Voor de lunch was ik zondag bij de landlady uitgenodigd. Die vierden de derde verjaardag van hun dochter en de hele buurt is uitgenodigd. Het kostte enige moeite om mezelf ertoe te zetten om te gaan. Hoe ziet een kinderfeestje in Bhutan eruit en de lunch? En ken ik er mensen, wat wordt er van me verwacht? Ik had geen idee, dat was een van de redenen waarom ik moeite had om te gaan. Maar het leek in veel opzichten op een wat duurder kinderfeestje in Nederland. Veel volwassenen in zondagse kleding (en dan bedoel ik niet de kyra en de gho), veel kinderen in nette kleding, glijbaan, ballenspel, andere kinderspeeltjes. Er was een tafel met rijst, spaghetti, pasta, twee soorten vlees, drie soorten groente als lunch voor de volwassenen. Een tafel met marshmallows, chocolade barbecue, etc. voor de kleintjes. Veel neven/nichten? die hielpen met het uitdelen van borden, afruimen van tafels, vragen of je meer wilde drinken. Ik werd opgevangen door de moeder van de jarige die me voorstelde aan een oom en tante van haar. Veel mensen aan kleine tafeltjes die geanimeerd zaten te praten en veel kinderen die overal tussendoor banjerden, schreeuwden en speelden. Ik zat in een hoekje met mijn rug naar de rest in gesprek met de oom die in Nederland was geweest. Ik hoefde alleen maar te luisteren en mijn eten op te eten. Dat was op zich rustig. Ik denk dat de buurt uitgenodigd was vanwege het lawaaioverlast van muziek en kinderen, zoals we dat in Nederland ook wel eens doen.
Vandaag heb ik me voor het eerst lopen ergeren aan hoe het hier toegaat. Heb je een website van de overheid, wordt er niet op het contactformulier gereageerd, moet je een app installeren om te kunnen chatten, werken geen van de e-mailadressen die bij contact staan en wordt ook de telefoon niet opgenomen. Gelukkig had een van mijn assistenten contacten bij die afdeling en dat contact gaf me een emailadres dat niet meteen bouncede. Nu nog afwachten of er gereageerd wordt. Ook het regelen van het uitje van morgen waarbij ik opgehaald moet worden loopt van geen kanten, de winkel waar ik boodschappen wilde doen was dicht om vijf uur. De mevrouw zou rond vijf uur terugkomen zeiden de buren. Ik maar ergens koffie drinken. Maar toen ik na een uur terug kwam was de winkel nog net zo dicht als ervoor. Gggrrrrrr.
Ik denk dat ik moet ben. Tot nu toe heb ik me redelijk door alle onverwachte zaken heen weten te werken zoals geen computers voor een programmeercursus, etc. Maar nu is het even op. Ik ga voortaan 's avonds niet meer werken maar me ontspannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten