Dinsdag, 29 december

Jitske en Joost hadden bedacht dat ze deze laatste dag een dagkaart voor de bus wilde kopen en dan de hele dag bussen om de omgeving te verkennen. Bij het plannen, bedachten ze dat een stuk wandelen leuker was. Maar waar? Na de nodige tijd met routeplanners en kaarten besloten ze tot een berg op Kvaløya. Daar konden ze tenminste met een stadsbus komen, in plaats van met een bus die maar vier keer op een dag ging.

De weersvoorspelling leek wat gunstiger. Het zou een meter per seconde minder waaien en het zou vanaf de middag warmer gaan worden. In plaats van min elf nog maar min vijf. Dat scheelt een slok op een borrel. Dus de wekker op negen uur om de bus van tien uur te halen. Dan konden ze wandelen als het licht was. Wij dus ook om negen uur de wekker. Per slot wil je zeker weten dat ze de deur uit zijn (en met de juiste uitrusting). En inderdaad, lekker ingepakt, twee thermoskannen thee met suiker, sjokolade en boterhammen vertrokken ze. Kaart, kompas en mobiel hadden ze ook bij zich. Ze hadden ons gewezen waar ze zouden lopen. Een pad vanuit een woonwijk omhoog langs twee afgedamde meertjes tot een top en diezelfde route weer terug.

Rond enen werden we gebeld. Ze stonden alweer op de bus te wachten. Het was erg koud geweest, het pad was ondergesneeuwd en de skisporen die ze waren gaan volgen waren opeens opgehouden. Toen ze verder probeerden te gaan, zakten ze ongeveer een halve meter weg in de sneeuw. Dus toen zijn ze maar omgekeerd.

Wij waren in de tussentijd naar Jekta gegaan om nog wat te ruilen en om een skibroek voor Martijn te kopen en een winterjas voor Romke. Dat leek toch wel nodig te gaan worden. Martijn op de fiets om weer wat beweging te hebben. En fietsen schijnt goed te zijn voor de spieren van je onderrug. Op Jekta hebben we toch maar een heel skipak voor beide kinderen gekocht, een broek en een jas. Romke heeft de jas vanavond al aangehad en heeft het voor het eerst behagelijk warm. Misschien dat hij langlaufen nu toch leuk gaat vinden. Want al dat buiten bezig zijn (op schaatsen na) heeft hij tot nog toe niet zo gewaardeerd vanwege koude handen en voeten.

Romke heeft zijn kans gegrepen en is tot half twee in zijn bed blijven liggen. Om half twaalf, toen wij de deur uitgingen, sliep hij zelfs nog echt. Hij zal een echte puber zijn of een groeispurt hebben. Maar rond twee uur waren we allemaal weer thuis. Toen hebben we wafels gebakken en met warme chocolademelk met slagroom genuttigd. Joost had nog geen Noorse wafels gegeten, dus dat euvel is verholpen.

Om de week logeren af te ronden, zijn we vanavond uit eten gegaan. Omdat alle zaken of dicht waren, of afgehuurd door partijen, zijn we bij Peppes Pizza geeindigd. Daar waar we vorig jaar in de zomervakantie in Gjeilo besloten dat we wel wilden emigreren naar Noorwegen. Deze keer hebben we over IJsland nagedacht ;-)

groetjes,
Liesbeth