He, he, wat een troep in huis. Hadden we gisteren een lekker leeg, schoongemaakt huis, zitten we vandaag midden in de zooi van open dozen, dichte dozen, half afgebouwde bedden, bureaus, een afwas en wat dies meer zij. Weet waar je aan begint voordat je gaat verhuizen ;-)
Nee hoor, we zijn lekker opbouwend bezig. De stemming is goed, er is geen stress, en we zien het huis getransformeerd worden tot ons eigen huis. De deur staat de hele dag al open omdat het zo'n lekker weer is (het is per slot 12 graden op de thermometer, maar de gevoelstemperatuur is veel lekkerder.) We hebben vanochtend op het andere balkon ontbeten. Dus op de sauna na, hebben we nu overal onze geursporen uitgezet.
De kamers van de kinderen zijn af. Ze voelen zich er al helemaal thuis. In de keuken zijn we ook zo goed als klaar. De afwasmachine moet nog leeggeruimd. In het woonkamergedeelte staat de boekenkast en zijn de nodige dozen met boeken al uitgepakt. De PC is ook al geinstalleerd en we hebben net met Wim geskyped. Dus het werkt allemaal. Er staat een bureau en mijn luie stoel is ook al in elkaar gezet. Achtentwintig dozen zijn al helemaal uitgepakt en een stuk of vijf dozen staan al bijna uitgepakt klaar om opgehokt te worden. Dus we zijn al ruim over de helft. Al helemaal omdat de vijf dozen met kampeerspullen helemaal niet uitgepakt hoeven te worden.
We zullen zodadelijk een probleem hebben met het afval. Ze doen hier aan afvalscheiding. Allemaal kleine rotzakjes, zo groot als een klein prullebakje. Groen voor eten, geel voor papier, blauw voor plastic en rood voor karton. Maar wat moeten wij met 71 kartonnen dozen? Die passen daar niet in. En al het papier waarin het servies gewikkeld was, dat past er ook nooit in. Glas gaat in de glasbak bij de supermarkt of wordt ingeleverd voor statiegeld. Blik en batterijen heb ik nog niets over gehoord of gelezen. Over prullebakken gesproken. Dat is het enige waarvan Martijn tot nu toe vindt dat het jammer is dat we die niet meegenomen hebben.
De inhoud van onze dozen is redelijk intact gebleven. Er is een doos met vazen gekneusd. Dat heeft ons drie vazen gekost, waaronder een van Zahlberg. Gelukkig heb ik hier nog geen bloemenzaak gezien. Bij de glazen zijn er twee wijnglazen gesneuveld. Maar we hebben ook maar een fles wijn bij ons, dus wat moeten we met zoveel wijnglazen. Het trouwservies van mijn ouders is heel gebleven en mijn saxofoons en gitaar zien er ook goed uit. Mijn saxofoons zou ik eigenlijk moeten bespelen om er zeker van te zijn, maar het is 22:00 's avonds en ik denk dat de buurvrouw het niet zal waarderen als ik nu herrie begin te maken.
Dat is iets wat we ook niet weten. Moet je hier zelf bij alle buren langs om je voor te stellen, of komen de buren bij jou langs? We gaan het maar gewoon op zijn Hollands doen, een kopje suiker lenen. We hebben de buurvrouw al wel gezien, want ze stond buiten toen de vrachtauto aankwam. Maar toen ik dacht, ik stel me even aan haar voor, was ze te druk aan het bellen. Dus is het erbij gebleven. We hebben haar trouwens ook gehoord. Haar hybel is boven onze slaapkamer en het zijn allemaal houten vloeren, dus als ze heen en weer loopt, horen we dat. Het zal wel wennen.
Bij het uitpakken van de dozen is tot nog toe maar een zilvervisje (dood) boven water gekomen. Ik hoop dat dat betekent dat we ervan af zijn. Het kan ook zijn, dat ze in zo'n goed conditie zijn dat ze zo hard rennen dat we ze niet te zien krijgen. Voor de rest hebben we vandaag geen nieuws.
groetjes,
Liesbeth
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten