Fietsen en glad

Vandaag heb ik weer fijn gefietst. Het was een stuk warmer dan de afgelopen weken, zo net boven het nulpunt. Ter compensatie waaide en regende het vandaag flink, afgewisseld met een beetje hagel. Er lag dus een fijn mengsel van halfgesmolten sneeuw (gisteren gevallen) en blubber op de wegen. Na een tijdje begon ik toch wel een koud achterwerk te krijgen, ik was vergeten m'n spatbordjes te monteren dus ik kreeg een gratis koude douche van m'n achterwiel; maar ach... Vanwege de stevige wind uit het zuiden had ik geen zin om Tromsøya rond te fietsen, dat betekende namelijk eerst met de wind mee fietsen, en daarna er tegenin. Ik doe het liever andersom. Dus werd het Kvaløya (een flink eiland west van Tromsøya). Dat was een fijne uitdaging. De wegen daar waren namelijk nog flink volgesneeuwd. Gelukkig was er al wel een spoor schoon gereden door de auto's. Dat was leuk totdat ik ingehaald werd door de sneeuwschuiver. Dat leverde ten eerste een sneeuwdouche op, en ten tweede ligt de weg achter de schuiver bedolven onder een dunne laag sneeuwgruis, waardoor het spoor niet meer te zien was. Tja, dus maar weer glibberen en glijden. Maar daar zijn de spijkerbandjes dan weer goed voor. Op de terugweg werd ik nogmaals door de schuiver ingehaald en dus nogmaals met sneeuw volgespoten....

De fiets doet het fijn. Als snel waren beide derailleurs veranderd in een grote klom ijs/sneeuw, maar het bleef redelijk schakelen.

Verder was in onderweg nog getuige van een mooie takras (letterlijk: daklawine). Door de regen en de dooi komt er heel wat sneeuw van de daken. In dit geval kwam het hele pak sneeuw (30 cm dik of zo) in één keer van het dak af. Het is duidelijk waarom de hele stad volhangt met waarschuwingsbordjes tegen takras.... Niet grappig als je er onder staat, dus....

Door de dooi en de regen is heel Tromsø weer fijn veranderd in een groot ijs- en glijpaleis. De spijkerzooltjes kunnen weer uit de kast. Liesbeth kon ons straatje vanavond niet lopend inkomen aan onze kant van de weg: te glad en te stijl. Dus maar aan de andere kant van de weg; dat ging net. Enige nadeel is dan dat je dus een keer moet oversteken. Dat wil je dus nu echt niet staand doen; op z'n best roets je zo de helling weer af. Enige mogelijkheid: kruipend de weg oversteken. Commentaar van een voorbijglijdende Noor toen die zag dat Liesbeth kruipend bij haar eigen tuin aangekomen was: gratulerer (gefeliciteerd).

Martijn