Herfst

Nu de nachten langer worden, is er weer een groot verschil met Tromø. Sowieso ging het daar veel sneller, het lengen van de nachten. Maar een ander groot verschil is de donkerte van de nacht. De lichtvervuiling is hier duidelijk veel groter. Je ziet wel wat sterren aan de hemel, maar niet zo vol als daar.
Een ander groot verschil is het herfstweer. De spinnewebben vol dauw en spin, de langzaam kleurende bomen, de grondmist, de vochtige herfstlucht die je opsnuift. Daar zag je onze boom binnen de kortste keren van groen naar geel gaan, dauw was er niet, grondmist ook niet en vochtige herfstlucht kon je al helemaal wel schudden.

Jitske is veel beter geworden in Engels, sinds we in Noorwegen gezeten hebben. Romke merkt nog steeds dat hij het fijn vindt dat er gewerkt moet worden. Ik merk nog steeds dat er hier meer lawaai is en de mensen drukker zijn.

De eerste Nederlandse verjaardag verschilde van de Noorse. Ik had niemand uitgenodigd en er is ook niemand gekomen. Maar in Noorwegen waren er veel meer mensen die via Skype nog even feliciteerden. Dat is toch een groot verschil, alle mensen waar we toen een regelmatig skypecontact mee hadden, daar hebben we nu geen skypecontact meer mee. Ook geen regelmatig telefooncontact oid. Dat zal toch wel een beetje zitten in het feit dat we nu veel dichterbij zitten en je zult elkaar toch wel tegen het lijf lopen.

Liesbeth

Wat is er nu overgebleven van dat jaar Noorwegen?

En dan zitten we alweer bijna twee maanden in ons huis en zijn langer dan twee maanden terug in Nederland. Wat is er nu overgebleven van dat jaar Noorwegen?

Op zich is het heel gewoon dat we in ons huis wonen. Dat we hier werken en naar school gaan. Dat we al onze Nederlandse vrienden weer zien. Noorwegen lijkt heel lang geleden, bijna een ander leven. Toch is het nog maar drie en een halve maand geleden dat we daar ons huis verlieten en nog maar twee en een halve maand geleden dat we terug vlogen naar Nederland.

De herinneringen blijven, maar zijn niet meer zo scherp en actueel. De verworvenheden blijven gelukkig beter bewaard. Wat ik het meeste mis, is de rust, de afwezigheid van druk. De sfeer op de school waar ik nu werk is gelukkig wel ongeveer zoals het op Kvaløya videregående skole was. Gewoon prettig met elkaar, behulpzaam. Ook de omgang met het schoonmaakpersoneel. Misschien omdat hier de schoonmakers ook Nederlanders zijn. Maar de leerlingen lijken niet op de leerlingen daar. Totaal niet.

Ergens zit toch duidelijk een verschil in hoe de kinderen groot gebracht worden. Het zou fijn zijn als het Noorse opvoedsysteem gekruist kon worden met ons schoolsysteem.

En hoewel ik begon met te schrijven dat het weer heel gewoon is om hier te zijn, voel ik me tot op zekere hoogte toch niet thuis. Ben ik blij dat we maar een jaar weggeweest zijn. Anders zou ik misschien helemaal last krijgen van een ontheemd gevoel.

Liesbeth

Noorwegen, ik mis je

Nu we eindelijk min of meer op orde zijn, het belastingformulier nog niet af maar wel een eind op weg, en ik energie over begin te houden na mijn baan, merk ik tot mijn schrik dat ik Noorwegen heel erg mis.

Juist omdat ik tijd over heb en niet meer de hele tijd moe ben, komen al die gevoelens weer boven. Jammer.

Maar ik weet zeker dat we de juiste beslissing genomen hebben. De kinderen zitten duidelijk heel lekker in hun vel, zijn actief, ondernemen van alles en nog wat. Hun school loopt lekker. Zij, de leraren en wij zijn daar tevreden over. Dus daar moet ik mijn voldoening dan maar uit zien te halen. En ik kan er ook wel van genieten. Gelukkig wel.

Liesbeth