Boodschappen op zijn Canadees

Romke had me een boodschappenlijstje meegegeven. Of ik alsjeblieft maple syrup mee terug wilde nemen. Tuurlijk, doen we.

Gelukkig had Lucie ook nog wat boodschappen te doen voor haar verjaardag. Dus gingen Dirk en ik met de auto naar de winkel. Daar aangekomen blijkt dat hij zijn klantenkaart vergeten is en zonder klantenkaart kom je er niet in.

Dirk naar de klantenservice. "Ik ben hier en mijn klantenkaart is 150 kilometer verderop. Kunnen jullie me helpen?"  Geen enkel probleem, hij krijgt een klantenkaart voor een dag en we kunnen naar binnen.

Wow, wat een winkel. De Makro is er niets bij. We gaan elk gangpad af omdat ik zo graag wil weten wat er allemaal te koop is. Allerlei tv's, keukengereedschap, tuimmeubels, kleding, brillen, kinderspeelgoed en boeken. Maar, waar we eigenlijk voor kwamen, de boodschappen, hebben ze gelukkig ook. Wel voornamelijk houdbaar spul op het vlees en het brood na. Qua groenten en fruit hebben ze beduidend minder keus. Melk gaat in 4 liter pakken. Er zijn zelfs bloemen.  En er is ook vis en zeefruit.

En bij elk gangpad in het gebied met de etenswaren is er een stalletje waar je iets kan proeven, light muffins, frozen cherries, tomatosoup, chips met een garlic dip, oatmeal, ... En al die mensen bij het stalletje lijken ook in de winkel te werken, weten waar je zaken kan vinden en denken met je mee. In Nederland zijn dat over het algemeen uitzendkrachten die voor de fabrikant van het product werken en verder niets met de winkel hebben. Ik vind dit toch een stuk plezieriger. Ze zijn ook niet zo opdringerig om je het spul te verkopen.

Enfin, op het eind van onze tocht door de winkel hadden we twee Amerikaans grote winkelwagens die uitpuilden van de boodschappen maar waar ook 4 weken mee gedaan zou worden. Dat is maar goed ook, want het was anderhalf uur rijden, enkele reis.

Groet,
Liesbeth