Glad

Vorige week heeft het gedooid. Het was ongeveer vier graden. Het heeft twee dagen ook heel veel geregend. Lekker. Alles ontdooide en spoelde weg. Nou ja, alles? Hier hield meer stand dan alleen een klein plaatsje in Gallië. Het werd allemaal een vieze blubberzooi. We hadden goede hoop dat het allemaal wel weg zou regenen, maar de regen hield op en de vorst kwam terug. Het gevolg laat zich raden. We hebben een groot ijsdek.

Als Martijn op de fiets naar zijn werk gaat, hoeft hij alleen de eerst twee meter bij ons in de tuin te trappen. De rest van de tijd knijpt hij alleen nog maar in de rem. Als we nu te voet naar de stad gaan, hebben we dus een probleem. We hebben geen rem om in te knijpen, de spijkers van mijn 'pin'heels beginnen stomp te worden, er is geen sneeuw meer om lekker stevig je voeten in te zetten. Je ziet dus iedereen voorzichtig schuivelen om maar veilig naar de plaats van bestemming te komen. We zagen zelfs onze buurvrouw haar schoenen uittrekken om veilig op haar sokken van de taxi naar haar achterdeur te komen. Maar het openbare leven gaat, uiteraard, gewoon door. Wat wel opvalt is dat al het verkeer, auto's, wandelaars, fietsers etc. goed rekening houdt met elkaar.

Het is zelfs zo glad, dat de vrachtauto die vandaag bij ons de volgende lading hout voor de kachel zou brengen, tot twee keer toe geprobeerd heeft om bij ons op de helling te stoppen om uit te laden, maar vervolgens onverrichterzake doorgleed. Morgen komt hij het opnieuw proberen. Het is ook zo glad, dat als er twee mensen gearmd lopen, je er helemaal niet zeker van hoeft te zijn dat ze elkaar al langer dan een minuut kennen. Iedereen steekt elkaar een hand toe bij moeilijke op/afstapjes, iedereen geeft elkaar een arm om steviger over straat te komen. Dat wil zeggen, bij alle steile stukken. Voor de rest laten ze elkaar, zoals gebruikelijk, met rust. Het is wel duidelijk waarom er zoveel belang aan sociale vaardigheden geschonken wordt op school.

Het is nu trouwens duidelijk hoe en wat en wanneer ze strooien. Zout wordt er alleen op bepaalde plaatsen gestrooid als de ondergrond bevroren is en de luchtvochtigheid hoog. Voor de rest wordt er gravel gestrooid als de ondergrond glad is, zoals nu. Het blijkt dus ook dat alle steentjes, waarvan we dachten dat die door de spijkerbanden losgereden waren, gestrooid zijn tegen de gladheid. As strooien door privebewoners, zoals we vroeger in Nederland wel deden, heb ik hier alleen mezelf maar zien doen.

groetjes,
Liesbeth