Zen zin, Zen onzin

Helaas waren we niet zo onthecht als we dachten. Dat bleek helaas op treurige wijze toen ons huis opgeleverd werd. De bewoners hadden er op een andere wijze in gewoond dan dat wij gedaan zouden hebben. En dan merk je opeens dat je heel gehecht bent aan die stapel stenen, je gordijnen, de tuin, etc.

Maar gelukkig begint het hoe langer hoe meer ons eigen huis te worden. De meeste meubels staan op hun plaats, alle dozen van Tromsø zijn uitgepakt, de dozen uit de opslag nog niet. We hadden gehoopt al klaar te zijn voor Martijn aan het werk ging, maar helaas heeft hij er al twee werkweken opzitten zonder dat we klaar zijn. Gelukkig zijn de kamers van de kinderen zo goed als ingericht, dus die kunnen zich gaan concentreren op school die alweer begonnen is.

Ik ben ook al een week aan het werk als docent biologie op een VMBO in Oud Beijerland. Het is heel fijn dat ik zo snel een baan heb, maar ik had liever pas over zo'n twee weken een baan gehad, als het huis weer op orde was. Maar ja, de scholen begonnen weer, dus dat ging lastig.

We hebben ook op een leuke manier gemerkt dat we niet zo onthecht waren als we dachten. Het is fijn om alle vrienden, bekenden en familie weer te zien, weer spek te kunnen kopen, over de Blaakmarkt te lopen, speculaas te eten, witlof te zien liggen in de winkels.

Opgevallen:
- wat zijn Nederlandse vrouwen lang
- wat maken kinderen een hoop herrie
- wat lopen er veel mensen te eten op straat
- wat is het warm en vochtig
- wat is het weer wisselvallig
- wat zijn de mensen toch aardig en behulpzaam
- wat is het toch normaal om weer in je eigen huis te wonen

Zen

Afgelopen jaar zijn we eigenlijk met een vorm van Zen bezig geweest. Voor we verhuisden hebben we onze bezittingen gesorteerd in de categoriën: weg, opslag en mee. Toen we in Noorwegen zaten, merkten we dat we van de categorie opslag eigenlijk maar een paar kleine dingen misten.

Toen we terug verhuisden hebben we de vier categoriën: weg, eerste twee weken Nederland, vakantie en verhuizer gemaakt. Veel was er niet over om weg te doen. Een verhuisdoos hadden we voor de eerste twee weken Nederland, vier rugzakken voor de vakantie en de rest was voor de verhuizing.

Het valt me op met hoe weinig je eigenlijk door het leven kan. Vier weken vakantie ging uitstekend met maar vier rugzakken. Nu de eerste twee weken Nederland gaat prima met de inhoud van de verhuisdoos erbij. Het zal me niets verbazen als we volgende week bij het uitpakken toch nog weer veel weg gaan gooien. We raken onthecht van onze spullen.

Martijn was vorige week bij Donner en hij heeft niets gekocht. Hij had het gevoel van "wat moet ik ermee, ik heb al zoveel".

Behalve afscheid nemen van inboedel, laten we ook vrienden los. Eerst al toen we naar Noorwegen gingen en uiteraard ook weer toen we uit Noorwegen vertrokken. Gelukkig is vrienden loslaten wat minder rigoreus, je haalt de banden ook weer aan. En loslaten is in dit geval niet verliezen, maar beter waarderen wat je aan elkaar hebt.

En dan is er nog het loslaten van spanning, ergernis, frustratie, ...

Als we niet oppassen komen we nog verlicht in ons huis terug.

Opgevallen:
- melk in twee liter pakken
- zelf de groente en het fruit afwegen
- de sirene op de eerste maandag van de maand
- veel verschillende soorten ontbijtkoek
- brinta
- weinig zelf bak ingredienten
- veel meer kant en klaar voedsel

Liesbeth