En dan heb je opeens een kind dat wil gaan studeren in het buitenland, IJsland nog maar liefst.
Als ouder heb je dan een hoop uit te zoeken. Stelt die studie daar wat voor, wordt het diploma hier erkent, mag je de studiefinanciering meenemen? En zo voorts, en zo verder.
Dus eerst maar eens googlen naar welke instanties over buitenlandse diploma's gaan. Het nuffic geeft richtlijnen in zijn algemeenheid, de Duo mag daar vervolgens naar eigen inzicht van afwijken. De internationale diplomawaardering (IDW) doet waardering. En wat is de relatie met erkenning? En welke van de twee is de belangrijkste? Of moet je zowel erkenning als waardering hebben?
Eerst maar eens naar alle instanties bellen. Dan krijg je overal te horen: "Laat uw dochter maar met haar diploma komen, eerder kunnen we niets zeggen." Dus je moet eerst drie jaar tijd en geld over de balk gooien voor je weet of je er iets voor terug krijgt. Voor je weet of de stufi een lening of gift is, voor je weet of je voor niets al die moeite erin gestopt hebt.
Alle instanties nog maar eens bellen. Per slot kan je nu iemand aan de telefoon krijgen die wel meedenkt. En inderdaad, bij het zevende telefoontje krijg ik een mevrouw die snapt dat je van te voren wilt weten of iets van voldoende niveau is. Maar die kan me helaas zelf echt niets vertellen. Gelukkig weet ze wel de naam en het telefoonnummer van de persoon die de IJslandse diploma's moet waarderen en die geeft ze ook nog. Eindelijk een doorbraak.
De betreffende persoon gebeld. Daar in eerste instantie weer hetzelfde verhaal. Nee, er kan niets gezegd worden voor het diploma gehaald is. Bovendien is het een dienst die gratis is voor universiteiten, maar waar particulieren voor moeten betalen, dus er kan echt niets gezegd worden. Nog eens uitleggen dat we graag voor we toestemming geven voor een studie in IJsland we eerst willen weten of het wel op voldoende niveau is, wordt er een beetje meegedacht. Ja, de beta-studies staan goed aangeschreven, maar de studie moet natuurlijk wel overeen komen met de studie hier. Dat wordt dus vakken vergelijken.
Eigenlijk weten we nu dus nog niets. Over internationalisering gesproken.
Liesbeth
zondag 9 september 2012
vrijdag 31 augustus 2012
IJsland
Hoewel we naar Noorwegen hadden willen gaan, besloten we vanwege blessureleed toch maar een makkelijker wandelland uit te zoeken. En omdat Jitske eraan zit te denken om in IJsland te studeren leek dat een logische keus. Gaat het wandelen goed, dan gaat dat prima. Gaat het wandelen minder, dan is er altijd nog de ringweg en de bus.
Eerst maar bij de kinderen polsen hoe die er tegen over stonden en wat die wilden in de vakantie. Ja, het is nog steeds zo (hoewel ze ouder zijn) dat als de kinderen het naar hun zin hebben, de ouders ook vakantie hebben. Jitske en Romke wilden wel wandelen maar ook cultuur doen. Alleen dan meer dan een dag aan het begin, een dag tussendoor en een dag op het eind.
We zijn dus begonnen met drie dagen Reykjavik. Lekker de stad zien, een rondleiding op de universiteit en voor Jitske een les IJslands meelopen om te zien of dat wat voor haar was.
Daarna natuurlijk Geysir, Gullfoss en Þingvallir. We zijn echte toeristen geworden. De drukte daar viel gelukkig mee ondanks het feit dat het toeristenseizoen begonnen was. De drukte viel trouwens overal mee. We hadden gehoord dat sinds ons vorige bezoek, 20 jaar geleden, de toeristenaantallen behoorlijk gestegen waren. Maar bij alle toeristische attracties was het lekker rustig.
Wat opviel was dat er nergens eettentjes bij die attracties waren, noch vervuiling. Wat dat betreft is IJsland toch duidelijk een scandinavisch land.
Toen een wandeltocht van 5 dagen aan de zuidkant van de Langjökell. Het had zo lang niet geregend dat er stofstormen waren en alle regenrivieren droogstonden. We waren dus gedwongen om onze tocht om te gooien zodat we langs gletsjerrivieren liepen om verzekerd te zijn van water. Maar wat een rust en ruimte. Heerlijk.
Daarna twee dagen bussen naar Akuryri, een dagje stad, een dag bussen naar Husavík, een walvissafari waar we 5 bultruggen zagen en nog een wandeltocht van Ásbergi via Dettifoss en Kraftla naar Myvatn. Daar hadden we geen water onderweg en moesten we dus alles meesjouwen. En al die tijd mooi weer.
Na Myvatn regende het twee dagen, maar toen zaten we toch weer in de bus. Op de camping van Vik was het stralend weer en hebben we lekker gewandeld. En daarna weer op huis aan, helaas.
Toch is het grappig, dat als je weet dat een kind er wil studeren je heel anders naar zo'n land kijkt. Bijna alsof je er zelf gaat wonen. Je kijkt naar het soort huizen, hoe de mensen met elkaar omgaan, wat er anders/beter/.. is dan je dacht. De verschillen en overeenkomsten met Noorwegen en Nederland, etc. Jitske weet nu veel beter wat het zou betekenen als ze daar naar toe gaat.
Eerst maar bij de kinderen polsen hoe die er tegen over stonden en wat die wilden in de vakantie. Ja, het is nog steeds zo (hoewel ze ouder zijn) dat als de kinderen het naar hun zin hebben, de ouders ook vakantie hebben. Jitske en Romke wilden wel wandelen maar ook cultuur doen. Alleen dan meer dan een dag aan het begin, een dag tussendoor en een dag op het eind.
We zijn dus begonnen met drie dagen Reykjavik. Lekker de stad zien, een rondleiding op de universiteit en voor Jitske een les IJslands meelopen om te zien of dat wat voor haar was.
Daarna natuurlijk Geysir, Gullfoss en Þingvallir. We zijn echte toeristen geworden. De drukte daar viel gelukkig mee ondanks het feit dat het toeristenseizoen begonnen was. De drukte viel trouwens overal mee. We hadden gehoord dat sinds ons vorige bezoek, 20 jaar geleden, de toeristenaantallen behoorlijk gestegen waren. Maar bij alle toeristische attracties was het lekker rustig.
Wat opviel was dat er nergens eettentjes bij die attracties waren, noch vervuiling. Wat dat betreft is IJsland toch duidelijk een scandinavisch land.
Toen een wandeltocht van 5 dagen aan de zuidkant van de Langjökell. Het had zo lang niet geregend dat er stofstormen waren en alle regenrivieren droogstonden. We waren dus gedwongen om onze tocht om te gooien zodat we langs gletsjerrivieren liepen om verzekerd te zijn van water. Maar wat een rust en ruimte. Heerlijk.
Daarna twee dagen bussen naar Akuryri, een dagje stad, een dag bussen naar Husavík, een walvissafari waar we 5 bultruggen zagen en nog een wandeltocht van Ásbergi via Dettifoss en Kraftla naar Myvatn. Daar hadden we geen water onderweg en moesten we dus alles meesjouwen. En al die tijd mooi weer.
Na Myvatn regende het twee dagen, maar toen zaten we toch weer in de bus. Op de camping van Vik was het stralend weer en hebben we lekker gewandeld. En daarna weer op huis aan, helaas.
Toch is het grappig, dat als je weet dat een kind er wil studeren je heel anders naar zo'n land kijkt. Bijna alsof je er zelf gaat wonen. Je kijkt naar het soort huizen, hoe de mensen met elkaar omgaan, wat er anders/beter/.. is dan je dacht. De verschillen en overeenkomsten met Noorwegen en Nederland, etc. Jitske weet nu veel beter wat het zou betekenen als ze daar naar toe gaat.
woensdag 13 juni 2012
OV-chipkaart
Romke had een eigen kortingkaart nodig. En omdat zijn OV-chipkaart 5 jaar oud was, en dus verviel kochten we een NS-abonnement met OV-chipkaart.
Keurig op tijd werd alles afgeleverd.
Inlog maken op OV-chip, registreren, automatisch opladen erop zetten, checken of dat goed gaat. In en uit checken bij de metro. Dat gaat ook.
En dan, op het moment sûpreme, als Romke echt bij de NS in moet checken om te kunnen reizen, wordt de OV-chipkaart opeens niet meer herkend. Het is niet dat hij zegt dat er geen saldo opstaat oid. Nee, het apparaat heeft niet eens door dat er een OV-chipkaart voor gehouden wordt.
Op internet kijken wat je moet doen in zo'n geval. Niet echt duidelijk. Dan maar bellen naar het klachtennummer. Die zeggen dat we de stukke kaart naar hun op moeten sturen, dan krijgen we een nieuwe. De kosten die we in de tussentijd moeten maken zullen vergoed worden.
In de tussentijd staat op het nieuws dat er duizenden OV-chipkaarten met een foute chip geleverd zijn. Romke heeft dus gewoon pech gehad en was een van de duizenden.
Na enige tijd hebben we de nieuwe kaart, met het NS-abonnement erop, in huis. Alleen moeten we nu veel moeilijker doen om automatisch opladen er weer op te krijgen. In plaats van dat we dat als bestelling op kunnen halen bij de automaat, moeten we nu met een brief naar een loket van een openbaar vervoer bedrijf en een legitimatie. Dat duurt nog wel even. Maar uiteindelijk is dat geregeld.
Dan nog de ekstra kosten terug zien te claimen. OV-chip reageert niet op de brief die ik ze stuur. Dan maar bellen. Nee, die brief hebben ze nooit gezien, of ik het kan mailen. Ik mailen. Voor de NS-reizen moet ik bij de NS zijn krijg ik terug. Konden ze dat dan niet al in februari vertellen toen ik voor het eerst contact met ze had. Terug mailen dat ik de claim voor de extra anonieme kaart die we aan hebben moeten schaffen wel bij hun neer leg. Krijg ik opeens antwoord dat ze nagegaan hebben hoe het kwam dat de oude kaart stuk gegaan was, en dat dat aan de NS lag en dat ik daarvoor dus ook naar de NS moet. Fijn dat ze dat uit zichzelf even meldden, zonder dat ik er nog eens achter heen hoefde.
De NS gebeld. Ja, als ik de kaartjes opstuur zal ik binnen 3 weken het geld terug gestort krijgen op mijn rekening. Hoera, ze denken mee. Het bericht dat ik de kaart zelf ook bij hun moet declareren komt pas na dit telefoontje, maar met een print van die mail bij de treinkaartjes en de brief hoop ik van harte dat de NS dat ook meteen in orde maakt zonder gezeur.
Nu, 4 weken later, ik sta op het punt om te bellen waar het beloofde geld blijft. Er komt post van de NS. Alles wordt toegekend, dus ook de aanschaf van de anonieme OV-cipkaart en binnen drie weken zal het op onze rekening staan. Als dat zo is, dan zullen we begin juli het geld terug hebben van iets dat begin februari speelde. En heb ik bijna geen idee meer van hoeveel tijd, mails en telefoons mij dit gekost heeft. In ieder geval beduidend meer dan de ekstra kosten omdat we geen chipkaart en geen abonnement hadden.
groetjes,
Liesbeth
Keurig op tijd werd alles afgeleverd.
Inlog maken op OV-chip, registreren, automatisch opladen erop zetten, checken of dat goed gaat. In en uit checken bij de metro. Dat gaat ook.
En dan, op het moment sûpreme, als Romke echt bij de NS in moet checken om te kunnen reizen, wordt de OV-chipkaart opeens niet meer herkend. Het is niet dat hij zegt dat er geen saldo opstaat oid. Nee, het apparaat heeft niet eens door dat er een OV-chipkaart voor gehouden wordt.
Op internet kijken wat je moet doen in zo'n geval. Niet echt duidelijk. Dan maar bellen naar het klachtennummer. Die zeggen dat we de stukke kaart naar hun op moeten sturen, dan krijgen we een nieuwe. De kosten die we in de tussentijd moeten maken zullen vergoed worden.
In de tussentijd staat op het nieuws dat er duizenden OV-chipkaarten met een foute chip geleverd zijn. Romke heeft dus gewoon pech gehad en was een van de duizenden.
Na enige tijd hebben we de nieuwe kaart, met het NS-abonnement erop, in huis. Alleen moeten we nu veel moeilijker doen om automatisch opladen er weer op te krijgen. In plaats van dat we dat als bestelling op kunnen halen bij de automaat, moeten we nu met een brief naar een loket van een openbaar vervoer bedrijf en een legitimatie. Dat duurt nog wel even. Maar uiteindelijk is dat geregeld.
Dan nog de ekstra kosten terug zien te claimen. OV-chip reageert niet op de brief die ik ze stuur. Dan maar bellen. Nee, die brief hebben ze nooit gezien, of ik het kan mailen. Ik mailen. Voor de NS-reizen moet ik bij de NS zijn krijg ik terug. Konden ze dat dan niet al in februari vertellen toen ik voor het eerst contact met ze had. Terug mailen dat ik de claim voor de extra anonieme kaart die we aan hebben moeten schaffen wel bij hun neer leg. Krijg ik opeens antwoord dat ze nagegaan hebben hoe het kwam dat de oude kaart stuk gegaan was, en dat dat aan de NS lag en dat ik daarvoor dus ook naar de NS moet. Fijn dat ze dat uit zichzelf even meldden, zonder dat ik er nog eens achter heen hoefde.
De NS gebeld. Ja, als ik de kaartjes opstuur zal ik binnen 3 weken het geld terug gestort krijgen op mijn rekening. Hoera, ze denken mee. Het bericht dat ik de kaart zelf ook bij hun moet declareren komt pas na dit telefoontje, maar met een print van die mail bij de treinkaartjes en de brief hoop ik van harte dat de NS dat ook meteen in orde maakt zonder gezeur.
Nu, 4 weken later, ik sta op het punt om te bellen waar het beloofde geld blijft. Er komt post van de NS. Alles wordt toegekend, dus ook de aanschaf van de anonieme OV-cipkaart en binnen drie weken zal het op onze rekening staan. Als dat zo is, dan zullen we begin juli het geld terug hebben van iets dat begin februari speelde. En heb ik bijna geen idee meer van hoeveel tijd, mails en telefoons mij dit gekost heeft. In ieder geval beduidend meer dan de ekstra kosten omdat we geen chipkaart en geen abonnement hadden.
groetjes,
Liesbeth
zaterdag 5 mei 2012
Noorse belasting (alweer)
Ik ben benieuwd hoe lang de Noorse belastingdienst ons blijft achtervolgen.
Ook dit jaar moesten we aangifte doen over ons vermogen en ons inkomen. Gelukkig had ik in de tussentijd uitgezocht dat we lang genoeg weer in hun buitenland woonden en niet te vaak in Noorwegen op vakantie waren geweest zodat we alleen maar ons Noors vermogen op hoefden te geven. En dat stond al keurig in de aangifte vermeld. Dus deze keer was het heel makkelijk. Alleen maar ondertekenen en terugsturen.
Liesbeth
Ook dit jaar moesten we aangifte doen over ons vermogen en ons inkomen. Gelukkig had ik in de tussentijd uitgezocht dat we lang genoeg weer in hun buitenland woonden en niet te vaak in Noorwegen op vakantie waren geweest zodat we alleen maar ons Noors vermogen op hoefden te geven. En dat stond al keurig in de aangifte vermeld. Dus deze keer was het heel makkelijk. Alleen maar ondertekenen en terugsturen.
Liesbeth
Verkiezingen
Hoera, leve de verkiezingen. Nu krijgen we tenminste mail van de Nederlandse staat.
Ja, we worden electronisch uitgenodigd om ons als kiezer te registreren zodat we als Nederlanders in het buitenland toch onze stem uit mogen brengen. WWW.denhaag.nl/verkiezingen loopt een klein beetje achter. Nu hoop ik maar dat we ook zonder te registreren als Nederlanders in het binnenland toch mogen stemmen. Of is daar tegenwoordig een procedure voor nodig? We zullen even op moeten letten of we wel een oproepkaart gaan krijgen.
Liesbeth
zondag 12 februari 2012
Noorse belasting
Hoera, we zijn eruit. De Noorse belasting heeft ons bezwaarschrift geaccepteerd en alsnog ons Nederlands inkomen afgetrokken van ons belastbaar inkomen. Het teveel betaalde wordt met rente terug gestort.
Als het goed is, zijn we nu helemaal klaar met de Noorse belasting, tenzij blijkt dat een rekening daar ter plekke door hun aangeslagen gaat worden.
Liesbeth
Als het goed is, zijn we nu helemaal klaar met de Noorse belasting, tenzij blijkt dat een rekening daar ter plekke door hun aangeslagen gaat worden.
Liesbeth
Abonneren op:
Posts (Atom)
