Hehe,
We zijn er klaar voor. Het huis is nu niet alleen leeg, maar ook schoon, de afwas is gedaan, de rugzakken zijn ingepakt, Jitske is voor het laatst statiegeld inleveren en Liesbeth haalt nog even een vers brood. Om 1 uur komt Harald, overhandigen we hem de sleutel en gaan we langs de bank om de borg te regelen. Dan hebben we weer wat om van te leven van de zomer :-)
Onze eerste week gaan we hutten op Fastlandet bezoeken, Skarvassbu, Nonsbu, Blåkolskoia en Trollvassbu. Volgende week donderdag of vrijdag plannen we weer terug in de stad te zijn; op die 2 dagen kunnen we de hurtigbåt naar onze volgende bestemming pakken: Finnkroken op Reinøya, een wat kleiner eiland (omtrek 60km of zo) ten noorden van Tromsø, dat we al wel vaak gezien hebben, maar waar we ons plasje nog niet op gedaan hebben.
Iedereen die al weer terug van vakantie is (W&L?): welkom terug! Iedereen die nog gaat: enjoy!
Groetjes, Martijn, Liesbeth, Romke en Jitske
donderdag 24 juni 2010
woensdag 23 juni 2010
De volgende fase
En nadat de boedel weg is, eerst heerlijk rustig zitten en bijkomen van de drukte. Vervolgens uiteraard weer in de weer. Het huis moet per slot nog opgeleverd worden. Dus allemaal ijverig aan de slag met opruimen en schoonmaken (en dutjes doen, tussendoor).
En dan wordt het avond. En wie er ook komt, niet de huiseigenaar voor de oplevering. Toch maar even bellen. Ja, er is voetballen vanavond. Of het ook morgen kan? Geen probleem. Dus we hebben een heerlijk rustige avond voor de kachel doorgebracht.
Morgenochtend dus de sleutels inleveren, de borg vrij laten vallen, en dan de bus naar Kroken of Oldervik om te beginnen met de huttentocht. Over ongeveer een week zijn we dan weer even in Tromsø om te fourageren en om de boot naar Finnkroken te pakken. Vanwaar we het volgende deel van de wandeltocht zullen beginnen. Hopenlijk is het tegen die tijd beter weer. Er nu alleen maar regen voorspeld. Maar gelukkig beginnen we met een huttentocht.
Welterusten,
Liesbeth
En dan wordt het avond. En wie er ook komt, niet de huiseigenaar voor de oplevering. Toch maar even bellen. Ja, er is voetballen vanavond. Of het ook morgen kan? Geen probleem. Dus we hebben een heerlijk rustige avond voor de kachel doorgebracht.
Morgenochtend dus de sleutels inleveren, de borg vrij laten vallen, en dan de bus naar Kroken of Oldervik om te beginnen met de huttentocht. Over ongeveer een week zijn we dan weer even in Tromsø om te fourageren en om de boot naar Finnkroken te pakken. Vanwaar we het volgende deel van de wandeltocht zullen beginnen. Hopenlijk is het tegen die tijd beter weer. Er nu alleen maar regen voorspeld. Maar gelukkig beginnen we met een huttentocht.
Welterusten,
Liesbeth
De boe(de)l is weer onderweg naar NL
Gisteravond had ik een afscheidsetentje met wat collega's van het werk, errug gezellig... Onderweg naar het restaurant zag ik dat de wegwerkzaamheden op de Kirkegårdsvegen nu echt van stoep tot stoep reikten, geen doorkomen meer aan met een auto, laat staan een vrachtauto. Omdat dat ook de logische weg naar ons huis is voor de verhuisauto, toch maar even de verhuizers Peter en Inge gebeld. "We rijden nu over de brug", zij Peter, en inderdaad, daar reed net die mooie rooie oplegger van Drent Transport, met een knoert van een aanhanger erachter. Oranje(!) zwaailichten gingen aan, het was duidelijk dat ik de goeie vrachtauto gezien had :-). Het duurde toch nog even voor ze ons huis gevonden hadden, want 10 minuten later zag ik ze voorbij het restaurant rijden waar ik inmiddels aangekomen was...
Terwijl ik zat te eten hebben Peter en Inge bij ons thuis met Liesbeth en de kinders wafels gegeten en koffie gedronken, dat was een gezellige avond.
Vanmorgen moest er weer gewerkt worden, om kwart over 7 staat een enorme lege vrachtauto op de stoep om in te laden. Terwijl ik help dozen in te laden, is Liesbeth met de laatste lootjes in de keuken bezig. Jitske en Romke en wat uitgenodigde klasgenootjes verlenen hand- en spandiensten. Tegen elfen is alles ingeladen, is het huis leeg en de vrachtwagen ook nog steeds bijna leeg (tje, wat is zo'n ding groot van binnen), zijn we het huis voor de zekerheid 3 keer doorgelopen op vergeten zaken, hebben we met z'n allen koffie gedronken en vertrekken Peter en Ingrid na een welverdiende douche weer naar het zuiden.
Martijn
O ja, Liesbeth heeft nog aan haar carriere gewerkt:
M
Terwijl ik zat te eten hebben Peter en Inge bij ons thuis met Liesbeth en de kinders wafels gegeten en koffie gedronken, dat was een gezellige avond.
Vanmorgen moest er weer gewerkt worden, om kwart over 7 staat een enorme lege vrachtauto op de stoep om in te laden. Terwijl ik help dozen in te laden, is Liesbeth met de laatste lootjes in de keuken bezig. Jitske en Romke en wat uitgenodigde klasgenootjes verlenen hand- en spandiensten. Tegen elfen is alles ingeladen, is het huis leeg en de vrachtwagen ook nog steeds bijna leeg (tje, wat is zo'n ding groot van binnen), zijn we het huis voor de zekerheid 3 keer doorgelopen op vergeten zaken, hebben we met z'n allen koffie gedronken en vertrekken Peter en Ingrid na een welverdiende douche weer naar het zuiden.
Martijn
O ja, Liesbeth heeft nog aan haar carriere gewerkt:
M
dinsdag 22 juni 2010
En dan ...
krijgen we een SMS'je van de verhuizer. Ze liggen voor op schema en zijn tussen acht en negen vanavond al hier. Help!!! We moeten nog zo veel. Wij liggen niet voor op het schema. Bovendien heeft Martijn vanavond een afscheidsetentje met zijn collega's en kan hij dus niet helpen in te laden.
Gelukkig zijn het relaxede verhuizers. Ze komen in ieder geval een kop koffie met wafels doen vanavond en dan zien we wel hoe het komt. In ieder geval niet alles vanavond. Dan de rest morgen.
Liesbeth
Gelukkig zijn het relaxede verhuizers. Ze komen in ieder geval een kop koffie met wafels doen vanavond en dan zien we wel hoe het komt. In ieder geval niet alles vanavond. Dan de rest morgen.
Liesbeth
maandag 21 juni 2010
Dozen
We hebben een hoek voor de dozen die we hier ophalen voor we naar Nederland terugkeren. Per slot willen we wel een schone onderbroek aan en gewone schoenen in de eerste tijd in Nederland.
We hebben een hoek met dozen met vakantiespullen. We willen eerst een huttentocht gaan maken en daarna pas met de tent gaan wandelen. Dus die tent gaat in een doos en mag, net als de Nederlands doos, hier in huis wachten tot we hem ophalen.
We hebben een hele gang vol dozen die allemaal in de vrachtauto moeten. Eigenlijk hadden dat wel twee stapels moeten zijn, want we dachten dat we misschien toch wat zaken tot onze beschikking wilden hebben, voor we ons eigen huis weer in konden gaan. Maar bij nader inzien lijkt dat niet nodig. Maar je weet nooit, misschien bedenken we ons nog.
We hebben twee soorten dozen van de heenweg, vouwdozen en plakdozen. Die hebben elk een ander formaat. Omdat we dachten dat we toch meer dozen nodig hadden, hebben we hier ook nog dozen bijgekocht. Weer vouwdozen, en uiteraard, weer een ander formaat. Verder hebben we uiteraard ook nog bananendozen. Het blijkt dat Noren ook graag bananendozen gebruiken bij verhuizingen. Tenminste, op mijn werk vroegen mensen of wij alles met bananendozen verhuisden.
De verhuisauto is al een poosje in Noorwegen. Martijn heeft ze al ge-SMS'ed om ze welkom in Noorwegen te heten. Vanochtend kregen we een SMS'je om ons adres te vragen. Konden ze dat in de TomTom stoppen. Blijkbaar hadden ze dat niet. Nu is het nog twee nachtjes slapen voor ze op de stoep staan. Maar we liggen prima op schema met inpakken en voorbereiden op de wandelvakantie.
groetjes,
Liesbeth
We hebben een hoek met dozen met vakantiespullen. We willen eerst een huttentocht gaan maken en daarna pas met de tent gaan wandelen. Dus die tent gaat in een doos en mag, net als de Nederlands doos, hier in huis wachten tot we hem ophalen.
We hebben een hele gang vol dozen die allemaal in de vrachtauto moeten. Eigenlijk hadden dat wel twee stapels moeten zijn, want we dachten dat we misschien toch wat zaken tot onze beschikking wilden hebben, voor we ons eigen huis weer in konden gaan. Maar bij nader inzien lijkt dat niet nodig. Maar je weet nooit, misschien bedenken we ons nog.
We hebben twee soorten dozen van de heenweg, vouwdozen en plakdozen. Die hebben elk een ander formaat. Omdat we dachten dat we toch meer dozen nodig hadden, hebben we hier ook nog dozen bijgekocht. Weer vouwdozen, en uiteraard, weer een ander formaat. Verder hebben we uiteraard ook nog bananendozen. Het blijkt dat Noren ook graag bananendozen gebruiken bij verhuizingen. Tenminste, op mijn werk vroegen mensen of wij alles met bananendozen verhuisden.
De verhuisauto is al een poosje in Noorwegen. Martijn heeft ze al ge-SMS'ed om ze welkom in Noorwegen te heten. Vanochtend kregen we een SMS'je om ons adres te vragen. Konden ze dat in de TomTom stoppen. Blijkbaar hadden ze dat niet. Nu is het nog twee nachtjes slapen voor ze op de stoep staan. Maar we liggen prima op schema met inpakken en voorbereiden op de wandelvakantie.
groetjes,
Liesbeth
Lerarenopleiding
Er zijn uiteraard verschillende opleidingen voor de verschillende soorten leraren. Er is de voorschoolse leraar (crecheleidster ongeveer), leraar voor de 1e tot de 7e klas, leraar voor de 5de tot de 10de klas. Daarnast zijn er opleidingen als lektor in talen en lektor in exacte vakken.
De voorschoolse leraar krijgt een opleiding van drie jaar, met 20 weken praktijk. Driekwart jaar gaat op aan pedagogiek, de rest wordt verdeeld over wiskunde, naturvak, drama, muziek, religie, noors.
De leraar voor de 1e tot de 7e klas, dus de basisschool, heeft een opleiding van vijf jaar, krijgt vier schoolvakken en 20 weken praktijk. Uiteraard ook zaken als 'de school als lerende organisatie', die zaken nemen ongeveer twee jaar van de vijf. Van die vier vakken krijgt iedereen Noors en wiskunde en er is de eis, net als bij ons op de Pabo, dat ze minstens een drie hebben voor wiskunde en Noors. Die vier schoovakken worden alle vier ongeveer een half jaar gegeven.
De leraar voor de 5de tot de 10de klas, dus de laatste twee klassen basisschool en de onderbouw middelbare school, heeft ook een opleiding van vijf jaar. Qua pedagogiek, etc hebben ze ongeveer een jaar, drie schoolvakken en 20 weken praktijk. De drie schoolvakken zijn onderverdeeld in een vak van 2 jaar, van 1 jaar en van een half jaar. Ook hier geldt, dat de studenten minimaal een drie voor Noors en voor wiskunde moeten hebben.
En dan de lektoren. Die geven les op de bovenbouw. Ze hebben een opleiding van vijf jaar en moeten ook minimaal een drie hebben voor Noors en wiskunde. Ongeacht de richting, krijg je hier twee vakken waarin je uiteindelijk bevoegd zal worden. Van de vijf jaar gaat er een jaar naar praktisch pedagogische opleiding. Maar hoeveel tijd daarvan je daadwerkelijk voor de klas staat om te oefenen kon ik niet terugvinden.
Bovenstaand is de nieuwe lerarenopleiding, waar meer aandacht aan de vakkant wordt gegeven dan vroeger. Dit, omdat Noorwegen zich bewust begint te raken van het feit dat het fijn is als je inwoners ook wat geleerd hebben als ze van school komen.
Liesbeth
De voorschoolse leraar krijgt een opleiding van drie jaar, met 20 weken praktijk. Driekwart jaar gaat op aan pedagogiek, de rest wordt verdeeld over wiskunde, naturvak, drama, muziek, religie, noors.
De leraar voor de 1e tot de 7e klas, dus de basisschool, heeft een opleiding van vijf jaar, krijgt vier schoolvakken en 20 weken praktijk. Uiteraard ook zaken als 'de school als lerende organisatie', die zaken nemen ongeveer twee jaar van de vijf. Van die vier vakken krijgt iedereen Noors en wiskunde en er is de eis, net als bij ons op de Pabo, dat ze minstens een drie hebben voor wiskunde en Noors. Die vier schoovakken worden alle vier ongeveer een half jaar gegeven.
De leraar voor de 5de tot de 10de klas, dus de laatste twee klassen basisschool en de onderbouw middelbare school, heeft ook een opleiding van vijf jaar. Qua pedagogiek, etc hebben ze ongeveer een jaar, drie schoolvakken en 20 weken praktijk. De drie schoolvakken zijn onderverdeeld in een vak van 2 jaar, van 1 jaar en van een half jaar. Ook hier geldt, dat de studenten minimaal een drie voor Noors en voor wiskunde moeten hebben.
En dan de lektoren. Die geven les op de bovenbouw. Ze hebben een opleiding van vijf jaar en moeten ook minimaal een drie hebben voor Noors en wiskunde. Ongeacht de richting, krijg je hier twee vakken waarin je uiteindelijk bevoegd zal worden. Van de vijf jaar gaat er een jaar naar praktisch pedagogische opleiding. Maar hoeveel tijd daarvan je daadwerkelijk voor de klas staat om te oefenen kon ik niet terugvinden.
Bovenstaand is de nieuwe lerarenopleiding, waar meer aandacht aan de vakkant wordt gegeven dan vroeger. Dit, omdat Noorwegen zich bewust begint te raken van het feit dat het fijn is als je inwoners ook wat geleerd hebben als ze van school komen.
Liesbeth
Zal jij een cijfer krijgen?
Dat was de kop in de krant een poosje geleden.
Het is hier bij wet geregeld dat je leerlingen een waarschuwing stuurt als ze rond de 10 procent van de onderwijstijd afwezig geweest zijn. Zijn de leerlingen nog geen 18 jaar oud, dan wordt er ook een brief naar de ouders gestuurd. De waarschuwing bestaat uit de mededeling, dat als ze zo doorgaan er geen grond is voor een cijfer.
Ondanks zo'n waarschuwing, zijn er genoeg leerlingen die gewoon doorgaan met afwezig zijn. Per slot staat er ook dat de leraar verantwoordelijk is de leerling gelegenheid te geven om een cijfer te krijgen. Dat zag ik bij mij op school ook gebeuren. Als leerlingen niet op een proefwerk waren, kregen ze een tweede kans aangeboden. Ongeacht de reden voor hun afwezigheid, ongeacht of ze zich afgemeld hadden of niet, ongeacht ...
Uit de houding van de leerlingen bleek ook dat ze dat heel normaal vonden. Wij als leraren horen de zaken voor de leerlingen te regelen. Ook als zij zich niet aan de afspraken houden. Ik had zelfs twee leerlingen die gewoon de deur uitliepen toen er een proefwerk was en later een herkansing wilde hebben. Gelukkig heb ik een afdelingleider die het met me eens is dat ze zo'n kans niet verdienen. Helaas heb ik collega's die vinden dat je per definitie ze zo'n kans moet geven.
Dat hoor je ook op de wandelgangen. Er zijn er die zo blij zijn dat bepaalde leerlingen opduiken, dat ze vervolgens bijna al hun aandacht aan die leerlingen wijden om ze in een paar uur bij te spijkeren wat ze al die weken ervoor gemist hebben. Ze lenen ze potlood en papier, ze lenen ze boeken en rekenapparaten. En dat dus voor leerlingen die bijna niet aanwezig zijn, als ze er zijn zo gemotiveerd zijn dat ze absoluut geen spullen bij zich hebben, eigenlijk alleen maar in de klas zitten, en uit zichzelf niets doen. Gelukkig zijn dit soort leerlingen in de minderheid.
Gelukkig is het ook bij wet geregeld dat de leerlingen de leraar voldoende grondslag moet geven om zijn prestaties te beoordelen. Dat hij geacht wordt voldoende aanwezig te zijn en deel te nemen aan de onderwijsactiviteiten. Helaas heb ik daar in de lerarenkamer veel minder over gehoord. Maar nu snap ik wel hoe het komt dat veel leraren op een foute manier vriendelijk zijn voor de leerlingen. De leraren doen, mijns inziens, veel te veel voor de leerlingen. Ze maken samenvattingen voor de leerlingen bijv. Het is veel zinniger om de leerlingen zelf een samenvatting te laten maken. Het is grappig om te zien hoe anders er op dit punt met het zelfstandig worden van de leerling wordt omgegaan.
Er zijn af en toe ook spotprenten over te vinden in de krant. Bijvoorbeeld een plaatje met een strenge juf met knot die een leerling bestraffend toespreekt, waar de ouders achter de juf staan en ook boos naar het kind kijken. Het volgende plaatje heeft hetzelfde rapport, maar nu kijkt de leerling boos naar de juf en staan de boos kijkende ouders achter de leerling. Oftwel, vroeger was een slecht rapport de schuld van de leerling, vonden de volwassenen. En nu is een slecht rapport de schuld van de juffrouw, vinden de ouders en de leerling.
Het is jammer dat er bij mij op school geen discussie is, over hoe er met afwezige leerlingen wordt omgegaan. Hoe er met herkansingen wordt omgegaan, hoe er met zelfstandig leren wordt omgegaan. Ik heb zelf pas in de laatste weken gemerkt dat de verschillende leraren heel verschillend omgaan met leerlingen die weinig aanwezig zijn, een slechte werkhouding hebben en met herkansingen. Ik heb in eerste instantie mij helemaal aangepast aan mijn duo.
Liesbeth
Het is hier bij wet geregeld dat je leerlingen een waarschuwing stuurt als ze rond de 10 procent van de onderwijstijd afwezig geweest zijn. Zijn de leerlingen nog geen 18 jaar oud, dan wordt er ook een brief naar de ouders gestuurd. De waarschuwing bestaat uit de mededeling, dat als ze zo doorgaan er geen grond is voor een cijfer.
Ondanks zo'n waarschuwing, zijn er genoeg leerlingen die gewoon doorgaan met afwezig zijn. Per slot staat er ook dat de leraar verantwoordelijk is de leerling gelegenheid te geven om een cijfer te krijgen. Dat zag ik bij mij op school ook gebeuren. Als leerlingen niet op een proefwerk waren, kregen ze een tweede kans aangeboden. Ongeacht de reden voor hun afwezigheid, ongeacht of ze zich afgemeld hadden of niet, ongeacht ...
Uit de houding van de leerlingen bleek ook dat ze dat heel normaal vonden. Wij als leraren horen de zaken voor de leerlingen te regelen. Ook als zij zich niet aan de afspraken houden. Ik had zelfs twee leerlingen die gewoon de deur uitliepen toen er een proefwerk was en later een herkansing wilde hebben. Gelukkig heb ik een afdelingleider die het met me eens is dat ze zo'n kans niet verdienen. Helaas heb ik collega's die vinden dat je per definitie ze zo'n kans moet geven.
Dat hoor je ook op de wandelgangen. Er zijn er die zo blij zijn dat bepaalde leerlingen opduiken, dat ze vervolgens bijna al hun aandacht aan die leerlingen wijden om ze in een paar uur bij te spijkeren wat ze al die weken ervoor gemist hebben. Ze lenen ze potlood en papier, ze lenen ze boeken en rekenapparaten. En dat dus voor leerlingen die bijna niet aanwezig zijn, als ze er zijn zo gemotiveerd zijn dat ze absoluut geen spullen bij zich hebben, eigenlijk alleen maar in de klas zitten, en uit zichzelf niets doen. Gelukkig zijn dit soort leerlingen in de minderheid.
Gelukkig is het ook bij wet geregeld dat de leerlingen de leraar voldoende grondslag moet geven om zijn prestaties te beoordelen. Dat hij geacht wordt voldoende aanwezig te zijn en deel te nemen aan de onderwijsactiviteiten. Helaas heb ik daar in de lerarenkamer veel minder over gehoord. Maar nu snap ik wel hoe het komt dat veel leraren op een foute manier vriendelijk zijn voor de leerlingen. De leraren doen, mijns inziens, veel te veel voor de leerlingen. Ze maken samenvattingen voor de leerlingen bijv. Het is veel zinniger om de leerlingen zelf een samenvatting te laten maken. Het is grappig om te zien hoe anders er op dit punt met het zelfstandig worden van de leerling wordt omgegaan.
Er zijn af en toe ook spotprenten over te vinden in de krant. Bijvoorbeeld een plaatje met een strenge juf met knot die een leerling bestraffend toespreekt, waar de ouders achter de juf staan en ook boos naar het kind kijken. Het volgende plaatje heeft hetzelfde rapport, maar nu kijkt de leerling boos naar de juf en staan de boos kijkende ouders achter de leerling. Oftwel, vroeger was een slecht rapport de schuld van de leerling, vonden de volwassenen. En nu is een slecht rapport de schuld van de juffrouw, vinden de ouders en de leerling.
Het is jammer dat er bij mij op school geen discussie is, over hoe er met afwezige leerlingen wordt omgegaan. Hoe er met herkansingen wordt omgegaan, hoe er met zelfstandig leren wordt omgegaan. Ik heb zelf pas in de laatste weken gemerkt dat de verschillende leraren heel verschillend omgaan met leerlingen die weinig aanwezig zijn, een slechte werkhouding hebben en met herkansingen. Ik heb in eerste instantie mij helemaal aangepast aan mijn duo.
Liesbeth
zondag 20 juni 2010
Zelfstandigheid
Het uitgangspunt bij de opvoeding van Noorse kinderen is ze een veilig gevoel te geven en ze op te voeden tot zelfstandige wezens. Die beide uitganspunten vind je terug in zowel wat de ouders doen, als in hoe de barnehage/school georganiseerd is. Die sluiten dus mooi bij elkaar aan.
Op de barnehage mogen kinderen bijvoorbeeld in bomen klimmen en op de speelhuisjes. Ze worden niet aangemoedigd om dat te doen, maar zeker niet angstig erbij weggehouden. Ze gaan er hier van uit dat juist door te proberen kinderen hun eigen grenzen leren kennen en daardoor beter op zichzelf kunnen vertrouwen. Dus het veilige en zelfstandige gevoel.
Dat heb ik ook gemerkt toen ik eens aan het wandelen was. Een kind hing met zijn jas vast aan een uitstekend takje en stond nog net met zijn voeten op de grond. Er was helemaal geen paniek oid. Wel vroeg hij mij of ik hem kon helpen om los te komen. Ik heb geen idee hoe lang hij al zo lang zo stond. Wat je dan doet is hem zelf zijn rits open laten doen, zodat hij zelf leert hoe hij in zo'n situatie los kan komen.
Op school leren alle kinderen ook naaien. Romke heeft bv. dit jaar een schort ontworpen en genaaid. Op de rapportbespreking komt dan naar voren dat zijn zomen beter kan, maar dat het zigzaggen van de applicaties heel goed gaat. Dat schort wordt dan het jaar daarop bij koken gebruikt.
Houtbewerken leren ze ook op school. Romke heeft dit jaar een mes ontworpen en gemaakt. Dat wil zeggen, het handvat. Het lemmet is er door de leraar ingezet. Het is een ontzettend scherp mes.
Jitske heeft dit jaar koken geleerd en heeft algemene voedingsleer erbij gehad. Op mijn school merkte ik inderdaad dat de leerlingen iets deden met de kooklessen. De helft van mijn klas zit op kamers en ze hadden regelmatig een zelfgemaakte lunch mee naar school. Dat was dan bijv. een salade die vol trots aan de medeleerlingen getoond werd. Ook door de jongens.
De ouders dragen hun steentje bij door o.a. vanaf dat de kinderen zo'n jaar of 12 zijn, ze zelf hun bedtijd te laten bepalen. Ook weer een voorbeeld van een kind zelf verantwoordelijk laten zijn voor het eigen welzijn. Over het algemeen is dan wel de voorwaarde dat ze 's ochtends hun bed uit kunnen komen voor school. Op deze manier leren kinderen veel vroeger waar hun grenzen liggen.
Al deze zaken samen maken dat kinderen zich verantwoordelijk gedragen als ze op kamers gaan. Dat op kamers gaan gebeurt hier dus meestal in de bovenbouw van de middelbare school. Niet alle scholen hebben alle profielen. Dus als je een speciaal profiel wilt, zul je over het algemeen te ver van school af wonen en dus op kamers gaan.
Wat dan nog wel een probleem kan zijn, is het combineren van schoolwerkzaamheden met het voeren van een huishouding en de vrijetijds besteding. Over het algemeen schiet het huiswerk maken er dan ook bij in. Helaas juist bij de leerlingen die in de klas niet al het werk af hebben.
Liesbeth
Op de barnehage mogen kinderen bijvoorbeeld in bomen klimmen en op de speelhuisjes. Ze worden niet aangemoedigd om dat te doen, maar zeker niet angstig erbij weggehouden. Ze gaan er hier van uit dat juist door te proberen kinderen hun eigen grenzen leren kennen en daardoor beter op zichzelf kunnen vertrouwen. Dus het veilige en zelfstandige gevoel.
Dat heb ik ook gemerkt toen ik eens aan het wandelen was. Een kind hing met zijn jas vast aan een uitstekend takje en stond nog net met zijn voeten op de grond. Er was helemaal geen paniek oid. Wel vroeg hij mij of ik hem kon helpen om los te komen. Ik heb geen idee hoe lang hij al zo lang zo stond. Wat je dan doet is hem zelf zijn rits open laten doen, zodat hij zelf leert hoe hij in zo'n situatie los kan komen.
Op school leren alle kinderen ook naaien. Romke heeft bv. dit jaar een schort ontworpen en genaaid. Op de rapportbespreking komt dan naar voren dat zijn zomen beter kan, maar dat het zigzaggen van de applicaties heel goed gaat. Dat schort wordt dan het jaar daarop bij koken gebruikt.
Houtbewerken leren ze ook op school. Romke heeft dit jaar een mes ontworpen en gemaakt. Dat wil zeggen, het handvat. Het lemmet is er door de leraar ingezet. Het is een ontzettend scherp mes.
Jitske heeft dit jaar koken geleerd en heeft algemene voedingsleer erbij gehad. Op mijn school merkte ik inderdaad dat de leerlingen iets deden met de kooklessen. De helft van mijn klas zit op kamers en ze hadden regelmatig een zelfgemaakte lunch mee naar school. Dat was dan bijv. een salade die vol trots aan de medeleerlingen getoond werd. Ook door de jongens.
De ouders dragen hun steentje bij door o.a. vanaf dat de kinderen zo'n jaar of 12 zijn, ze zelf hun bedtijd te laten bepalen. Ook weer een voorbeeld van een kind zelf verantwoordelijk laten zijn voor het eigen welzijn. Over het algemeen is dan wel de voorwaarde dat ze 's ochtends hun bed uit kunnen komen voor school. Op deze manier leren kinderen veel vroeger waar hun grenzen liggen.
Al deze zaken samen maken dat kinderen zich verantwoordelijk gedragen als ze op kamers gaan. Dat op kamers gaan gebeurt hier dus meestal in de bovenbouw van de middelbare school. Niet alle scholen hebben alle profielen. Dus als je een speciaal profiel wilt, zul je over het algemeen te ver van school af wonen en dus op kamers gaan.
Wat dan nog wel een probleem kan zijn, is het combineren van schoolwerkzaamheden met het voeren van een huishouding en de vrijetijds besteding. Over het algemeen schiet het huiswerk maken er dan ook bij in. Helaas juist bij de leerlingen die in de klas niet al het werk af hebben.
Liesbeth
Midzomernachtsmarathon
En dat wordt dan drie keer woordwaarde bij Scrabble.
Gisterenavond ging die van start. De hele dag waren er in de stad al allerlei activiteiten. Er liepen heel veel blaasorkesten rond, er waren veel meer kraampjes dan anders, er liepen veel meer toeristen rond. Kortom, het bruiste.
En dan begint het te regenen. Eerst gewoon een driezel, later wat steviger. Tegen de tijd dat het startschot gegeven wordt, kan je wel zeggen dat het giet. Zelfs zo erg dat Martijn toch maar niet op de fiets achter de marathon aangaat. (Of was hij toch gewoon lui en wilde liever bij de brandende kachel blijven?)
We merken hierboven verder niets van de marathon. Door de laaghangende bewolking en de regen kunnen we hem niet eens de brug over zien gaan. Maar echt niets merken? Nee, vanochtend was er nog een afterparty. Al om half negen kwam er een blaasorkest door de straat gemarcheerd, luid trommelend en toeterend. Heerlijk, nu zijn we allemaal vroeg wakker en kunnen lekker verder met inpakken.
Liesbeth
Gisterenavond ging die van start. De hele dag waren er in de stad al allerlei activiteiten. Er liepen heel veel blaasorkesten rond, er waren veel meer kraampjes dan anders, er liepen veel meer toeristen rond. Kortom, het bruiste.
En dan begint het te regenen. Eerst gewoon een driezel, later wat steviger. Tegen de tijd dat het startschot gegeven wordt, kan je wel zeggen dat het giet. Zelfs zo erg dat Martijn toch maar niet op de fiets achter de marathon aangaat. (Of was hij toch gewoon lui en wilde liever bij de brandende kachel blijven?)
We merken hierboven verder niets van de marathon. Door de laaghangende bewolking en de regen kunnen we hem niet eens de brug over zien gaan. Maar echt niets merken? Nee, vanochtend was er nog een afterparty. Al om half negen kwam er een blaasorkest door de straat gemarcheerd, luid trommelend en toeterend. Heerlijk, nu zijn we allemaal vroeg wakker en kunnen lekker verder met inpakken.
Liesbeth
Vakantiedagen en geld
Deze maand heb ik geen loon ontvangen. Dat wil zeggen, een negatief loon. Ik heb namelijk wel recht op vakantiedagen, maar ik heb nog geen vakantiegeld opgespaard van vorig jaar. Wat er dan in juni gebeurd, is dat van je normale loon de dagen dat je niet werkt vanwege de vakantie afgetrokken wordt. Vervolgens zou daar dus het vakantiegeld dat je het jaar ervoor verdiend hebt weer bijopgeteld worden.
Omdat er bij mij 25 vakantiedagen afgetrokken worden, kwam ik negatief te staan. Per slot lukt het niet om met twee dagen in de week voor 25 dagen te verdienen in een maand. Resultaat: een negatief loon over juni.
Gelukkig ga ik volgende maand wel gewoon loon krijgen, aangevuld met het verdiende vakantiegeld van dit jaar. Maar daar moesten wel eerst stappen voor ondernomen worden. Maar nu is het allemaal geregeld. En als het goed ik, krijg ik dus volgende maand ekstra veel. Hoeveel meer dan normaal, zou ik niet weten. Dat wisten ze bij personeelszaken ook niet.
Dat was jammer, want dat gegeven heb ik ook nodig om mijn uitkering aan te kunnen vragen. Gelukkig wilden ze al wel alle stempels en handtekeningen zetten op school voor mijn uitkering. Als ik zelf dan even de hoeveelheid vakantiegeld in wilde vullen op het formulier, achteraf, dan zou het allemaal goed komen. Helemaal vertrouwend op mijn eerlijke inborst.
Liesbeth
Omdat er bij mij 25 vakantiedagen afgetrokken worden, kwam ik negatief te staan. Per slot lukt het niet om met twee dagen in de week voor 25 dagen te verdienen in een maand. Resultaat: een negatief loon over juni.
Gelukkig ga ik volgende maand wel gewoon loon krijgen, aangevuld met het verdiende vakantiegeld van dit jaar. Maar daar moesten wel eerst stappen voor ondernomen worden. Maar nu is het allemaal geregeld. En als het goed ik, krijg ik dus volgende maand ekstra veel. Hoeveel meer dan normaal, zou ik niet weten. Dat wisten ze bij personeelszaken ook niet.
Dat was jammer, want dat gegeven heb ik ook nodig om mijn uitkering aan te kunnen vragen. Gelukkig wilden ze al wel alle stempels en handtekeningen zetten op school voor mijn uitkering. Als ik zelf dan even de hoeveelheid vakantiegeld in wilde vullen op het formulier, achteraf, dan zou het allemaal goed komen. Helemaal vertrouwend op mijn eerlijke inborst.
Liesbeth
Uitkering
Omdat mijn baan bij verloskunde niet doorging, ben ik nu op het laatste moment bezig gegaan om alles te regelen om een uitkering van Noorwegen mee naar Nederland te nemen. Dat wordt dan mooi een spiegelbeeld. Toen ik naar Noorwegen ging nam ik WW vanuit Nederland mee om de eerste tijd door te komen. Nu ik terug naar Nederland ga, neem ik dagpenger vanuit Noorwegen mee om de eerste tijd door te komen.
Ik heb drie formulieren die ingevuld moeten worden. Een door mijzelf, en een door elke werkgever die ik dit jaar gehad heb. Dat zijn er twee, dus er komen twee formulieren bij. Alle formulieren zijn erg simpel. Het is me alleen niet duidelijk aan welke voorwaarden je moet voldoen om vanuit Noorwegen dagpenger mee te kunnen nemen naar het buitenland.
Bij de NAV (het CWI) konden ze me het ook niet vertellen. Vult u nu maar gewoon de formulieren in en stuur ze op naar het opgegeven adres, dan gaan ze daar beoordelen of u in aanmerking komt. U hoort het dan vanzelf wel. Nu, Noorwegen en de Noren een beetje kennende heb ik daar dan ook het volste vertrouwen in.
Liesbeth
Ik heb drie formulieren die ingevuld moeten worden. Een door mijzelf, en een door elke werkgever die ik dit jaar gehad heb. Dat zijn er twee, dus er komen twee formulieren bij. Alle formulieren zijn erg simpel. Het is me alleen niet duidelijk aan welke voorwaarden je moet voldoen om vanuit Noorwegen dagpenger mee te kunnen nemen naar het buitenland.
Bij de NAV (het CWI) konden ze me het ook niet vertellen. Vult u nu maar gewoon de formulieren in en stuur ze op naar het opgegeven adres, dan gaan ze daar beoordelen of u in aanmerking komt. U hoort het dan vanzelf wel. Nu, Noorwegen en de Noren een beetje kennende heb ik daar dan ook het volste vertrouwen in.
Liesbeth
Pakken
En dan staat het huis opeens vol met dozen. De ene helft half ingepakt, de andere helft al helemaal ingepakt. Een stapel voor de eerste week na het wandelen, een stapel die snel nagebracht gaat worden, een stapel die mee moet bij het wandelen, en de grootste stapel die gewoon verhuisd moet worden.
Het lijkt erop alsof we voldoende verhuisdozen hebben. Dat zou ook moeten. We hebben per slot alles in dozen hiernaar toe verhuisd en geen dozen weggegooid. Veiligheidshalve hebben we wel 15 dozen bijgekocht. Er zijn er toch wel een paar krakkemikkig geworden. Handvaten zijn uitgescheurd, etc. Gelukkig komen er geen zilvervisjes uit de dozen tevoorschijn. Ze schijnen de behandeling van de heenweg toch niet overleefd te hebben en/of de temperatuur in de koelkast was te laag voor eventuele eitjes om uit te komen.
Martijn heeft twee keer een stapel oude kranten van zijn werk meegenomen zodat we onze glazen veilig in kunnen pakken. We hebben die dan ook al gedeeltelijk gebruikt en al zo'n 42 dozen ingepakt. Het zijn nu nog voornamelijk de kampeerspullen die we niet nodig hebben, de laatste kleren, de laatste spullen uit de keuken en alle schilderijen.
Morgen gaan we verder pakken en beginnen met de bureaus uit elkaar te sleutelen op de kamers van de kinderen. Per slot is het laatste bericht dat de verhuizer inderdaad op woensdag op de stoep staat. Dan moet alles klaar staan om ingeladen te worden. Maar het ziet ernaar uit dat dat prima gaat lukken.
Of het ook gaat lukken om het huis schoon achter te laten, weet ik niet. Er is nog geen kast die ik schoon kan gaan maken. De badkamer wordt ook nog ijverig gebruikt, en zo is eigenlijk alles nog in gebruik. De vloer kan al helemaal niet omdat daar nog veel opgelopen gaat worden met schoenen bij de verhuizing.
Toch gaat alles soepeler dan op de heenweg. We zijn duidelijk ervarener en hebben al het moeilijke voorsorteren al gedaan toen we hiernaartoe verhuisden.
groetjes,
Liesbeth
Het lijkt erop alsof we voldoende verhuisdozen hebben. Dat zou ook moeten. We hebben per slot alles in dozen hiernaar toe verhuisd en geen dozen weggegooid. Veiligheidshalve hebben we wel 15 dozen bijgekocht. Er zijn er toch wel een paar krakkemikkig geworden. Handvaten zijn uitgescheurd, etc. Gelukkig komen er geen zilvervisjes uit de dozen tevoorschijn. Ze schijnen de behandeling van de heenweg toch niet overleefd te hebben en/of de temperatuur in de koelkast was te laag voor eventuele eitjes om uit te komen.
Martijn heeft twee keer een stapel oude kranten van zijn werk meegenomen zodat we onze glazen veilig in kunnen pakken. We hebben die dan ook al gedeeltelijk gebruikt en al zo'n 42 dozen ingepakt. Het zijn nu nog voornamelijk de kampeerspullen die we niet nodig hebben, de laatste kleren, de laatste spullen uit de keuken en alle schilderijen.
Morgen gaan we verder pakken en beginnen met de bureaus uit elkaar te sleutelen op de kamers van de kinderen. Per slot is het laatste bericht dat de verhuizer inderdaad op woensdag op de stoep staat. Dan moet alles klaar staan om ingeladen te worden. Maar het ziet ernaar uit dat dat prima gaat lukken.
Of het ook gaat lukken om het huis schoon achter te laten, weet ik niet. Er is nog geen kast die ik schoon kan gaan maken. De badkamer wordt ook nog ijverig gebruikt, en zo is eigenlijk alles nog in gebruik. De vloer kan al helemaal niet omdat daar nog veel opgelopen gaat worden met schoenen bij de verhuizing.
Toch gaat alles soepeler dan op de heenweg. We zijn duidelijk ervarener en hebben al het moeilijke voorsorteren al gedaan toen we hiernaartoe verhuisden.
groetjes,
Liesbeth
vrijdag 18 juni 2010
Vier laatste keren
Vandaag gingen Jitske en Romke voor het laatst naar school. Ze hadden van de week hun klaslokaal al schoongemaakt, het schoolplein en omgeving ontdaan van afval, leuke sportuitjes gehad, gegrild, etc. En dan vandaag alleen nog gezellig spelletjes doen, taart eten of chips en afscheid nemen van de klasgenoten. Romke vertelde vol trots dat hij alle leerlingen een 'stor klem' gegeven had, ook de jongens. Dus helemaal naar goed Noors gebruik.
Martijn had vandaag zijn laatste werkdag, maar hij had al afscheid genomen van een aantal collega's die al op vakantie gingen voor vrijdag. Hij heeft nog een mooi boek gekregen en de vraag wanneer onze kinderen de deur uit zouden gaan. Oftewel, wanneer kan je terugkomen. Verder heeft hij nog een aantal veren in zijn kont gekregen (pluimen in zijn hoed, zoals de Noren dat noemen) voor alles wat hij gedaan heeft op het Polarinstitutt. Ze gaan in ieder geval de wekelijkse bijeenkomsten voortzetten die hij voorgesteld had.
Mijn laatste lesdag was al geweest voor ik het doorhad. Ik dacht afgelopen woensdag mijn laatste lesdag te hebben, maar toen bleek dat ik die vorige week woensdag al gehad had. De leerlingen hadden, net als Jitske en Romke, deze week allemaal andere taken te doen. Ik had vandaag wel de laatste dag op mijn werk met een lunch met alle collegeae. Daar werd ik bedankt voor de inzet en verwend met een bos bloemen. Ook hier werd gezegd dat ik welkom zou zijn als ik weer in Tromsø terugkwam. Fijn om te weten. Het woordweb/tankekart die ik bij wiskunde was gaan gebruiken omdat ik die bij Frisvold moest gebruiken, is door andere collega's overgenomen. Ze kenden ze wel, maar dachten dat die alleen maar bij vakken als geschiedenis, maatschappijleer e.d. gebruikt konden worden/nuttig waren. Dus ik heb ook mijn afdruk achter gelaten.
Liesbeth
Martijn had vandaag zijn laatste werkdag, maar hij had al afscheid genomen van een aantal collega's die al op vakantie gingen voor vrijdag. Hij heeft nog een mooi boek gekregen en de vraag wanneer onze kinderen de deur uit zouden gaan. Oftewel, wanneer kan je terugkomen. Verder heeft hij nog een aantal veren in zijn kont gekregen (pluimen in zijn hoed, zoals de Noren dat noemen) voor alles wat hij gedaan heeft op het Polarinstitutt. Ze gaan in ieder geval de wekelijkse bijeenkomsten voortzetten die hij voorgesteld had.
Mijn laatste lesdag was al geweest voor ik het doorhad. Ik dacht afgelopen woensdag mijn laatste lesdag te hebben, maar toen bleek dat ik die vorige week woensdag al gehad had. De leerlingen hadden, net als Jitske en Romke, deze week allemaal andere taken te doen. Ik had vandaag wel de laatste dag op mijn werk met een lunch met alle collegeae. Daar werd ik bedankt voor de inzet en verwend met een bos bloemen. Ook hier werd gezegd dat ik welkom zou zijn als ik weer in Tromsø terugkwam. Fijn om te weten. Het woordweb/tankekart die ik bij wiskunde was gaan gebruiken omdat ik die bij Frisvold moest gebruiken, is door andere collega's overgenomen. Ze kenden ze wel, maar dachten dat die alleen maar bij vakken als geschiedenis, maatschappijleer e.d. gebruikt konden worden/nuttig waren. Dus ik heb ook mijn afdruk achter gelaten.
Liesbeth
dinsdag 15 juni 2010
Ware vrienden
Dachten we in mei met Bert en Karola de laatste bezoekers gehad te hebben voor we teruggingen naar Nederland, blijken we morgen nog meer bezoek te krijgen. Een juffrouw van de basisschool van Jitske en Romke komt met haar man naar Tromsø. Hij komt de midzomernachtzonmarathon lopen. Zij komt helpen inpakken ;-)
Dat noem ik nog eens echte vrienden. Een week rijden om te helpen inpakken, zodat je zeker weet dat we op tijd van hier weer kunnen vertrekken om terug te keren naar Nederland. Hoera!
Liesbeth
Dat noem ik nog eens echte vrienden. Een week rijden om te helpen inpakken, zodat je zeker weet dat we op tijd van hier weer kunnen vertrekken om terug te keren naar Nederland. Hoera!
Liesbeth
På tur
Eindelijk, na een vervroegd afgebroken tocht omdat Jitskes rugzak terug was gevonden, vorig jaar augustus, en een tweede keer vervroegd teruggekeerd omdat ik migraine had, zijn we afgelopen vrijdag weer op pad gegaan met mij erbij. De bedoeling was om vrijdag naar Skarvassbu te lopen, de dag daarop naar Blåkollkoia, en de dag daarop weer naar Kroken om de bus te pakken terug naar huis.
Ik had flink getrained, dacht ik. Elke dag naar de stad en terug zijn flink wat hoogtemeters. In de winter redelijk vaak gelanglaufed. De laatste twee weken minstens twee keer per week een wandeling van een uur tot drie uur. Dus dat moest wel vruchten af gaan werpen. Per slot had ik aan de hand van onze Nederlandse gasten al gezien dat we beter waren gaan lopen. Had ik aan de hand van Jitske en Romke vast kunnen stellen dat mijn tempo heuvelafwaarts omhoog gegaan was en met Martijn dat op het rechte vlak er ook verbetering te bespeuren was.
En toen kwam het uur der waarheid. Een rugzak met daarin een slaapzak en een verschoning, dus erg licht. Toch werd de tocht die normaal zo'n drie uur duurt een tocht van vier en een half uur. Dat lag gedeeltelijk aan de sneeuw waarin je wegzakt tot over je kniën, maar voor een groot gedeelte toch aan mijn conditie. Gelukkig was het mooi weer en hadden we middernachtzon. We konden dus makkelijk voor het donker bij de hut zijn. Het werd dus half twaalf 's nachts en ik zat helemaal stuk.
De volgende dag hebben we dan ook niet gelopen. Ik heb alleen maar liggen slapen. Na zo'n anderhalve dag slapen, moest ik zondagochtend toch echt mijn bed uit om terug te lopen naar de beschaving. Eigenlijk was ik er nog niet klaar voor. Maar ja, op maandag was er weer werk en school, en het belangrijkste, we hadden ook niet genoeg eten om nog veel langer te blijven.
Gelukkig bleef de voorspelde weersomslag uit. We konden dus rustig, met de nodige pauzes teruglopen naar de beschaving. Wel via een andere route dan de heenweg, zodat we toch nog wat anders zagen. Er lag minder sneeuw, wat fijn was. En de route liep voornamelijk omlaag, wat ook erg fijn was.
Maar we hebben ervan geleerd. Mijn conditie is beter geworden. Onze wandelvakantie gaat anders ingepland worden. Waar we de eerste twee Noorwegenvakanties met de kinderen telkens de tent opzetten om vandaar uit dagtochtjes te maken om vervolgens de tent een stukje te verplaatsen, zodat onze kinderen plezier konden beleven, zo ben ik deze keer 'het kind'. We gaan dus, net als toen, uit van dagtochtjes vanuit een vaste tent. Zou bijna drieenvijftig dan toch te oud zijn om te wandelen? Mocht het allemaal mee gaan vallen met wandelen, dan passen we het schema weer aan naar normaal.
groetjes,
Liesbeth
Ik had flink getrained, dacht ik. Elke dag naar de stad en terug zijn flink wat hoogtemeters. In de winter redelijk vaak gelanglaufed. De laatste twee weken minstens twee keer per week een wandeling van een uur tot drie uur. Dus dat moest wel vruchten af gaan werpen. Per slot had ik aan de hand van onze Nederlandse gasten al gezien dat we beter waren gaan lopen. Had ik aan de hand van Jitske en Romke vast kunnen stellen dat mijn tempo heuvelafwaarts omhoog gegaan was en met Martijn dat op het rechte vlak er ook verbetering te bespeuren was.
En toen kwam het uur der waarheid. Een rugzak met daarin een slaapzak en een verschoning, dus erg licht. Toch werd de tocht die normaal zo'n drie uur duurt een tocht van vier en een half uur. Dat lag gedeeltelijk aan de sneeuw waarin je wegzakt tot over je kniën, maar voor een groot gedeelte toch aan mijn conditie. Gelukkig was het mooi weer en hadden we middernachtzon. We konden dus makkelijk voor het donker bij de hut zijn. Het werd dus half twaalf 's nachts en ik zat helemaal stuk.
De volgende dag hebben we dan ook niet gelopen. Ik heb alleen maar liggen slapen. Na zo'n anderhalve dag slapen, moest ik zondagochtend toch echt mijn bed uit om terug te lopen naar de beschaving. Eigenlijk was ik er nog niet klaar voor. Maar ja, op maandag was er weer werk en school, en het belangrijkste, we hadden ook niet genoeg eten om nog veel langer te blijven.
Gelukkig bleef de voorspelde weersomslag uit. We konden dus rustig, met de nodige pauzes teruglopen naar de beschaving. Wel via een andere route dan de heenweg, zodat we toch nog wat anders zagen. Er lag minder sneeuw, wat fijn was. En de route liep voornamelijk omlaag, wat ook erg fijn was.
Maar we hebben ervan geleerd. Mijn conditie is beter geworden. Onze wandelvakantie gaat anders ingepland worden. Waar we de eerste twee Noorwegenvakanties met de kinderen telkens de tent opzetten om vandaar uit dagtochtjes te maken om vervolgens de tent een stukje te verplaatsen, zodat onze kinderen plezier konden beleven, zo ben ik deze keer 'het kind'. We gaan dus, net als toen, uit van dagtochtjes vanuit een vaste tent. Zou bijna drieenvijftig dan toch te oud zijn om te wandelen? Mocht het allemaal mee gaan vallen met wandelen, dan passen we het schema weer aan naar normaal.
groetjes,
Liesbeth
woensdag 9 juni 2010
Vogels kijken
Vandaag ben ik vogels wezen kijken met Stein Nilsen. Daar was ik bij de veiling de hoogste bieder geweest. Omdat ik afgelopen zaterdag al een wandeling rond het Prestvannet gehad had, zijn we nu naar het strand gegaan. Eigenlijk hadden we gisteren al zullen gaan, maar het kind van Stein was ziek, dus ging het niet door.
Stein haalde ons met de auto op. Romke ging ook mee, zodat die ook wat beweging en frisse lucht had. Hij had bovendien nog nooit naar vogels gekeken, dus het zou een leerzame ervaring worden voor hem. Een ervaring waar hij geen behoefte aan had.
De meeste vogels die we gezien hebben, kende ik al van de Wadden. Scholeksters, Noorse stern, eidereend, tureluur, bontbekplevier, duinpieper, goudplevier, bonte kraai, spreeuwen, grote mantelmeeuw. Een nieuwe voor mij was de steenloper. Die kende ik alleen maar van een plaatje. Een leeuwerik hebben we nog gehoord, maar niet gezien.
Het was grappig dat het zo hetzelfde was als in Nederland. De kleuring van het verenpak was hier en daar iets anders, maar dat was eigenlijk het grootste verschil. Stein wist gelukkig de Latijnse naam van alle vogels, zodat ik ze snel op kon zoeken in de vogelgids voor de Nederlandse naam.
groetjes,
Liesbeth
Stein haalde ons met de auto op. Romke ging ook mee, zodat die ook wat beweging en frisse lucht had. Hij had bovendien nog nooit naar vogels gekeken, dus het zou een leerzame ervaring worden voor hem. Een ervaring waar hij geen behoefte aan had.
De meeste vogels die we gezien hebben, kende ik al van de Wadden. Scholeksters, Noorse stern, eidereend, tureluur, bontbekplevier, duinpieper, goudplevier, bonte kraai, spreeuwen, grote mantelmeeuw. Een nieuwe voor mij was de steenloper. Die kende ik alleen maar van een plaatje. Een leeuwerik hebben we nog gehoord, maar niet gezien.
Het was grappig dat het zo hetzelfde was als in Nederland. De kleuring van het verenpak was hier en daar iets anders, maar dat was eigenlijk het grootste verschil. Stein wist gelukkig de Latijnse naam van alle vogels, zodat ik ze snel op kon zoeken in de vogelgids voor de Nederlandse naam.
groetjes,
Liesbeth
Nordisk matte konkuranse
Het wordt toch bijna gewoon. Onze jongedame en haar team zijn eerste geworden op de Nordic matte konkuranse. Daar deden de beste teams van Noorwegen, Zweden, IJsland, Denemarken en Finland aan mee. Allemaal teams met twee jongens en twee meisjes, ze moesten allemaal een presentatie houden over een project dat ze gedaan hadden. Dat was op dinsdag. En vandaag werd het wiskundegedeelte gehouden.
Omdat de staking tot vandaag voortduurt, is het team maandag zonder volwassene naar Trondheim vertrokken. Daar werden ze verder vanuit het hotel opgehaald en begeleid. Wat zijn die kinderen toch al zelfstandig.
Behalve wiskunde, hebben ze ook nog gebowled. Uit elk team werd een leerling geplukt, zodat de bowlingteams een persoon uit elk land hadden. Goed voor de internationalisering.
En zo stonden we dus weer met alle ouders op onze kinderen te wachten op het vliegveld. Weer allemaal trots. Het was de eerste keer dat Noorwegen deze wedstrijd gewonnen had, van de zeven keer dat deze wedstrijd gehouden werd. Het werd tijd, zogezegd.
groetjes,
Liesbeth
Omdat de staking tot vandaag voortduurt, is het team maandag zonder volwassene naar Trondheim vertrokken. Daar werden ze verder vanuit het hotel opgehaald en begeleid. Wat zijn die kinderen toch al zelfstandig.
Behalve wiskunde, hebben ze ook nog gebowled. Uit elk team werd een leerling geplukt, zodat de bowlingteams een persoon uit elk land hadden. Goed voor de internationalisering.
En zo stonden we dus weer met alle ouders op onze kinderen te wachten op het vliegveld. Weer allemaal trots. Het was de eerste keer dat Noorwegen deze wedstrijd gewonnen had, van de zeven keer dat deze wedstrijd gehouden werd. Het werd tijd, zogezegd.
groetjes,
Liesbeth
zaterdag 5 juni 2010
Prestvannet
In het kader van de internationale week was er een excursie in het Engels over het internationale leven van de vogels die je op het Prestvannet (priesterwater) tegen kunt komen. De excursieleider was Wim Vader. Een Nederlander die hier aan de universiteit werkzaam is.
Om het internationale aspect te benadrukken sprak hij zoveel mogelijk met alle deelnemers in hun eigen spraak, en gaf de vogels in alle talen hun naam. Hij sprak Engels, Noors, Nederlands, Duits. Misschien dan er meer talen waren, maar Italiaans sprak hij niet. Nu weten jullie meteen dat het een gemeleerd gezelschap was, dat meeging.
We hebben roodkeelduikers gezien. Over het algemeen zijn dat heel schuwe beesten die zich verre houden van mensen. Hier broeden drie paartjes op het meer. Wilde eend en kuifeend waren er ook te zien, samen met de Noorse stern. Wat opvallend was, was het feit dat er vogelkastjes opgehangen waren om spreeuwen te lokken. Dat kan je je vanuit Nederlands perspectief niet voorstellen. Als het nu nog voor mussen was.
De Noorse stern overwintert op de Zuidpool en broedt hier boven de poolcirkel. Oftewel, zoals Wim Vader zei: "deze vogel ziet de meeste zon van alle vogels". Per slot heeft hij twee keer per jaar de midzomernachtzon. Als je je bedenkt dat hij zo'n 25 jaar oud wordt, kan je gaan berekenen hoeveel kilometer zo'n beest aflegt in zijn hele leven.
De zwaluwen waren ook vertegenwoordigd. De boerenzwaluw en de oeverzwaluw. Het schijnt dat de oeverzwaluw hier algemeen is en de boerenzwaluw juist spaarzaam voorkomt. Waar in Nederland dat toch duidelijk precies andersom ligt.
Zo'n 30 kilometer verderop schijnen kemphaantjes bezig te zijn met baltsen en nestelen. Maar helaas heb ik geen mogelijkheid om daar te gaan kijken.
Het wintergroen is nog niet in bloei, maar is hier ook algemeen in tegenstelling tot Nederland, de bosbes staat in bloei, het heermoes bloeit, de dotterbloem ontluikt en varens ontrollen zich. Al met al een gezellige, leerzame wandeling.
Liesbeth
Om het internationale aspect te benadrukken sprak hij zoveel mogelijk met alle deelnemers in hun eigen spraak, en gaf de vogels in alle talen hun naam. Hij sprak Engels, Noors, Nederlands, Duits. Misschien dan er meer talen waren, maar Italiaans sprak hij niet. Nu weten jullie meteen dat het een gemeleerd gezelschap was, dat meeging.
We hebben roodkeelduikers gezien. Over het algemeen zijn dat heel schuwe beesten die zich verre houden van mensen. Hier broeden drie paartjes op het meer. Wilde eend en kuifeend waren er ook te zien, samen met de Noorse stern. Wat opvallend was, was het feit dat er vogelkastjes opgehangen waren om spreeuwen te lokken. Dat kan je je vanuit Nederlands perspectief niet voorstellen. Als het nu nog voor mussen was.
De Noorse stern overwintert op de Zuidpool en broedt hier boven de poolcirkel. Oftewel, zoals Wim Vader zei: "deze vogel ziet de meeste zon van alle vogels". Per slot heeft hij twee keer per jaar de midzomernachtzon. Als je je bedenkt dat hij zo'n 25 jaar oud wordt, kan je gaan berekenen hoeveel kilometer zo'n beest aflegt in zijn hele leven.
De zwaluwen waren ook vertegenwoordigd. De boerenzwaluw en de oeverzwaluw. Het schijnt dat de oeverzwaluw hier algemeen is en de boerenzwaluw juist spaarzaam voorkomt. Waar in Nederland dat toch duidelijk precies andersom ligt.
Zo'n 30 kilometer verderop schijnen kemphaantjes bezig te zijn met baltsen en nestelen. Maar helaas heb ik geen mogelijkheid om daar te gaan kijken.
Het wintergroen is nog niet in bloei, maar is hier ook algemeen in tegenstelling tot Nederland, de bosbes staat in bloei, het heermoes bloeit, de dotterbloem ontluikt en varens ontrollen zich. Al met al een gezellige, leerzame wandeling.
Liesbeth
vrijdag 4 juni 2010
Streik (staking)
Vanaf afgelopen vrijdag is er staking bij o.a. Jitske en Romke op school. Het doel is gelijke behandeling van werknemers. Iedereen moet evenveel verdienen als ze een even lange opleiding gehad hebben, binnen de gemeentelijke sector. Dus ongeacht hoeveel vraag er naar het beroep is. (Ik weet niet of ze hier aan numerus fixus doen.) Verder dat het minimumloon verhoogd wordt. Ook is het een door vrouwen gedomineerde sector, dus die krijgen toch al minder betaald, hoewel dat formeel niet gebeurt. Er is dus ekstra geld nodig om dat recht te trekken.
Pas toen in woensdag in de bus naar mijn werk zat, merkte ik dat het toch wel heel veel rustiger was op straat en in de bus. Alle barnehages staken mee, de bibliotheek staakt mee, en nog zo een aantal instituten. Vanaf woensdag staken ook de middelbare scholen mee. Daar ik geen lid ben van een vakbond word ik geacht gewoon te werken.
Het is een fijne tijd om te staken. Alle eindexamens zijn in volle gang en ook de tussendoor examens op de ungdomsskole en in de eerste en tweede klas van de vidergående. Ik ben benieuwd of de staking over is voor de schoolvakantie begint.
In ieder geval betekent de staking dat Jitske en haar drie klasgenoten zelfstandig naar Trondheim gaan vliegen als er maandag nog steeds gestaakt wordt. De wiskunde olympiade op internationaal niveau gaat gewoon door.
Liesbeth
Pas toen in woensdag in de bus naar mijn werk zat, merkte ik dat het toch wel heel veel rustiger was op straat en in de bus. Alle barnehages staken mee, de bibliotheek staakt mee, en nog zo een aantal instituten. Vanaf woensdag staken ook de middelbare scholen mee. Daar ik geen lid ben van een vakbond word ik geacht gewoon te werken.
Het is een fijne tijd om te staken. Alle eindexamens zijn in volle gang en ook de tussendoor examens op de ungdomsskole en in de eerste en tweede klas van de vidergående. Ik ben benieuwd of de staking over is voor de schoolvakantie begint.
In ieder geval betekent de staking dat Jitske en haar drie klasgenoten zelfstandig naar Trondheim gaan vliegen als er maandag nog steeds gestaakt wordt. De wiskunde olympiade op internationaal niveau gaat gewoon door.
Liesbeth
Mobiele telefonie
We hebben een jaarkontrakt lopen voor onze mobiels. Omdat we terug gaan naar Nederland leek het ons logisch om vast op te zeggen met als einddatum de laatste dag van het jaarkontrakt. Dat gebeurt uiteraard per mail. We krijgen keurig een mailtje terug dat het in orde zal komen. En inderdaad, een uur later zijn we afgesloten. Vlotte lui daar bij Tele2.
Maar dan wil je weer aangesloten worden, omdat ze een fout gemaakt hebben. Moeilijk, moeilijk. De eerste zegt dat ze niets kan doen, de tweede zegt dat ze eraan zullen werken, de derde zegt dat ze eraan werken, de vierde zegt dat het snel in orde zal komen, de vijfde zegt ...
Eindelijk na twee of drie weken (ik heb het verdrongen) krijgen we het verlossende SMSje dat we weer in de lucht zijn. En inderdaad, we kunnen gebeld worden, maar zelf bellen lukt nog steeds niet. Dus weer contact opnemen. Ja, u hebt een SMS gehad dat het weer werkt, maar u moet zich eerst nog aanmelden op de site. Dat gaat dus niet. Weer gebeld, ja u hebt een SMS gehad dat het werkt, dus het zou goed moeten zijn. Weer gebeld, ik kijk even na wat er aan de hand is, wordt er vervolgens maar een van de twee in orde gemaakt. Dus ook de tweede telefoon in orde laten maken. En gelukkig ging het wel in een keer goed dat al het beltegoed dat we hadden er ook weer opstond.
Liesbeth
Maar dan wil je weer aangesloten worden, omdat ze een fout gemaakt hebben. Moeilijk, moeilijk. De eerste zegt dat ze niets kan doen, de tweede zegt dat ze eraan zullen werken, de derde zegt dat ze eraan werken, de vierde zegt dat het snel in orde zal komen, de vijfde zegt ...
Eindelijk na twee of drie weken (ik heb het verdrongen) krijgen we het verlossende SMSje dat we weer in de lucht zijn. En inderdaad, we kunnen gebeld worden, maar zelf bellen lukt nog steeds niet. Dus weer contact opnemen. Ja, u hebt een SMS gehad dat het weer werkt, maar u moet zich eerst nog aanmelden op de site. Dat gaat dus niet. Weer gebeld, ja u hebt een SMS gehad dat het werkt, dus het zou goed moeten zijn. Weer gebeld, ik kijk even na wat er aan de hand is, wordt er vervolgens maar een van de twee in orde gemaakt. Dus ook de tweede telefoon in orde laten maken. En gelukkig ging het wel in een keer goed dat al het beltegoed dat we hadden er ook weer opstond.
Liesbeth
Abonneren op:
Posts (Atom)
