Gisteren zijn Jitske, Liesbeth en ik naar Nanook of the North geweest. Dat was een bijzondere ervaring.
De film draaide op het plein, daar is een buitenbioscoop gemaakt, speciaal voor het festival. Het enorme beeldscherm is van sneeuw opgetrokken. De tribune/zitplaatsen waren van sneeuw en ijs gemaakt. Er waren zitlapjes beschikbaar, maar zelf je berenvel en een thermoskan met thee meenemen was niet ongewoon. Anderhalf uur stilzitten gaat je tenslotte wél in je koude kleren zitten. Uiteindelijk viel het mee: windstil, geen regen en wel pak 'm beet -1 graad. Naast het beeldscherm was een enorme iglo gemaakt, om eventueel weer warm te worden (en natuurlijk om de naam van de sponsor op te kunnen projecteren).
De film gaat over het eskimogezin van Nanook, dat moet zien te overleven (als alle eskimo's) van het beetje eten dat ze kunnen vangen. Over hoe ze een iglo maken, eten, 's morgens de laarzen van zeehond moeten kauwen om ze soepel te maken, walrus- en zeehondenjacht, zoonlief die al op zeer jonge leeftijd leert jagen, vissen, kano's bouwen etc. Duidelijk gemaakt vóórdat eskimo's in contact kwamen met onze westerse samenleving...
De film is in 1922 geschoten. Voor het onderwerp volkomen irrelevant; het had net zo goed 1722 kunnen zijn waarschijnlijk. Voor ons wel interessant, want het schijnt destijds wereldwijd een succes geweest te zijn.
Een ander heel aardig feit was, dat het een stomme film was. Speciaal bij de film was daarom live geluid gemaakt. Niet alleen muziek, maar ook de wind, blaffende honden, de grammafoon die een handelaar uit het zuiden meeneemt en die Nanook voor het eerst in zijn leven hoort.... De muzikanten zaten in een verlichte etalage aan het plein, een attractie op zich. Echt fantastich!
Zie ook diverse delen van de film op internet, zeer de moeite waard!
Nanook is twee jaar na het maken van de film omgekomen van de honger.
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten