Een tochtje naar Buddha Dordenma Statue

Zondag wilde ik wat beweging hebben en een tochtje naar de Buddha Dordenma Statue zou volgens Google Maps maar anderhalf uur duren, ongeveer 5,4 km zijn en 285 meter stijgen en 45 dalen. Het was niet duidelijk of bij die hoogtemeters ook de hoogtemeters bij de tempel zelf zaten of dat je dan aan de voet ervan was. Maar het leek een rustige zondagwandeling met tijd genoeg voor middagdutjes als ik weer terug was.

Uiteraard loopt Google Maps achter op de werkelijkheid. Er waren niet bestaande wegen, afgesloten wegen, omleidingen en nog zo wat oponthoud (zoals slecht kaart lezen en daardoor omlopen). Gedurende de hele wandeling zag je overal werkzaamheden. Opengebroken straten, huizen in aanbouw, grond die geëffend werd, riolering die aangelegd werd, waterafvoer die verbeterd werd, etc. Het blijkt dat er een inhaalslag gemaakt wordt na 2 jaar covid. (Zelfs zo erg dat een café een wachtwoord op zijn wifi heeft van GoOmicron :-). Al die activiteiten gingen op zondag gewoon door.

Behalve dit soort afleidingen en vertragingen waren er ook andere afleidingen. Tot voor kort had ik nooit van khuru gehoord, maar nu onderweg zag ik het prompt overal gespeeld worden. Khuru is een soort openlucht darten met zwaardere pijltjes en een afstand van zo'n 20 meter. Ik had de mazzel om bij de aanvang van een partij te zijn. Beide kampen van ongeveer 8 spelers begonnen met een soort "oorlogsdans" waarbij gezongen werd. Ze hadden ook nog een riem om hun middel waaraan lappen mooi gekleurde stof hingen. Als je de omschrijving van wikipedia leest, dan staat daar bij punt 6 iets over white cuffs die zouden moeten helpen om het doel aan te wijzen. Wat de schrijver op wikipedia duidelijk niet weet is dat de tradionele go witte mouwomslagen heeft. Daar komen die witte mouwomslagen vandaan. Ze zijn niet speciaal voor khuru.
Ik had de darts al een aantal keren in winkels gezien en me afgevraagd wat het waren en waar ze voor gebruikt werden. Wel, nu weet ik het dus.

Uiteraard waren er ook de boomgaarden, vogels, bouwstijlen, zwerfhonden, vlinders, ... te bewonderen onderweg. Dat houdt natuurlijk ook behoorlijk op.

Toen ik er bijna was, kwam ik een openlucht fitness tegen. Die heb je op veel plaatsen in Bhutan. Ik had ze de vorige keer ook al gezien. Maar na 250 meter stijgen en 5 km lopen had ik niet het gevoel dat ik een extra fitness training nodig had. Ik heb hem dus maar links laten liggen

En toen was ik eindelijk bij de tempel. Een hoge, hoge trap. Op het eind een groot plein en daarop de Buddha. Uiteraard met de klok mee om de tempel heen, daarna een laag hoger nog een keer rond en daarna nog een laag hoger nog een keer rond. En daar kon je de tempel in. Volgens het bord bij de ingang zou er lunchpauze zijn maar omdat de lokale bevolking gewoon naar binnen ging heb ik dat ook maar gedaan.

De anderhalf uur van Google Maps werd door alles wat ik onderweg tegenkwam drie uur. De terugweg hoopte ik sneller te zijn. Per slot gaat dat naar beneden en heb ik qua architectuur alles op de heenweg al gezien en ken ik de weg in de tussentijd. Dat lukte. Na een half uur was ik weer thuis. Dat kwam voornamelijk omdat ik een lift aangeboden kreeg van een familie die vond dat ze een oma toch niet konden laten lopen.