bij kunnen werken. Per slot kan je daar gratis internetten. We willen toch weer eens warm eten, want dat hebben we sinds vrijdagavond ook niet meer echt gedaan. En deze week zal het tussen de middag moeten omdat Jitske en Romke van half 3 tot half 8 circus hebben en daar avondeten (brood). En daarna zal het alweer tijd zijn om hun naar circus te laten gaan. Wij kunnen dan naar het belastingkantoor om een ‘skattekort’ te halen. Die heb je nodig om de juiste hoeveelheid belasting af te dragen. Heb je geen skattekort, dat betaal je 50 procent belasting. Dat is toch wel een beetje veel. Ook willen we naar het politiebureau om een ‘opholdtillatelse’ aan te vragen. Volgens norsk.nl kan je op het belastingkantoor die skattekort aanvragen en helpen ze je meteen aan een D-nummer, een soort tijdelijk sofinummer, nodig om van alles en nog wat aan te vragen zoals bankrekeningen, telefoonaansluitingen etc.. Met het tillatelse kan je je pas inschrijven in het bevolkingsregister en krijg je je definitieve sofinr (fødselsnummer).
We blijken ons bij de bieb gelukkig zonder D-nr of fødselsnummer in te kunnen schrijven. Dat is fijn. Zowel de kinderen als ik nemen een biebpas, Martijn doet wel mee op de mijne. In de bieb vind ik meteen het mooie boek: “den norske mannen” en even daarna “hvordan bli eldre uten å bli gammel” (Hoe ouder te worden zonder oud te worden, maar de foute vertaling: hoe oud te worden zonder gammel te worden is mooier) Twee mooie inkoppers, dus meteen meenemen. Je moet toch iets te doen hebben in je vrije tijd. We hebben nu les 6 van ‘Ny i Norge’ , ons leerboek, gedaan.
Er blijkt geen gat te zijn waar onze usb-stick inpast, dus we checken alleen even onze mail op belangrijke zaken. Dan nog t-shirts voor Jitske en het alweer tijd om warm te eten. Warm eten wordt simpel een Burger King.
Daarna ga ik weer naar de camping om de kinderen onderweg bij circus in te leveren en een middagdutje te doen. Martijn gaat een skattekorte scoren en een tillatelse. (Ik heb per slot nog geen skattekorte nodig omdat ik nog geen werk heb, en ik hoef geen eigen tillatelse omdat ik als “echtgenote van’ toegelaten ga worden. Fijn zo’n echtgenoot.
Onderweg naar circus komen we onze eerste hondendrol tegen op de brug. Het valt me pas op nu ik hem zie, dat ik er nog geen gezien had. Ook de hoeveelheid afval in de berm is hier beduidend minder dan in Nederland. Maar dat was iets wat we van vakanties nog wel wisten. Ze hebben hier ook huisjes om de grijze containers heen gebouwd. Dat ziet er gezellig uit. Maar het zal wel voornamelijk functioneel zijn. Op sommige huizen zien we de waarschuwing “takras”, na enig nadenken realiseren we ons dat daarmee sneeuwval van het dak bedoeld wordt.
Liesbeth
Eindelijk gaan de spullen opgehaald worden. Om 8:00 zal de verhuizer voor de deur staan. Dat betekent dus dat we vroeg op moeten staan. Gisteren is mijn mobiel in mijn zak gemold. Ik heb de pukkode nodig om hem weer aan de praat te kunnen helpen, maar in welke doos zit die ook alweer? Was het administratie-opslag of administratie-Tromsø? Ik besluit om er maar niet naar te zoeken en ben blij dat ik mijn tan-codes niet per mobiel maar op papier heb. En dat deed me eraan denken dat ik die ingepakt heb in de verhuisdozen en ik dus een hele week geen geld over zou kunnen maken. Gelukkig vind ik in een keer de goede doos (van de 120).
De verhuizer komt en neemt alles mee, zoals ik vol trots aan Martijn vertel. Het zijn aardige kerels en ze werken hard. Wat een dag om met dozen te sjouwen. De heetste dag van het jaar. Ze vergaten nog bijna de poten van Martijns telescoop, maar daar kwamen ze bijtijds achter. Wat een leeg huis heb je dan opeens.
Eindelijk kunnen de kinderen en ik iets leuks doen samen. Er hoeft vandaag verder niets meer geregeld te worden. Gezien de temperaturen wordt het Ice Age 3. Via internet maar kaartjes kopen. Helaas log ik twee keer fout in, dus nu durf ik niet meer omdat ik anders helemaal niets meer kan. Die derde poging bewaar ik wel tot ik iets belangrijks moet betalen. Want als ik het nu verknal komt er van alles naar het adres van de buurvrouw, en die is met vakantie en kan het dus niet doorsturen.
We gaan de deur uit naar de bios, dan zie ik dat de kapstok nog vol jassen hangt. Die zijn vergeten. Dat komt zeker door het weer. Het is ook niet echt jassenweer. Balen, wat zal ik doen? Ze kunnen gewoon met ons mee in de bagage, maar ik kan ook nog bellen in de hoop dat ze alsnog opgehaald kunnen worden. Ik besluit om te bellen en het is de goede beslissing. De jongens van Inventra komen terug om de jassen op te halen.
Liesbeth
Afscheidsfeest (zaterdag 8-8)
Zaterdagochtend, we nemen de planning door voor de laatste uren. Wat moet er nog aan boodschappen gedaan (driedubbelzoute dropjes, jongbelegen en oude kaas), hoeveel mensen verwachten we op het feest (46), hoe gaan we het met alle etensresten doen, inpakken van de rugzakken? De boodschappen worden gedaan, het huis geinspecteerd op achtergebleven zaken, etc. Gisteren bij het schoonmaken kwamen we erachter dat we alle reservemondstukken van de stofzuiger vergeten waren. En zo zullen er nog wel wat zaken zijn.
Vanaf 13:00 uur staat de bel niet stil. Telkens als ik kijk zie ik weer nieuwe gezichten van mensen waarvan ik niet eens wist dat ze al binnenwaren. Gelukkig is het lekker weer en kunnen we de tuin ook goed benutten. De sterrenklub komt eerst en zit lekker binnen bij de nietbrandende kachel. De klimvrienden komen daarna en zitten in de tuin. Alle andere familie en vrienden zitten en staan overal. En eigenlijk zie je iedereen en spreek je bijna niemand. Zoals dat altijd op feesten gaat waar je zelf gastheer/vrouw bent.
Gelukkig hebben we goede vrienden. Op het laatst wordt de afwas gedaan, het overgebleven eten verdeeld en de boel opgeruimd. Eindelijk rust? Nee, de laatste hand aan het inpakken en schoonmaken moet nog gebeuren en we moeten ook nog eten. Maar het was toch goed om een afscheidsfeest gegeven te hebben.
Liesbeth
Vliegen naar Tromsø (zondag 9-8)
Vandaag was de echte grote dag. We gaan vliegen. Gisterenavond hebben we toch maar een taxi besteld. We telden 1 eenwielfiets, 1 wiekendtas, 1 schoolrugzak, 1 dagrugzakje, Jitskes oude en nieuwe rugzak, Romkes rugzak, Martijns nieuwe rugzak, mijn “nieuwe” en oude rugzak en mijn saxofoon. Dat was toch een beetje teveel van het goede om mee te lopen naar het station. Die hoeveelheid hebben we onderweg geminderd door het dagrugzakje in de wiekendtas erbij te doen. Verder is die hoeveelheid onderweg geminderd doordat we na Oslo Jitskes rugzak niet meer teruggezien hebben. Dat is was minder. Maar we hebben er het volste vertrouwen in dat die nog wel terecht zal komen.
Natuurlijk begon ik migraine te krijgen op de ochtend van de grote dag, maar de eerste keer overgeven kwam gelukkig pas in de trein. Daar had een klein kindje overgegeven, dat ruikt altijd zo lekker stimulerend. Daarna kwam er nog iemand langs die heel sterk naar rook stonk om het feest compleet te maken. Dus ik veiligheidshalve de hele tijd met een kotszakje in mijn hand lopen. Blijk je, als je incheckt geen vloeistoffen mee te mogen nemen. Moet ik mijn kotszakje alsnog inleveren. Gelukkig weet ik een nieuw zakje te versieren voordat ik hem weer nodig heb.
In Oslo overstappen. We lijken geluk te hebben. We worden uit de lange rij geplukt en naar een veel kortere rij voor speciale bagage gestuurd te worden. Alleen had ik mijn wandelstokken van mijn rugzak afgehaald omdat die niet goed zaten. Omdat die niet gelabeld waren heb ik die niet ingeleverd. Blijkt als we weer gechecked worden dat die niet als handbagage mogen. Shit. Nog 10 minuten voor we moeten boarden, Martijn en de kinderen zijn er al door en Martijn heeft de tickets die ik nodig heb om een bagagelabel te versieren. Dat wordt gelukkig geregeld. Maar dan … Overal lange rijen, zou dat nog goed komen? Na vijf minuten wachten in een rij zie ik wat grondstuwards langslopen. Ik schiet er een aan en die snapt gelukkig de bedoeling. Vervolgens blijkt dat Martijn in de haast mij het kaartje van Trondheim naar Tromsø gegeven te hebben. Gelukkig levert dat geen problemen op. Bij businness class een bagagelabel halen en rennen naar de speciale bagage. Daar vertellen ze me dat mijn stokken wrs. pas met een andere vlucht mee kunnen. Het zal wel, ik merk wel wanneer ze er zijn. Rennen naar Martijn en daarna met ons allen rennen naar de gate. Gelukkig zijn ze nog niet klaar met boarden en komt alles goed (en na een poosje ook met alle humeuren die door dit gedoe aardig geleden hadden, alsof we niet al stress genoeg hebben gehad vandaag.).
In Trondheim zien Jitske en ik nog een fraaie Schot in een rokje. Helaas hebben we niet de kans om te kijken wat ze er nu echt onder aan hebben.
In Tromsø aangekomen blijken mijn stokken probleemloos van de band te rollen, maar blijkt Jitskes rugzak verdwenen te zijn. Gelukkig helpt een aardige mevrouw ons meteen met een formulier om er aangifte van te doen. Dan kunnen we op naar de camping. Weer maar met een taxi ipv de bus die we eerst gedacht hadden te nemen. En daar hebben we ons eerste huis. Mooi houtsnijwerk in de stijlen, simpel en doeltreffend ingericht. Inrichten die hap en lekker ons nestje induiken. We hebben wel al weer twee Nederlanders gescoord.
Liesbeth
Naar Tromsø (zondag 9 augustus)
Pfff, we zijn er, maar het was een flinke zit. Fijn dat Bas, Susanne en Erik ons kwamen uitzwaaien! Handig ook om wat extra handen en ogen te hebben als je met pak ‘m beet 9 rugzakken, een peperdure saxofoon, een laptop met al je spullen erop, één zieke en een éénwielfiets op Schiphol staat. Voordat we Jitske’s éénwielfiets inleverden, hebben we hem met krimpfolie helemaal ingepakt, zodat de spaken zo goed mogelijk beschermd waren. We hopen dat de overgebleven pak-m-beet 638 meter folie een mooie vlieger gaat worden, Erik. Gezellig om nog samen een bakje te doen voor we door de douane moesten.
Verder is er onderweg weinig enerverends te melden; het is gewoon: hollen of stilstaan. Ofwel je bent druk bezig om je bagage te verzamelen en in te checken voor de volgende vlucht (3 stuks in totaal), ofwel het is wachten tot je in of uit moet stappen, of in de volgende rij moet gaan staan. Onze strategie om te proberen als laatste in en uit te stappen werkte in ieder geval weer feilloos. Een stuk relaxter…
Enige minpunt was dat er in Tromsø één rugzak minder van de band kwam dan dat we in Oslo ingeleverd hadden. Oeps, natuurlijk precies de rugzak met Beer. Konden Jitske en ik gelijk ons Noors oefenen, op een wat diepgaander niveau dan nog een kopje thee vragen of uitleggen dat Liesbeth ‘gewoon’ migraine heeft, en dat het echt geen vliegangst is. Mooi is dan wel weer dat binnen een kwartier alle formaliteiten geregeld zijn door een uiterst vriendelijke stewardess. Kom daar op Schiphol maar eens om, dan is de eerste reactie (denk ik): “wacht nog maar een uurtje, misschien komt ie nog…”. We hopen dat Beer ons snel weer inhaalt.
Martijn
Eerste indrukken van Tromsø (maandagochtend)
Tja, en dan ben je dus opeens ‘thuis’. Het eerste dat opvalt is dat het koud is, enorm hard waait en stortregent, het stikt van de muggen en dat Noren de korte zomer vooral vieren door luidruchtig dronken lallend door de straten te trekken. Geintje, nee hoor. Koud is het niet (warm ook niet, gelukkig, 13 graden zag ik ergens), de regen was netjes opgehouden met regenen, en de eerste mug moet ik nog tegenkomen. Vannacht hebben alle ramen lekker opengestaan (nergens een hor gezien, trouwens), geen centje pijn. Ik snap niet waar Hermans geweest is toen ie Nooit meer slapen schreef, maar Noord-Noorwegen was het vast niet . Maar misschien komen we daar nog wel achter . Het is heerlijk rustig op de camping waar we de eerste week een hytte gehuurd hebben (dat hebben we inderdaad wel eens anders meegemaakt op een stadscamping), en hoera, vannacht heeft het zelfs even geschemerd.
Het was wel raar toen we gisteravond met de taxi door Tromsø reden.We zijn er nog nooit geweest, maar toch was het een feest van herkenning. We hebben zo vaak op Google Maps, Google Earth en op de Skråfoto van de Gule Sider gekeken (die laatste is de mooiste, zie de link op ons blog), dat we een hoop goed thuis konden brengen. De brug tussen Tromsøya (het eiland waar Tromsø op ligt) en Tromsdalen (de vaste wal) was alleen stukken hoger en steiler dan we gedacht hadden. Google maakt alles platter dan u denkt! Dat wordt fijn fietsen voor Jitske en Romke, want de circusschool ligt net over de brug. Een goede warming up zullen we maar zeggen.
Goed, ik krijg honger, dus we gaan eens achter een ontbijt aan!
Hilsen, Martijn
Eerste dag in Tromsø (maandag)
Na een lekker ontbijtje op de camping zijn we vandaag voor het eerst de stad in geweest. De bus reed net voor onze neus weg en we hadden geen zin om 20 minuten op de volgende te wachten, dus zijn we lekker gaan lopen. De afstanden zijn allemaal belachelijk klein. Een half uurtje lopen en je bent de brug over en zit op het eiland in het centrum. Onderweg kwamen we langs Kulta, waar Jitske en Romke deze week op circus-cursus gaan. Vanaf de brug heb je een mooi uitzicht over het eiland, de bergen in de omgeving en de fjord zelf natuurlijk. Een gezellig levendig centrum, groter en levendiger dan ik verwacht had in eerste instantie.
Vanaf het centrum zijn we langzaam de heuvel op gelopen richting ons nieuwe huis. Best gek om in een compleet nieuwe omgeving te lopen en te weten dat om de volgende hoek je thuis is. Het huis zag er net zo uit als op de foto’s: prachtig. Het huisje in de tuin heeft als opschrift stua, dus dat zou zomaar de sauna kunnen zijn. Dat wordt dus leuk ’s winters! Er stonden twee auto’s op de inrit en een husje fietsen bij de voordeur, maar helaas was er niemand thuis. We komen nog wel weer een keertje terug.
Vanaf ons huis is het nog 200 meter naar Sommerlyst, de nieuwe school van Jitske en Romke. Daar was het natuurlijk nog zomervakantie voor de leerlingen, maar een deel van het personeel was alweer aanwezig. We hebben kort gepraat met het hoofd van de school en het de inspektør van de klassen waar Romke en Jitske in komen. Een inspektør is niet wat je er als Nederlander bij voorstelt, maar zeg maar de conrector, daar hebben ze er één van per groep. Sommerlyst is een ungdomsskole en heeft maar drie jaargangen; de 8e, de 9e en de 10e. Zeg maar wat in Nederland de onderbouw is. Romke komt in de 8e en Jitske in de 9e. Da’s een jaar lager dan we eerst begrepen hebben, maar zo schijnt het te kloppen. Vrijdag om 9 uur hebben we een afspraak; dan worden Jitske en Romke rondgeleid in de school en kunnen Liesbeth en ik alle rapporten en zo die we uit Nederland hebben meegenomen uit Nederland doornemen.
Daarna hebben we in de Coop een lunch gekocht plus 4 tandenborstels plus een tube tandpasta (zaten in de rugzak die nog kwijt is) en hebben lekker aan de haven zitten eten in de zon. Na de lunch hebben we Jitske en Romke ingeleverd bij Kulta, voor hun eerste middag circus hier. Het is een klein groepje, iets van 7 kinderen. Romke is de enige jongen, daar klaagde ie op circus Rotjeknor ook al wel over. Ze vonden het best wel spannend, alleen gelaten te worden tussen alleen maar Noren…. vanavond half acht halen we ze weer op en dan horen we wel hoe het gegaan is.
Hilsen, Martijn
Maandag, de eerste echte Tromsødag.
Om half zeven wordt ik wakker, doet mijn nek toch nog vervelend. Gelukkig is Martijn al wakker en knijpt er deskundig in. Het ontspant zo goed dat ik weer in slaap val en niet eens merk dat hij en Jitske alletwee wakker genoeg zijn om de hut uit te gaan. Om half negen komen ze ons wakker maken om te gaan ontbijten. In de tussentijd voel ik me inderdaad beter genoeg om mee te gaan. Na het ontbijt wandelen we naar de stad, nemen vast een kijkje bij ons tweede huis maar Harald is niet thuis. Dan wandelen we naar Sommerlyst. De deur is open dus we lopen naar binnen, naar het kantoor. Daar blijkt de coordinator van de 8. trinn, Romkes jaargang, aanwezig te zijn. Die haalt de coordinator van Jitskes jaargang, 9. trinn, erbij. We maken een afspraak om vrijdagochtend om 9 uur weer langs te komen om uitgebreider met elkaar te praten en het over de schoolse kennis van onze kinderen te hebben. Op de gang komt de muziekleraar nog even langs om te vertellen dat er een Nederlands meisje bij Jitske in de klas zit. Ook weet hij te vertellen dat de klas waar Jitske in terecht komt een leuke klas is.
In de stad zie je veel meer fietsen dan ik dacht. Wel bijna allemaal mountainbike gevallen. Maar gezien alle hoogtelijntjes die we tegenkomen is dat ook wel redelijk logisch. Wat ook opvalt is het aantal sledehonden/poolhonden dat je tegenkomt. De eigenaar heeft een brede riem om zijn/haar middel waaraan de hond vastzit. De hond zelf zit in een tuigje, dus heeft geen halsband om. Ik vind ze er alleen wel vreemd dun uitzien.
Het Noors valt mee, als de Noren hun best doen om rustig te praten, gaan ze op normale snelheid over, dan gaat het licht een beetje uit.
En toen moesten we de kinderen alweer inleveren bij Kulta voor hun eerste circusmiddag. De inleiding was kort, hier gaan we oefenen, daar kun je je omkleden, en ouders bedankt voor het brengen. Dus wij gingen maar weer. Lekker een middagdutje doen. We worden per slot ook al weer een beetje ouder.
Na het middagdutje zijn we weer naar de stad gelopen om boodschappen te doen voor het ontbijt. De kinderen ophalen, die minder moe waren dan we gedacht hadden dat ze zouden zijn. En weer naar de camping. We hebben vandaag allemaal voor het eerst het gevoel dat we vakantie hebben.
De rest van de week moeten we maar een beetje ons best doen om de kinderen wat meer aandacht te geven en alle regelkarweitjes buiten hun om te doen. Alle vakantiedagen tot nog toe, hebben we eigenlijk alleen maar gewerkt aan de verhuizing naar Tromsø. Het wordt tijd dat we nog een beetje een vakantiegevoel hebben voor de kinderen weer naar school gaan.
Liesbeth
feestje, en andere onzin,
CARMENCARMENCARMEN; de geit.
dat ter zijde.
zaterdag was het feest, wat wss iedereen wel weet. ’S morgens kwam ik ziek uit bed, hoofdpijn en overgeven. Jakk
Maar gelukkig kon ik weer normaal netjes opgeprikt zitten tegen de tijd dat de visite kwam.
Voor mijn gevoel duurde alle visite en alle poespas en bla bla erg lang. (translation; of het was gewoon zaai. Of ik was gewoon nog steeds ziek genoeg om niets interessant te vinden)
Maar ik heb dus niet zoveel van het feest meegemaakt.
Behalve dat er veel mensen waren. En dat de taart die ik bestelt had bij mijn pappie er niet was =[. Niet dat ik daar wat van gegeten had waarschijnlijk, maarja.
Nadat iedereen de deur uit gepest was, moest er opeens nodig ingepakt worden en alles.
Niet echt logisch ofzoo,, neejj.
tot half 4 wakker gelegen, sliep ik net (voor mijn gevoel) moest ik opeens opstaan, en bleek het half 8 te zijn. Belachelijk vroeg. Maarjaa,, als je ouders bijna dreigen met een emmer koud water moet je wel.
de last minute lijst afgewerkt, taxi gescoort. Dan sta je opeens bij de trein met je laatste blik op je vriendin(L). sjoef, weg trein.
een uur later op schiphol, de laatste blik op de familie.
door de douane, en niemand die piepte (geloof ik)
tot nu toe geen problemen, behalve een zieke mams die overal maar een beetje achteraan hobbelt.
Oslo, bagage van de band, alles is er nog, gelukkig. Mamms stokken zaten los, dus die werder er af gehaald. Bagage weer inleveren. Mama is de stokken er dus weer vergeten aan te doen, en die mogen natuurlijk niet in de hand bagage. Mama is opeens verdwenen met de stokken, en laat ons aan de andere kant van de douane achter met toch een erg kriebel gevoel omdat over 12 minuten het vliegtuig zou vertrekken. als we nog 5 minuten hebben om ín het vliegtuig te zitten duikt mams eindelijk weer op, rennen.
we haalden het net.
In Trondheim hebben we geen problemen en zitten we netjes een uur te wachten op het volgende vliegtuig Bodø, Tromsø.
Alles kwam helemaal goed. Bodø een tussenlanding, keurig op tijd. Tromsø, bagage ophalen: 9 items. Shit, dat is er een te weinig. Mijn (Jitske’s) blauwe nieuwe lowe alpine is verdwenen. nergens te bekennen.
Daar zitten onder andere in:
mijn knuffel,
mijn peperdure slaapzak
Al mijn kleren,
een eenwielfietszadel
een zak 3dubbel zoute drop
mijn ringen
alle tandenborstels en shampoo enzoo (geloof ik)
dus, dat is niet zo handig.
dus toen kwamen we op de camping aan, met een rugzak minder. tja. Ze zouden bellen als hij terecht was.
Ik hoop het maar
Maandag, Circus. Maar eerst naar Tromsø over de brug heen lopen. Om even de stad het huis, en de school gezien te hebben. ( we gingen niet met de bus omdat die net voor ons wegreed, en het lopend ook minder dan een half uurtje is) dus ja. Mooi huis. Een scholige school. (de leraren zagen er redelijk aardig uit, moet je nagaan!!) het is en blijft natuurlijk wel een school.
ff eten gehaald, en weer terug naar Tromsdalen gewandeld. Dus ja, nu komt het circus verhaal.
Jitske,, maar er komt nog meer!!!!
Dinsdag 11.8., de 2e dag
Vanochtend hebben we lekker een beetje uitgeslapen. Om half negen waren we er ongeveer allemaal uit. Alleen Romke moesten we toen nog wakker maken. Bij het ontbijt de plannen voor de dag doornemen. Dat was simpel. We gaan een pan kopen zodat we thee kunnen maken en eieren kunnen koken. Jitske heeft t-shirts nodig, vanwege de afwezigheid van haar rugzak. We willen lid worden van de bibliotheek en daar meteen even kijken of we ons blog bij kunnen werken. Per slot kan je daar gratis internetten. We willen toch weer eens warm eten, want dat hebben we sinds vrijdagavond ook niet meer echt gedaan. En deze week zal het tussen de middag moeten omdat Jitske en Romke van half 3 tot half 8 circus hebben en daar avondeten (brood). En daarna zal het alweer tijd zijn om hun naar circus te laten gaan. Wij kunnen dan naar het belastingkantoor om een ‘skattekort’ te halen. Die heb je nodig om de juiste hoeveelheid belasting af te dragen. Heb je geen skattekort, dat betaal je 50 procent belasting. Dat is toch wel een beetje veel. Ook willen we naar het politiebureau om een ‘opholdtillatelse’ aan te vragen. Volgens norsk.nl kan je op het belastingkantoor die skattekort aanvragen en helpen ze je meteen aan een D-nummer, een soort tijdelijk sofinummer, nodig om van alles en nog wat aan te vragen zoals bankrekeningen, telefoonaansluitingen etc.. Met het tillatelse kan je je pas inschrijven in het bevolkingsregister en krijg je je definitieve sofinr (fødselsnummer).
We blijken ons bij de bieb gelukkig zonder D-nr of fødselsnummer in te kunnen schrijven. Dat is fijn. Zowel de kinderen als ik nemen een biebpas, Martijn doet wel mee op de mijne. In de bieb vind ik meteen het mooie boek: “den norske mannen” en even daarna “hvordan bli eldre uten å bli gammel” (Hoe ouder te worden zonder oud te worden, maar de foute vertaling: hoe oud te worden zonder gammel te worden is mooier) Twee mooie inkoppers, dus meteen meenemen. Je moet toch iets te doen hebben in je vrije tijd. We hebben nu les 6 van ‘Ny i Norge’ , ons leerboek, gedaan.
Er blijkt geen gat te zijn waar onze usb-stick inpast, dus we checken alleen even onze mail op belangrijke zaken. Dan nog t-shirts voor Jitske en het alweer tijd om warm te eten. Warm eten wordt simpel een Burger King.
Daarna ga ik weer naar de camping om de kinderen onderweg bij circus in te leveren en een middagdutje te doen. Martijn gaat een skattekorte scoren en een tillatelse. (Ik heb per slot nog geen skattekorte nodig omdat ik nog geen werk heb, en ik hoef geen eigen tillatelse omdat ik als “echtgenote van’ toegelaten ga worden. Fijn zo’n echtgenoot.
Onderweg naar circus komen we onze eerste hondendrol tegen op de brug. Het valt me pas op nu ik hem zie, dat ik er nog geen gezien had. Ook de hoeveelheid afval in de berm is hier beduidend minder dan in Nederland. Maar dat was iets wat we van vakanties nog wel wisten. Ze hebben hier ook huisjes om de grijze containers heen gebouwd. Dat ziet er gezellig uit. Maar het zal wel voornamelijk functioneel zijn. Op sommige huizen zien we de waarschuwing “takras”, na enig nadenken realiseren we ons dat daarmee sneeuwval van het dak bedoeld wordt.
Liesbeth
Abonneren op:
Posts (Atom)
