KappAbel

Gisteren en vandaag waren de semifinale en de finale van KappAbel, de wiskundewedstrijd waar Jitskes klas de beste van de provincie van was.

KappAbel is te vergelijken met Kangeroe. Het grote verschil zit in het feit dat je hier niet individueel werkt, maar als groep. De eerste twee rondes kunnen alle negende klassen meedoen en valt er niemand af. Na de eerste twee rondes worden de beste klassen per provincie uitgenodigd voor de semi- en de finale. Jitskes klas was in november de beste klas van de provincie Troms.

Om in zuid-Noorwegen te komen was nog een probleem. Ze hadden eigenlijk woensdag zullen vliegen, maar de IJslanders hadden daar een aswoensdag van gemaakt, dus dat ging niet door. Om toch op tijd te komen, zijn ze maar vast dinsdagochtend vertrokken. Eerst de bus naar Fauske. Van tien uur 's ochtends tot zo'n vier of zes uur 's avonds. Als ik het me goed herinner. Daarna de nachttrein van 22:00 naar Trondheim. Daar kwamen ze woensdag 's ochtends aan, rond half negen. Even een half uur de benen strekken en dan de trein naar Oslo. Daar hadden ze even gelegenheid om bij de Indiër te eten. En 's avonds rond elf uur waren ze in Arendal, in zuid-Noorwegen. Dus zo'n 36 uur onderweg.

Donderdagochtend moesten ze al vroeg op. Het ontbijt was om acht uur. Daarna 's ochtends de halve finale. 's Middags waren er de presentaties over het werkstuk dat ze nog hadden moeten maken. Dat telde ook mee in de beoordeling. 's Avonds werd bekend gemaakt wie er naar de finale doormochten. Er waren 18 of 19 groepen en er mochten er drie door naar de finale.

Ja, Jitskes groep mocht door naar de finale. Ze waren een na beste geworden van alle groepen. Dus een juichtelefoontje naar het thuisfront. Vanochtend was de finale. Van elf tot half twee. En weer een juichtelefoontje. Ze hebben gewonnen!!! Even voor de duidelijkheid, ook bij de semifinale en de finale werkten ze dus als groep. De groep bestond uit twee jongens en twee meisjes. En dat was zo bij alle deelnemende groepen. Dus ook bij zoiets als een wiskundewedstrijd, waar wij in Nederland dat individueel doen, wordt er sociaal gewerkt.

Jitske belde net op om te vertellen dat ze gewonnen hadden. Helemaal blij natuurlijk. Het schijnt dat ze over een maand de koning een handje gaan geven. Dat is natuurlijk ook altijd leuk. En mischien dat ze naar IJsland gaan, waar een wiskundewedstrijd voor alle noordelijke landen gehouden wordt. Maar dat laatste is nog niet zeker. Wat wel zeker is, is dat wij heel trots zijn op onze dochter. Vanavond komt ze thuis, deze keer kan ze gelukkig wel vliegen. We mogen de vlag wel uithangen.

Liesbeth