Sportief

De sneeuwmeter van Romke heeft in de tussentijd minder dan zeven centimer aangewezen, maar nu staat hij op 25 centimer. Dat kan wel kloppen. Jitske heeft nu toch maar binnengym, maar Romke moest vandaag, ondanks de vier graden vorst en de dikke sneeuwlaag toch buiten een rondje van vijf kilometer rennen tijdens gymles. Het werd wat moeizamer rennen omdat hij hier en daar wegzakte in de sneeuw.

De meeste fietsers fietsen nog steeds. Het zijn er niet echt noemenswaardig minder geworden. Wat me wel opviel in de sportzaak, afgelopen zaterdag, is dat er echte spijkerbanden op de mountainbikes gemonteerd werden. Dat is ook wel nodig om niet de hele tijd weg te glibberen. Alleen heuvelopwaarts loper er nu wel meer mensen met de fiets aan de hand ipv te fietsen.

Als je de mensen met kinderwagens omhoog of omlaag ziet gaan, houdt je je hart vast. Naar beneden glijden ze meestal. En dan is het maar hopen dat ze de kinderwagen vast blijven houden, mochten ze onverhoopt toch vallen. Als ze omhoog gaan, lopen ze zowat dubbelgebogen om voldoende grip op de gladde ondergrond te houden en voldoende kracht te kunnen zetten om die kinderwagen de heuvel op te krijgen.

Wij zijn in de tuin ook sportief bezig op onze priveloype. Les een was het aan en afdoen van de ski's. Die is onder de knie. Les twee was het voortbewegen. Dat zag eruit alsof we berkebenen hadden. Les drie kostte mij meer moeite. Hoe op te staan zonder hulp als je gevallen was. Gelukkig kreeg ik electronische ondersteuning met uitgebreide aanwijzingen hoe dat zou moeten. Vanmiddag heb ik me er dan ook op toegelegd om zelfstandig op te staan. Dat heb ik nu ook letterlijk en figuurlijk onder de knie. Dus ik kan op naar de volgende les: remmen. Als iemand me dat uit kan leggen ben ik erg blij. Tot nu toe ben ik blij dat er een hek om de tuin staat. Maar hier en daar beginnen de latten al los te laten. Dus als ik te hard aankom, zou ik er wel eens doorheen kunnen gaan.

Op internet heb ik al naar filmpjes gezocht die de techniek van het langlaufen laten zien. Maar wat ik daar zie gaat me toch al iets te ver. Dat zijn geen beginnerslessen. Niets over opstaan, remmen, etc. Maar er zit duidelijk vooruitgang in. Waar we eerst berkebenen hadden, hebben we nu soepele wilgentenen.

Martijn vergeleek onze prestaties in de tuin al met een buitenlandse vrouw die leert fietsen. Ik denk dat wij beter af zijn. Het valt lekker zacht in de sneeuw, maar als je van je fiets valt, kan je redelijk hard terecht komen. Maar voor de omstanders zal het effect hetzelfde zijn. Ik hoorde een paar voorbijgangers dan ook hartelijk lachen toen ze onze capriolen zagen. Gelukkig klonk het alleen maar vrolijk en niet hatelijk. En gelukkig kunnen we er zelf ook om lachen.

Maar Martijn heeft makkelijk praten. Die heeft alleen nog maar foto's gemaakt van ons gestuntel. Maar zelf heeft hij het nog niet aangedurfd om erop te staan. Waarschijnlijk wacht hij tot wij er een keer niet zijn ;-)