Spijbelen en sfeer op school

Uit Annette Heffels 'Praten met je puber' haal ik de volgende informatie: "Bijna drie procent van de leerlingen die op scholen zouden moeten zijn, waren afwezig zonder dat duidelijk was waarom ze afwezig waren ... Spijbelen komt vaker voor wanneer de school geen goed systeem heeft om controle te houden op de aan- en afwezigheid van een kind, een systeem dat gebaseerd moet zijn op een goede en snelle communicatie met de ouders over de afwezigheid van het kind. Wanneer ouders meteen op de hoogte gesteld worden van de afwezigheid van het kind zal het spijbelen minder vaak voorkomen."

Toch weet Jitske feilloos te vertellen wie er hoe vaak op het Libanon (haar Nederlands school) spijbelden, terwijl ze van Sommerlyst (haar Noorse school) het niet weet. En dat terwijl het Libanon voor ons gevoel een goed systeem heeft om bij te houden of alle kinderen er zijn en er in Noorwegen een heel ander systeem heerst.
Er is een meldingsboka waarin je achteraf opschrijft waarom je kind er niet was. Dus als een kind niet op school komt, wordt er niet op gereageerd. Er wordt niet verwacht dat je als ouder belt dat je kind niet op school zal komen. De eerste dag dat ze weer op school komen, schrijf je als ouder erin dat ze ziek waren of wat dan ook de reden was.

Misschien dat het verschil in spijbelen dan in het onderwijssysteem gezocht moet worden. Ik citeer weer uit Annette Heffels: "Meestal blijft een puber weg van lessen die hij niet zo belangrijk of saai vindt." Hier in Noorwegen gaan ze heel erg uit van de motivatie van de leerlingen. Het is belangrijker dat kinderen iets leuk vinden dan bijvoorbeeld klassegrootte.
Jitske zat in een klas Spaans met te veel kinderen. Zij en haar vriendin werden in een andere klas geplaatst zodat er een betere spreiding zou zijn over de leerkrachten. Haar vriendin is naar de rektor gestapt dat ze terug wilde omdat ze die andere klas leuker vond. En in het kader van 'kinderen moeten het leuk vinden' mocht ze inderdaad weer terug en kreeg Jitske dat ook aangeboden. Er mag per slot geen verschil gemaakt worden. In dit geval gaat dus het welzijn van een kind in mijn ogen ten koste van het leren van een hele klas. Ik vind dat zelf geen goede afweging. Aan de andere kant, een kind dat uitstraalt dat ze liever in een andere klas zit, heeft ook geen goede invloed op de leersituatie van de nieuwe klas.

In ons Noorse lesboek staat ook een leuke discussie over het onderwijssysteem. De een vindt dat de scholen te slap zijn, dat leerlingen kunnen doen wat ze willen. Die wil graag dat er ook gestampt wordt op scholen en dat er minder gepraat wordt en dat er eerder dan in groep 8 met cijfers gewerkt wordt. De ander vindt dat door al dat gepraat leerlingen leren om te discusieren en dat leerlingen zelfstandig leren te werken. Die vindt ook dat cijfers de sfeer in de klas bederven omdat de een beter zou zijn dan de ander.
Romke moet er ook aan wennen dat er zo veel gediscussieerd wordt in de klas. Hij kwam laatst thuis met:"Mama, nu hebben we de halve les erover gepraat of we voor wiskunde naar het wiskundelokaal zouden gaan of dat we in het klasselokaal zouden blijven. Het wiskundelokaal is een minuut lopen en dan gaan ze er een half uur over discusieren. Gisteren hebben we er al over gestemd en nu beginnen we opnieuw omdat gisteren niet iedereen er was." Ik denk dus dat de leraar hier een mooie kans zag liggen om wat tijd te besteden aan het leren formuleren van redenen, aan het luisteren naar elkaar en het ingaan op elkaars argumenten.

Wat betreft het zorgen voor een goede sfeer en dat de leerlingen krijgen wat ze nodig hebben, daar kunnen we in Nederland nog wat van leren. Er zijn twee wiskundeboeken van de videregående skole (dus de bovenbouw) besteld voor Jitske en een jongen uit haar klas, omdat die zo ver voor lopen op de rest.

groetjes,
Liesbeth